Kosmisch biljart

De Maya-kalender. 21 December 2012. Iedereen hield de adem in. Er waren al jaren voortekenen geweest. Overstromingen, vulkaanuitbarstingen, tornado’s waar die nog nooit eerder waren voorgekomen en uitzonderlijk heftige orkaanseizoenen.

Overal oplaaiende oorlogen en oorlogjes, voornamelijk veroorzaakt door oliebelangen of religieuze intolerantie en ga zo maar door. De lijst van onlusten, onrust en rampen was heel lang en werd in snel tempo nog langer. Al jaren werd het ene record na het andere verbroken: droge jaren in streken waar het voorheen altijd regende, veel meer regen in streken waar het voorheen droog was, heviger stormen, overstromingen en extremere temperaturen dan ooit tevoren.

De mensen gingen onderhand reikhalzend uitzien naar de magische datum 21-12-2012. Het werd toch wel tijd dat er iets gebeurde, zoals het nu ging kon het toch niet meer doorgaan. De voorspellingen logen er niet om: van het einde van de wereld tot het kantelen van de aardas, het wegvallen van het aardmagnetische veld, het verplaatsen van de magnetische polen, alles was mogelijk.

Er waren mensen die beweerden dat het allemaal zo’n vaart niet zou lopen: het was allemaal al eens eerder gebeurd en zou nog wel vaker gebeuren. Elke 5200 jaar staat een groot aantal planeten in één lijn met de zon en het centrum van de Melkweg en ze zijn gewoon verder in hun baan gegaan.

Er waren natuurlijk ook mensen die het allemaal maar onzin vonden, gewoon science fiction, totaal niet ondersteund door wat voor bewijsmateriaal dan ook.
Die verwezen altijd lachend naar andere volgens hen fictieverhalen:
de theorie van de holle aarde, Atlantis, de 3e wereldoorlog, Area 51, Lemuria enzovoorts.
Nee, niks aan de hand. U kunt rustig verder slapen.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Het biljart zag er een beetje versleten uit. Het laken was, in tegenstelling tot dat in andere gelegenheden, diepzwart. Het was een beetje een aparte tafel, een mix van een gewoon en een poolbiljart.

Er was ook maar één opening waar de ballen in terecht konden komen, die lag precies in het midden van een van de korte kanten van de tafel.

Vanuit de bar hoorde je vaag gelach van de vaste gasten. Eén van hen kwam in de deuropening naar de biljartkamer staan en vroeg: “en, Loki? Wordt er nog gescoord vandaag?” “Jawel Odin”, zei Loki. “De ballen liggen nu bijna allemaal op één lijn, het kan niet missen. Ik stoot ze zo het zwarte gat in”.

Geplaatst in Artikelen | Getagged | Reacties uitgeschakeld voor Kosmisch biljart

Review: Wicca – History, Belief, and Community in Modern Pagan Witchcraft

Wicca – History, Belief, and Community in Modern Pagan Witchcraft
Ethan Doyle White
Sussex Academic Press
Paperback: 275 p. ISBN 9781845197551 £ 25; hardback £ 65      
Order from all good booksellers, or direct from Gazelle, email. 
Also, for an interview with Ethan Doyle White see Patheos

Ethan Doyle White Wicca

On the back cover, we read “The past century has borne witness to a growing interest in the belief systems of ancient Europe, with an array of contemporary Pagan groups claiming to revive these old ways for the needs of the modern world. By far the largest and best known of these Paganisms has been Wicca, a new religious movement that can now count hundreds of thousands of adherents worldwide. Emerging from the occult milieu of mid twentieth-century Britain, Wicca was first presented as the survival of an ancient pre-Christian Witch-Cult, whose participants assembled in covens to venerate their Horned God and Mother Goddess, to celebrate seasonal festivities, and to cast spells by the light of the full moon. Spreading to North America, where it diversified under the impact of environmentalism, feminism, and the 1960s counter-culture, Wicca came to be presented as a Goddess-centred nature religion, in which form it was popularised by a number of best-selling authors and fictional television shows. Today, Wicca is a maturing religious movement replete with its own distinct world-view, unique culture, and internal divisions. This book represents the first published academic introduction to be exclusively devoted to this fascinating faith, exploring how this Witches Craft developed, what its participants believe and practice, and what the Wiccan community actually looks like. In doing so it sweeps away widely-held misconceptions and offers a comprehensive overview of this religion in all of its varied forms. Drawing upon the work of historians, anthropologists, sociologists, and scholars of religious studies, as well as the writings of Wiccans themselves, it provides an original synthesis that will be invaluable for anyone seeking to learn about the blossoming religion of modern Pagan Witchcraft.”

Divided into three parts Doyle White briefly covers Wiccan History from the origins to the present day. Notable authors and practitioners such as Gerald Gardner and Alex Sanders are discussed as well as the impact of the social movements such as the Gay and Women’s Liberation movements. In part 2 Beliefs and Praxes looks at Wiccan theology, ritual practice and Rites of Passage and so on. In the final part Wiccan Life, the Wiccan community and culture is discussed. Particular attention is given to the Study of Wicca within academia and the problems recently raised concerning the subject of Pagan Studies. All in all, a good primer for scholars who are not familiar with the phenomenon “Wicca”.

It occurred to me however whilst reading the book, that this it is rather like analyzing Christianity 70 years on… The majority of early Wiccans have now passed on and the new “Old Guard” – like me – are frantically trying to note down first-hand experiences and our own Craft history.  And that is perhaps where I think Doyle White could have spent more time. On field research in his own back garden. I was more than surprised to see Wicca “in Europe” dealt with in less than a page. And unfortunately not accurately either:

“In the Netherlands, Gardnerian Wicca gained a foothold in the 1970’s when Merlin Sythone (sic) and his wife Morgana founded the Silver Circle coven in Zeist, followed by the arrival of the Alexandrian tradition in the following decade.” **

That he then claims that Wicca “fundamentally remains an Anglo-American movement” is to completely negate the influence of “the continent”, as our British friends call us, and underlies the still prevalent American/British cultural imperialist attitudes. That many neo-pagan rituals are influenced by Wicca practice and structure is certainly the case. So much so that it has given rise to the words Wiccanesque, Wiccanish, Wiccanate and would seem to indicate that it has a much more universal impact than one would imagine. Wicca as a philosophy has the ability to absorb many different cultural aspects which perhaps makes it difficult to define.

Despite this shortcoming – how about part 2? – this is a valiant attempt at covering “Wicca – a modern religion in an old robe” which was the title I gave to a paper I read at a recent conference. I do realise how difficult it is to give an accurate picture since the diversity of opinions amongst Wiccans is enormous. In 1979 when Margot Adler wrote “Drawing down the Moon” it was already clear that neo-paganism, Wicca, and so on was going to be something quite different than the Abrahamic religions.

All Hail Goddess Eclectica 🙂

** Note; The name is Sythove; Silver Circle is the name of a centre, not a coven… and I don’t think the Alexandrians would like to be known as “following” the Gardnerians.

Ethan Doyle White:

He has written a number of interesting papers. Follow him here on Academia.

He writes on his blog: “Born, raised, and still residing in the urban sprawl of Greater London, I am a PhD candidate at University College London with a particular interest in the development of cult, ritual, and magic. My published research focuses around two key-themes: pre-Christian religion in Europe, and the reception, re-interpretation and re-use of pre-Christian Europe in a modern context (i.e. contemporary Paganism). Although I have been academically trained in the discipline of archaeology, I am a staunch supporter of interdisciplinary perspectives, and my research has closely intersected with religious studies, history, and folkloristics. I have a forthcoming academic book, have published nine articles in peer-reviewed academic journals, and have also published twenty-four book and exhibit reviews in six different journals. I am happy to be contacted at ethan-doyle-white@hotmail.co.uk”.

Geplaatst in Boeken, English articles, Recensies | Getagged , , , | 1 reactie

Recensie: Toverij en toveressen

Toverij & toveressen : achtergronden van heksenvervolging in Nederland
Ruud Borman (blog)
Fantastisch Verleden, 2015. 96 p. € 17,50
ISBN 978-90-824329-0-9

Omslag_Toverij_en_toveressen

Ruud Borman is archeoloog en historicus en al lang geïnteresseerd in de schemergebieden van het verleden. Hij publiceerde eerder bijvoorbeeld een boek over witte wieven. In dit boekje beschrijft hij zeer beknopt – en op een enkele plek wat kort door de bocht samengevat – de geschiedenis van de heksenvervolging, met name in Nederland. Het woord ‘heks’ werd overigens maar hoogst zelden gebruikt tot het eind van de 16e eeuw.
Wie waren de slachtoffers, waar werden zij van beschuldigd, hoe ging zo’n proces in zijn werk? Borman plaatst de vervolgingen in het kader van de tijd – met name perioden waarin er maatschappelijke onrust was en er naar zondebokken werd gezocht – en besteedt aandacht aan de plaatsen waar meer vervolging plaatsvond of een groot heksenproces was, zoals Roermond. In Nederland was het niet zo erg als in omringende landen, maar op een paar plekken vielen nogal veel slachtoffers. Aan het eind van de zestiende eeuw laaide de heksenwaan nog eens in volle hevigheid op. Buurman merkt op dat dit vooral gebeurde in gebieden met een vochtig natuurlijk milieu – moerassen en veengebieden – of in de grensstreek van zo’n gebied.

Een theorie van Borman is dat er een continue traditie bestond van toverij sinds de oudheid, en dat middeleeuwse toveressen wel degelijk beschikten over overgeleverde kennis uit het voorchristelijke verleden. Kennis bijvoorbeeld over het bewuste gebruik van moederkoren, ergot, een schimmel die op rogge groeit en, bij inname van minieme doses, hallucinaties kan veroorzaken. (Bij grotere doses veroorzaakt het zeer onaangename verschijnselen en zelfs de dood). Het middel is gevonden in de magen van veenlijken uit verschillende landen. Deze mensen zijn waarschijnlijk geofferd en hebben het middel misschien als verdoving toegediend gekregen.

Was iemand eenmaal formeel van hekserij beschuldigd, dan stond de uitkomst welhaast vast. Door middel van foltering werden bekentenissen verkregen. Een vrouw uit de Achterhoek kwam daar helaas ook achter. Zij had middels een proces juist haar onschuld willen aantonen nadat ze voor heks was uitgemaakt.  Er waren ook geluiden tegen deze gang van zaken. De Gelderse arts Johan Wier uitte zijn kritiek al in de 16e eeuw. Volgens hem leden heksen aan hallucinaties die werden veroorzaakt door demonen of ziektes. Hun bekentenissen kwamen voort uit dromen en inbeeldingen. Wie beweerde te kunnen toveren of stemmen te horen, leed aan een stoornis. Bijgelovige handelingen – de brandstapels – brachten geen heil maar vormden zelf de kwaal van de tijd, volgens Wier.

In het laatste hoofdstuk besteedt Borman aandacht aan de komst van nieuwe heksen. In 1621 waren tovenaars heel gewoon en had elk (Engels?) dorp wonderdokters, magiërs en witte heksen. Een situatie die in de vroege middeleeuwen heel gebruikelijk was en misschien zelfs in de eeuwen daarvoor, terug tot in de prehistorie. (Over dat onderwerp zou ik heel graag meer gelezen hebben. Borman noemt ‘diverse bronnen’.) Bij de Reformatie kwam hier verandering in: ongeluk en ziekten konden nu immers anders verklaard worden. Maar magie en toverij bleven bestaan, en eind negentiende en begin twintigste eeuw kwam er nieuwe belangstelling. Leland’s Aradia en de boeken van Margaret Murray verschenen en vonden naast kritiek ook weerklank. Na het afschaffen van de Britse wet tegen hekserij in 1951 kwamen wicca en solitaire hekserij op.

Dat Toverij & toveressen een compact boek is, heeft voor- en nadelen. Voor de leek geeft Borman een leesbaar overzicht van wat de heksenvervolging inhield en betekende. De in het onderwerp geïnteresseerde lezer zou echter een diepergaand boek willen lezen, waarin Borman zijn theorie uitdiept en juist die aspecten nader belicht die in andere boeken onderbelicht blijven.
Pluspunt van dit boekje zijn wel de bijlagen: geraadpleegde literatuur en websites om verder te lezen, een tijdlijn en een overzicht van te bezoeken plaatsen en registers op namen van heksen, plaatsnamen en onderwerpen. Al met al toch een aanrader!

Geplaatst in Boeken | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Recensie: Toverij en toveressen

Review: The Journey into Spirit

The Journey into Spirit : a Pagan’s perspective on death, dying & bereavement
Kristoffer Hughes (website)
Llewellyn, 2014. 292 p. € 21,95. ISBN 978-0-7387-4075-1

Journey_into_spirit

The book is divided into three parts, and I recommend to read all of these, in the order they are presented. Druid priest Kristoffer Hughes tells about important aspects of his life, and how his experiences influenced his views on death. The reader joins him on his journey. Hughes starts by talking about his work in a morgue – he uses the American word, because the British English word mortuary means something else in American English. Pagans probably won’t have a problem reading about morgues and the work of an autopsy technologist. Judging by the interest for television series such as NCIS, where Dr. Mallard (‘Ducky’) does his work with respect for the dead crime victims, there will be more readers able to cope with the subject. The first part is about ’the realm of necessity’, Abred. About the physical world and the physical nature of death. What Hughes learned from dealing with the body, acts as key to the spirit.
The second part is about the realm of spirit. In this section he explores questions of emotions, grief and the spirit. In Celtic this is the realm of Gwynvyd.
The third realm is that of infinity, the circle of Ceugant. “This is the realm of the soul, of singularity. It is from this place that all things originate, and it is to this place that all things return. It is the first point of being and the final destination; it is the source. We originate there. It is our true home.”
And there is a fourth part, that explores ritual and practice of bidding farewell, including a funeral for a Druid.

Kristoffer Hughes talks about a difficult subject. Difficult in the sense that we tend to dislike talking about death. And difficult in the sense that it is hard to give words to a philosophy of death and the afterlife. But Hughes is a good guide. He knows the subject from different sides. As a professional dealing with death and with bereaved families. As a Druid priest and funeral celebrant. And as someone who, like everyone else, had to deal with death in his own life: as a relative, as a bereaved person, going through pain and grief, mourning loved ones.

The book provides exercises and meditations, and Hughes asks questions so that the reader can come to his own conclusions. It is best to read the whole book, and thus be guided to Hughes’ insights, and the reader’s own ones. There is no shortcut, and a review can certainly not summarize the complete philosophy, the way of thinking about death offered in the book. In me, Hughes’ views strike a chord. He does find words to describe the unknowable. Maybe it is not your world view, not your idea of an afterlife. But Hughes will provoke your thoughts on the subject, whether you’re a Pagan or not. The meaning of death, and thus the meaning of life, is one of the great questions of mankind. Not many writers explore this mystery, and Hughes deserves credit for just doing that. But he has done it excellently, and that deserves even more credit.

Geplaatst in Boeken, English articles | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Review: The Journey into Spirit

Recensie: De wereld in evenwicht

De wereld in evenwicht: Goden en mensen in het Oude Egypte
Jacco Dieleman
Salomé – Amsterdam University Press, 2006 / 2011, 160 p.
paperback (2006): ISBN 978-90-5356-880-4 – € 15; in de ramsj € 5, of tweedehands
e-book (2011): ePub ISBN 9789048520213, pdf ISBN 9789048507214 – € 5,99

evenwicht

De religie van de Oude Egyptenaren was gebaseerd op de gedachte dat er een goddelijke orde in de kosmos was, die in stand gehouden moest worden om de natuurlijke cycli van zonsopkomst en -ondergang en de jaarlijkse overstroming van de Nijl naar behoren te laten verlopen. Het kosmische evenwicht werd verbeeld in de godin Ma’at. De zonnegod Re had de farao aangesteld om voor de evenwichtige orde op aarde te zorgen. De farao moest de goden en overledenen van energie voorzien door middel van offers, en hij moest rechtvaardig besturen en rechtspreken. Iedereen mocht zich tot hem wenden om hulp.

Priesters hielpen de farao bij het offeren aan de goden en overledenen. Ook werden de krachten van de chaos ritueel bedwongen, bijvoorbeeld door poppetjes van was of van hout te maken, of figuurtjes op papyrus te tekenen. Deze stelden de vijanden van het land en van de kosmische orde voor. De poppetjes of tekeningen werden vervolgens bespuugd, vervloekt, met messen gestoken, onthoofd en verbrand.*

Om de tempels te mogen binnengaan, moesten de priesters in een staat van lichamelijke, morele en rituele reinheid zijn. De bevolking nam niet deel aan de rituelen en offers die de farao en de hoogste priesters in de tempels uitvoerden. Voor het gewone volk werd in latere tijd soms aan de buitenkant van de tempel, achter de plaats waar binnen het godenbeeld stond, een reliëf van de god aangebracht, of van zijn/haar ogen en oren, waartoe men zich kon richten. Voor het reliëf hing een gordijn dat op speciale dagen werd weggehaald.

Gewone mensen konden ook rechtstreeks contact met de goden zoeken, in plaatselijke kapelletjes of door ze een brief te schrijven. Het boek begint met een brief aan Thoth, waarin een zekere Nekanebo de god smeekt, hem te beschermen. Om goddelijke bescherming te verkrijgen kon iemand ook een amulet dragen, of zich permanent (voor een periode van 99 jaar) als slaaf van een god in diens dienst stellen.

Hoewel er gesproken kan worden van één Oudegyptische religie, moet worden opgemerkt dat die religie in verschillende plaatsen en verschillende tijden verschillende vormen aannam. Het beeld van de Egyptische goden als een soort superhelden met een mensenlijf en dierenhoofd, is te simpel: “De goden zijn kosmische krachten die in samenspel de schepping vormen en in stand houden. Dit mysterie kan slechts ten dele in beeld en taal uitgelegd worden, zodat iedere variatie een waardevolle interpretatie van de kosmische orde vormt zonder de andere voorstellingen te ontkennen of tekort te doen.”

Jacco Dieleman doceert Egyptologie aan de Universiteit van Californië. Voor iedereen met belangstelling voor de Oudegyptische religie is dit boekje een toegankelijke en wetenschappelijk verantwoorde inleiding, met achterin literatuurtips voor wie zich er verder in wil verdiepen. Mogelijk is het wat lastiger als echt, papieren, boek te bestellen, maar digitaal is het nog verkrijgbaar.

* In de tweede aflevering van het BBC-programma Immortal Egypt with Joann Fletcher werd nog een andere mogelijkheid getoond: een naam (of woord) op een aardewerken pot schrijven, en die vervolgens kapot gooien. Volgens Joann Fletcher symboliseerde de rode oker (waarmee zij het woord ALARM op een schaaltje schreef, omdat ze een hekel heeft aan de wekker) de krachten van de chaos, en zette het kapotgooien de vervloeking in werking.

Geplaatst in Boeken | Getagged , | Reacties uitgeschakeld voor Recensie: De wereld in evenwicht

Calendulazalf maken

Gebruik als basis wolvet, te bestellen bij een biologische schapenhouderij bijvoorbeeld De Noordkroon op Texel of te koop op een oude ambachtenmarkt of een schaapskooi. 1

Pluk de plantendelen die je wilt gebruiken, bijvoorbeeld Calendula (goudsbloem) en knip ze fijn.

De hele bloem kan gebruikt worden of naar keuze alleen de oranje bloemblaadjes.

Het wolvet au bain-marie verwarmen in een vuurvast bakje en daarin de plantendelen doen; voorzichtig roeren met een houten spatel en gedurende een paar uur laten trekken; het mengsel mag niet koken.

Het mengsel moet in totaal ongeveer 30 uur trekken, dat houdt in dat je het elke dag, twee tot drie weken lang, een paar uur moet laten trekken: smelten, even roeren en een paar uur later weer laten stollen.

Let er op dat de onderste pan niet droogkookt.

Het taaie wolvet kan tot 25% vocht in zich opnemen, dan heet het lanoline.

Als toevoeging kun je olie, tinctuur of een andere voor het doel geschikte vloeistof gebruiken; dit maakt de zalf smeerbaarder maar het moet pas op het laatst toegevoegd worden. Voorbeelden van tincturen die je kunt toevoegen zijn kamille-, arnica- of propolistinctuur.

Wat is het verschil tussen wolvet en lanoline?
In de praktijk worden de benamingen wolvet en lanoline vaak door elkaar heen gebruikt! Lanoline bevat echter 75% wolvet en 25% water. Dit mengsel maakt het wolvet beter smeerbaar en opneembaar door de huid. Lanoline heeft net als zuiver wolvet een sterk verzachtende en helende werking.

Wolvet en lanoline zijn onder andere te bestellen bij biologische schapenboerderij De Noordkroon op Texel.

Na verloop van die dertig uur eventueel olie of tinctuur toevoegen, nog een korte tijd verwarmen, goed roeren en dan afzeven door een dunne doek.

De plantenmassa voorzichtig door het doek duwen maar knijp niet in de doek zodat er geen drab van de plantenmassa in de zalf terechtkomt.

Om te voorkomen dat de zalf te snel stolt tijdens het afzeven, kun je een metalen maatbekertje gebruiken.

Giet de zalf daarna in donkere glazen potjes en laat het stollen.

Maak etiketten met de naam, eventueel een plaatje van het gebruikte kruid en de datum waarop de zalf is gemaakt; ook kun je de andere gebruikte ingrediënten vermelden.

Mijn ervaring is dat op deze manier gemaakte Calendulazalf meer dan twee jaar houdbaar is.

1 Voor adressen in de buurt (eerst even bellen of ze wolvet verkopen) zie http://noordkroon.nl/verkoopadressen

Geplaatst in Artikelen | Getagged , | 1 reactie

Review: Wicca Magickal Beginnings

wicca_magickal_beginnings-194x300

 

Wicca Magickal Beginnings – A Study of the Possible Origins of the Rituals and Practices Found in this Modern Tradition of Pagan Witchcraft and Magick
Sorita d’Este & David Rankine
Avalonia
ISBN 978-1-905297-15-3

This review first appeared in the then paper version of “Wiccan Rede” (Imbolc 2009).

It has however become such a classic book that we have decided to re-publish the review.

There is also an in depth interview with Sorita and Karagan about the book: On the Black Chair (March 2014). 

On the back cover of this book we read the following:

“The origins of the Wiccan Tradition have long been a subject of debate amongst practitioners and scholars alike. Did Gerald Gardner invent the tradition? Is Wicca a survival of a British folk magick system? Could it be a continuation of a European tradition of Pagan Witchcraft? Might it be that it evolved from Victorian ceremonial magick, or perhaps it is the modern manifestation of the medieval Grimoire Tradition?”

Indeed there have been many ideas and discussions as to where Gerald Gardner gathered the material that forms the basis of “Wicca”.

In this extensive book Sorita & David have examined their own material, passed on to them as initiated witches.

“Our preconceptions were constantly challenged as we explored the origins of the practices and beliefs from different angles in an effort to find possible solutions to the question of when and where the tradition may have originated. We separated the rituals into their component parts, then looked at each individually and even divided them up into smaller parts, before finally putting it all back together creating a colorful mosaic with our findings.”

Reviewing several sources of material from anthropology and psychology to folklore, grimoires and contemporary magickal orders a number of subjects typical to Wicca are examined, including the origin of the word Wicca. One, which I wasn’t aware of for example, is from “The history of the Anglo-Saxons” by Thomas Miller: “Scarcely an obscure English province is without its wise-man, or cunning fortune teller, those lingering remains of the Wicca of the Saxons.”

One interesting chapter is about the “Book of Shadows” and the origin of the term. Although the Craft is often cited as an oral tradition which would logically discount a BOOK to record incantations and so on, it is interesting to note, “the use of the hand-copied BoS in the Wiccan tradition can thus be seen as a likely continuation of a common European magickal practice” referring to the practice of hand copying grimoires.

From discussions about oaths, covens, degree systems, black-hilted knives, scourging, to the Golden Rule of Wicca, the Magickal Circle, pentagrams and elementals, Sorita & David have provided a fantastic source book. They have presented a separate section in which they list their conclusions as to the “Magickal Beginnings of Wicca”. I won’t list them here of course, go and buy the book 🙂

Mind you the bibliography alone is worth the money! Excellent.

 

Geplaatst in Boeken, English articles, Recensies | Getagged , , , | Reacties uitgeschakeld voor Review: Wicca Magickal Beginnings

The Morrigan Papers – continuation

It’s been a while since I wrote about the Morrigan. One very good reason, I have had a kind of sabbatical. A lot has been going on in my life and it all came down to the choices I had to make for myself. And not only from a spiritual point of view, but also on a mere real life approach. To those choices belonged education, work for Silver Circle and so on.

Things look bright in my life and a lot has been sorted out, including welcoming’s and goodbyes. This doesn’t mean that there will be no changes in the future, but for now the wheel is turning and I am a weaver of my own destiny.

I had a lot of catching up to do, including my writings, so to me it seemed best if I made a sort of glossary of my past writings and the writing subjects for the future. One thing is for sure, the Morrigan never left me. Instead she gave me a lot of things to chew on and kicked me in the butt every now and then, and I am happy with that.

I discovered that the sequence of my writings was not correct. In the glossary I made (see below) I corrected this. In the next issue of Wiccan Rede Online you can expect an article about Nemain, my own alias. And maybe, just maybe, this was one of the things that took me so long. It is always scary to be confronted with yourself. But so worthwhile!

Part

aspect

festival

Sun/Moon

quality

1

Cailleach

Yule

Winter solstice

Earth

2

Bride

Imbolc

cross quarter day

Earth in air

3

Rhiannon

Ostara

Spring equinox

Air

4

Nemain

Beltane

cross quarter day

Air in fire

5

Anu

Litha

Summer solstice

Fire

6

D’anu

Lughnasadh

cross quarter day

Fire in Water

7

Macha

Mabon

Autumn equinox

Water

8

Badb

Samhain

cross quarter day

Water in Earth

Geplaatst in English articles | Getagged | Reacties uitgeschakeld voor The Morrigan Papers – continuation

Recensie: Sigmund weet wel raad met spiritualiteit

Sigmund weet wel raad met spiritualiteit
Peter de Wit
De Drukkery
2015, 95 p. € 12,50, ISBN 9789076174754

Sigmund_weet_wel_raad

Van de achterflap: “Er is meer tussen Hemel en Aarde, dat beseft dokter Sigmund als geen ander. Mensen zijn massaal op zoek naar verlichting, zingeving en inspiratie. Onze diva van de divan was al een enthousiast pleitbezorger van lichaamsgerichte therapie en heeft nu zijn praktijk uitgebreid met healing en reading. Alternatieve therapie zweverig? Welnee, je kunt het gewoon factureren!”

Sigmund is de psychiater die een dagelijkse strip in de Volkskrant heeft. Zijn strips worden gebundeld onder de titel ‘Sigmund weet wel raad met…’. In dit deel is spiritualiteit het doelwit, of eigenlijk vooral alternatieve therapieën en degenen die daarin geloven. Maar zelf pikt Sigmund graag een graantje mee van auralezen, chakratherapie, reïncarnatietherapie, voetreflexmassage, noem maar op. Alleen kristaltherapie doet hij niet meer. “Dat vond ik toch een beetje vage shit.”
Soms wordt de dokter verrast door zijn patiënten, soms verrast hij de lezer. Niets is heilig, of soms toch wel. Wie spiritualiteit en sommige vormen daarvan niet kan relativeren, moet het boek maar ongelezen laten. Voor anderen biedt het herkenning en verwondering, en een aantal keren een vette grijns.

Geplaatst in Boeken | Getagged , | Reacties uitgeschakeld voor Recensie: Sigmund weet wel raad met spiritualiteit

Imbolc

The moon passes silently in the sky,
while I gaze upon the land.
I kiss the stars goodbye,
holding a candle in my hand

At sunrise I can hear the birds,
singing their lovely song.
Whistling through the foggy dawn,
I sing along their words:

“Candle, candle, burning bright,
winter’s halfway done tonight.
With candles glowing,
seeds are growing.”

And though the fields seem empty,
my heart knows words to sing.
It’s beating out a rhythm,
reminding me of spring.

“Candle, candle, burning bright,
winter’s halfway done tonight.
With candles glowing,
seeds are growing.”

~CC~

Geplaatst in English articles | Getagged , , | 4 reacties