De Maya-kalender. 21 December 2012. Iedereen hield de adem in. Er waren al jaren voortekenen geweest. Overstromingen, vulkaanuitbarstingen, tornado’s waar die nog nooit eerder waren voorgekomen en uitzonderlijk heftige orkaanseizoenen.
Overal oplaaiende oorlogen en oorlogjes, voornamelijk veroorzaakt door oliebelangen of religieuze intolerantie en ga zo maar door. De lijst van onlusten, onrust en rampen was heel lang en werd in snel tempo nog langer. Al jaren werd het ene record na het andere verbroken: droge jaren in streken waar het voorheen altijd regende, veel meer regen in streken waar het voorheen droog was, heviger stormen, overstromingen en extremere temperaturen dan ooit tevoren.
De mensen gingen onderhand reikhalzend uitzien naar de magische datum 21-12-2012. Het werd toch wel tijd dat er iets gebeurde, zoals het nu ging kon het toch niet meer doorgaan. De voorspellingen logen er niet om: van het einde van de wereld tot het kantelen van de aardas, het wegvallen van het aardmagnetische veld, het verplaatsen van de magnetische polen, alles was mogelijk.
Er waren mensen die beweerden dat het allemaal zo’n vaart niet zou lopen: het was allemaal al eens eerder gebeurd en zou nog wel vaker gebeuren. Elke 5200 jaar staat een groot aantal planeten in één lijn met de zon en het centrum van de Melkweg en ze zijn gewoon verder in hun baan gegaan.
Er waren natuurlijk ook mensen die het allemaal maar onzin vonden, gewoon science fiction, totaal niet ondersteund door wat voor bewijsmateriaal dan ook.
Die verwezen altijd lachend naar andere volgens hen fictieverhalen:
de theorie van de holle aarde, Atlantis, de 3e wereldoorlog, Area 51, Lemuria enzovoorts.
Nee, niks aan de hand. U kunt rustig verder slapen.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Het biljart zag er een beetje versleten uit. Het laken was, in tegenstelling tot dat in andere gelegenheden, diepzwart. Het was een beetje een aparte tafel, een mix van een gewoon en een poolbiljart.
Er was ook maar één opening waar de ballen in terecht konden komen, die lag precies in het midden van een van de korte kanten van de tafel.
Vanuit de bar hoorde je vaag gelach van de vaste gasten. Eén van hen kwam in de deuropening naar de biljartkamer staan en vroeg: “en, Loki? Wordt er nog gescoord vandaag?” “Jawel Odin”, zei Loki. “De ballen liggen nu bijna allemaal op één lijn, het kan niet missen. Ik stoot ze zo het zwarte gat in”.