The Cry of the Cailleach

Geplaatst op 1 februari, 2014 door Nemain Cwmbran

Red her eyes, a cold blue face
Slamming with her Stick, without any grace
Shaping the land with stones thrown by chance
Making earth ready for another dance

Life in the essence, hidden inside
I urge you to grow to meet the light
Snow on the surface, water in disguise
To soften the seed in which you hide

Don’t be afraid, to circle again
As if your life has just begun
Another change, cycle, or phase
Light is increasing, in this time and place

I am your past, your present and future
There will be only growth I ensure you
Become a warrior with a zest for life,
It will be a battle, it will be a strife

And when you are ready for this new chance
When you are ready, dance the dance
Face your own inner darkness, leave it behind,
And find your life improving, find it refined

So, shed off your shield, or slam that brick wall
By now you must have heard my cry, my call
Trust upon your inner light,
To face the surface and meet the Bride.

Pregnant Cailleach

Geplaatst in English articles | Getagged , | 2 reacties

Some reflections on Kenneth Grant

Geplaatst op 1 februari, 2014 door Morgana

Some Reflections on Kenneth Grant

With the death of British author and occultist Kenneth Grant in January 2011, we lost a figure who was both unique in his own right and also a link to some of the key figures of the modern Magical Revival in the mid-20th Century. He was roundly considered the last living link to Aleister Crowley, Gerald Gardner, and Austin Osman Spare; had also been at least a partial witness to the contact between Crowley and Dion Fortune, and had been on familiar terms with the Occult Surrealist painter Ithell Colquhoun, and involved with the enigmatic Alchemist and Tantricist David Curwen.

Kenneth Grant had written and published steadily over five decades, leaving behind a substantial body of books and articles, including both fiction and non-fiction work, that have been a major contribution to modern occult literature. Grant and his work have been admired and attacked in equal measure, and it has been said that his work can infuriate as readily as inspire or illuminate, but as his former protégé, priestess of Maat Magick, Nema, has written: “These aren’t just books about Magick; they’re books that are Magick.”

In his important study, The History of British Magick after Aleister Crowley, the late Dr. Dave Evans argues that Grant was “certainly unique” in the history of British esotericism because of his “close dealings” with Crowley, Spare, and Gardner, who he considers the “three most influential Western occultists of the 20th century” – even though at the same time he describes Grant as having “an often confusing, oblique, and sanity-challenging writing style.” Similarly, in an oft-quoted review of Grant’s novel Against the Light, despite at one point characterising him as “a schoolboy gone berserk on brimstone aftershave”, prominent graphic novelist and self-professed magician Alan Moore declares it is “hard to name” any other living individual who “has done more to shape contemporary western thinking with regard to Magic” than Grant.

Outside the U.K., assessment has been more cautious when it has appeared at all: at just shy of 500 pages, the monumental Lords of the Left-Hand Path by Rune Master and former High Priest of the Temple of Set, Stephen E. Flowers, PhD, barely mentions Grant at all – and then only really in passing, acknowledging his contribution as Austin Osman Spare’s literary executor. His fellow Setian and likewise former ToS High Priest, Don Webb, wrote an appreciation of Grant after his death, at one point calling him a “guilty pleasure” for Setians – and then making some interesting if somewhat surprising comparisons with the American writer, William S. Burroughs (himself no stranger to altered states and irregular sexual practices, and with a lifelong obsession with the occult.) By contrast, associate professor at Gothenberg University, Henrik Bogdan – author of Kenneth Grant: A Bibliography from 1948 – has written that Grant was “perhaps (the) most original and prolific English author of the post-modern occultist genre.”

It is to be hoped that a fuller assessment of Kenneth Grant’s life and work will be made in due course. So far, the definitive statement has to be the essay Scintillations in Mauve, by his friend and colleague Michael Staley, which can be found online at:

http://www.starfirepublishing.co.uk/Downloads/Scintillations_in_Mauve.pdf

Emma Doeve and I have also made some small contribution with a series of articles that we have begun work on about Kenneth Grant, also his association with the likes of Austin Osman Spare and David Curwen, the first of which appear in the new occult journal from Aeon Sophia Press, The Thirteenth Path.

In the meantime, we would like to share some ‘highlights’ from a piece that I wrote shortly after his death in 2011, Remembering Frater Aossic, the late Kenneth Grant:

He liked Count Basie, and was convinced that his ‘jump’ rhythms held sonic keys to tangential tantras on the reverse side of the Tree-of-Life. On the other hand, like so many of his generation he was all-too dismissive of most popular music, and had a pretty dim view of what passed for ‘popular culture’ from the 1960s onwards – and despite his involvement with the band Chakra’s single Scarlet Woman! [In 1976, a loose assortment of musicians and members of the Typhonian Order who had met in the Grant’s local, had released a 7” single, with cover art by Steffi Grant, featuring the wax-cylinder recordings of Aleister Crowley reciting La Gitana and The Pentagram on one side, and on the other a catchy ditty Scarlet Woman, which included Grant and a couple of his associates chanting in the background.]

Despite his lifelong dedication to the life & works of Aleister Crowley, promulgation of the Law of Thelema, claiming Outer Headship of his Own True Order, etc., he confided that really his ‘first love’, spiritually speaking, was Advaita Vedanta: this lead to him writing a number of articles for Indian journals, and for a while becoming a follower of the Sage of Arunachala. [All of this was later collected and commented upon in the Starfire volume At the Feet of the Guru.]

He really believed that H. P. Lovecraft was “onto something” – the Necronomicon in fact existed on the astral, as it were, and that HPL had apprehended this through his dreams, or suchlike, but was unable to accept the ‘truth’ of what he had discerned – that he was in effect an unconscious magician. [An interesting – if perhaps controversial – examination of this very topic was published recently as The Dark Lord: H. P. Lovecraft, Kenneth Grant, and the Typhonian Tradition in Magic, by former “Simon Necronomicon” author Peter Levenda.]

He had received his first intimations of ‘an Occult Transmission’ at 15, when he had received a Transmission from the entity S’lba – also the same age at which he came across Crowley’s Magick In Theory & Practice in a Charing Cross Road bookshop, which lead him eventually to write to AC c/o the publisher (he was hoping that AC would be able to teach him yoga!) [I made my initial contact with Mr. Grant – likewise by way of writing c/o the publisher – when I was 15 myself, at a time of certain ‘occult awakenings’ of my own, so I was convinced that these things went in cycles…]

Of profound interest was Grant’s revision of the XI° O.T.O., to bring it more in line with authentic Vama Marga Tantra… [This subject forms part of the particular focus of my article, At The Feet of The Goddess: Some thoughts on Kenneth Grant & David Curwen, which can be found in the first issue of the new Occult Journal from Aeon Sophia Press, The Thirteenth Path.]

And lastly, on a more personal note, with regard to my age he encouraged me to make the best of my education (he seemed particularly pleased that my schooling included Latin, Religious Studies, and a generous round of the Sciences – in short, a classic English grammar school education – as he felt this would provide just the sort of grounding a serious student of magick needed), and when he understood that my interest in the Occult was leading to a certain amount of social ostracism, even problems with bullying at school, he recommended to me the Fourth Power of The Sphinx: that as well as To Know, Will, & Dare, one should also remember when to Keep Silent…

Finally, in closing, I know that a picture of Grant is often painted as autocratic, ‘old school’ authoritarian, which may well have been so – several people have lead me to believe that he was actually easier to get on with if you weren’t a member of his Typhonian Order! – but the thing that impressed me about him was his obvious dedication to the daemonic feminine. His championing of the work of Dion Fortune, and of Marjorie Cameron (at a time when most people, if they were aware of her at all, just thought of her as “Jack Parsons’ widow”), and his active encouragement of successive generations of strong women occultists such as Margaret Ingalls (‘Nema’), Janice Ayers & Jan Bailey, Mishlen Linden, Linda Falorio, and Mary Hedger – as well as his life-long devotion to his wife, the artist Steffi Grant, attest to this. [As Caroline Wise of the Fellowship of Isis has remarked recently: “KG was totally for the Goddess!”]

His legacy is yet to be fully assessed and we shall not see his like again.

In Memoriam Kenneth Grant, 1924 – 2011, gone to his Greater Feast.

Matthew Levi Stevens

Accompanying illustration: ‘Kaula Dancer’, by Emma Doeve.

Biographies:

Emma Doeve is a changeling child from the Lost World of what were formerly the Dutch East Indies, twice removed: once when she was taken on a big ship to Holland, where she grew up and went to school; the second time after Leiden University, when she left the Netherlands to find the birthplace of English Romanticism and re-connect with Nature.

She has lived in rural Scotland, Oxford, and Hay-on-Wye. She is first and foremost a Fine Artist, but also a Writer & Researcher, with an interest in the Occult and Esoteric, who has made use of Design, Graphics, Performance, Photography & Video in her work. She currently resides deep in the Heart of Darkest Surrey, with her partner Matthew Levi Stevens. They deal in rare books, and have collaborated on a number of projects together.

Matthew Levi Stevens was born shortly before Midnight on the 31st of October 1966. He is a writer, researcher, rare book dealer, and occasional poet, speaker and story-teller, with a background in music and performance art.

An early awareness of the Occult and a range of ‘chance encounters’ with artist-practitioners while still only a schoolboy of 15 determined his path at a young age. He has been exploring the Magical Universe and matters sacred and profane for the past three decades. He is currently expanding and revising his essay The Magical Universe of William S. Burroughs for book-length publication, and with his partner Emma Doeve working on a Grimoire inspired by the Graeco-Egyptian Magical Papyri.
See also:  http://whollybooks.wordpress.com/the-oracles-of-matthew-levi-stevens/

Geplaatst in English articles | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Some reflections on Kenneth Grant

Magical Text in Ancient Civilizations

Geplaatst op 1 februari, 2014 door Morgana

On 27-28 June 2013 an International Interdisciplinary Conference on Magical Text in Ancient Civilizations, organised by the Centre for Comparative Studies of Civilizations at Jagiellonian University in Kraków in Poland, was held. The conference gathered researchers from Hungary, Italy, Poland and Ukraine. They represented various disciplines, among them were: comparative civilizations, comparative religions, linguistics, archaeology, anthropology, history, philosophy.

The papers held at the conference were multicultural in their topics. There were three papers theoretical in their approach. One of them, starting with two models: ‘symbol-reference approach’ and ‘symbol-link approach’, and referring to Geertz’s interpretation of culture as a kind of literary sources, proposed to study those cultures, which are characterized by magical thinking, as sui generis magical texts.

The second paper discussed theoretical and practical aspects of the texts considered as magical. The authors of the paper argued that that delineation of the aspects conditions a possibility of the definition of correlation between philosophy, religion and magic.

The third paper in this group presented different attitudes towards characters of script in Mesopotamian, Egyptian, Maya, Chinese and Scandinavian writings. One group of the papers referred to Asian cultures – both from Far and Near Asia. Among them was a paper about examples of origin, use and variety of magical texts of two main branches of Daoist religion: Zhengyido and Quanzhendao, which are a part of Chinese culture.

Other papers compared a motif of a healing herb contained in several Atharvavedic hymns (healing herb of Kushtha) and in ancient Chinese literature, in the texts (Dong Tao Xing, Tian Wen; poetry of Li Tai Bo) influenced by Taoism. The paper on magic in the Tibetan text The nine ways of Bon discussed various possible equivalents of the scientific concept of ‘magic’ in the Tibetan Bon tradition analysing all nine paths described in the text.

the Bhagavata Purana: an illustrated Oriya Palm

Another paper was dedicated to a presentation of the ritual which can be interpreted as a magical ritual protecting the body of a warrior in the battle. The description is found in Bhāgavata Purāṇa – the ancient text from India. The appearance, acquisition and application of magic weapon, as described in the texts of the Hindu tradition, was the topic of other paper from this culture. The author of this paper drew attention to the process of making such a weapon that involved magic, including mantras as magic formulae. Another ancient Indian text (Śatapatha Brāhmṇa), presented as a source of magic formulae of immortality, which had to be passed three times to receiver, with each time reduced in wording, as it seemed to be too complicated for the receiver. The text of Śapathabrāhmana with Prajāpati, who manifests himself in the world during creation, was a base for an exploration of the ancient Indian ritual in terms of conceptual metaphor, which was presented by the next researcher. The usage and meanings of the term brahman in the early periods was discussed in another paper. The author of the paper presented the evolution of this term starting with the earliest Vedic texts, through ritual manuals, to the philosophical speculations.

Peace Treaty found at Hattusa, Anatolia

The Peace Treaty found at Hattusa, Anatolia

The authors of other papers discussed  the texts with magical meaning deciphered from clay tablets dated to the 13th century BC, discovered in ancient Hattusa (Bogazköy) on the territory of present Turkey. These texts were compared to the similar ones from Egyptian New Kingdom. The author of the paper on the Middle Persian text of Mādīgān-ī Yōšt-ī Fryān considered it to be a pre-Zoroastrian magical text, which was adapted into Zoroastrian tradition earlier being modified by removing magical features of myth.

The author of the paper on mezuzah – a piece of a parchment containing a divine name Shadday and two short passages from the Biblical Book of Deuteronomy – argued that it is a magical text having an apotropaic and a fertility-securing aspects. Other magical texts, that were presented, came from the religious Ugarit literature. Some of them have a form of an incantation. They contain mnt, which denotes the enumeration of goddesses. The author of the paper on the genealogy of Shem (Book of Genesis 10:21-32) concentrated on the proposition given by Oskar Goldberg and its consequences. The paper referring to Arabic culture contained an analysis of Forty Names – a short medieval Arabic magical text, probably dated to the 12th century. The treatise is an example of a work on popular and practical magic representing the science of the divine names and their secret characteristics that was one of the traditional occult discipline of Islam from the late Abbasid up to early Ottoman period.

There was quite a strong group of participants presenting their research from the Egypt area. One of them comprised an analysis of the Litany of Neith at Esna, which confirmed the existence of a speculation on the nature of the god, which respects the ancient models and also is able to talk with the new doctrines of the Mediterranean world. Other archaeological research led to a discovery of magic texts in the Monastery Nekloni (Fajum). Some of them could be dated to the end of the 5th century. One of them is of medical nature, containing a spell against fever.

Other paper discussed the spells for protection of the body from the corpora of funerary literature, as well as magical spells of the living from the Third Intermediate Period with reference to texts from other periods. Graffiti of visitors of the Greco-Roman period, often of character of religious ‘proskynemata’ including some elements of magic, discovered in the tomb of Ramesses VI in the Teban Valley of the Kings, were discussed in the other paper. The author of the paper on magic in the textual and pictorial materials found on the 21st Dynasty Theban coffins underlined the representations of the mythical figures evoking magical forces, like Heqa, Thot, Isis. The paper devoted to the Pyramid Texts aimed at giving a statement whether all of them or only some parts were considered as magical, and what kind of magic it was. Of special interest were excerpts known as ’the serpent spells’.

The author of the next paper discussed a short history of the scholarly discovery of those manuscripts from the Egyptian Museum in Turin that might be considered as magical texts. The Great Magical Papyrus of Paris was presented by other researcher as an example of a strong convergence of ritual ability and theological discourse, which as a result brought a new ’theology’, where the religious traditions of the various peoples of the Mediterranean world merge in a vast cosmosophic perspective with strong solar marks. The aim of other paper was to examine some papyri texts and archaeological objects (e.g. magical gems, semiprecious stones engraved with figures of various deities) with relevant elements of comparison. By doing this the author of the paper wanted to draw attention to important elements that could help to understand the complex phenomenon of magic in late Antiquity.

The author of the paper on the funerary context of Greek-Roman magical practices presented various connections between magic and the world of the dead, which culminated in the direct use made of corpses and graves for the purposes of magical actions. About the discovery of the fountain of Anna Perenna in Rome, being in use in the period of the late Roman Empire, and the materials related to the cult of the goddess and to magic was other paper. Among the materials are more than 24 defixiones and magical texts, voodoo dolls found in the containers.

One of the papers elaborated on a recently found curse tablet from the well of Anna Perenna in Rome, which bears the following inscription, originally in Latin: “Let us beg your goddesses and our Christ tomorrow.” Explaining the difference between the Christian sacraments and magic formulas the author of the paper, referring to texts of Pseudo-Dionysius the Areopagite, Saint Augustine and Maximus the Confessor, stressed the spiritual intention and the very origin of the formulas of the first kind.

There was also a paper whose author presented various Celtic texts, which could be considered as magical – from lead tablets deposited in holy springs to chantings and satires preserved in Irish literature, but also a calendar, however, under the condition that the changes made in it, which were to bring luck, were considered.

In other papers magical texts from Viking culture were presented. Among them were poems from the work commonly known as Edda, as well runic inscriptions. There was one cross-cultural paper. Its author was analysing magical power of the ancestors and their names passing in the collective memory from generation to generation. Germanic and Roman cultures were used as examples, although there were also connections made to the present times.

Biography: Bożena Gierek, PhD in Philosophy (Comparative Religion Studies), lecturer in the Centre for Comparative Studies of Civilizations at the Jagiellonian University in Kraków, Poland. Her research focuses on Celtic culture, comparative cultures (approached through anthropology) and on non-verbal communication. She is the author of numerous publications, both articles as well books, and is also the co-author of lexica and encyclopaedias in the field of religion. Her most important publications are: Celtowie [Celts], 1998; Tradycja celtycka w życiu religijnym współczesnego społeczeństwa irlandzkiego [Celtic Tradition in Religious Life of Contemporary Irish Society], 2002; Religie Celtów [Religions of the Celts], 2013.

Images:

http://www.exoticindiaart.com/book/details/bhagavata-purana-illustrated-oriya-palm-leaf-manuscript-parts-viii-ix-IDJ995/

http://cdli.ox.ac.uk/wiki/doku.php?id=treaty_hattshili_ramesses

Geplaatst in English articles | Getagged , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Magical Text in Ancient Civilizations

Dode hertjes en creatie

Geplaatst op 1 februari, 2014 door Yoeke

Skelet van een hertje op de bosvloer

We liepen door het bos, de Leuke Man en ik. “Ik weet nooit zo goed wat ik nou aanmoet met Imbolc,” zei ik. “In-de-buik is nou niet direct iets om een ritueel omheen te maken. Er is iets nog niet. Hoe maak je dat zichtbaar?”
Hij knikte vriendelijk en stak zijn neus een beetje omhoog, alsof hij wilde ruiken of het bospad waarover we liepen wel betrouwbaar was.
Aan zijn ‘uh-huh’ kon ik horen dat hij het bedenken van een Imbolc-ritueel geen moment van zijn leven als probleem ervoer. Hij was in zijn eigen gedachten verzonken maar, in tegenstelling tot mij, deed hij dat in stilte.
Het kleinere pad liep dood, maar wij struinden lekker verder. De heide kraakte onder onze voeten. De slachtoffers van de storm lagen her en der om ons heen: scheefhangende bomen, afgescheurde takken; op deze plek, zo ver van de wandelpaden af, hecht Staatsbosbeheer kennelijk niet meer zo aan uiterlijk vertoon.

Krachtvoorwerp
“Bridget spreekt me dan nog meer aan. Zo’n goddelijk duizenddingendoekje dat kan smeden, healen en dichten. Maar in rituele vorm…”
De Leuke Man pakte mijn arm. “Kijk!” zei hij en hij glunderde over z’n hele lijf. Hij wees naar iets wittigs.
Daar lag ze. Of hij natuurlijk. Of het, want als iets zo enorm dood is als dit hertje kun je nauwelijks meer belang hechten aan sekse, lijkt me.
In stilte liepen we om het halve geraamte heen, elkaar wijzend op interessante uitsteeksels. “Zo’n bekken heb ik ooit eens los gevonden,” zei ik en ik realiseerde me dat ik ook toen met een Leuke Man in het bos liep. Dit bos.
Het ziet eruit als een masker, dat ding boven mijn altaar,” legde ik uit.
Vanaf het moment dat ik het vond ben ik van plan geweest om er Iets Mee Te Doen. Eigenlijk vond ik dat ik er een krachtvoorwerp van moest maken; een ritueel Object dat er prachtig uitziet en een beetje mysterieus, waar je kippenvel van krijgt als je het ziet en dat op te laden is met precies de juiste intentie om in te zetten bij bijzondere rituelen. Nooit gedaan. Wel een kleurig Beltanelint doorheen gevlochten, in 2004 geloof ik.
Dit hertjesoverschot bood nog veel meer mogelijkheden.
“Oh, die ruggewerveltjes zitten er zelfs nog aan vast,” wees ik.
De Leuke Man bukte zich en pakte een los hoefje op. “Prachtig hè…” mompelde hij en stak het in zijn zak.
“Als ik nou toch echt Iets Moois zou kunnen maken met…” ik maakte een wat sukkelig gebaar naar de hertjesresten: “dit allemaal… Dan zou ik het wel mee willen nemen.”
Ik realiseerde me direct dat ik mezelf al haarfijn had uitgelegd waarom ik de beenderen niet (ook niet met eindeloos geduld om ze niet te laten ontwrichten of breken) mee naar de auto zou slepen.
“En zeg, wat is dat?” wees hij. Verderop lag nog een los pootje, zo te zien van hetzelfde hertje, maar nu met nog een slofje van bont boven het hoefje.
Ook dat lieten we liggen en zelfs toen we het vierde pootje vonden, lieten we ons enthousiasme hangen bij enthousiaste kreetjes, maar we namen niks mee.

Duizenden kleine kaakjes
Want waarom zou ik? Het hertje had z’n werk al gedaan. De rest van de wandeling en nog veel dagen daarna, tot nu toe zelfs, dacht ik eraan. En aan hoe nieuwe ideeën, creatie, meestal voortkomen uit iets wat oud is en niet meer werkt. Bij mij tenminste, ontstaan de beste ideeën uit wanhoop. Ik heb teveel troep in mijn tas, kieper ‘m om en zo ontstaat het Damestasjeslezen. Of ik wil een lezing geven, vergeet mijn aantekeningen en improviseer een veel leuker programma bij elkaar dan ik gewend ben te doen. Of mijn geld is op en ik bied een schrijfcursus aan bij iemand die mij een waardevol consult kan geven dat ik niet kan betalen.
Er is iets niet waar ik wel naar verlang en zo ontstaat er ruimte voor creatie.
Tussen ‘niets’ en ‘iets’ vindt het creatieproces plaats. Ik beschrijf eerst voor mezelf in woorden hoe het moet zijn: een brug tussen verlangen en werkelijkheid die ik zal smeden, en genees daarmee het niets – door het te transformeren tot creatie. Ik reik uit naar de goden met creatiedrang, de goden buigen zich giechelend naar mij toe en antwoorden met hun scheppend vermogen. In die samenwerking ontstaat iets nieuws, domweg omdat het oude er plaats voor heeft gemaakt.
In de natuur is dat zo prachtig te zien. Op de plek waar wijlen dit hertje wordt opgenomen in de aarde, traag, geleid door duizenden kleine kaakjes van torretjes en wormpjes, zal de grond meer voeding geven aan de zaden die er toevallig op neer komen.
Deze desolate plek is een vat van creatieve potentie.
Zoals ook verlies, verdriet en ziekte een prachtige voedingsbodem zijn voor gedichten, schilderijen, muziekstukken of weergaloze vrijpartijen.
Wat was dat nou over rituelen en zo? Die Brigite?” vraagt de Leuke Man.
“Laat maar,” grijns ik. “Ik weet het al. Dichten. Smeden. Helen.”
Hij knikt en wijst. “Daar staat de auto al. Gaat het nog?”
Als we thuiskomen legt hij het hoefje op mijn altaar. Een cadeautje.
Moet ik toch eens iets mee doen.

————————————————————————————————————————————-
Nieuw boek: Schrijven met het Creatiepentagram

Op 8 maart verschijnt mijn nieuwe boek Schrijven met het Creatiepentagram bij uitgeverij A3-boeken. Hierin beschrijf ik hoe je gemakkelijk met een nieuwe creatie de brug legt tussen verlangen en werkelijkheid. Kijk even op mijn website, www.yoeke.com, of er nog plek is om mee te doen aan de workshopdag in Maarn – of ergens anders – om ook zelf te gaan werken met het Creatiepentagram.

Geplaatst in Artikelen, Columns | Getagged , | Reacties uitgeschakeld voor Dode hertjes en creatie

The Morrigan Papers, part one

Geplaatst op 1 februari, 2014 door Nemain Cwmbran

Logo rubriek 'Gedachten' in Wiccan Rede Online Magazine

Conversation on Facebook
“Never thought about it much. I never had a special deity in mind, ‘just’ the God and Goddess. Just recently I discovered the Morrigan and also just recently I found that they are / she has been with me way much longer and I am talking about decades! It is, on a personal level, very interesting how things can work out and through, so I’ll stick with the fact that deities choose us although we often think that we ‘pick’ them”.

Introduction
That was my answer on a question on Facebook. And yes, the Goddesses, in the appearance of Badb, Nemain, Anu and Macha, made their presence clear to me without a doubt! A good reader sees four Goddesses. And that is, according to me, the only way I can see them. It was a bit of a struggle for me nevertheless. Raised with the principle of Maiden/Mother/Crone there was one too many! But as I did a fair bit of reading and research (and still not finished), I can tell you this; this ancient Celtic Goddess is a shape shifter! And there are a lot of guises! And all these guises are there to help us through everyday life, that is, if we are willing to listen and do not flee. For me She is the one that helped me through a lot of life’s struggles, yet not knowing or recognising her, but now I know that she was there with me all my life.

My History
About 28 years ago, I first met the Morrigan in a little book written by Merlin. It was just a few of Her aspects linked to trees and Moon phases. And also the fact that She was considered a Dark Goddess made me very curious. What did it mean… Dark Goddess? But I did not understand at the time and I did not search any further. My personal life was filled with work, my daughter and all those other mundane things. When I look back at my life until this moment, there have been many ‘signs’ of Her to let me know She was there for me. A few of these ‘signs’ are the name of my first born daughter, Kayleigh, which means probably wise woman, and has a connection to a shape of the Morrigan known as Cailleach. A second one was my fear of goats, cattle…, the Morrigan in her shape as guardian of the livestock. I am now the owner of an organic goat farm on 1,5 acres and there I have found more or less a piece of acknowledging of sovereignty on an earthly basis, one of the Morrigan’s aspects is Earth Goddess and as bestowal of Sovereignty. So, in that aspect I do not feel like I own the land, but that I am a caretaker of the land! I could go on for a while but that is not very interesting.
All the things I have been reading has brought me to a simple conclusion. The Morrigan comes to us from Irish history and mythology although not always recognised. I believe that, like all other Gods or Goddesses, the Morrigan can be seen as a later form of the Earth Goddess. To me it is completely clear that if ‘society’ evolves so do the Gods and Goddesses. And how is She manifesting in today´s society?
I have to approach Her as if she was a real person and in some way they, deities that is, are ‘real’. They live their ‘lives’ just like us human beings and that is a wonderful gift. So if we are relating to Her as a human being it is easier to recognize in all her shapes and aspects. We humans are also ‘shape shifting’ through all the stages of life: we are the new born baby, the child, the youngster, the adolescent, the mother to be (girls only 😉 ), the Mother, the Crone and the Hag.

And just like us humans there is a Battle if we go from one phase to another. It is not the ‘real’ battle for our lives and livestock anymore but it is more or less a battle on the inside of us our spiritual side that in today’s mundane society is so neglected! If I try to imagine how hard life must have been in comparison to today’s live for most of us (which is quite comfortable), She simply had to be there! You had to fight for your life, for your food, for your offspring, your tribe. She helped by offering her shrieks when battle was due, She was there to protect the cattle, the livestock! She was there to place sovereignty upon that man that was worthy to be King, so they could work for the greater good of their tribe. And since the Ancient ones lived, fought, loved, died and were reborn, according to the Wheel of the Year, there had to be so many guises of Her. She is the Beginning and the End, She is the Door and the Key, She is Ugly and Beautiful. She is the Old Hag and the Young Maiden and everything that is in-between! She is unconditional Love. And that can be frightening for we humans are so capable of ‘hiding’ ourselves to ourselves! Our true selves. The one that we are supposed to be! The one that is Divine.
We humans put on literally everything a ‘good’ or ‘bad’ tag. For the Morrigan there is no such thing as ‘good’ or ‘bad’. She just is. As is Nature. To explain what is ‘good’ or ‘bad’ is also based upon the ‘reference frame’, the skills learned (or not) in childhood, the decisions made through life itself, the culture you were born into, the lessons, provided by Divinity itself, learned and integrated in yourself. When I come to think of it, you can either flight or fight for Her. For those who are willing to fight She will be there, and She teaches you Her ways.

Coincidences do not exist, for everything there is a time and place to learn the lessons of the Divine but as of today (16-11-2013) I simply know that The Morrigan has been with me all along, I just did not recognise her! Quite funny is that I choose the name Nemain for my Facebook alias because I had read something in Manda Scott’s Boudica, “Dream of the Eagle”. It just had a nice ‘ring’ to my ear. Most of the time I just pronounced it (Dutch way) like it was written but apparently it is pronounced as NEE-vuhn. This aspect I will talk about later for it begins when our Goddess is dwelling in the Underworld but realizing that She has to be born again with all that comes with it. We begin with the aspect of the Crone in her last days as the Morrigan in the shape of the Cailleach, pronounced ky-lee-ACK.

But what does the Cailleach tell me? What is she doing? We know that the wand or staff that she uses to stir the cauldron of death and rebirth with in the season of Samhain, is now the wand or staff that reawakens the Earth. I see this as bringing to life of the Spirit, the ‘sparkle‘ of life.

Today I was looking for the meaning of the King of Bows (Wild Wood tarot) on the internet. ‘Coincidental’ there was also a reference to the Cailleach, and thus indirectly to the Morrigan, on the card Adders. According to this source the adder represented the power of the Cailleach. Adders are also the symbol of fire and transformation, after all, when they grow they do so literally: they shake off their old skin and the new one emerges. In this specific time (in my mind synonymous with the period from Yule to Imbolc, a cross quarter day) they are very vulnerable for their skin is very soft and delicate. Just like the life to be reborn, still veiled, still a delicate process, but with so much promise!!

I feel that the Cailleach, which means ‘the veiled one’, is the quintessence of all the shapes of the Morrigan herself, and the fact that she is wearing a veil means to me that she is holding herself secret to us, maybe even secret to herself. While Badb is related to the festival of Samhain, I feel the core essence of the Cailleach is from Midwinter, the turning point where days are growing longer and nights become shorter. She cries as if she knows that Her days will not last and that She too has to be reborn, going through all the phases again, just as us when we have rested in the Summerland. Is she crying out loud because she knows? Is she cold and blue because of the ‘cold days’ ahead, without her spouse in the Underworld. My guess would be yes, and in her teachings there is also comfort. For if she can endure it, so can we.

From Yule to Imbolc is the time of the immaculate conception*, and developing into new life, yet veiled but ready to be born again. And there is another, dark (hidden) aspect. The stick and the cries the Cailleach is using, are tools to provide a sincere and thorough wake-up call for dormant live which is hidden in the earth and in ourselves. See yourself as a seed, with all the potential to become a beautiful plant. The hard shell of the seed has become softer by the snow She provided, and by her cries and slamming with her stick she is urging you to become a warrior, to grow into the light and face another cycle. “Do not be afraid”, She says, there is absolutely no reason to stay hidden inside, no reason to imprison yourself although it feels save. It is a false safety.

“This is another chance for you, wake up, wake up! Grow to the light and meet Bride.” That is what the Cailleach tells me now. I know there is much more to discover, but that has to wait for another time.

Nemain Cwmbran,
Januari 2014.

Sources, Books and links:
I Merlin Sythove: Een jaar en een dag, de maankalender en de acht jaarfeesten.

II Cattle reid of Cooley
http://en.wikipedia.org/wiki/Cailleach
http://nl.wikipedia.org/wiki/Cailleach
Secret history

– The guises of the Morrigan, Goddess of… by David Rankine and Sorita D’este
– Celtic Lore & Spellcraft of the Dark Goddess: Invoking the Morrigan by Staphanie woodfield

* meaning: the Mother impregnates herself.

Geplaatst in English articles | Getagged , , , | 2 reacties

Review: The Wakeful World

Geplaatst op 1 februari, 2014 door Jana

Emma Restall Orr
The Wakeful World. Animism, Mind and the Self in Nature
Moon Books, 2012, 304 p. ISBN 978-1-78099-407-9. £ 11.99, $ 20,95.
www.moon-books.net

When I was graduating secondary school, and 16 or 17 years old, one of the compulsory subjects in my history class was Marxism. Our teacher told us that (in Marxism) a tree only had value when it was cut down by humans, and cut into planks that could be sold. I was shocked, and totally disagreed. It was however very difficult to explain to my teacher why trees do have a value of their own. He not even accepted the idea that there is a value because trees provide oxygen, or that a monumental tree could be measured in terms of money when damaged. The idea of nature having an intrinsic value was as inconceivable to him as the opposite was to me. In hindsight I believe this particular teacher sometimes took up a position to make us students think, and put our ideas into words. We did have real debates in his class. But I also believe he really could not imagine what to me was so obvious.

Emma Restall Orr wrote a thesis that states that nature’s worth does not accrue from how useful it is proved to be to humankind. (Living With Honour: A Pagan Ethics). When she neared the end of the book she became increasingly aware that it was based upon an assumption. The present book faces the question: What does give nature its inherent value? To sum it up: it reaches to find what nature is regardless of how we perceive it, while also recognising that such perception is what makes us who and what we are.

She takes a slow path, first presenting the questions the book asks, and why it is so crucial that such questions are asked. She addresses our assumptions, what our sources of information are and how we process the information. And because the terminology of such discussions often allows for much misinterpretation, she gives definitions of the words used. What is perception? What is experience, sentience and consciousness?

The book gives a concise history of philosophy, quoting from key texts from the ancient Greeks to present philosophers. It explores the world views of these thinkers – the ones who agreed with their contemporaries and the ones that didn’t. Gradually the focus shifts to panpsychism and animism. It took me some effort to read this ‘academic-quality research’, especially because English is not my mother tongue. But it was worth it! I hope many present-day philosophers will read it, and realise that there are other views possible then their doctrine. And that they will be able to see the extent of their metaphysical assumptions and step outside of them. For animism does exist within educated, twenty first century Western culture. And it may give an alternative view upon nature and the problems we face today. The aim of the writer is to contribute to the discussion, not just proposing answers but to make clear why she thinks these issues are so important to consider. “For perhaps it is only when we have fully addressed them and found our own answers that we can feel a confidence about our place in nature, the place of humankind in general, and from there begin to craft a sustainable future.”

Geplaatst in Boeken, English articles | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Review: The Wakeful World

Review: Deep Magic Begins Here

Geplaatst op 1 februari, 2014 door Morgana

Deep Magic Begins Here: Tales and techniques of practical occultism
Julian Vayne
Mandrake of Oxford. ISBN 978-1-906958-52-7
See also: http://mandrake.uk.net/deep-magick/

In his typical style Julian has produced another book of magical practice and theory spiced with his own experiences.
In this collection of tales concerning practical occultism he covers not only background information from practitioners of witchcraft but also the following subjects:

Psycho-geography and Magick
Transgressive bodywork
Our Vision of the End Times
Gender fluidity as spiritual process
The Boscastle Museum of Witchcraft
Zombies and the New Age movement
Buddhism meets Chaos Magick
Entheogenic magick, the law and social transformation
Mindfulness practice as the still point in the storm of chaos
The esoteric metaphysics of Pooh Bear, Tigger and Eeyore.

These may seem like rather daunting and flaunting subjects but Julian’s typical dry British humour make it seem more like a personal diary rather than a handbook. Full of anecdotal twists he describes the alchemical process one could describe as his ‘darkest night’. Not a book for the squeamish or the beginner Julian gives us a peek into the world of the Chaos Magician.

On 22 March 2014 Julian will be talking at the Occult Conference in Glastonbury. And no doubt he will be playing a leading role in the Jupiterian Ball. I have always enjoyed his talks and he is well worth seeing live.

For more information see: http://www.occultconference2014.com

Biography
Julian Vayne is an occultist and the author of a number of books, essays and articles in both the academic and esoteric press – notably with Nikki Wyrd and for Mandrake of Oxford. He works in a museum and lives in Devon. His name is most closely associated with chaos magick and he is also an initiated Wiccan and member of the Kaula Nath lineage.

 

 

 

 

 

Geplaatst in Boeken, English articles | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Review: Deep Magic Begins Here

Recensie: Als Freyja zich laat zien

Geplaatst op 1 februari, 2014 door Jana

Als Freyja zich laat zien. De code van het christendom
Henk Vreekamp
Zoetermeer, Boekencentrum, 2013, 366 p. € 19,90. ISBN 978-90-239-2689-4
http://www.boekencentrum.nl/boeken/Henk-Vreekamp/Als-Freyja-zich-laat-zien/24267
http://www.vreekamp.nl/

Voorkant van het boek Als Freyja zich laat zien

Wat er over ‘Dit boek’ staat op p. 9:

“Dit boek is het laatste deel in een trilogie die zich afspeelt op de Veluwe. Evenals in beide vorige boeken – Zwijgen bij volle maan en De tovenaar en de dominee – draait het ook nu om de verhouding die het christendom heeft met heidendom en jodendom.

Drievoudig is de christen in beeld.
Als partner van de heiden, in een bondgenootschap dat zich keert tegen alles wat Joods is.
Als bondgenoot van de Jood, in confrontatie met de heiden die de God van Israël afwijst.
Als wandelaar tussen Jood en heiden, die nu en dan een vraag opwerpt.
Wie is die christen zelf?
Wat is de onvervreemdbare kern van het christelijk geloof?
Over deze vragen gaat het in dit boek.

We begeven ons naar het dorp Epe.
Daar begint de wandeling.”

En daar ontmoeten we Freyja, die zelf net een vrouw tegenkomt die haar een stuk perkament geeft met een tekst. De vrouw belooft haar eeuwig leven, en legt uit dat het perkament een code bevat, de code van het christendom. Twaalf mannen die met elkaar de tekst hebben opgesteld, zullen uitleg komen geven. Freyja werpt nog tegen dat ze geen christen is, en dat zo wil houden. De vreemdelinge wekt echter haar nieuwsgierigheid met de boodschap dat de woorden magische kracht hebben. Ze pakt het perkament aan, en leest de beginwoorden. ‘Ic gelyfe…’. Terwijl Freyja rond de Grote of Sint-Maartenskerk in Epe wandelt, dient de eerste van de twaalf mannen zich aan. Hij stelt zich voor als Simon Petrus, en blijkt een van de apostelen te zijn. Hij vraagt Freyja de tekst van het perkament voor te lezen, en vertaalt de woorden als ‘Ik geloof’. Dan gaat hij uitleggen wat dat betekent binnen de ruimte van de kerk, en benadrukt dat Jezus een Jood was (en niet de eerste christen). Freyja kan nog net vertellen dat de godsdienst die zij van huis uit meegekregen heeft heidendom is, Asatru. En daarmee is het beeld neergezet zoals dat het hele boek door standhoudt. Freyja ontmoet elke dag een apostel, krijgt een stuk tekst dat ze mag voorlezen, en daarbij een heleboel uitleg over die tekst en de achtergronden ervan. Ze krijgt van alles te horen over het jodendom en het vroege christendom, met veel woorden uit de Bijbel. Freyja’s aandeel is beperkt tot het stellen van vragen, soms belangstellend, soms kritisch, en nu en dan mag ze haar heidendom tegenover het jodendom en christendom stellen. En niet alleen het Germaanse heidendom, maar ook de eerste versie van het verhaal van Jezus in het Saksische taalgebied, de Heliand. Dat verhaal kwam ook al uitgebreid aan bod in het eerste deel van de trilogie. De teksten die Freyja in handen krijgt, zijn die van het Apostolicum, de oertekst van het christelijk geloof in het oude Angelsaksisch.

Dit is geen verhaal van een spontane wandeling, ook al loopt Freyja elke dag verder over de Veluwe, door bossen en dorpen, langs grafheuvels en boerderijen en de kathedraal van bronzen boomstronken in de bossen van Apeldoorn. Het is in tegendeel een zeer zorgvuldig gecomponeerd boek. Elke plaats waar Freyja komt, elke dag in het najaar, heeft zijn plek in het geheel. De theologische hut is aanleiding voor een geschiedverhaal over het vrijzinnige Epe op de overigens zo rechtzinnige Veluwe. Het is de dag van dierenvriend Franciscus van Assisi (dierendag) of een Joodse feestdag, en als Freyja bij ‘Het Hol’ is, staat net de nedergang van Christus in de hel op het programma. Vreekamp laat de apostelen ook wel woorden weergeven van hedendaagse theologen, of hij laat de beheerder van een plek aan Freyja uitleg geven over de historie. Dat iedere dag een apostel komt en Nederlands spreekt met Freyja, is eigenlijk heel gekunsteld. Hoe Freyja sprekend wordt weergegeven vaak ook: “‘Wat, wil Freyja even later weten, ‘wordt er in de code precies bedoeld met ‘oordelen’?” “‘Geef mij maar het blinde noodlot’, reageert Freyja fel.”
En toch is het een meeslepend boek. Vreekamp is een verteller. Het boek greep me zozeer aan, dat ik het weg moest leggen waar hij heel fysiek het lijden van Christus aan het kruis beschrijft. Als Freyja zich laat zien maakt veel duidelijk over het christendom, in een (tamelijk) makkelijk leesbare vorm. Het geeft de essentie van het christendom weer, het ‘kleine credo’ van de voor- en achterflap: het Apostolicum en de vertaling daarvan. Vreekamp vertaalt de uitgebreide boekenlijst – in ieder geval wat hij daar belangrijke passages uit vindt – voor zijn lezers. Maar voor welke lezers is het boek bedoeld? Christenen, Joden, heidenen? Waarom laat Freyja zich zien?

In tegenstelling tot de vorige delen van de trilogie, die juist de afstand verkleinden, geeft dit boek mij vooral het gevoel dat het christendom tot een andere wereld behoort. Deels komt dat door teksten als deze: Psalm 51:9 op p. 295:

Ontzondig mij met hysop,
dán word ik réin
was mij,
en ik word wíttér dan snéeuw.

Het woord hysop kan ik als heks wel plaatsen: dat is een kruid. Maar die klemtonen begrijp ik niet. De ‘Tale Kanaäns’ spreek ik niet, ik ben niet opgegroeid met de (protestantse) Statenvertaling van de Bijbel. Waarom deze psalm bij Freyja een verlangen oproept, ontgaat me. De geschiedenis van Jezus de Christus roept mij niet op om christen te worden. Het wordt me vooral duidelijk waarom ik ooit de kerk verlaten heb. Omdat ik me er niet op mijn plaats voelde. Nu weet ik dat ik een van ‘de anderen’ ben, waarover Otter Zell in 1996 of 1997 vertelde in een artikel in Green Egg. Waarom streeft het christendom naar witter dan sneeuw, en ligt de nadruk op het licht en op de hemel? Freyja vertelt aan Johannes wat er gebeurt als de goden in de grote wereldondergang het onderspit delven en sterven, als Wodan geveld wordt door de wolf Fenrir. “Dan ziet de wijze zieneres dwars door het vergaan van deze wereld een nieuwe aarde in het verschiet.” Johannes vertaalt het visioen als het geloof in een vernieuwde aarde na de grote ondergang van de wereld. De Germanen zien in ieder geval nog een nieuwe wereld na Ragnarök. Na het laatste oordeel van de christenen zal er geen gewone dag meer zijn. Alleen nog eeuwig leven. Er was een begin – God schiep de wereld – en er zal een einde zijn. Een lineair verhaal. Heidenen denken in cirkels, of spiralen. Dat betekent een fundamenteel ander wereldbeeld. En een ander godsbeeld, nee, meerdere godsbeelden. Heidenen zijn er in allerlei soorten. Ongelovigen; zij die niet weten of er een god (God/goden) bestaat; en mensen die het wel zeker weten. Aanhangers van allerlei verschillende niet-christelijke religies, die daarin vinden wat het christendom biedt aan de aanhangers daarvan: zingeving, een visie op leven en dood, enz. Zal ik als heiden het christelijk geloof verwelkomen? Ja, voor mijn buren en landgenoten die zich er wel in thuis voelen. Maar ik ben al voorzien.

Geplaatst in Boeken | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Recensie: Als Freyja zich laat zien

Editorials / Redactionele artikelen

Geplaatst op 1 februari, 2014 door Redactie

Kort overzicht van de door de eindredacteur behandelde thema’s.

Winter 2010/2011
Er zijn zo van die tijden dat alles kapot gaat. De wasmachine begeeft het, en binnen een week houdt de stereo-installatie ermee op en ook de waterkoker.

Beltane 2011
De natuur biedt een grote variatie. De mensenwereld – en die van de heksen – ook. Die verscheidenheid is goed.

Lughnasadh 2011
Het wordt herfst, en dat doet je denken aan de vergankelijkheid van het leven.

Samhain 2011
We worden steeds ouder en de wereld raakt vol. Tijd om eens stil te staan bij kwaliteit in plaats van kwantiteit.

Imbolc 2012  Krassen op de ziel
Een mens in rouw denkt eerder in termen van pijn, ziet vaker de schaduwkant van de dingen. Een rouwende leeft in zekere zin in schaduwland. Het perspectief is uit beeld. Het is er wel, maar je ziet het niet.

Beltane 2012 Groei
De Godin is terug uit de onderwereld en heel de natuur is één groots feest, een manifestatie van groeikracht. Maar we hebben ook de God nodig, beide krachten, om in balans te blijven.

Lughnasadh 2012
Als je deze zomer toch ergens buiten ligt, op het strand of elders op vakantie of in het stadspark, laat je gedachten dan eens uitgaan naar de grond onder je en naar de rest van het landschap.

Samhain 2012
Voorbereid zijn, dat is een van de thema’s van Samhain. Maar je hoeft het niet alleen te betrekken op de winter of barre omstandigheden. Het helpt altijd als je voorbereid bent op wat er gaat gebeuren, of op wat er zou kunnen gebeuren.

Imbolc 2013
Vele eeuwen lang waren er geen andere medicijnen dan kruiden, kruidenpreparaten, zalfjes en drankjes waarin de werkzame stoffen in planten de hoofdrol of minstens een belangrijke bijrol hadden in de genezing. De moderne farmaceutische industrie kijkt echter neer op die ‘ouderwetse’ kruidengenezers. De Codex Alimentarius beschermt de consument tegen ongefundeerde claims. Maar hoe pakt die richtlijn in de praktijk uit? Blijft kennis over ‘alternatieve’ producten nog wel beschikbaar?

Beltane 2013
Heel lang was het winter: koud en kaal. Dat kan zo niet blijven: het moet een keer weer zomer worden, en in het stukje aarde waar wij leven, is het dan ook nog voorjaar. Een heel bijzonder jaargetijde, als je erover nadenkt.

Lughnasadh 2013
De meesten van ons zijn stadsheksen. Dat is juist de reden dat we ons zo aangetrokken voelen tot een natuurreligie. Hoeveel weten we van de landbouw en van oude oogstfeesten? En hoe vieren we zelf Lughnasadh?

Samhain 2013
Hét kenmerk van Halloween is blijkbaar dat je je verkleedt. Maar echte heksen kleden zich niet aan, maar uit.

Imbolc 2014
Wanneer is het de juiste tijd om iets te doen? Hoe weet je wanneer je moet ingrijpen of dat je beter even kunt wachten?

Beltane 2014
Daar zit ik dan aan mijn computer, te bedenken waar deze ‘editorial’ over moet gaan. In mijn studeerkamer, terwijl zo ongeveer alles in de tuin in bloei staat. Hoelang duurt het voordat het kwartje valt? Als je inspiratie zoekt in een natuurreligie, dan ga je naar buiten!

Lughnasadh 2014
1979 was een belangrijk jaar voor de wicca in de Lage Landen. In 1980 kwam het eerste echte nummer van Wiccan Rede uit. En nu is het 2014, en we willen graag iets bijzonders doen rondom ‘Wicca in Nederland’.

Samhain 2014
For once an editorial in English. Professor Martin Blaser tells – in a newspaper interview – that we should nurture our bacteria. We, humans, have been combatting bacteria because we saw them as harmful. We do not understand that we need the invisible flora/fauna.

Imbolc 2015
We zijn laat met dit nummer, maar onder de oppervlakte borrelt er van alles.

Beltane 2015
Vraag je je wel eens af hoe het zou zijn om te leven in een heel ander deel van de aarde? Wat zou het voor gevolgen hebben voor je religie? Wicca is zo verweven met de seizoenen.

Lughnasadh 2015
Wat is de oogst van 35 jaar Silver Circle?

Samhain 2015
De documentaire ‘Heksen in Holland’ is klaar. Dank aan iedereen die eraan heeft bijgedragen! In de 35 jaar dat Silver Circle en Wiccan Rede bestaan, is er van alles veranderd. We blijven informatie geven over wicca en hekserij aan belangstellenden.

Imbolc 2016
Het jubileumjaar is voorbij, binnenkort komt onze documentaire uit in het Engels en ook met Spaanse ondertitels. Wiccan Rede Online gaat werken met thema’s.

Beltane 2016
Korte inleiding van dit themanummer over creativiteit.

Lughnasadh 2016
Mensen blijven streven naar hereniging met hun tweelingziel, of in ieder geval naar verbinding met andere mensen. En we zoeken verbinding met wat boven en beneden ons is.

Samhain 2016
Een korte introductie op dit nummer: ‘de nacht’: het verborgene, onzichtbare.

Imbolc 2017
Wetenschappers ontdekken de bezielde natuur. Als we ons superieure mensbeeld overboord gooien, gaat er een hele wereld voor ons open.

Beltane 2017
Het Mysterie is niet tastbaar. De taal die een brug kan vormen tussen het mysterie en onze bewuste beleving, is die van de symbolen.

Lughnasadh 2017
Jana filosofeert over voedsel, de kookpot, de voedselkringloop, landbouw, wildplukken en religieuze en culturele voorschriften rondom eten.

Samhain 2017
Een ontmoeting met je ‘schaduw’ kan je veel leren over jezelf.

Imbolc 2018
Je kunt altijd opnieuw beginnen. Beeld je in dat je opnieuw kennismaakt met wicca. Welke vragen zou je stellen? Aan wie?

Beltane 2018
Korte introductie van dit themanummer over ‘het lichaam’.

Lughnasadh 2018
Jana heeft ook iets te zeggen over het thema van dit nummer: Opoffering.

Samhain 2018
We leven in een periode van transities.

Imbolc 2019
Zou het niet mooi zijn om als een trekvogel te leven? Reizen en verblijven op meerdere plekken kan je horizon verbreden, kan je een andere visie geven op de wereld en de samenleving(en) van mensen.

Beltane 2019
De voornaamste expressie van een heks is het vieren van rituelen. Je spreekt je hogere (diepere) zelf aan via je innerlijke kind.

Lughnasadh 2019
Transformatie gaat zowel over culturele veranderingen als omslagen in je persoonlijke leven. Jana denkt verder over een paar citaten uit artikelen in dit nummer.

Samhain 2019
In de film is er iemand die de continuïteit bewaakt, maar magie zit ‘m juist in de foutjes tegen de continuïteit, in de afwijkingen van het patroon.

Imbolc 2020
Wiccan Rede en Silver Circle bestaan 40 jaar. We weten niet wat de toekomst brengt, maar blijven artikelen schrijven voor beginners en gevorderden.

Beltane 2020
Het thema van dit nummer zou ‘verbreding’ zijn, maar nu zijn we thuis moeten blijven, is onze fysieke wereld ingekrompen.

Lughnasadh 2020  OMdenken
Onverwachte gebeurtenissen openen de mogelijkheid van nieuwe denkrichtingen. Is er een probleem, dan is de vraag hoe we ermee om kunnen gaan. Daar kunnen we creatief in zijn.

Samhain 2020
Laten we niet alleen kijken naar wat er niet meer kan, maar ook naar wat er wel mogelijk is, en hoe we dat kunnen bereiken.

Imbolc 2021
In lockdown, met een avondklok, kun je niet even met de bezem eropuit. Wat kan er nog wel?

Beltane 2021
Vrijheid is het thema in Nederland begin mei, en vrijheid komt op andere wijze drie maal aan bod in dit nummer. Het wordt duidelijk dat wicca een rijke en levende traditie is met ruimte voor verschillen.

Lammas 2021
Waar blijft de tijd? Tijd is een beetje het thema geworden van dit nummer van Wiccan Rede Online.

Samhain 2021
Van angst voor heksen naar hoop voor de Klimaatconferentie.

Imbolc 2022
Wicca biedt je de kans om acht keer per jaar uit de tijd te stappen, om afstand te nemen van de dagelijkse beslommeringen en om je af te stemmen op je hoger zelf.

Beltane 2022
De wereld zou verenigd moeten zijn in een poging om de ergste klimaatverandering tegen te houden. Misschien kunnen natuurreligies als inspiratie dienen.

Lammas 2022
Over spullen die verloren gaan, verbinding en reflectie.

Samhain 2022 – Echte horror
De echte horror zit ‘m niet in films op televisie, maar in het nieuws en in de recordtemperaturen tijdens het Halloween-weekend.

Imbolc 2023
De uit Korea geadopteerde Sara Chang maakte ‘een kunstwerk als een sjamanistische reis’ om de verbinding te herstellen met haar geboorteland.

Beltane 2023 – Earth Day 2023
Om onze planeet te beschermen, moeten we erin investeren. Een aantal tips, want elke dag is Aardedag!

Lammas 2023
Is er inderdaad nog behoefte aan een tijdschrift over wicca en vanuit wicca? We denken van wel, maar hebben daarvoor jullie hulp nodig.

Samhain 2023
De donkere helft van het jaar is echt wel aangebroken: je hoeft geen heks te zijn om te voelen welk seizoen het is. Dat van de veranderingen, van het terugblikken en vooruitkijken.

Imbolc 02024
Wij moeten goede voorouders worden. Dat betekent dat we onder meer onze economie en politiek radicaal moeten omvormen. Het goede nieuws is dat mensen in staat zijn om op de lange termijn te denken.

Beltane 2024
We hebben dit keer niet veel artikelen, maar willen blijven bestaan als kwartaalblad over wicca en hekserij.

Lammas 2024
Waar komt die argwaan tegen (politiek) ‘links’ vandaan, terwijl linkse partijen juist vanouds strijden voor het belang van iedereen? En wat heeft dat te maken met het thema van deze Wiccan Rede Online?

Samhain 2024 – Vereniging
Is het op de lange termijn behulpzaam om je achter het standpunt van een bepaalde partij te scharen? Of is het zinvoller om in gesprek te blijven en samen te zoeken naar oplossingen voor problemen? (Plus: thema’s voor 2025).

Imbolc 2025 – Bepaal zelf de spelregels
Heksen en Pagans gaan niet uit van een lineair wereldbeeld maar van een cyclisch wereldbeeld: circulair of in spiraalvorm. Laten we dus uitgaan van onze eigen denkbeelden, eigen normen en waarden, en een praktische vertaling daarvan.

 

 

Geplaatst in Editorials | Getagged , | Reacties uitgeschakeld voor Editorials / Redactionele artikelen

Hoodoo

Geplaatst op 2 november, 2013 door Gastauteur

Door Wendy Rose

(Levensgrote modellen… Vodou in het Tropenmuseum 2008, Morgana) 

Hoodoo is de Afrikaans-Amerikaanse volksmagietraditie zoals deze in onze moderne tijd wordt bedreven. De rituelen en gebruiken zijn meegebracht door slaven vanuit Afrika en in Amerika wijd verspreid. Negentiende-eeuwse hoodoo is een mengvorm van creolisatie en syncretisme, van verschillende Afrikaanse, Europese en Native American culturen, wat heeft geresulteerd in een vorm van unieke magie, zoals bedreven in de zuidelijke staten van Amerika.

De oorsprong van hoodoo is diep geworteld in de sub-Sahararegio, waar magie een onlosmakelijk onderdeel is van het dagelijkse leven. Geen enkele groep of cultuur kan de oorsprong van hoodoo claimen; iedere stam of regio heeft in meer of mindere mate bijgedragen aan deze magische traditie. De oorsprong van hoodoo ligt in de traditionele religieuze en magische gebruiken van het land waar de voorouders als slaven vandaan gevoerd werden.

Hedendaagse Hoodoo is een mengvorm van magische gebruiken waarvan de oorsprong ligt in de twee regio’s van kolonisatie in de 17e, 18e en 19e eeuw, de Latijnse en de Engelse. De eerste regio waar veel Engelse kolonisten neerstreken omvatten Maryland, Virginia, Noord-Carolina, Zuid-Carolina en Georgia. In 1619 kwamen hier de eerste slaven aan en in de eeuwen erna nam de aanvoer van slaven een grote vlucht. Door de geïsoleerde ligging en de dominantie van de Engelse cultuur heeft dit gebied zich op eigen wijze kunnen ontwikkelen. Het tweede gebied heeft een sterke Frans-Spaanse invloed en omvat hoofdzakelijk het gebied rondom de golf van Mexico, St. Augustine, Florida en Texas. Het grootste Franse gebied omvat New Orleans en omgeving. In de Frans-Spaanse gebieden legden bevolkingsgroepen uit Noordwest-Afrika de basis van de Afrikaans-Amerikaanse cultuur en bepaalden het gezicht van de magische tradities. Deze tradities werden in een later stadium sterk beïnvloed door immigratie vanuit de Caraïben, Afro-Amerikanen en vluchtelingen uit Haïti. In de Engelse gebieden voerde men voornamelijk slaven aan uit West Centraal Afrika. Deze etnische verschillen brengen een sterk verschil met zich mee in de ontwikkeling van beide gebieden. Men ziet niet alleen grote verschillen in het gebruik van bijvoorbeeld (magische) terminologie en het gebruik van (religieuze) attributen en teksten. Ook religie en Goden bleven een grote rol spelen binnen de verschillende tradities en hierin zie je eveneens verschillen in ontwikkeling.

(Levensgrote modellen… Vodou in het Tropenmuseum (2)  2008, Morgana) 

Kofi Asare Opoku, auteur van West African Traditional Religions, verdeelt de noordwestelijke tradities van doden en spirits onder in zes groepen: bovenaan de rangorde staat God, het Goddelijke, the supreme being; daarop volgen de voorouderlijke geesten, lagere goden, lagere wezens, de wezens die magie ondersteunen en de heks of magiër ondersteuning bieden en de wezens die resideren in bijvoorbeeld charms of amuletten. Deze worden gemaakt door de makers van magie. De West Centraal-Afrikaanse tradities kennen een vergelijkbare onderverdeling: naast de alles omvattende God kent men nog vier groepen in de hiërarchie: de voorouders, Goden en spirits, de wezens die resideren in amuletten en charms, gemaakt door magiërs of priesters en de slechte wezens of spirits.

Men zegt ook wel dat dit reïncarnaties zijn van heksen. Met de slavenhandel zijn deze religieuze systemen niet verdwenen en door de tijd heen zijn ze gaan mengen met de plaatselijke gebruiken en culturen. Een bekend voorbeeld hiervan is het mengen, of verbergen, van Goden of religieuze personen uit de Afrikaanse tradities in katholieke heiligen. De Frans-Spaanse gebieden hebben een zeer visuele nalatenschap van de Afrikaanse tradities, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Engels-protestantse gebieden. Ook de verhouding blank-zwart in een gebied heeft veel invloed gehad op het behoud en vermengen van de verschillende tradities. Deze verschillen hebben grote invloed op de dagelijkse magische hoodoo-praktijk.

(Magische spiegels… Vodou in het Tropenmuseum 2008 (3), Morgana) 

Hoodoo is bij uitstek een syncretiseerde magische traditie, rijk aan invloeden van diverse culturen. In Afrika kent men een variëteit aan personen die omgang hebben met de geestenwereld. Men kent hierin specialisaties, priesterschappen, magiërs, heksen, zowel vanuit positieve als vanuit een minder positieve invalshoek. Deze personen leiden ceremonies, communiceren met Goden en voorouders en zij spelen een grote rol op het gebied van magisch werken maar ook rondom divinatie. Ook hier worden heksen gezien als adepten van het kwade. Zij hebben geen magische formules of amuletten en charms nodig om hun magie te kunnen bedrijven: zij kunnen vliegen, een dierlijke vorm aannemen, onzichtbaar worden en lichaam en geest van het slachtoffer overnemen. Een gebied heeft een ‘heksendokter” of ‘heksenjager” nodig om het gebied veilig te houden van hekserij.

Net als de goddelijke hiërarchie hebben ook de geestelijke en magische professies zich vermengd met de magische en religieuze aspecten van het dagelijks leven. Zowel mannen  als vrouwen hadden toegang tot deze specialismen binnen de gemeenschap. Een ander belangrijk aspect van de Afrikaanse cultuur zijn de zogenaamde geheime gemeenschappen. Het gaat hierbij om een combinatie van religieuze, sociale, culturele en leidende organisaties binnen een gemeenschap. Zij hadden diverse functies, waaronder regulering, zorg voor hen die dat nodig hebben, diplomatieke taken, bevorderen van handel tussen stammen en dorpen en onderwijs voor mannen en vrouwen. Door middel van riten en initiatie kon men opklimmen in de hiërarchie. Onder druk van de slavernij namen dit soort gemeenschappen een grote vlucht en geheimhouding werd een levensvoorwaarde voor het verbergen van activiteiten binnen de eigen gemeenschap. De nadruk kwam te liggen op magische en religieuze activiteiten, politiek en economie verdwenen naar de achtergrond. De vormen van initiatie in deze gemeenschappen legden een sterke nadruk op de Afrikaanse achtergrond, maar gaven de deelnemer bijvoorbeeld ook de kracht van magie.

(Een stoel voor de ouderen… Vodou in het Tropenmuseum (4) 2008, Morgana) 

De Amerikaanse schrijfster Zora Neal Hurston heeft veel geschreven over deze  vorm van initiaties. Initiatie was een manier om aan magische krachten te komen. Afrika was ook een blauwdruk voor andere vormen van het verkrijgen van magische vermogens. Een hoodooïst kon de krachten erven van zijn of haar voorgangers, of ze ontvangen als gift van de goden, spirits of de Christelijke God zelf. Heksen en priesters erfden hun gaven vaak vanuit de familielijn en dan vaak vanuit de  afstamming van de moeder. Er wordt wel eens gezegd dat magie in de lever groeit en op deze manier wordt doorgegeven aan de kinderen via de geboorte.

Een andere manier om aan magische krachten te komen was in dienst treden van de Goden of geesten en veel hoodooïsten verbinden hun krachten aan specifieke Goden en geesten. Veel heksen en priesters ontvangen een roeping, vaak vooraf gegaan aan een gebeurtenis waarbij de specifieke God het lichaam van degene overneemt. Kinderen worden vanaf de geboorte bekeken om te zien of er zich talenten en aanleg ontwikkelen door de jaren heen. Het ontvangen van een gift wordt in Afrika niet altijd als iets onverdeeld positiefs gezien. Ook slechte geesten en goden kunnen een gift of een roeping geven. Demonen kunnen mensen dwingen zich met hekserij bezig te houden. Mensen vallen buiten de gemeenschap door het verkopen van hun ziel aan slechte geesten. Ongeacht hoe men aan de magische krachten komt, men heeft een lange periode van initiatie, oefening en studie voor de boeg. In deze periode leert men alles over de kunst van magie, het gebruik van kruiden, heilige dansen, taboes en leefregels, religieus erfgoed en diverse andere aspecten van het magische en religieuze leven. Maar hoewel een deel van de kennis en training afkomstig was vanuit de voorouderlijke lijnen en tradities, oude gebruiken en gewoonten verdwenen en nieuwe tradities vonden hun weg. En deze tradities waren van degenen waarmee de gemeenschap in aanraking kwam in het nieuwe thuisland. Binnen de wetenschap en in de moderne visie ziet men de Europese dominantie vaak als alleen een negatieve invloed op het behoud van de Afrikaanse religieuze en magische gebruiken.

De katholieke heiligen worden gezien als slechts een vehikel tot behoud van een verder intacte Afrikaanse religie en traditie. Europese en Indiaanse invloeden waren echter net zo groot en belangrijk als de wortels in Afrika. Europese invloeden veroorzaakten een afname van Afrikaanse gewoonten, een versterking van de eigen gebruiken en een introductie van nieuwe ideeën en gebruiken.

Desondanks waren magie, hoodoo, polytheïstische religie en gebruiken een reden voor vervolging. Op zijn best werd er naar gekeken als achterhaalde paganistische neigingen uit een (ver)oude(rde) wereld. Magie bleef niet in de oude wereld. Onder de Europese immigranten waren ook hen die vervolgd werden om hekserij, paganisme en Europese magische gebruiken. Dit was een eigen stroming van heksen en priesters die eigen kennis en kunde met zich meebrachten. Het geloof in hekserij en magie was wijd verspreid onder de kolonisten van de nieuwe wereld. In Europa werd hekserij gezien als activiteiten van de duivel, gemeenschap met het kwade, en hekserij verdween bijna volledig uit het leven in de oude wereld. Hoewel men hekserij en de bijbehorende magie als schadelijk zag en men bang was voor heksen was de tolerantie in de nieuwe wereld toch een stuk groter dan in Europa.

De heksen en magiërs uit Europa deelden veel kenmerken met hun Afrikaanse collega’s, zowel in goede als in slechte zin. Heksen uit Afrika en Europa deelden het vermogen om te communiceren met de geestenwereld, het vervloeken en overnemen van de lichamen van slachtoffers. Men dichtte hen kannibalisme en het wegnemen van zielen toe. Blanken kenden hun eigen heksenmeesters en vervolgingen. Maar ook andere vormen van Europese magie deelden kenmerken met Afrikaans-Amerikaanse hoodoo. Nu zouden deze mensen bekend staan als witte heksen,  cunning women and men, genezers, waarzeggers, kruidenvrouwtjes en sjamanen. Mensen wenden zich in de nieuwe wereld naar deze professie en men werd ingehuurd voor het doen van bezweringen, het maken van drankjes en potions, het vinden van verloren voorwerpen of het zegenen van land en vee. Zij werden net als hun hoodoo-collega’s betaald voor hun diensten. Een grote variëteit aan formules en spreuken was beschikbaar voor hen die er gebruik van wensten te maken. Boeken en geschriften circuleerden voor wie het schrift machtig waren en deze verspreidden en vermengden kennis over kruiden, planten en dieren.

(Magische spiegels… Vodou in het Tropenmuseum (5) 2008, Morgana) 

We weten dat beide magische en religieuze tradities elkaar ondersteunden en met elkaar vermengden in het voortzetten van de eigen achtergrond. Tijdens de heksenrechtzaken in Salem waren enkele beschuldigden van donkere afkomst. Het gebruik van talismans en amuletten, erg belangrijk in Afrikaanse magie, kende een Europese equivalent. Dit betekent dat blanken en zwarten potentiële klanten waren van elkaar. Men deelde dezelfde magisch religieuze principes en theoriëen. Toch stond het beoefenen van en deelnemen aan ‘blanke magie’ niet voor iedereen open en zal een plantage-eigenaar met occulte kennis met wantrouwen zijn bezien. De eerder genoemde katholieke heiligen boden een manier om de Afrikaanse traditie voort te zetten in minder gunstige of ongunstige omstandigheden. Daarnaast bracht de heersende blanke elite eigen magie en tradities met zich mee. Zwarte slaven kwamen hiermee in aanraking bijvoorbeeld via observatie tijdens huishoudelijke taken. Mensen van gemengd ras hadden meer mogelijkheden om in contact te komen met kennis en traditie van de blanke elite. Daarnaast leerden zij soms bewust elkaars magie. Maar het in stand houden of vermengen van de wederzijdse tradities zijn niet de enige manieren waarop beide met elkaar in aanraking komen. Beide leverden een belangrijke en unieke bijdrage aan de vorming van volksmagie.

Naast het gebruik van gemeenschappelijke terminologie – een conjurer bijvoorbeeld heeft betere annotaties dan een heks – en de eerder genoemde regio’s hadden een eigen taalgebruik en bijbehorende betekenis. Het katholicisme had een grote invloed op de vorm van hoodoo-rituelen, en altaren kregen een typische mengvorm van bijvoorbeeld goden, heiligen, kaarsen, gebeden en voedsel. Hierbij ontstonden natuurlijk ook de eerder genoemde regionale verschillen. Een belangrijke bijdrage vanuit het christendom was het gebruik van de Bijbel. Zora Neal Hurston noemt de Bijbel het grootste magische boek ter wereld. In hedendaagse hoodoo is de Bijbel een belangrijk onderdeel van diverse vormen van magisch (spell)werk, het reinigen en zegenen van zaken en het aanroepen of uitdrijven van geesten en heiligen. Niet alle vernieuwingen zijn afkomstig vanuit Europese religie. Ook Europa kent een rijke traditie van het gebruik van talismannen en amuletten en deze vind je op verschillende magische gebieden als liefde, bescherming en geldzaken. Een andere typische Europese vernieuwing is het gebruik van een conjure bottle of heksenfles. En sommige Europese gebruiken worden nu volledig toegeschreven aan hoodoo, zoals het kruid ‘vijfvingergras’ als bescherming tegen duivelse praktijken. Maar ook kleurenleer, divinatie met spelkaarten, droomkussens en het principe van de evil eye zijn typisch Europese vernieuwingen.

Een andere belangrijke invloed, in dit artikel kort aangestipt, is de invloed van de native Americans. Waar Europa en Afrika samenkwamen in de nieuwe wereld, daar ontmoetten zij de oorspronkelijke bewoners. Slaven en indianen leverden vaak gezamenlijke inspanningen tegen de blanke onderdrukkers en er is bekend dat slaven werden opgenomen in Indiaanse stammen na het ontvluchten van een plantage, waar zij een relatieve vrijheid kenden. Veel bekende namen, bijvoorbeeld voodoo-queen Marie Laveau uit New Orleans, claimen een Indiaans voorouderschap. De Afrikaanse tradities hebben veel overeenkomsten met de Indiaanse, misschien wel meer dan met de blanke Europese tradities. Hierbij kun je denken aan voorouderlijke tradities, de visie op de wereld(en), magische specialisaties, organisatie in (geheime) gemeenschappen, visie op hekserij als duistere kunst, de ziel en kosmologie, religieuze ceremonies en de manieren waarop men magische krachten kan verwerven.

Een sterke overeenkomst is te vinden in de kracht van hoodoo charms en Indiaanse magical bundles. Een belangrijke Indiaanse bijdrage aan hoodoo is de magische kruidenleer, het gebruik van stenen en kristallen. Hoodoo heeft haar oorsprong in Afrika, maar de transformatie die ze onderging maakt haar een Amerikaanse magische traditie. Het contact met Europa en de oorspronkelijke bewoners heeft de traditie veranderd en tegelijkertijd verrijkt. Sommige magische elementen vinden hun oorsprong in Amerika zelf, en niet in Europa of Afrika. De termen rootwork, rootdocter of rootworker voor een beoefenaar van deze vorm van magie is een typisch voorbeeld van nieuwe invloedrijke bouwstenen. Maar ook het toevoegen van Goden en heiligen zoals saint Expedite, die nergens eerder bekend zijn is een invloedrijke toevoeging in deze magische traditie.

In de huidige tijd is er veel veranderd in hoodoo. De gemeenschap is veranderd en niet alleen kleiner, maar ook groter geworden door de komst van internet. Hoodoo-magie is gemakkelijk verkrijgbaar via online ondernemingen, zonder enige kennis van traditie, inwijding en achtergrond. Recepten zijn zonder moeite te vinden, net als ingrediënten. Massamedia worden gebruikt om producten zo breed mogelijk aan de man te brengen. Hoodoo is verder beinvloed door de New Age-ideologie. De hoodooïst die erop uit trekt in de wildernis om ingrediënten te verzamelen is een zeldzaamheid geworden. New Orleans is het middelpunt geworden van voodoo-toerisme, een industrie in zichzelf. Goden, geesten en voorouders maken geen actief onderdeel meer uit van de traditie van het maken en bezielen van voorwerpen.

Het gevolg is ook dat volksmagie zoals hoodoo niet alleen bekender is geworden voor een breder publiek maar ook meer wordt geaccepteerd buiten de grenzen van de eigen gemeenschap. Men begint meer oog te krijgen voor de variëteit aan achtergronden en invloeden binnen de traditie. Verschillende magische en niet-magische tradities krijgen in toenemende mate belangstelling voor elkaar, bijvoorbeeld op het gebied van geneeskunde en patiëntenzorg. Effectiviteit van magie is een onderdeel van wetenschappelijk onderzoek geworden. Hoodoo is een traditie in beweging en wordt beïnvloed door de omliggende wereld.

Bibliografie:
Conjure in African American Society – Jeffrey E. Ph.D. Anderson
Hoodoo – Catherine Ironwode
Mules and man – Zora Neal Hurston.

Geplaatst in Artikelen | Getagged | Reacties uitgeschakeld voor Hoodoo