Recensie: De wijsheid van bomen en kruiden

De wijsheid van bomen en kruiden
Abe van der Veen
Mijn bestseller, 2015, 150 p. ISBN 9789462542464. € 15,00

Voorkant van het boek van Abe van der Veen

Abe van der Veen – beter bekend als Abe de Verteller – is als verhalenverteller en begeleider van bomenwandelingen al vele jaren bezig met zijn passie voor bomen en kruiden. Na drie jaar is er eindelijk de opvolger van zijn succesvolle boek ‘de symboliek van bomen’. In dat boek behandelde hij de bomen en kruiden van de Keltische bomenkalender. In dit boek worden alle andere cultisch belangrijke bomen en kruiden beschreven, zodat deze twee boeken samen een compleet beeld geven van de wijsheid van bomen en kruiden.

De bomen en kruiden worden in dit boek eerst kort omschreven. Vervolgens wordt hun rol in de mythologie, het volksgeloof en de rituelen behandeld. (Bron: achterzijde boek)

Aldus de officiële omschrijving. Die eigenlijk heel goed uitlegt waar dit 150 pagina dikke boekje over gaat. Onderverdeeld in de seizoenen neemt Abe je weer mee op een heerlijke verteltocht door diverse culturen en oude legenden. Verwacht geen uitgebreide biologische verklaringen of determinaties. Maar wel een fijne stroom van informatie door de eeuwen heen. Diverse pantheons passeren de revue maar ook hedendaagse gebruiken komen aan bod.
Uiteraard mag hekserij niet ontbreken en hier zijn diverse hoofdstukken fiks mee doorspekt.

Persoonlijk vind ik het een leuk boekje om mee de hort op te nemen als je het bos in gaat. Lekker wegdwalen in de korte stukjes mythologie die voorbij komen. Nergens wordt heel diep op ingegaan, maar dat is ook niet mogelijk in de enorme schat aan informatie die gegeven wordt. Wel geeft het boekje een ontzettend leuk aanknopingspunt om over de diverse verhalen zelf meer diepgang op te zoeken. De bronnenvermelding is uitzonderlijk goed en ook de foto’s (door Abe zelf) en illustraties zijn erg passend.

Kopen: als je van mythologie houdt en veel lichte informatie leuk vindt.

Niet kopen: als je over één specifiek onderwerp graag fiks de diepte induikt.

http://www.abedeverteller.nl voor meer activiteiten van Abe en bestelinformatie.

Geplaatst in Boeken | Getagged , | Reacties uitgeschakeld voor Recensie: De wijsheid van bomen en kruiden

Webwegwijzer – Lughnasadh 2015

Logo pagina Webwegwijzer Wiccan Rede Online Magazine

These are some of the websites I encountered on Paganism, Wicca and Witchcraft. Presented in order of: interesting for beginners, for more experienced Pagans and Wiccans, and for people with a more scholarly interest in Wicca, the Goddess Movement and (historical) witchcraft (that one is in German, and the summary is in Dutch).

Paganism for Beginners: Diversity
On encountering the phenomenon of the Pagan revival for the first time, some people ask why there are so many different Pagan traditions. There are many different answer to this question. In her blog Yvonne Aburrow lists the ones she can think of.
This blog post is part of a series, Paganism for Beginners-guide  in her Sermons from the Mound blog on Patheos, including:
– Organisations ( various different Pagan organisations)
– Things we care about
– Controversies
– Festivals
– Diversity
– Magical Names
– Finding a Group

Ritual Tool Crafts : How To Make Your Own Magical Tools and Ritual Items
By Patti Wigington
“Many Pagans like to make their own magical and ritual tools. Creating things by hand is a great way to incorporate your own magical energy into your tools and supplies. Here are some of our most popular magical craft projects, with items for your altar, a ritual robe, your Book of Shadows, an altar pentacle, and more.”

Reading list for Pagan Men
“Although the exact percentages aren’t clear, you’ll find that statistically, many more women are drawn to Pagan religions than men. Why is this? It’s often because Pagan religions, including Wicca, embrace the sacred feminine alongside the power of the masculine. This sometimes puts our men in a position where they feel overlooked or diminished, simply by virtue of the numbers.

However, you’ll find that there are in fact many men involved in the Pagan community, and equally important, there are books available aimed specifically at male practitioners. Here’s a list of books our readers have offered up for the men.”

Next to The Pagan Man by Isaac Bonewits, in my bookcase are these books:
Choirs of the God. Revisioning masculinity. Edited by John Mattgews (Mandala, 1991)
Pagan Gods for Today’s Man. A beginner’s Guide. Teresa Moorey and Howard Moorey (Hodder & Stoughton, 1997)
The God Year. Festival Days of the Sacred Male. Nigel Pennick & Helen Field (Capall Bann, 1998)
Interesting to see other titles as well on the subject. (As a woman I do have males around, and the subject of the male Divine has intrigued me ever since I found Wicca, coming from a Christian background).

Seekers and Guides: Getting to Know Your Local Land-Wights
Sable Aradia
Between the Shadows : The Craft of a Liminal Witch
“How can you develop a relationship with your local land-wights. … It’s Sable Aradia’s belief that doing so makes you happier and healthier and gives you a better quality of life. And certainly it will help you to have a deeper ecological respect for the world around you; which is important to Pagans of many stripes.”

Ritual Crafting: Creating Rituals That Work (Part 1 and 2)
Katrina Rasbold
“A ritual is a specific set of actions, performed for their symbolic value. The words ‘ritual’ and ’tradition’ are tied tightly together and are often deeply embedded in culture and family life. The usual purpose of ritual is to focus our intent and to connect to our Higher Self and Deity, as well as one another. In ritual, every act is deliberate and meaningful, always leaving room for The Divine to move through the ritual spaces and bring Its own influence. In this two-part series, we explore fundamental structure of ritual and considerations that help create a ritual that is moving and effective.”

The Old Religion” or a “New Creative Synthesis”?
Carol P. Christ (a founding mother in the Goddess movement)
SageWoman Blogs
“Is Goddess feminism an old religion or a new creative synthesis? Can it be both? Goddess feminism draws on the feminist affirmation of women’s experiences, women’s bodies, and women’s connection to nature; the feminist critique of transcendent male monotheism as the symbolic expression of male domination of women and nature; and 19th and early 20th century discussions of Goddesses and matriarchy.

Most Goddess and other spiritual feminists have experienced Wiccan rituals, which are often simply called Goddess rituals. For many of us, elements of Wiccan practice strike a chord of knowing, while other aspects seem odd or strange or even just plain weird.

What are the origins of Wiccan ritual? Are some its roots to be found in male secret societies that in no way promoted “the full humanity of women”?”
Food for thought!

Historicum.net – Hexenforschung
“De heksenvervolgingen van de vroegmoderne tijd waren een meerlagig fenomeen, dat je op deze pagina’s even veelzijdig kunt onderzoeken. We nodigen je daarom uit om te snuffelen in ons themaportaal ‘heksenonderzoek’ met vakinformatie in de vorm van een voortdurend geactualiseerd ‘Lexicon van de geschiedenis der heksenvervolging’, talrijke digitale teksten, bibliografieën en becommentarieerde links.”

Geplaatst in Web Wegwijzer | Getagged , | Reacties uitgeschakeld voor Webwegwijzer – Lughnasadh 2015

Review: All Acts of Love and Pleasure

All Acts of Love and Pleasure – inclusive wicca
Yvonne Aburrow
Avalonia 
Paperback, 276 p., ISBN 9781905297733
Cover: ‘Androgyne’ by Paul Rucker) 
See also Yvonne’s website 
And more articles, for example this blog post.

YA all acts of love Book cover

Yvonne Aburrow is British and is not new to Wicca or paganism. She became involved in the 1980’s and was initiated into Gardnerian Wicca. She said in a recent interview, “I was initiated into Gardnerian Wicca in 1991. The thing that made me realise that I am a Pagan was reading Puck of Pook’s Hill, by Rudyard Kipling. I was lucky enough to find a coven that was also interested in our connection to the land and local deities and spirits. I am also interested in HinduismTaoism, and Norse, Anglo-Saxon, Celtic, Sumerian, and Roman Paganism, and my personal or household deities include deities from several different pantheons. I enjoy the earthy and sensual aspects of the Craft, and I believe that Wicca is a partnership with the deities, rather than them serving us, or us serving them.”

She is also involved in in LGBT rights and has written several articles in magazines/blogs such as Patheos about gender and sexuality.

Her latest book is in some ways a natural progression after accumulating various articles not to mention her own experiences.

In All Acts of Love and Pleasure Yvonne examines various concepts such as gender and sexuality, eco-spirituality, Wicca and science, the nature of truth, the sacred, secrecy and confidentiality, tradition, and magic.

Her aim with this book is “to act as a guide to existing initiatory covens who want to make their practice more inclusive… Inclusive Wicca is about including all participants regardless of sexual orientation, disability, or other differences, not by erasing or ignoring the distinctions but working with them.”

However it is also a useful book to newcomers as Yvonne traces the development of Pagan and Wiccan ideas not only about gender and sexuality but also how Wicca as a spiritual path is evolving.

Many chapters are rounded off with a conclusion and practical exercises and suggestions for follow-up research. As such it is a good manual – although it can be very bitty at times. One gets the feeling that Yvonne sometimes wants to cram in so much to get her point across about the inclusiveness of Wicca that it becomes almost obsessive. If you don’t want to get breathless, I would recommend reading it one chapter at a time. Certainly the practical aspects such as group dynamics, how to create a ritual, coven leadership, “the tradition” and so on need to be thought about and reflected upon.

As a practical down-to-earth person Yvonne has much to say about integrating Wicca into one’s whole life. This is perhaps the most important aspect in this book. Being inclusive and creating an “Inclusive Wicca” needs a greater awareness than perhaps meets the eye. Today – in the 21st century – in a world which seems to becoming more fundamentalist than ever it is often difficult to keep an open mind. Wicca is a young tradition, compared to the major World (Abrahamic) religions and we do have a chance to evolve organically. Yvonne has given us a wonderful opportunity with this book to help us find not only our spiritual roots but the way forward to a healthier, more holistic, inclusive way of life.

Notes: “A chat with Yvonne Aburrow about diversity” by Sable Aradia.

Geplaatst in Boeken, English articles, Recensies | Getagged , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Review: All Acts of Love and Pleasure

Recensie: Magia, de weg van de magiër

Magia. De weg van de magiër
Ronald H.C. ter Haar
Boekscout, 2014. 460 p. ISBN 978-94-022-1041-5. € 24,25

Voorkant van het boek Magia

De schrijver heeft zowel opleidingen gevolgd en ervaring opgedaan in rituele magie, als bij wicca en druïden. Hij noemt Dolores Ashcroft-Nowicki van de Servants of the Light, Ina Cüsters-van Bergen van de Temple of Starlight, de Ordo Aurum Solis, de Gardnerians Merlin en Morgana en de OBOD (Orde van Barden, Ovaten en Druïden). Het magische pad dat hij volgt en beschrijft, is de weg van een priester(es)-magiër. Niet helemaal hetzelfde dus als het pad van andere magiërs. De meeste boeken op dit gebied stammen uit dezelfde bron, de Golden Dawn. Ter Haar zet zich niet af tegen andere richtingen, maar geeft zijn eigen variant die zeker een aantal mensen zal aanspreken.

De lezer moet waarschijnlijk even wennen aan de schrijfstijl, die verraadt dat de auteur al vele jaren levenservaring heeft. Ook moet de lezer voorbij zien aan een aantal taalfouten, die een redacteur eruit had kunnen filteren. Maar al na een klein aantal bladzijden kun je meegaan in het taalgebruik en je concentreren op de inhoud. Dat het boek begint met een aantal definities ervaar ik zelf niet als een nadeel. Het benoemen van wat magie en vormen van magie – in dit boek – betekenen, geeft duidelijk de kaders aan. Het schept duidelijkheid over wat je kunt verwachten en waar het hier precies over gaat.

Het boek is opgedeeld in zes delen. ‘Theoria 1’ is een theoretisch deel voor beginners, en voor nieuwelingen in deze variant. Aan bod komen: de werelden; de elementen; magische wapens en voorwerpen; de tempel en de cirkel; consecraties; rituelen; gezondheid, genezing en sterven; astrale reizen; divinatie; de magische persoonlijkheid; paganisme/wicca/hekserij; natuurmagie en magische theologie. ‘Practica 1’ geeft een basistraining op weg naar het priester(es)schap, met praktijkgerichte oefeningen, en als culminatie een initiatieritueel. Pagina 348 is het einde van het basisdeel. Voor wie de basis heeft afgerond – en uitsluitend voor hen, dus ik heb het vervolg niet gelezen – volgen dan ‘Theoria II’, ‘Practica II’ en ‘Theurgie’. De ‘Appendices’ zijn dan weer voor alle lezers.

Je hoeft het niet in alles met Ter Haar eens te zijn. Gelukkig geeft hij dat zelf ook al heel snel aan: je eigen oordeel blijft. “Denk na over de gegeven teksten, mediteer er over en trek eigen conclusies.” Zijn adviezen zijn goed en gebaseerd op ervaring en op gezond verstand. Voorbeelden uit de praktijk verduidelijken en versterken het verhaal. Het is duidelijk dat het ‘Magisch priesterschap’ de weg is van de schrijver zelf en dat zijn hart ligt bij het hoofdstuk over ‘Magische theologie’. Maar hij laat iedereen vrij in keuzes op dit gebied. En dit boek biedt een goede ingang voor iedere geïnteresseerde in magie .

 

Geplaatst in Boeken | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Recensie: Magia, de weg van de magiër

Microaggressions and the Youth in the Craft

Realisation is a very particular process; it has the ability to switch our perception, our point of view or even our ideals. When it happens, our consciousness is changed forever. Once we have become aware of something, we can’t stop seeing it everywhere, every time. This is especially true to situations or contexts in which we become aware of social injustices or something that simply doesn’t feel right.

It was last November, during a meeting in Paris with my peer young interfaith leaders, when I became aware of concepts like microagression, tokenism, or adultism; and more importantly, how relevant they are in youth discrimination.

youth-microaggressionFor those who are unfamiliar with the term, microaggression is a form of aggression that is considered ‘politically acceptable’. We experience them everyday, everywhere – telling women how pretty they look, that time when you tell a gay person that you have ‘gay friends’ and they’re super fun, when you tell a black person that you don’t see them differently, and a long etc.

The problem with microaggressions is that they are so embedded in the fabric of our daily interactions that they become an intrinsic part of our culture. They are the remains of what had been bigger forms of discrimination in the past (discrimination against women, racism, xenophobia, homophobia…).

Amongst these, youth discrimination is probably the most overlooked one. The reason for this is is that adultism is the mainstream view in our society. In his book Ending Discrimination Against Young People, Adam Fletcher describes Adultism as a ‘bias towards adults, dismissing people not identified as adults, e.g. children and youth. In turn, adults dismiss young people, promote discrimination against children and youth, and bias towards adults; also the addiction to the attitudes, ideas, beliefs and actions of adults’.[1] While adultism can be seen as something necessary in certain situation, the systematic abuse of it is the main source of today’s youth discrimination.

Every time we use the words ‘Oh, you’re just a kid’ or ‘You are very mature for your age’ we are discriminating against young people. Every time we treat younger peers from certain groups in a patronising way, or we yell/shush/lecture them, simply because of their age, we are discriminating against young people. Every time we treat a younger person in a less-than-human way or less capable, without considering his individual skills, we are discriminating against youth – and perpetuating a type of discrimination that has been perpetuated for centuries.

Age and Paganism

While the above is true for society in general, Paganism has a particular approach to age. Contrary to many of today’s western societies, our communities values the role of elderly people and puts a great emphasis on intergenerational dialogue – elders not only have an active role, but are also leaders of the communities.

An explanation for this may be found in the fact that, while Paganism is widely inspired in older religious forms, many of its traditions and paths are quite modern. Hutton, in his Triumph of the Moon, makes reference to the human tendency to seek validation:

‘Why did these societies find it so important to believe (or at least to assert) that they descended directly from the ancient past? One answer is a truism, that virtually all humans, at all times, have turned to the past to legitimise and authenticate the present.’[2]

The clear absence of a recent historic past, makes us value our elders – specially those who are still alive.

Another reason may have its source in the non-dogmatic and de-centralised character of most paths in contemporary Paganism. With the absence of a central authority, people turn to the elderly members of the community to guide, lead and advise them.

Spiral Dance with Starhawk at Boom 2014 by  Wolfgang Sterneck

The years of practise seems to be quite relevant as well. People use it generally to indicate a more ‘advanced’ knowledge in a specific path. It’s very frequent to find some Pagan practitioners asking others how many years have they been practising, or using the number to assert their arguments in online discussions.

Although this is an excellent improvement from the gerontophobia and dismissing of elderly people in general society (because, yes, there is discrimination against elderly people too, although my focus on this article is on youth discrimination), this emphasizes the equality gap for young Pagan practitioners.

If we look closely to our pagan organisations, groups or projects, we will soon realise that young pagans have few or no leading roles in them. Or, what it is worse: their involvement is reduced to a tokenistic one. Most of the names quoted in pagan news media sites are from elderly people or so-called ‘Big Name Pagans’; and it would seem that only 40+ people practised Paganism.

The Youth and the Craft

Wicca is far from being alien to these forms of discrimination. Its degree system, coven organisation and initiatory character, make of it the perfect place for discrimination to grow and flourish.

In the Raven Grimassi’s Encyclopaedia of Wicca and Witchcraft, Merlin and Morgana Sythove say about the degrees in Gardnerian Wicca:

‘These traditional three degrees are not ways to divide and conquer, nor ways to create artificial boundaries between initiates […] The degrees are not exams one needs to pass, and one does not have the right to a next degree after a year and a day. All these interpretations have more to do with the pyramidal power-structure of the corporate world than that they reflect the circular friendship and support atmosphere of a Coven […] The three degrees reflect stages of development. They are processes one experiences that should lead to new insights, reflecting spiritual development within a Craft framework […]…the degrees are not badges of rank but reflections of inner growth, and as such they are not something you flaunt to the outside world either.’[3]

While this is the way I was taught, my experience in the broader community has been quite different.

Silence by Max Boschini

On a number of occasions, degrees are used as a form of coercion and intimidation; lower degrees are hushed and their arguments revoked based solely on their degree; in some covens, lower degrees can be asked to engage or not to engage socially with certain individuals outside the coven; lower degrees can be punished; in some lines, lower degrees can be stripped off their degrees or ‘reculed’, and after hiving off, they are still dependant of the authority of their upline.

The above are just examples, and many of them are based on very particular cases. However, these forms of discrimination do exist as microagressions in more subtle contexts. Every time third degrees resort to their degree in a discussion with a lower degree, they are engaging in discrimination.

One could argue that if the person truly believes to be ‘right’, he/she should use that certainty and the experience behind the degree to engage in further discussion. Moreover, the person should be glad to be challenged (of course, we are assuming that all this takes places in a polite manner).

But we know that’s not the reaction. The reaction is a ‘How dares she/he?’ thought, followed by a ‘In time, you’ll understand’ or ‘You say that… based on how many years of experience?’ comment — instead of a ‘Oops, she/he got me there’ thought, followed by a ‘Good point. I will have to think about it and get back to you later!’.

The irony of all this, is that the degrees were never meant to work as a hierarchy. One of the first things that new initiates are told is to be humble. Being humble, opening up to others and transmitting our ‘power’ are principles embedded both in the first and the second degree.

Yet, many times, young people (even with their careers, their bills, mortgages, and families) are treated as less-than-adults based on their experience in this specific spiritual path. It doesn’t seem to matter whether they are right in their arguments or not, whether they hold leading roles in other aspects of their lives, or whether there are challenging/discussing topics that need to be addressed.

Realisation

Taking part in these forms of microagression means becoming another link of the long chain that perpetuates youth discrimination. Those who have been subject to it will most likely impose it onto others. It takes a lot of courage and will to break the chain.

Every time a younger person (or a person with a lower degree) challenges us our ‘authority’, we will still feel unsettled and think ‘How dares she/he?’. But if we hold on there for a minute, and ask ourselves why are we reacting that way, and even if we are entitled to question that person’s right to challenge our arguments, we may find that it gets easier with time.

We may find that the person actually had a point; and thus, engage in true dialogue. This, to me, is essential both inside the coven and the general community as a whole.

A lot has been said about the so-called ‘seconddegreeitis’, but most of the times the reason behind it remains uncertain. While it may have a lot to do with the initiatory process, it seems clear to me that it’s based on a very basic law. If we pin down and order younger people around based on our ‘authority’ and this is portrayed as ‘acceptable’ by society, they will most likely perpetuate this attitude. The same action-reaction effect is to be expected inside the Craft.

If the Craft is about empowering ourselves and our coveners; if we seek to guide the new Witches (or even postulants!) in their spiritual path inside the Craft, we have been doing a great disservice allowing this kind of behaviour — and it has to end with us.

What can we do?

Become an ally. Try to become truly aware of the full scope of youth discrimination, not just inside the Craft, but also throughout society. I STRONGLY recommend you to read Ending Discrimination Against Young People, by Adam Fletcher. It’s poorly edited, and a bit redundant, but it’s a must-have book for anyone engaging with young people in any aspect of their lives.

Meditate on your own behaviour. As I said earlier, sometimes it’s hard to admit that we discriminate on a daily basis. Try to push those boundaries.

Encourage youth to assume equal leading roles. Some may ask if emphasising this wouldn’t be a form of favouritism. But it isn’t. You won’t restore balance pushing the centre of the scale; you need to push the opposite side — gently. Many covens have different initiates leading the ritual each Sabbat, for example. Divide roles based on individual skills.

There are a lot of ways in which you will be able to make a change. And all of them will pay off.

Needless to say, there will always be decisions that have to be made by the leading HPS/HP of the coven, and matters that will only be relevant for the elders of the coven (i.e. training). However, that’s far from the current systematic microaggression.

I am sure that, at this point, many people will find a myriad of reasons to excuse this kind of behaviour. There are certainly a lot of them. They mainly serve to excuse our behaviour. I (even being a young person myself) did find a lot of them when I meditated on my behaviour towards younger people. Lots of ‘They are still very young’, or ‘They don’t fully understand it yet’, or ‘I am guiding them’… but the truth is, eventually, they stop working.

And, at that moment, we get one step closer to ending discrimination.

 

[1] Fletcher, A. (2013). Ending Discrimination Against Young People. CommonAction Books, p.29.
[2] Hutton, R. (1999). The Triumph of the Moon. Oxford: Oxford University Press, p.64.
[3] Grimassi, R. (2003). Encyclopedia of Wicca & witchcraft. 2nd ed. St. Paul, Minn.: Llewellyn Publications, pp.370-374.

Pictures by Wolfgang Sterneck and Max Boschini under CreativeCommons

Geplaatst in English articles | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Microaggressions and the Youth in the Craft

The Collective Individual

Many years ago during a discussion with a close friend we discovered that Craft philosophy was laden with paradoxes. So many in fact that we decided to refer to the Craft as a ‘Religion of Paradoxes’. However as time goes on this premise still holds true and can in fact help to illustrate the fluid nature of Wicca and the organic structure it thrives on. Once people understand that Wicca cannot be explained in terms of intellec­tual models we can move on to truly experiencing it.

In this paper I would like to discuss two major paradoxes – or in this case per­haps miscon­cep­tions. The first is that Wicca strives towards a ‘group’ feeling when it is basically a path of individual development, and secondly the fact that it is supposedly concerned with a mys­tical (read esoteric) path when many aspects seem to be becoming exoteric and public. The basic question is: can we deal with something which inherently appears to be paradoxical and yet turn it around to become a coherent pattern which can be utilised by (many) others?

Let’s begin with the first aspect of in­divid­uality versus the group.

It should be evident that not only for us as human beings, but also for the plant, animal and mineral king­doms, the concept of in­dividuality should in fact be seen in the light of everything being unique. If we accept the fact that everything has some­thing uni­que, then the idea of in­dividuali­ty can probably be seen in a wider perspective. For the last few decades we have been told that we as humans are all basically the same, both men and wom­en. In fact this concept has been pum­ped into us in an attempt to iron out the differen­ces between the sexes. In doing so however we are literally by-passing the fun­damental beauty of uni­queness and the vast num­ber of com­binations possible within a species.

The more we become aware of the differences, the less they tend to fright­en us. How often for example have we been frighten­ed of being the odd one out because our clothes were different? Or that we spoke with a dif­ferent dialect or, the Gods forbid, we were a different colour or had a dif­ferent faith?? As the world becomes smaller as a result of the elec­tronic highway, we are being forced to re-evaluate our own views and position in the world. A world which we recog­nise, a world in which we know our place and feel safe. We are contained with­in a cocoon of cultural padding – we don’t have to think too much as long as we do as we are expected and live our lives according to chairman whatever.

We only have to look at the former Eastern bloc countries to see how in­secure people have become. The old methods may not have been ideal but they worked to a certain extent. Every­one knew their place, unemployment was virtually unheard of and there was a sense of security. Now instead of the West accepting this situation and respec­ting the new citizens for their achieve­ments, we have done little more than making them feel like second rate citi­zens. As it happened, for example, the former East Germans knew a damn sight more about the importance of recycling than their Western counter­parts. The point is that as usual, might is right, and those with money will impose their system without regard for cultural differences.

Tao paradox

(The Tao Te ching is sometimes referred to as the Book of Paradoxes) 

Once we all start accepting the dif­feren­ces we have, not only in large groups of people but also in smaller groups, we may come to realise that our sense of individuality is not just a question of experiencing things for ourselves, but a way of realising our own potential. As long as we have to conform to the mas­ses, we are never really going to be able to explore our own talents and ideas!

But, you may ask, if we all end up doing our own thing aren’t we asking for trouble, creating a situation akin to may­hem? Of course if individuality is equal to egocentricity then things may become chaotic. We all have to realise that if things are to be manageable, we also need to co-operate with each other.

In the Craft we recognise both these aspects. On the one hand we advocate self-development, whilst the group ex­perience is also important. In his review of “The Forest House” by Marion Brad­ley, Walter made a few comments concerning individuality.

“People say that all the Goddesses are one Goddess and all the Gods are one God and both express oneness, the unnameable – I wonder if it isn’t the same with people. There is something which rises above culture, perhaps something which is beyond us. I don’t mean the people – the masks – but the people as individuals. Can we say that all individuals are one individual?”

Yes, I think we can. We as individuals make up, collectively, the human race. Each single one of us makes a contribu­tion to the species and in so doing we fulfil our part in an evolutio­nary sense. In other words all 6 billion individuals on planet Earth form one concept of human being-ness.

We all carry the blueprint, or fractal, HUMAN, with us whether we live in an expensive villa, the rain ­forest or an apartment. This is exactly the aspect of being a part of the human race which makes life what it is as a human. As a species we have adapted our sur­roundings to our needs in many cases – in other cases we have learnt to live alongside nature.

There is a vast dif­ference between the various cultural groups and yet no matter how diverse we are there are always similar­ities. Our basic needs are very, very similar. We all need food, shelter and TLC (tender loving care…) and it doesn’t matter who are or where we are: if we don’t get those basic things we are going to be despera­tely unhappy.

When we realise this simple truth it makes us wonder how come we’ve made such a mess of things. Some people will im­mediately say it’s because of our individual needs that people hurt each other so much. Humans have a very strong ego-sense and know all too well about having power over other people, even to the extent of using physical force.

And herein lies the paradox. Individuality allows us to explore new avenues and realise our own potential, but at the expense of the collective well-being. If however we view ourselves, as Walter suggests, as a ‘collective in­dividual’ then perhaps we can integrate personal needs with those of the group.

It is all summed up in the Wiccan Rede ‘an it harm none – do what thou wilt’. If whatever we do is tested against this tenet we will very quickly know if our decision is based purely on egocentric desire, or on taking the group, family or friends into account.

Sometimes we may have to make a compromise – some people may even feel they have to make sacrifices – to achieve a balanced result, but I think ultimately we know deep down that giving up a portion of per­sonal desire is often a small price to pay for true democracy and social justice.

If we are able to act as free-thinking individuals and are able to act on that knowledge, we are able to make deci­sions based on the highest form of what I would call ‘human intelligence’. The general problem though is that usually other people are far more interested in keeping people chained to their own ideals and systems of law enforcement.

In other words, to be truly free as in­dividuals, we all need to be somewhat more enlightened than we are now. And how can we become enlightened? By taking responsibility for our own ac­tions. It’s fine to say it would be great if we could really take control and organise ourselves, but most people would shudder at the thought. There is nothing easier than to let a central government or boss organise everything for you!

Many people are simply not used to managing their own lives – we need models from which we can work, models which can inspire people; not models enforced by a political party. We need models which can help us to decide what we want and how we can go about making those ideals come true.

individuality-quotes-2

In the Craft we have already seen that individual rights are most important. We can provide models too, although even in the Craft we have to be careful be­cause before you know where you are, you are branded as being dogmatic or authoritarian, or both! We only have to look at the ongoing discussion about the roles of men and women in the Craft to realise that it can become a very heated topic, especially when men or women feel attacked personal­ly.

I think we have to remind oursel­ves (constantly if neces­sary) that we are many things, but the thing that counts is that we are humans and have a role to play in the Evolution of Planet Earth. We are a part of Mother Earth and our destiny is the destiny of the Earth. We all have a place on this Earth and should be totally aware of our influence, how­ever small.

In the past we have been presented with various models which have moulded us, sometimes in a positive way, sometimes negatively. For the past two millennia we have seen the influen­ce of pa­triarchy and intellectualism. Many of us now feel that the time is right for a wider acceptance of the cultural and sexual differences we have, and the role in­tuition can play.

In the Craft there is a general tendency to emphasise the fe­male or Goddess side as a reaction to the male bias. I think however that this a temporary trend. I personally feel that we should be mov­ing towards a model whereby both male and female influences are equally impor­tant. I should add straight away that I believe that both men and women can ex­perience male/female polarity. The model ‘polarity’ itself is only a means to illustrate the potential of a particular dynamic force.

In a recent discussion I said that it is possible to see male and female forces at work together and being used very effectively, for example in the judicial system. A set of laws are drawn up by using a series of ’thou shalt’s and ’thou shalt not’s’ in a similar way to the Judaic patriar­chal system. And yet we know that it is the jurisprudence which deter­mines how the law is interpreted. Sud­denly the black and white letter of the law becomes the domain of the ‘grey’ fuzzy area of logic – ‘given the circumstances’ etc. It is a wonderful example of how two different ways of looking at a problem can go hand in hand to arrive at the most just solution. And when we think about it, there are other examples of how these two forces work together. Perhaps this could be the subject of another paper?

In answer to the above, Bran suggested that the use of the words male and female may be misleading and perhaps too emotionally volatile. I’m inclined to agree and perhaps we shouldn’t get too bogged down with these terms. He suggested that words such as wisdom and self-development may be less emo­tional­ly taxed and help us to realise in which direction we need to look for personal expansion. He did suggest though that there may be certain things which came ‘naturally’ to women and men, not just as individuals.

“If you want to think in terms of ‘male/­female’ then you could say that the woman, within the coven concentrate more on the process-aims of the in­dividual members and the group as a whole (the group spirit, the climate of the group) and that the man is more inclined to concentrate on product-aims. The HPS (High Priestess) would concentrate on the well-being of the group members and the stability of the coven, the safety within the group whilst keeping an eye on the process of personal development of each member. The HP (High Priest) is more concerned with the organisational problems, that nothing should be forgotten and that a programme should actually be worked out and implemented.”

Here we see the ‘natural’ strong points of each individual being integrated. Of course some woman are fantastic or­ganisers and some men are fantastic at keeping an eye on the development of individuals, but a lot of women hold the group together like a mother without even realising it and a lot of men organise things without even noticing that they have ‘done the job’.

Of course it is important that we learn from each other and respect each other. Only then can we become complete people. The problem is that if we are fortunate enough to have someone in our circle who is very apt we tend to take their talents for granted and don’t even stop to think how talented they are. This is a part of the personal respon­sibility – taking note of how someone does some­thing (the model) and see if we can use it, or, improve on it or, after careful thought, even discard it. In a coven a HP and HPS will try to present a work­ing model and although there may be some flaws it’s perhaps not always wise to immediately jump in and criticise. There should however be room for comment and people should not be afraid to pose questions – no matter which stage they are at.

And this is where the second paradox comes in. On the one hand the HP and HPS want to present a model, whilst retaining the mystery of the Craft. But what is the mystery? Paul Breekveldt in his clos­ing comment on an article concerning Scientology in the magazine “Onkruid”, wrote: “I think the time for the con­cealed, the esoteric, has passed. That the strong point about this century – 21st – has been the revelation to everyone.”

My first reac­tion was ’typ­ical male, they always need to ex­plain every­thing!’ I know what he means though – that the time for ‘the hidden’ should be a thing of the past; that secrecy as a pow­erful tool in spirit­ual matters should be no longer neces­sary. We shouldn’t however con­fuse it with the esoteric wisdom, the mystery, which we should be revering as the Mystery of Life, our own personal mystery.

The fact that we can, as individuals, decide for ourselves how we ex­perience our spirit­ual being. In some res­pects we are confronting the hidden within our­sel­ves – the misty, ‘fuzzy’ area where time and space are totally different from our experiences in normal consc­ious­ness. Of course we should be open about the way in which we do things – but we should also realise that no matter how eloquent we are, we can never fully describe our feelings to­wards the myste­rious and mystical side of life.

WP_20150319_010

(On the path… Bergamo – Morgana, March 2015)    
There is a growing tendency within the Craft which attests to this view. There is no real way in which the miracle of life can be imparted ‘en masse’. We can hint at the various moments and give pointers, but the actual ‘revelation’ is so personal that it would not feel appro­priate to share it with hundreds of others. At most we can share it with a few people and celebrate it as such, but even then I doubt if the most illumin­ating moments ever occur within the group situation. I don’t exclude the possibility though.

The flashes of in­spiration come when we least expect them and the most we can hope for is that we can inspire others as a result of our experiences. And that is how the group experience can be worthwhile. We can share our insights with others. And we can help others to obtain the same kind of ex­perience via certain techniques.

Which­ever way we look at it though, it re­mains a personal, in­dividual path of explora­tion. Once we realise that all the in­dividual experiences go towards the collective evolutionary memory, then we also realise that it is not necessary to organise major ‘hap­penings’ and the days of the mass meetings have really gone. Today we are all in­dividually connected via Internet – or not??

The Mara Papers; paper number 6: “The Collective In­dividual”by Morgana (1995, revised 2015)

References:

photo: http://www.tekensvanleven.nl/paradox.htm

http://www.quotessays.com/gallery/individuality-quotes-2.jpg.html

Samenvatting: “The Collective Individual”.

De wicca bestaat eigenlijk uit para­doxen. Een heel belangrijke is het feit dat je in een groep werkt, terwijl het eigenlijk toch gaat om je individuele ontwikkeling. Kan dat samengaan? Individuele verschillen, zeker tussen man en vrouw, worden een beetje verdoezeld tegenwoordig. Maar verschillen hoeven ons geen angst aan te jagen. Aan de andere kant moeten we ook niet dermate solistisch opereren dat groepswerk on­mogelijk wordt. In laatste instantie zijn we collectief ingebed in Moeder Aarde, en ofschoon de individualiteit ons toe­staat ons eigen pad te verkennen, moet dat niet ten koste gaan van het geheel. Zoals overal in de wicca is het vinden van een evenwicht belangrijk. Het is moeilijk om je eigen weg te vinden, zonder te steunen op iemand die je precies vertelt wat je wel en niet moet doen. Om zonder patriarchaal patroon je leven vorm te geven. En om je daar­bij bewust te worden van de rollen die je als man of als vrouw onbewust vaak als ‘vanzelf’ op je neemt. Zo zijn vrou­wen vaak geneigd de nadruk te leggen op het bijeen houden van de groep, het gevoel en de atmosfeer, terwijl mannen zich vaak snel in de organisatie thuis voelen. Net zoals het evenwicht tussen individuele interesses en het belang van de groep, is ook hier de balans tussen aspecten van je eigen persoonlijkheid belangrijk. Uiteindelijk, via inzicht in de relatie tussen individu en groep, en de relatie tussen het mannelijke en vrouwe­lijke aspect in jezelf en in mensen om je heen, leer je ook ‘begrijpen’ wat het mysterie van de God en de Godin is door het jaar heen!

 

Geplaatst in English articles | Getagged , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor The Collective Individual

Meditatie voor Pagans

Nuttige meditatietechnieken voor gebruik binnen het Paganisme

Cernunnos in meditatie-houding
Meditatie

Meditatie is een verzameling spirituele technieken waarmee we onze geest kunnen trainen om meer geconcentreerd en aandachtiger te zijn en zo ons bewustzijn te vergroten en te verdiepen. Veel mensen zullen meditatie eerder met Oosterse religies als boeddhisme associëren dan met paganisme, maar volgens mij is dat niet terecht. Weliswaar zijn de meeste meditatietechnieken ontwikkeld binnen de Oosterse religies, maar ze zijn ook heel bruikbaar voor aanhangers van Westerse paganistische tradities en zelfs voor mensen die helemaal niets met spiritualiteit hebben.
Voor mij is meditatie in allerlei vormen altijd een belangrijk onderdeel geweest van mijn paganisme; de verschillende meditatietechnieken hebben mijn heksenpad een grotere diepgang gegeven en mijn ervaringen enorm verrijkt.
In dit artikel wil ik een aantal meditatietechnieken met jullie delen die ik bijzonder geschikt vind voor gebruik binnen het Paganisme.
Eerst zal ik aandachtsmeditatie bespreken omdat dit de basis is van alle meditatievormen, daarna een paar energiemeditaties die gericht zijn op het leren voelen, onderscheiden en hanteren van verschillende energieën. Hierna bespreek ik enkele verbindingsmeditaties, een zelfbedachte term voor meditaties om verbinding of contact te maken met de energie of spirit van plaatsen, planten en stenen. Deze verbindingsmeditaties zijn ontwikkeld binnen het moderne paganisme. Tenslotte geef ik aan het einde van dit artikel nog een paar voorbeelden van meditatieve rituelen.
De meest gebruikte meditatievorm binnen het paganisme, geleide visualisaties of pathworkings, laat ik nu grotendeels buiten beschouwing omdat hier zoveel over te vertellen is dat ik er later een apart artikel aan zal wijden.

Ik heb de verschillende meditaties hier helemaal uitgeschreven zodat je als lezer niet alleen een goed idee krijgt van de inhoud en werking van de meditatie, maar er in principe ook meteen mee aan de slag kunt. Want mediteren is net als hardlopen, je leert het door het te doen en alleen door het doen heeft het effect op je.
Toch zal het in het begin vaak moeilijk zijn om de beschreven meditaties uit je hoofd te doen. In dat geval kun je je tot Goeroe Google wenden om een ingesproken versie op internet te scoren.

Ik wens je veel leesplezier met dit artikel en hoop dat de meditaties je diepgang en inzichten zullen geven!

Aandachtsmeditatie
Meditatie is in zijn meest basale vorm een techniek om onze geest meer aandachtig en geconcentreerd te krijgen door deze slechts op een ding te richten. Dit richtpunt voor de geest kan van alles zijn zoals een bepaalde houding, beweging, voorwerp, gedachte of klank, maar meestal richt je in meditatie je aandacht op je ademhaling. Een goed voorbeeld hiervan is de meditatie van het adem tellen, een oefening die volgens de overlevering door Boeddha zelf ontwikkeld is.

Adem tellen
Bij het adem tellen ga je zitten in een redelijk ontspannen houding waarbij je comfortabel een tijdje kunt zitten zonder in slaap te vallen. Je sluit je ogen en gaat met je aandacht naar je ademhaling. Je begint deze te tellen: op een inademing tel je 1, op de uitademing 2, op de volgende inademing 3 en zo door tot 20. Daarna begin je weer bij 1. Als je merkt dat je bent afgeleid en de tel kwijt bent, dan begin je ook weer opnieuw bij 1. Iets anders dan je aandacht bij je ademhaling te houden en deze te tellen hoef je niet te doen.
Als dit je goed afgaat en je meerdere keren zonder opnieuw te beginnen tot 20 hebt kunnen tellen, kun je door naar de volgende fase van deze meditatie waarbij je de ademhaling als geheel telt. Dan tel je dus een in- en uitademing als 1 en de volgende in- en uitademing als 2 en zo door tot 20. Ook hierbij geldt dat je opnieuw begint als je bent afgeleid.

Deze meditatie van ademhalingen is een eenvoudigere, maar toch krachtige, variant van de vipassanameditatie uit het Theravada-boeddhisme. Bij deze meditatie wordt de aandacht ook op de ademhaling gericht, maar zonder deze te tellen.

Vipassana
Bij de vipassanameditatie ga je ook met gesloten ogen in een ontspannen houding zitten en richt je ook je aandacht op de ademhaling, maar je telt deze niet. Je houdt je aandacht bij de adem en volgt bewust hoe je inademt, de lucht vasthoudt in je lichaam, weer uitademt en je longen even leeg hebt. Elke ademhaling weer opnieuw. Als je tijdens de meditatie wordt afgeleid door gedachten, fysieke ervaringen, emoties of invloeden van buitenaf, dan merk je dat op en brengt je aandacht weer terug naar je ademhaling.
Ik doe zelf al jaren meerdere keren per week vipassana en merk nog steeds tijdens elke sessie regelmatig dat mijn gedachten afgedwaald zijn, dat er boosheid of blijdschap in me opkomt of dat ik ergens pijn heb en dat ik daardoor mijn aandacht niet meer bij mijn ademhaling heb.

Gelukkig is dat niet erg. Het doel van deze meditatievorm is juist dat je je er van bewust wordt dat gedachten, emoties en fysieke ervaringen er met je aandacht vandoor kunnen gaan, dat je leert dat in een vroeg stadium op te merken en dat je in staat bent je aandacht weer terug te brengen naar waar je hem hebben wilt.

Boeddha in meditatie met allerlei afleidingen om hem heen.

Boeddha in meditatie met allerlei afleidingen om hem heen.

Hiervoor zul je gedurende langere tijd vier of vijf keer per week zo’n 20 minuten vipassana of een andere vorm van aandachtsmeditatie moeten beoefenen. Dat vraagt enige discipline, want er zijn leukere manieren om je tijd te besteden, maar het levert je zeker wat op. Als mens en als pagan.

Je zult merken dat je bewuster en met meer aandacht in het leven staat; dingen als een mooie wolk, een overvliegende buizerd of de volle smaak van een kop sterke thee zullen je eerder opvallen en je kunt er meer van genieten. Je gaat minder vaak op de automatische piloot door de dag en zult minder vaak en heftig meegespoeld worden door gedachten of emoties en meer in evenwicht blijven. In New Age-termen ben je meer ‘mindful’ en leef je meer ‘in het hier en nu’.
Uiteraard kun je ook aandachtig en bewust leven zonder meditatie, maar voor mij en vele anderen is meditatie wel een goede manier om deze levenshouding te trainen en te ontwikkelen.

Maar wat heeft dat nu met paganisme te maken? Nou, best wel veel!
Als je bewuster en met meer aandacht in het leven staat ben je veel opmerkzamer. Je intuïtie wordt sterker en je zult haar boodschappen veel eerder opvangen en beter interpreteren. Energieën en sferen voel je beter aan en je staat meer open voor kadootjes en boodschappen van de goden. Als ik mindful in de cirkel sta dan beleef ik een ritueel veel intenser en is de werking vaak veel krachtiger dan wanneer mijn hoofd vol gedachten zit en ik vaak even afdwaal. Ook divinatie en healing gaan een stuk beter als ik ze mindful, bewust en met aandacht, doe.

Verder zijn deze vormen van aandachtsmeditatie de basis van de technieken die ik verder in dit artikel zal bespreken.

Energiemeditatie

Onder energiemeditaties versta ik meditaties waarbij je je aandacht richt op de energiestromen in je lichaam en het energieveld daar omheen, de aura, en deze bewust beïnvloedt en stuurt. Deze meditaties maken je bewuster van de energieën in je lichaam en om je heen zodat je ze beter kunt aanvoelen en hanteren en zijn daarnaast heel geschikt om de energiebanen in je lichaam en aura te zuiveren van blokkades en oude energieën en de verschillende energieën van je aura in balans te houden.
Omdat de energiemeditaties allemaal sterk op het lichaam gericht zijn beschrijf ik hier eerst een meditatieoefening om het lichaamsbewustzijn te vergroten, namelijk de bodyscan.

Bodyscan
Bij deze meditatie ga je comfortabel op je rug liggen met gesloten ogen en je ademt een paar keer diep in en uit. Hierna ga je lichaamsdeel voor lichaamsdeel je hele lijf langs met je aandacht. Je begint met je aandacht naar de tenen van je linkervoet te brengen en je neemt bewust waar wat je daar ervaart. Kun je je tenen voelen zitten, als collectief of ook apart? Zijn ze warm of koud, zitten ze vrij of bekneld? Voel je jeuk of tintelingen? Neem aandachtig waar wat je ervaart bij je tenen, merk je ervaringen op maar doe er verder niets mee. Er zijn geen goede of foute waarnemingen, het gaat er alleen om dat je de tenen van je linkervoet kunt voelen. Als je deze hebt ervaren ga je verder met je aandacht naar de bal van je linkervoet, de holte onder je voet, je hiel, de bovenkant van je voet en dan je hele linkervoet.

Hierna ga je met je aandacht je hele lichaam af en ervaart in elk lichaamsdeel welke ervaringen of sensaties zich daar voordoen.
Je aandacht gaat na de linkervoet dus naar de linkerenkel, het onderbeen, knie, bovenbeen en dan het gehele linkerbeen, vervolgens naar je rechtertenen, bal van de voet, holte van de voet, hiel, bovenkant van de voet, hele rechtervoet, enkel, onderbeen, knie, bovenbeen, het hele rechterbeen, het bekken, geslachtsdelen, anus, rug, buik, middenrif, borstkas, longen, hart, en dan naar de linkerschouder, linker bovenarm, elleboog, pols, handpalm, vingers en de hele linkerarm, vervolgens naar de rechterschouder, bovenarm, elleboog, pols, handpalm, vingers en de hele rechterarm, dan naar de nek, het strottenhoofd, de kaak, neus, ogen, oren, kruin en tenslotte kijk je met aandacht wat je voelt in het hele hoofd.
Als je aandacht tussentijds afdwaalt door bepaalde gedachten of emoties, dan merk je dat net als bij aandachtsmeditaties op en je brengt je aandacht weer terug naar het lichaamsdeel waar je gebleven was en gaat verder met de bodyscan.

De bodyscan is een pittige en lange lichaamsmeditatie uit het mindfulnessprogramma. Als je hem goed doet kan hij gemakkelijk drie kwartier tot een uur duren. Hij helpt je om je lichaamsbesef en opmerkzaamheid van fysieke ervaringen te versterken, wat het weer gemakkelijker maakt om energieën in en om jezelf op te merken en ermee te werken.

De volgende energiemeditatie gaat een stap verder. Hierbij verzamel je energie in je bekken en laat deze heel bewust energie door je lichaam stromen om je energiebanen te zuiveren van blokkades en je energetische ‘doorbloeding’ te verbeteren. Deze meditatie is afkomstig uit de Kundalini Yoga en wordt de Grote Hemelse Omloop genoemd.

Grote Hemelse Omloop
Voor de Grote Hemelse Omloop ga je op een stoel zitten met een rechte rug, je voeten op de grond en je handen op je bovenbenen. Je sluit je ogen en ademt een paar keer diep in en uit. Hierna duw je het puntje van je tong tegen je gehemelte aan en je spant van beneden je sluitspieren een beetje aan alsof je je poep en plas moet ophouden. Door deze innerlijke houding van tong en sluitspieren, de zogenaamde Hu Yin positie, sluit de energiekringloop in je lichaam zich. Je houdt deze positie tijdens de hele meditatie vast. Mocht je op een gegeven moment merken dat je de Hu Yin positie toch hebt losgelaten, dan neem je hem gewoon weer aan.

Nu begin je rustig maar diep in en uit te ademen. Bij de inademing stel je je voor dat je met de lucht ook energie mee naar binnen zuigt en bij de uitademing stel je je voor dat je deze energie naar je bekken brengt. Stel je voor hoe je zo een bal van energie in je bekken vormt en hoe deze energiebal door je bekken danst. Ga met je aandacht naar het bekkengebied en kijk of je deze dansende bal energie kunt voelen.
Breng de energiebal dan naar je stuitje en laat hem van daar af met je aandacht langzaam langs je ruggengraat naar boven bewegen. Bij elke inademing breng je de energie een stukje naar boven tot je bij het begin van je nek aankomt.

Hier stel je je voor dat de energiebal zich in tweeën splitst en naar beide schouders beweegt. Je laat de energie door je schouders gaan en vervolgens over de bovenkant van je armen via de ellebogen en polsen naar de bovenkant van je handen. Laat de energie tussen je vingers door naar je handpalmen gaan en laat de energieballetjes daar even rond dansen. Hierna stroomt de energie langs de onderkant van je armen via je polsen en ellebogen weer naar je schouders en verder naar het begin van je nek.
Vanaf daar laat je de energie weer als een bal verder naar boven stromen langs je nekwervels, naar je kruin en dan via je gezicht naar je keel. Van de onderkant van je keel laat je de energie zich verspreiden door je borstkas en via het middenrif en de buik weer naar beneden in het bekken stromen.
Hier laat je de energie weer een bal vormen die door je bekken danst. Na een paar ademhalingen te hebben gedanst, laat je de energiebal weer in tweeën splitsen en afzakken langs de voorkant van je benen. Met elke uitademing laat je de energie verder zakken via je knieën en enkels naar de bovenkant van je voeten. Laat de energie tussen je tenen door glippen naar de zolen van je voeten en laat de energieballetjes daar weer even dansen. Hierna stroomt de energie via je hielen, enkels en knieholtes langs de achterkant van je benen weer naar het bekken.
In het bekken vormt de energie weer een grote bal die vrolijk in de rondte danst. De Grote Hemelse Omloop is nu rond en je kunt de meditatie stoppen of weer opnieuw beginnen. Het is het meest gebruikelijk om elke keer drie omlopen te doen zodat de energiebanen in je lichaam dan goed geopend, gezuiverd en geactiveerd worden.

De Grote Hemelse Omloop is een complexe meditatie waarbij je enerzijds je aandacht bij het vasthouden – of weer opnieuw aannemen – van de Hu Yin positie moet houden en anderzijds met je aandacht, voorstellingsvermogen en adem een bal energie door je lichaam laat stromen. Dit is best lastig. In het begin kun je je daarom het beste concentreren op het laten stromen van de energie en pas als je je de energiestroom goed kunt voorstellen en deze ook kunt voelen ook de Hu Yin-positie tijdens de meditatie aannemen.

Ik heb de Grote Hemelse Omloop geleerd tijdens mijn opleiding tot Reikimaster en hem vaak gedaan in de periode dat ik veel Reikicursussen gaf. Hij zuivert en opent de energiebanen in het lichaam en de aura waardoor het werken met energie veel gemakkelijker en krachtiger wordt. Dat is niet alleen handig bij Reiki en andere vormen van energetische healing, maar ook bij het doen van rituelen en magisch werk.

De laatste energiemeditatie die ik hier bespreek is de ‘chakra balancing’, een meditatie die in New Age-kringen vrij algemeen is en als doel heeft de verschillende energieën in ons lichaam en onze aura met elkaar in balans te brengen. In deze meditatie loop je met je aandacht je aura, het energieveld rond je lichaam, en de zeven chakra’s, energiepunten in je lichaam, na en merkt op wat je daar ervaart.

Chakra balancing
Ga rustig zitten, sluit je ogen en adem een paar keer goed in en uit. Ga nu met je aandacht naar je stuit, en trek hier met je gedachten een lijn diep de aarde in. Trek vanuit je stuit een lijn diep de aarde in, door de stoel, door de vloer, diep de aarde in. Laat deze lijn zich nu vertakken als de wortels van een boom en geef hem een rode kleur. Voel hoe deze lijn jou verbindt met de aarde.
Nu ga je met je aandacht naar een plek op een halve meter voor je en zet daar een rozenstruik neer. Bekijk deze struik, is hij groot of klein, zijn de rozen in knop of in bloei, zijn er doorns of niet? Bekijk de rozenstruik goed. Zet ook rechts naast je een rozenstruik neer en bekijk ook deze. Hierna zet je ook achter je en links naast je een rozenstruik en bekijkt ook deze goed. Als je op vier plekken om je heen een rozenstruik hebt gezet, laat je ze met je verbeelding, je aandacht aan elkaar groeien. Je hebt nu een rozenhaag om je heen staan, een haag die jouw ruimte, jouw energieveld, je aura afbakent en beschermt.
Dan ga je weer met je aandacht naar je stuit en voelt hier je eerste chakra zitten. Je eerste chakra is jouw verbinding met de aarde. Voel deze verbinding. Het is ook de plek waar jouw gevoel van veiligheid, van stevigheid zit. Voel deze kwaliteiten nu ook op deze plaats. Geef met je aandacht een heldere rode kleur aan dit chakra.
Hierna ga je met je aandacht een klein stukje naar boven, naar je heiligbeen. Dit is de plek van je tweede chakra. Hier zitten je gevoelens en emoties, je creativiteit en je seksualiteit. Ervaar deze eigenschappen op deze plek en geef er de kleur oranje aan.
Vervolgens ga je weer een stukje naar boven met je aandacht. Je laat je aandacht wervel voor wervel langs de ruggegraat naar boven gaan tot je ter hoogte van je navel bij je derde chakra komt, je zonnevlecht. Hier zit jouw kracht, je macht, je power. Voel dit ook op deze plek en geef het de kleur geel. Als een krachtige zon in je buik.
Dan ga je weer een stukje naar boven langs de ruggegraat tot je ter hoogte van je borstbeen bij je hartchakra aankomt. Hier voel je de verbondenheid met de wereld om je heen, met je geliefden, je familie en vrienden, je medemens, de dieren en planten, je verbondenheid met de natuur en Moeder Aarde. Voel dit hier en geef deze verbondenheid de kleur groen.
En weer ga je een stukje lang de ruggegraat naar boven met je aandacht tot bij je keel. Hier zit je vijfde chakra. Probeer bij je keel ruimte te ervaren en vergroot deze ruimte. Het is de ruimte die je nodig hebt om uitdrukking te geven aan wie jij bent. Neem deze ruimte, vergroot deze ruimte en geef hem de kleur blauw.
Ga nu nog verder naar boven met je aandacht tot je ter hoogte van je schedelbasis aan de achterkant, en ter hoogte van je ogen aan de voorkant, bij de zesde chakra komt. Dit is je derde oog, de plek van je fantasie, je intuïtie en van magisch werk. Ervaar deze kwaliteiten op deze plek en geef er de kleur paars aan.
Tenslotte ga je nog verder naar boven met je aandacht, helemaal naar je kruin. Hier zit je zevende chakra, de poort naar de kosmos, het goddelijke. Open deze poort en voel hoe er een stroom van wit licht naar binnen in je aura en lichaam stroomt. Laat deze witte energie als een geestelijke douche door je hele lijf stromen en probeer hem overal te voelen. Voel hoe hij alle negativiteit wegspoelt, blokkades oplost en je helemaal oplaadt.
Laat deze douche vervolgens los en zak weer met je aandacht naar beneden, naar je derde oog. Zie hier weer de kleur paars en zak vervolgens nog verder naar je keelchakra. Zie hier weer de kleur blauw en ervaar de ruimte die je hebt om jezelf te zijn. Zak daarna verder naar je hartchakra, voel je verbondenheid met de wereld om je heen en zie de kleur groen weer. Zak daarna verder naar je zonnevlecht, voel je power, zie het geel en daal verder af naar je tweede chakra. Zie de kleur oranje en ervaar je emoties, je seksualiteit en je creativiteit. Ga hierna weer verder naar beneden naar je wortelchakra bij je stuit. Ervaar je basis en zie de kleur rood.
Tenslotte kijk je weer naar de rozenhaag om je heen. Zie je veranderingen? Zijn er bloemen bijgekomen of juist verwelkt, is hij gegroeid of niet, zijn er doorns bijgekomen? Neem dergelijke veranderingen waar.
Laat dan ook het beeld van de rozenhaag los, beweeg je tenen en je handen, en open daarna rustig je ogen.

Door deze chakra balancingmeditatie leer je de verschillende energieën in je lichaam en aura goed kennen en van elkaar onderscheiden. Hierdoor kun je ze ook gerichter gebruiken door bijvoorbeeld bij divinatie je zesde en zevende chakra te activeren, bij liefdesmagie het vijfde en aan na afloop van een ritueel even met je aandacht naar je eerste chakra te gaan.
Een bijkomend effect is dat je door deze oefening ook gemakkelijker andere energieën dan die van je aura en chakra’s leert aanvoelen, van elkaar onderscheiden en op waarde schatten.

De zeven chakra’s en de aura

De zeven chakra’s en de aura

 

Verbindingsmeditatie

De term verbindingsmeditatie heb ik zelf bedacht om meditatietechnieken aan te duiden waarbij je verbinding maakt tussen jezelf en het wezen, de essentie of de spirit van iets anders. Ze helpen je om contact te maken met het land, planten, dieren, stenen, voorwerpen, enzovoort. Ze kunnen ook behulpzaam zijn bij het leggen van contact met natuurwezens uit de Andere Wereld, goden en godinnen, maar daar ga ik hier niet verder op in. Om de verbindingsmeditatie hiervoor te kunnen toepassen is het belangrijk om hem eerst goed te leren kennen met de focus gericht op aardse zaken.

Ik zal hier eerst een meditatie om de verbinding met jezelf te leggen bespreken, herbronnen, en daarna enkele verbindingsmeditaties beschrijven. Deze meditaties komen niet uit het Oosten en zijn volgens mij vrij specifiek voor het paganisme. Ik heb ze in de loop der jaren opgepikt bij allerlei workshops en uit verschillende paganistische boeken. Wellicht vormen ze het begin van een Westerse paganistische meditatietraditie.

Herbronnen
De meditatie van het herbronnen is afkomstig uit de mindfulness en heeft als doel dat je de automatische piloot uitschakelt, even weer helemaal bij jezelf en in het hier en nu komt en dan met meer aandacht verder gaat met je dagelijkse leven. De meditatie bestaat uit drie stappen die allemaal circa drie minuten duren.

Ga comfortabel zitten met een rechte rug en gesloten ogen. Adem een paar keer diep in en uit en richt als eerste stap je aandacht naar binnen.
Voel hoe het met je lichaam is, heb je ergens pijn, spanning, vermoeidheid? Zijn er plekken in je lichaam die speciaal aandacht vragen? Merk dit soort dingen op zonder er verder iets mee te doen. Ga ook met je aandacht naar je geest, is die druk of ontspannen, zijn er veel of weinig gedachten? Ervaar ook met aandacht je stemming, hoe voel je je, welke emoties zijn er? Neem dit allemaal waar zonder er iets mee te doen.
Als tweede stap richt je nu je aandacht op je adem en je doet een korte vipassanameditatie. Je volgt met je aandacht je inademing, het vasthouden van je adem, je uitademing, de leegte van je longen en hierna weer de nieuwe inademing.
Bij de derde stap open je je ogen weer maar verandert verder niets aan je houding. Blijf met je aandacht bij jezelf, maar sta ook open voor je omgeving. Wat zie je om je heen, wat gebeurt er allemaal, wat hoor je, wat ruik je, wat voel je? Neem de prikkels vanuit de omgeving waar en merk op wat ze met je doen. Je hoeft zelf niets met die prikkels te doen dan ze te registreren en op te merken wat voor fysiek effect ze op je hebben, wat voor gedachten en gevoelens ze oproepen. Ook deze stap doe je een minuut of drie.

Na dit herbronnen ben je je weer helemaal bewust van jezelf en van de omgevingsinvloeden die op je inwerken, je bent weer helemaal bij jezelf en in het hier en nu. Op basis hiervan kun je met frisse energie verder gaan waar je mee bezig was of besluiten dat je eerst nog even frisse lucht gaat happen, koffie halen of naar de wc moet.

Herbronnen wordt in de mindfulness gebruikt om bewuster te worden van dingen in het dagelijks leven die we meestal op de automatische piloot doen, zoals werk, boodschappen, tv kijken, treinreizen, enz.
Deze meditatie kan hiernaast ook goed gebruikt worden om dingen die we wel bewust doen nog bewuster te ervaren. Doe het herbronnen maar eens op een bankje in het park waar je geregeld wandelt, aan de oever van een beekje of rivier, zittend op een tak van een boom waar je in bent geklommen of op je rug drijvend in een natuurbad. Ervaar zo wat voor invloed de natuur op die plek en op dat moment op je heeft.

Het herbronnen vormt ook de basis van de verbindingsmeditaties die ik hier bespreek. Bij het herbronnen leg je eerst de verbinding met jezelf en breidt dit daarna uit naar je omgeving zodat je met aandacht bij beide bent. Zo kun je bewust de prikkels vanuit de omgeving waarnemen en ervaren wat deze met jou doen op fysiek, emotioneel en gedachten niveau. In de mindfulness wordt het herbronnen kort, tussen de drie en negen minuten, meerdere keren per dag gedaan, maar als verbindingsmeditatie kan hij veel langer duren, van één tot anderhalf uur.

Een eerste voorbeeld van een dergelijke verbindingsmeditatie is de ‘Spirit of Place’ meditatie om verbinding te maken met een bepaalde plek. Het is geen meditatie om natuurwezens op te roepen en contact met hen te leggen, hoewel dat kan gebeuren, maar om de sfeer, energie of essentie van een bepaalde plek te ervaren in jezelf.

Spirit of Place-meditatie
Voor deze meditatie zoek je een plek in de natuur die je aanspreekt en waar je rustig en ongestoord een tot anderhalf uur kunt mediteren. Ga hier in een ontspannen houding zitten en voel even of je goed zit. Dan adem je een paar keer rustig en diep in en uit terwijl je om je heen kijkt naar de plek.
Dan sluit je je ogen en richt je aandacht naar binnen. Voel hoe het met je lichaam is, heb je ergens pijn, spanning, vermoeidheid? Zijn er plekken in je lichaam die speciaal aandacht vragen? Ga met je aandacht je hele lichaam na; je voeten, enkels, onderbenen, knieën, bovenbenen, bekken, buik, rug, borstkas, schouders, handen, onderarmen, ellebogen, bovenarmen, nek, gezicht en hoofd. Merk op wat voor sensaties of gewaarwordingen je in je lichaam ervaart, zonder er verder iets mee te doen. Het hoeft geen bodyscan te worden, maar neem wel de tijd om je lichaam goed te voelen. Ga dan met je aandacht naar je geest, is die druk of ontspannen, zijn er veel of weinig gedachten? Ervaar ook met aandacht je stemming, hoe voel je je, welke emoties zijn er? Neem dit allemaal waar zonder er iets mee te doen. Het gaat er om dat je alert bent op wat er zich allemaal in je lichaam, geest en gevoelens afspeelt. Trek voor dit deel van de meditatie ongeveer 20 minuten uit.
Hierna ga je met je aandacht naar je ademhaling. Wees je bewust van je inademing, volg hem op weg naar je longen en voel hoe die zich vullen. Merk op hoe je je adem even vasthoudt en volg hem daarna weer op zijn weg naar buiten. Ervaar hoe je longen even leeg zijn en blijf daarna met je aandacht bij de volgende ademhaling. Doe deze vipassanameditatie gedurende een minuut of tien.
Voor het derde deel van deze Spirit of Place-meditatie open je je ogen weer, maar verandert verder niets aan je houding. Blijf met je aandacht bij jezelf, maar sta ook open voor de prikkels en indrukken van de plek.
Die kunnen heel divers zijn; je kunt de felheid van het zonlicht ervaren, de frisse wind, de luchtvochtigheid, geluiden, geuren, warmte of kou. Wat je ook ervaart, merk het op maar doe er verder niets mee. Ervaar dat het zonlicht je verblindt of dat de wind fris is, maar ga niet denken “wat is die zon fel vandaag” of “het is best fris met die stevige bries”. Als je merkt dat je aandacht bij de ervaring van de plek weg aan het gaan is en je geest door gedachten overgenomen wordt, ga je weer even terug met je aandacht naar je adem, naar het tweede deel van de meditatie, tot je je aandacht er weer bij hebt. Dan open je je ogen weer en stel je je geest open voor de indrukken van de plek.
Er kunnen zich bij deze meditatie talloze verschillende prikkels en indrukken voordoen. Je hoeft je aandacht niet op iets specifieks te richten; neem gewoon waar wat zich voordoet. Het gebroken zonlicht tussen de bladeren, de warmte op je huid, de wind door je haren, het gefluit van de vogels, de kleuren van de bomen en bloemen, de geur van nat gras, een eekhoorn op een boomstam, de harde of zachte grond onder je billen, geritsel in een struik, een stromend beekje, een auto in de verte, een vallende regendruppel.

Neem het allemaal gewoon waar met je aandacht zonder er iets mee te doen. En als je na een tijd het gevoel hebt dat het genoeg is geweest, dan stop je er gewoon mee. Je ademt een paar keer diep in en uit, je rekt je eens uit, staat op uit je zithouding en bedankt de plek voor alle ervaringen.

Zelf vind ik dit altijd een van de mooiste meditaties om te doen, ik voel me altijd helemaal ontspannen en opgeladen na afloop en ervaar een diepe verbinding met de plek en de natuur in het algemeen. Vaak heb ik ook hele mooie inzichten ervaren over heel gewone dingen zoals “wauw, zoveel kleuren groen”, “die vogel was verbaasd dat ik er zat” of “zo voelen regendruppels op mijn hoofd dus”. Hiernaast komen er tijdens deze meditatie soms spontaan goede ideeën of antwoorden op vragen in me op. De ervaringen tijdens en na de meditatie zijn elke keer weer anders, niet alleen op verschillende plekken maar ook op dezelfde plek op verschillende momenten.
Het is echter wel de kunst om dergelijke inzichten, ideeën of antwoorden alleen maar op te merken en er verder op dat moment niets mee te doen. Deze meditatie draait om het hebben van een open geest voor de prikkels en indrukken van de plek.

Bij de Spirit of Place-meditatie gaat het er om met een open geest aandacht te hebben voor de verschillende prikkels en indrukken die zich op een bepaalde plek aandienen. Bij de volgende meditaties gaan we de aandacht meer specifiek ergens op richten en de verbinding tussen ons en het meditatieobject nog dieper maken.

Levensboommeditatie
Bij deze meditatie leggen we verbinding tussen onszelf en een boom en proberen we de boom in al zijn aspecten te ervaren.

Bij de Levensboommeditatie ga je ontspannen zitten met je rug tegen een boom, je ademt een paar keer diep in en uit en sluit dan je ogen. Nu doorloop je dezelfde twee stappen als in de Spirit of Place-meditatie; je gaat met je aandacht na wat je ervaart in je lichaam, geest en gevoel en je volgt een tijdje met je aandacht je ademhaling.
Hierna hou je je ogen gesloten en gaat met je aandacht naar de ervaring dat je tegen een boom zit. Je voelt de boomstam in je rug, de wortels onder of tegen je billen, je hoort de bladeren ruisen in de wind, misschien ruik je de boom wel.
Wees je bewust van alle fysieke prikkels die de boom je laat ervaren en neem ze waar.

Levensboommeditatie

Als je je zo fysiek bewust bent van de boom ga je met je aandacht naar de stam in je rug. Wees je bewust van de dikte, de stevigheid en de hoogte van de stam en probeer deze met je aandacht te voelen, te ervaren. Breid met je geest je waarnemingsvermogen uit naar de stam en probeer deze te voelen alsof je zelf een onderdeel van de boom bent.
Ga vervolgens met je aandacht naar de boomwortels en wees je je er bewust van hoe deze diep in de aarde doordringen. Ervaar deze worteling in de aarde ook zelf, voel de diepgang en de stevigheid die deze geeft. Besef dat deze wortels vocht en voeding uit de aarde halen en via de stam naar de takken en bladeren brengen. Kijk of je deze wetenschap ook zelf kunt ervaren, probeer met je aandacht de sapstroom van wortel naar kruin te volgen. Word je bewust van de kruin van de boom, van de takken en de bladeren. Probeer ze met je aandacht te ervaren als jouw takken, bladeren en kruin. Verruim je aandacht naar de hele boom, ervaar jezelf als deel van de boom. Hoe voelt dat?
Als je jezelf zo als deel van de boom kunt ervaren, kun je je bewustzijn nog verder uitbreiden. Besef dat de boom niet alleen een levend wezen is, maar ook de woonplaats van een groot aantal andere wezens. Besef dat de kruin met haar takken en bladeren onderdak biedt aan vogels en eekhoorns, wees je daarvan bewust, ervaar dat. Ervaar dat er vogels en vleermuizen in de stam wonen en muizen tussen de wortels. Wees je er van bewust dat de bladeren en het hout voedsel zijn voor talloze insecten.
Ervaar dat de boom zonlicht ontvangt, besef dat hij koolstofdioxide opneemt en zuurstof uitademt. De boom is een overlopende bron van leven, wees je daar bewust van, ervaar dat en ervaar dat jij dat ook bent.

Hierna kun je de meditatie afronden door je ogen te openen, een paar keer diep in en uit te ademen en langzaam op te staan.
Deze meditatie kun je bij verschillende bomen doen om te ervaren wat de verschillen en overeenkomsten zijn. Als je een boom hebt gevonden waarbij het goed voelt om deze Levensboom-meditatie te doen, kun je hem vaker bij deze boom doen. Mijn ervaring is dat dan zowel de meditatie als je verbinding met de boom zich enorm verdiepen.
De laatste verbindingsmeditatie die ik hier bespreek is gericht op stenen en is er op gericht om contact te leggen met een steen en een vorm van communicatie tot stand te brengen. In principe kan hij gebruikt worden bij alle stenen, van een kleine kiezelsteen tot een groot rotsblok, maar hij werkt het beste bij handzame (half)edelstenen.

Stenenmeditatie
Net als de voorgaande verbindingsmeditaties begint de stenenmeditatie met een herbronning. Je gaat comfortabel zitten en legt de steen voor je neer, je ademt een paar keer goed in en uit, sluit je ogen en verkent met je aandacht de gewaarwordingen in je lichaam.
Hierna volg je een tijdje je adem met je aandacht en dan open je je ogen en neemt de steen in je handen.

Je probeert je bewust te blijven van je adem en tegelijk ook je aandacht op de steen te richten. Kijk er goed naar, draai en rond en bekijk hem van alle kanten, wat voor vorm of vormen zie je, welke kleuren, wat voor patronen, glinstert of schittert de steen? Bekijk de steen aandachtig en uitgebreid terwijl je zijn visuele aspecten in je opneemt. Probeer niet na te denken over wat je ziet, de steen bewust zien is voldoende. Als er toch gedachten komen of als je geest van de steen wordt afgeleid door fysieke ervaringen of gevoelens, sluit je je ogen weer even en breng je je aandacht weer terug naar alleen je adem.
Als je de steen zo goed met volle aandacht bekeken hebt, richt je je aandacht op het materiaal van de steen. Voel hoe zwaar of licht de steen is, voel zijn hoekige en ronde vormen, zijn ruwe of gladde oppervlak, ervaar de temperatuur van de steen. Neem de tijd om deze aspecten bewust waar te nemen, alsof het de eerste steen was die je ooit in handen hebt gehad. Hou de steen eens tegen je voorhoofd, lik er eens aan om zijn smaak te proeven. Neem de tijd om met volle aandacht deze steen helemaal te leren kennen.

Als je het gevoel hebt de steen helemaal waargenomen te hebben dan laat je hem rustig in je hand liggen terwijl je er naar kijkt. Je gaat met je volledige aandacht en gevoel naar de steen toe, je ademt in vanuit de steen en je ademt uit naar de steen, je hele bewustzijn richt je op de steen in je hand. Het is alsof er buiten jou, de steen en de adem die jullie verbindt niets anders meer bestaat.

Kwartskristal in handen van de Boeddha

Nu kun je in gedachten een vraag stellen aan de steen, een vraag die je van te voren al had bedacht of, veel beter, een vraag die op dat moment bij je opkomt. Je kunt vragen of je iets voor de steen kunt doen, of de steen je iets te zeggen heeft, of de steen je iets over zijn werking wil vertellen of je kunt de steen vragen om iets voor jou te doen zoals je concentratie verbeteren of de energie van je kamer beter in balans brengen. Alle vragen zijn mogelijk als ze maar over de steen gaan.
Na het stellen van de vraag blijf je nog een tijd naar de steen in je hand kijken. Maar je verlegt je aandacht wel langzaam van de steen naar je adem. Zo blijf je een tijd met je aandacht bij je adem terwijl je naar de steen kijkt en als je voelt dat het genoeg is geweest adem je een paar keer diep in en uit, bedank je de steen en legt hem op een goede plek neer. Het antwoord van de steen op je vraag is waarschijnlijk al in je opgekomen, maar het kan ook zijn dat het later die dag of nacht opeens in je opkomt.

Ik heb deze stenenmeditatie geleerd van Lucia Groot en voor mij was het een enorme verrassing hoe communicatief stenen kunnen zijn! Het feit dat er communicatie mogelijk is met stenen, die ik altijd als levenloos beschouwde, veranderde mijn hele wereldbeeld van redelijk standaard tot behoorlijk animistisch. Probeer deze meditatie eens uit en kijk wat hij met jou doet.

Meditatieve rituelen

In deze laatste paragraaf van dit artikel wil ik een aantal meditaties beschrijven met een wat meer ritueel karakter. Veel paganistische rituelen hebben ergens een, vaak korte, meditatie als onderdeel, maar bij de rituelen die ik hier beschrijf is meditatie het hoofdonderdeel.

Het eerste meditatieve ritueel, de spiraalmeditatie, is gebaseerd op de loopmeditatie uit het Theravadaboeddhisme en op paganistische symbolen als de spiraal en het labyrint. Het doel van de spiraalmeditatie is om helemaal mindful, bewust met alle aandacht in het hier en nu, aan te komen in het centrum van een spiraal of labyrint en daar een gebed of andere rituele tekst tot de Goden uit de spreken.
Je kunt dit meditatieve ritueel doen op een bestaand labyrint of een bestaande spiraal zoals er op meerdere plekken in Nederland te vinden zijn of ook ergens op een grasveld of een open plek in het bos. Als je hiervoor kiest is het handig om als centrum een boom te kiezen of het centrum van je spiraal of labyrint te markeren met een altaar.

Spiraalmeditatie
Je gaat voor deze spiraalmeditatie aan de rand van je labyrint of spiraal staan en je ademt een paar keer diep in en uit. Wees je dan even bewust van de staande houding. Zorg dat je stevig staat, de voeten licht gespreid en de knieën niet op slot. Houd het lichaam ontspannen rechtop en houd de armen langs het lichaam of zo dat de handen elkaar achter de rug vastpakken. Hou je hoofd recht en je ogen open zonder dat ze ergens specifiek op gefocust zijn. Je hoeft niet naar je voeten te kijken.
Dan begin je aan de loopmeditatie, op een langzame manier met korte passen, waarbij je je aandacht richt op de bewegingen van het lopen. Je bent je bewust hoe de voet vanaf de grond de lucht in gaat, door de lucht beweegt en weer op de grond terecht komt. Voel hoe je voet met de hiel de grond raakt, merk hoe de voet zich afwikkelt, hoe de voetzool buigt, hoe je je tenen weer optilt voor de volgende stap. Hoe langzamer je de passen maakt, hoe preciezer je het proces kunt waarnemen.
Op deze manier loop je langzaam naar het centrum van het labyrint of de spiraal. Neem hier zeker 20 tot 30 minuten de tijd voor. Als je in het midden bent aangekomen, neem je even een moment om te voelen dat je daar staat en hoe je daar staat. Doe een paar minuten de herbronningmeditatie en spreek vervolgens je gebed of andere tekst uit tot de Goden.
Vervolgens doe je weer de herbronning en je doet de loopmeditatie nog een keer vanaf het centrum naar de rand van het labyrint of de spiraal.

Labyrint aan de Waal in Nijmegen

Labyrint aan de Waal in Nijmegen

Ik doe dit meditatieve ritueel zelf wel eens op het labyrint aan de Waal in Nijmegen en ik merk dat de loopmeditatie naar het centrum me in een erg goede geesteshouding brengt om een gebed uit te spreken. De loopmeditatie retour werkt goed om het gebed en de ervaring van het ritueel goed te laten aarden.

Het volgende meditatieve ritueel is een magisch ritueel om ongewenste patronen in je leven te veranderen. Je hebt er een groot aantal (half)edelstenen voor nodig die verschillen in kleur, vorm, structuur en grootte, maar het kan ook met ‘gewone’ stenen en misschien zelfs wel met kralen, schelpen, slakkenhuisjes en stukjes glas.

Stenenmandala
Je verzamelt eerst de stenen die je wilt gebruiken, maakt een plek waar je de stenen kunt neerleggen, een deel van de vloer, een tafel of een altaarkleed. Eromheen kun je kaarsen zetten, de vertegenwoordigers van de elementen, rituele voorwerpen of wat je maar passend vindt. Trek dan de cirkel op de manier waarop je dat gewoonlijk doet, roep je goden aan en nodig het element Aarde uit.
Dan doe je eerst de herbronningsmeditatie en legt daarna met aandacht alle stenen willekeurig op de plek waar de mandala komt. Het maakt niet uit welke steen je waar legt. Als je hiermee klaar bent, leg je uit welk patroon je in je leven veranderen wilt en waarom. Vraag de goden en in elk geval ook de stenen om je hierbij te helpen. Vervolgens ga je met je aandacht naar je adem en doet de vipassanameditatie met je ogen open. Je staart naar de stenen voor je zonder gericht te kijken.
Als je voelt dat je genoeg gemediteerd hebt, ga je de mandala leggen. Neem met aandacht op gevoel een steen en leg hem op een andere plek. Vervolgens leg je op gevoel een andere steen op een andere plek. Blijf ondertussen je aandacht bij je adem houden, denk niet na over welke steen je op welke plaats gaat leggen. De stenenmandala wordt met aandacht op gevoel gelegd en krijgt langzaam zijn definitieve vorm.

Wanneer je op een gegeven moment voelt dat de mandala klaar is, blijf je met je aandacht bij je adem terwijl je naar de mandala kijkt. Zie de stenenmandala voor je liggen, zie de kleuren en de vormen van de stenen en voel bij jezelf wat het beeld en de energie van de mandala met je doet.

Stenenmandala

Wellicht merk je na een tijd dat een bepaalde steen je aandacht trekt. Als dat zo is, neem je die steen in je hand. Bekijk hem van alle kanten, voel zijn gewicht, zijn vorm en zijn energie. Doe de stenenmeditatie uit de vorige paragraaf en luister wat hij je te vertellen heeft. Als er geen steen is die speciaal je aandacht trekt, dan is dat ook goed en kun je de stenenmeditatie overslaan.

Als je het gevoel hebt dat je lang genoeg op de mandala (en eventueel de bijzondere steen) gemediteerd hebt, stop je ermee. Je bedankt de goden en het element Aarde en je rondt het ritueel af. Ruim ook de mandala weer op, in het vertrouwen dat hij zijn werk gedaan heeft en het patroon in je leven zal veranderen. Als er een speciale steen was in de meditatie, kun je die op je altaar leggen of een tijdje bij je dragen.

Tot nu toe zijn de beschreven meditaties en rituelen vrij solitaire aangelegenheden. Daarom wil ik nu afsluiten met een meditatief ritueel dat ook goed als groep te doen is mits de deelnemers de gebruikte meditaties beheersen.. Het is een zuiveringsritueel met de cauldron als centrale focus.

Cauldronritueel
De groep begint het ritueel op de manier zoals ze dat altijd doet. Na het trekken van de cirkel, het aanroepen van de goden, enz wordt een cauldron met water in het midden van de cirkel gezet. Iedereen gaat er omheen zitten en doet drie of negen keer de Grote Hemelse Omloop. Hierna zegt de persoon die het ritueel leidt de volgende tekst: “De heilige cauldron is gevuld met water, leg er alle oude energie en emoties in die je niet meer nodig hebt zodat ze gezuiverd worden.”
Alle deelnemers doen nu een vipassanameditatie waarbij ze heel bewust diep in- en uitademen. Bij de uitademing brengen ze met hun aandacht alle oude energie en emoties naar de cauldron en laten die daar los in het water. De ogen zijn bij deze meditatie open en op de cauldron gericht.
Na zo’n 15 a 20 minuten neemt de leidster van het ritueel weer het woord: “Het water in de heilige cauldron heeft al onze energie en emoties gezuiverd.” Ze pakt een brandende kaars, zet deze in het water (uiteraard steekt de vlam ruim boven het wateroppervlakte uit) en zegt: “Het vuur in de heilige cauldron geeft ons nieuwe energie en kracht.”
Nu doen de deelnemers weer een vipassanameditatie, maar ditmaal ademen ze met aandacht nieuwe energie en kracht in van de vlam in de cauldron. Na 15 à 20 minuten zegt de ritueelleidster “We hebben in de heilige cauldron geroerd en ervan geproefd, moge ze ons transformeren!”
Het cauldronritueel is nu afgelopen. De cauldron word bij het altaar gezet en de groep vervolgt hun ritueel op de gebruikelijke wijze. Het water in de cauldron kan na afloop op de aarde gegoten worden en de kaars kan als altaarkaars dienen.

Cernunnos zoals hij voorkomt op de Gundestrupschaal

Beste lezer,

Bedankt dat je de tijd en moeite hebt genomen om mijn artikel te lezen. Ik hoop dat ik je duidelijk heb kunnen maken waarom ik vind dat de verschillende technieken van meditatie uit het Oosten en andere windstreken een grote bijdrage en verdieping kunnen geven aan het paganisme. Nog blijer ben ik als ik je kan verleiden om de beschreven meditaties zelf uit te proberen en je maakt me supergelukkig als je op basis van deze en andere technieken weer nieuwe paganistische meditaties en meditatieve rituelen ontwikkelt.
Dan bouwen we met z’n allen verder aan een paganistische meditatietraditie!
Blessed Be, Flierefluiter

Informatie:
N. Brown (2012) – Druidry and Meditation. Moon Books, Winchester
M. & R. Dahlke (1997) – Meditatiegids. Verba, Hoevelaken
D. Dewulf (2008) – Mindfulness werkboek. Servire/Kosmos, Antwerpen/Utrecht
J. Goldstein (2004) – Vipassana. Asoka, Rotterdam
Osho, (2006) – Meditatie, de eerste en laatste vrijheid. Osho Publications, Amsterdam

www.jackstoop.eu/yggdrasil.htm

Geplaatst in Artikelen | Getagged , , , | 4 reacties

Chakras: the energy centers of the human body

Introduction to chakras

Since early in the 20th century, many Pagan and Wiccan traditions have used the Asian concept of chakras, or energy centers in the body, to expand their European traditional methods of working with healing, cleansing, protection, and empowerment. The word chakra itself comes from Hindu, like karma and many other esoteric loan-words.

The natural energies used in Wiccan practice come from our bodies, and enable us to connect with the many other natural sources of energy. Thus, it is best that we understand how our own body energies operate, and are renewed.

Here are some Wiccan-centered discussions for using chakras in your spiritual practice:

Chakras in the body

  • What are chakras?
  • Wheels of light—Eastern thought
  • Good vibrations—Western thought
  • Where elements meet—Celtic thought
  • A spectrum of energies—Wiccan thought
  • Tuning the spectrum—Wiccan practice

 

 

 

What are chakras?

The word chakra refers to a series of major and minor energy centers throughout the body. The key centers align with our glands, organs, and physiological structures. Each healthy chakra has a corresponding color and a musical pitch.

chakra site organ gland color pitch rules
crown top of head brain pituitary violet ti B thought, memory
third eye between the eyes eyes & nose pineal indigo la A intuition, psi
throat hollow of collarbone ears & larynx thyroid blue sol G speech, hearing, balance
heart hollow of sternum heart & lungs thymus green fa F emotion, strength
solar center of diaphragm stomach pancreas yellow mi E energy, power
belly navel liver & kidneys adrenals orange re D digestion
root base of spine uterus & penis gonads red do C sex, birth
hands palms skill
feet soles grounding

Eastern terms

In Eastern beliefs, chakras are vital energy centers in the body. Located in the nerve ganglia along the spine, they are conceived as spinning vortices channeling cosmic energy. Blockages or interruptions of the flow of this energy is believed to cause illness, confusion, and emotional difficulty.

Wheels of light

“as if a wheel had been in the midst of a wheel.”
Book of Ezekial

In Sanskrit, the word chakra (cakra) literally means wheel. In yoga, each chakra is perceived as a spinning wheel or sphere of energy. At its heart, the yogic system of chakras works with the following seven central chakras that align with the spine.

Many other secondary chakras exist in addition to these, in the limbs, joints, and elsewhere.

  • The root chakra controls the basic functions of survival and reproduction—from involuntary responses to the sex drive.
  • The belly chakra controls our energies, our power, or force, or drive—how we acquire, store, and release them.
  • The solar plexus chakra controls the “base” emotions such as anger and fear—the emotional components to the fight or flight adrenaline response.
  • The heart chakra controls the “higher” emotions, including love, joy, sympathy—those limbic system responses.
  • The throat chakra controls creativity and self-expression—the tangible interactions with our.tribe.
  • The third eye chakra controls knowledge, intuition, and perception—inner as well as outer perception, dreams as well as visions.
  • The crown chakra controls access between individual human and immanent divine—and rules the aura, our energetic body.

Pairs of lesser chakras are centered in the palms of the hands and the soles of the feet. The triangle formed by the solar chakra and the two palm chakras is the action triangle, while the triangle formed by the root chakra and the two sole chakras is the base triange.

These secondary chakras are particularly used in Wiccan practice, such as in grounding, sharing energy, and healing.

Serpent energies

The movement of energy from the root through the crown chakras, called kundalini rising is held, in yoga, to trigger enlightenment. The series of energy centers in healthy balance are perceived to flow naturally through the body. One form of powerful yoga works with the polar energies of feminine and masculine—tantra yoga.

Serpents have for millennia been regarded as symbols of reincarnation and renewal. Every time they cast their skins, they leave behind an old “body” and grow brighter, more colorful (by contrast with the dulled and worn shed skin), and larger—for example, rattlesnakes gain a rattle each time they molt.

Serpents may even be related to the origin of the mythical phœnix, which regularly bursts into flames and is reborn from the ashes of its own pyre.

Serpent on the tree of life

Trad Tree of Life

The qabala is the Judaic mystic knowledge traditionally embedded in the diagram above, called the “tree of life.” This mysticism informs much of the post-Crusade occult studies in Western Mystery traditions. Ceremonial magic (the “high magic” of the medieval literati) derives in part from this kabballistic root. Our English word “cabal” derives from the “cabala”—one of many spellings, and refers to possessing secret knowledge; just as occult means hidden.

The ancient depiction of the kabbala, or tree of life with its several spheres, is particularly striking when compared to the previous discussion of the chakras and kundalini—serpent—energy.

Hebrew meaning alchemy concept chakra
Kether crown Source perfection mind
Bineh
Chokmah
understandingwisdom Saturn
Zodiac
knowledge
sagacity
vision
Geburah
Chesed
strength
mercy
Mars
Jupiter
might
compassion
speech
Tipareth beauty Sun goddess heart
Hod
Netzach
glory
victory
Venus
Mercury
celebration
triumph
central
Yesod foundation Moon base power
Malkuth domain Earth realm root

Spheres on the Tree of Life (qabala)

Throughout the millennium of cabalistic application to Western magical traditions, Greek astrology and its philosophihcal cousin, medieval alchemy, were interpreted to reflect or correspond to the spheres of the tree of life. Six of these ten spheres are notably divided into left and right, male and female, polarized either side of the central “trunk” of the tree.  Each of these three paired spheres correspond nicely to a single chakra, producing another example of seven central energy spheres, among which a ser­pent rises.

Western concepts

European philosophy is rooted in Greek thought, with their talent and skill for observing the natural world, exploring how it works, and reasoning out an understanding thereof with logic. Mechanics, music, astronomy, mathematics—all come from the minds of generations of the many Mediterranean city-dwellers that today we call Greek.

Good vibrations

“Music hath charms to soothe the savage breast.” —W. Congreve

By the 1960s, the concept of “vibrations” as a means of unspoken emotional understanding was commonplace enough to make it into the title of the Beach Boys pop hit “Good Vibrations.” Although this slang meaning uses the word metaphorically, sound waves are exactly that—vibrations of the air that move our eardrums and our brain hears as sounds: words, music, barking, waves, thunder, or wind.

Greek Mode

Modes are the term applied to the ancient Greek system of music, in which a scale of notes uses a combination of eight whole tones and semi-tones to form one mode—in our terms, a musical scale.Greek modes

The natural call of a child for its mother is expressed around the world in a falling minor third (G–E) as they call for “mommy”; a wolf whistle spans a full octave. Sympathetic noises express themselves in descending pitch, while rising pitches are typical of excitement or joy. This natural use of pitch in human experience leads to the Greek understanding of musical modes.

The Greek mystery school taught by Pythagoreas used these seven modes to care for and cure the human spirit. History records that Pythagoreas himself once prevented a man from burning down his lover’s home—by ordering the music being played at the time into a different mode, to heal the man’s overwrought emotional state.

Our modern major and minor keys are two of patterns of the Greek seven modes. Many folk songs, rock-and-roll songs, and movie scores use others. In Western culture, the major key as is seen as cheery, the minor key as sorrowful, while many folk songs are described as plaintive or haunting.

These modes may be played in any pitch. For convenience, I list them here using keyboard notation from the white keys of a piano, to avoid the confusion of sharps or flats:

  • Ionian CDEFGABC (major key. sturdy)
  • Dorian DEFGABCD (folk music, sweet or sad)
  • Phrygian EFGABCDE
  • Lydian FGABCDEF (folk music, unearthly)
  • Mixolydian GABCDEFG (folk song, lively or humorous)
  • Aeolian ABCDEFGA (minor key. plaintive)
  • Locrian BCDEFGAB

Each of the nine creative Muses rule one single mode, one rules all the modes, and one rules silence. Phœbus Apollo, the Greek sun god considered to be the source of logical thought, rules all the Muses; his symbol is a lyre.

The heptagram

These seven modes align with the seven planets and days of week ruled by each. These correspondences naturally lead to the Wiccan chakra alignments.

The heptagram

The heptagram of Greek musical modes”

The heptagram illustrates clearly just how much the pattern of sevens has been identified by cultures across time and space. The seven-day pattern (actually a seven-night pattern, or sennight) represents a quarter of the moon’s monthly cycle, the time it takes to go from dark moon to first quarter, or full moon to last quarter.

Even the Roman calendar used two weeks, a fort[een]night, to identify the beginning, middle, and end of each month. This lunar relationship to means of counting time reflects the growing need to communicate more than the basics of “yesterday, today, and tomorrow”; or, “before, now, and after”.

Celtic thought

The Celts migrated across Europe in prehistory: the earliest known Celtic site is in Hallstadt, Austria; a later major site is in La Têne, France. Over the centuries, through this serial migration, the Celts left their imprint on the peoples with whom they lived, fought, married, and supplanted.

Where elements meet

“Can a man take fire in his bosom, and his clothes not be burned?” —Book of Proverbs

Celtic thought, like Norse thought, patterned itself in threes—the Druids and Bards, their priest–caste and lore-keepers, used patterns called triads. The Celtic worldview operates a triad of elements: earth, sea, and sky. Certainly they include fire—where the elements meet to transform the world.

Thus they name a triad of spiritual fires that transmute humankind:

  • Fire in the head
  • Fire in the heart
  • Fire in the belly

Fire in the head

The term “fire in the head” refers to something that may be variously described as inspiration or second sight or shamanic ability. These words limit the concept, rather than explaining it, for it means all of those and more.

The heptagram of Greek

Instances of people remembered for their “fire in the head” may explain better:

  • Archimedes; His fabled discovery of measuring a volume by measuring the water it displaces startled the exclaimation, “Eureka!” when inspiration struck.
  • Joan of Arc;Inspired leader of a unifying France under a single king, she held steadfast to her vision.
  • Boudicaa (Boadicea); Queen of the Iceni Celts during the Roman occupation of Britain, she led a memorable and briefly successful revolt against the Legions.
  • Adolf Hitler; Charisma-created power he used for personal aggrandizement, insane phobias, and maniacal destruction.

Fire in the heart

The concept of fire in the heart reflects the intrinsic passion of a person to attempt to create a reality from a vision. This passion may be that of artists or poets or woodcarvers for their arts, or of doctors or priests or teachers for their vocations.

The reality of “mid-life crisis” often comes from an unrealized vision, as seen in the popular song:

Got a call from an old friend, We used to be real close—

Said he couldn’t go on “the American way.”

Closed the shop, sold the house, Bought a ticket to the West Coast;

Now he gives them a stand-up routine in L A

—Billy Joel

“Brotherly love” falls into this category, as does love of all non-sexual sorts—close kin, dear friends, beloved mentors, kindred spirits.

The fabled friendship between Damon and Pythias is classic: one man stood hostage for the other, who then returned to face death to save him, giving rise to wonder at their deep friendship. As initiates of Pythagoras’ mystery school, the two men were bonded as closely as are modern Wiccan coven-sibs, into  “family by choice,” who are often dearer than are blood-kin.

Fire in the belly

Most frequently associated in modern times with personal drive or forcefulness, such as the concept of machismo, fire in the belly burns equally hot in all humans at times:

  • standing up for one’s beliefs; Rosa Parks taking a “white” seat on a 1956 Alabama bus in defiance of unjust and unconstitutional law.
  • upholding family honor; Dan Jansen skating for Olympic gold despite the death that very day of his beloved sister.

Organizations ranging from the Red Cross to Mothers Against Drunk Driving have been founded by individuals with fire in the belly.

This energy center has its negative side when out of balance:

  • obsessive passion, such as seen in stalkers
  • overweening hubris, common in megalomaniacs
  • retaliatory vengeance, associated with gangs

Sexual love both healthy and unhealthy can be described as fire in the belly, but it is the force of the emotion, rather than the emotion itself, which places such passion under this lowest “Celtic chakra.”

Wiccan thought

The single commonest way of focusing on chakra energies is to work with them through the physical  spectrum of colors of natural light. Because Wiccans use color extensively in correspondences of all sorts, this discussion focuses on the color-centric model of the chakras.

A spectrum of energies

…some gay creatures of the element,/ that in the colours of the rainbow live,/
and play…” —John Milton

The spinal chakras are most often described as corresponding  to the colors that make up the visible wavelengths in the electro-magnetic spectrum:

  • red (centered on 650 ångstroms [nanometers])
  • orange (590 å/nm)
  • yellow (570 å/nm)
  • green (510 å/nm)
  • blue (475 å/nm)
  • indigo (445 å/nm)
  • violet (400 å/nm)

These are the colors that we see in the rainbow, through a prism, or even when the sun slants through our own hair or past the edge of our noses. Because the human body is largely composed of water, every cell refracts light just as does a rain shower or a mist from a sprinkler.

The red color has the slowest frequency and longest wavelength, while the violet has the fastest frequency and shortest wavelength. The red end of the spectrum is the direction of entropy (infrared, or sub-red, energies are heat). Each visible color thus resonates with the corresponding chakra.

Red

The base or root chakra is associated with our very means of survival in many ways, from individual survival to survival of the species. Its natural color is red, the crimson and scarlet of blood. Blood is intimately associated with our drive to survive—the blood of our hunts, the blood of our enemies, the blood of our births, and the blood of our deaths.

Orange

The second chakra corresponds with the centers of self-defense, energy harvest, and power production. Its corresponding color is orange, the color of fire. The liver and kidneys defend us from toxins, the liver stores energy, and the adrenal glands tap that chemically stored energy in our bodies and make it available to us to fight or flee.

Yellow

As we move up the spectrum to yellow, we move to the third of the survival chakras, the gut and the pancreas, which control our metabolisms. The color of our sun, so crucial to our existence, corresponds to the solar (solar plexus) chakra.

The digestive system is sometimes called “the second brain.” The solar plexus is the nerve center of that brain. We have all experienced many of the decision-affecting sensations rooted in the gut: “butterflies,” heartburn, queasiness, constipation.

Green

Green is the center of the visible spectrum, largely because our sun puts out the most energy centered in those wavelengths— thus, plants evolved chlorophyll to absorb those green energies, and humans evolved the ability to distinguish visually among the widely varying colors of plant life in our environment. In the center of our bodies, the intimately intertwined heart and lung system—that great pumping engine that moves fluids and gases—resonates to those living green energies; the polar twin to the chlorophyllic life force of our world.

blue Eye

Blue

Whenever the sky clears during the day, we see the color blue. That color is often associated with air or wind or breath. More specifically, the blue throat chakra manages communication—the organs of communication, the ears and the larynx—and balance, that three-dimensional function which depends on our internally gyroscopic ears. Our physiological means of communication depend on the physics of sound: creating it, shaping it, hearing it. It is no wonder that the blue sky is the color of the throat chakra.

Indigo

If the sky is blue during the day, it turns indigo at twilight, when we are “between the worlds” of day and night. After the sun has set, as the first stars peep out, those deep tones speak to our inmost thoughts, evoking “mood indigo.” This response comes from our “third eye,” the pineal gland, which controls circadian rhythms, sleep cycles, and our natural navigation systems. Second sight and subtle or psychic vision— all kinds of “vision” are the focus of this chakra.

Violet

The final color is violet, the fastest frequency of visible color. The crown chakra, atop the head, is the realm of violet light: intel­lect, memory, thought, reason, talent, and creativity—all the abilities of our brains, our minds, our consciousnesses.

White

When all the chakras are energized and in balance, they combine to make white light. Just as the whole spectrum of light combines to make white light, so the whole spectrum of chakra energies combine in a healthy person to create a “white” aura. Auras are most often perceived as being pale and silvery, which is their basic state. Many people who see auras perceive them tinted. Even healthy people are not perfectly balanced at all times, and most people have natural variation among different energy centers. Hence, if you perceive auras in a visual sense, you may note one person has a natural gold tinge, another a blue tinge, and so on. Such variation is natural, for “seeing” auras is a metaphor, where the subtle energies are interpreted visually. Muddy colors usually indicate some kind of significant imbalance.  Aura perception will vary with every individual who perceives them: some may hear tones or sounds, others perceive scents, still others feel sensations. All modes of perception are equally valid; it takes practice to learn how you perceive such energies.

Wiccan practice

What do Wiccans do with all this information? We use it to help ourselves and others. Simple meditations can help strengthen and balance our chakras. Some healers use sound, crystals, or touch as part of their treatment. Finally, old and new personal relationships can tie in to individual chakras in ways we’re not consciously aware of, so that reviewing chakra connections becomes an emotional and physical means to better psychological, physiological, and metaphysical or magical health.

Tuning the spectrum

Wiccans work with chakras in a number of ways to improve their physical, emotional, and  magical well-being. This book cannot impart some techniques, such as vocalizations specific to each chakra, but the following exercise work well as from written instructions.

  • balancing chakras
  • reviewing chakra connections
  • energizing chakras

Balancing chakras

Chakras, like wheels, are seen as spinning wheels of light. Out of balance, they may slow, affecting the systems related to each one. Also, because the chakras are interdependent, one chakra running low will stress the other chakras. Hence, the most basic of chakra exercises is balancing them.

  1. Select a time and place for meditation without interruption; begin in a well grounded state.
  2. Focus on the root chakra, with its crimson color, solid grounding, and intrinsic survival instincts.
  3. Once you focus your awareness, visualize the chakra glowing clearly, spinning steadily. (As you move through each step, keep all of the previous chakras spinning.)
  4. Move your awareness up to the energy chakra, vivid with fiery color that empowers your body.
  5. Next, focus on the solar chakra, bright with yellow light, enabling our internal fuel cells. Once you focus your awareness, visualize the chakra glow­ing clearly, spinning steadily.
  6. Midway, your focus moves to the emerald heart chakra, with its dual-pumping actions. Once you focus your awareness, visualize the chakra glowing clearly, spinning steadily.
  7. Now comes the throat chakra, sky blue with the air that enables our sound systems. Once you focus your awareness, visualize the chakra glowing clearly, spinning steadily.
  8. Then move to the third eye chakra, indigo focus of our many sensory centers. Once you focus your awareness, visualize the chakra glowing clearly, spinning steadily.
  9. At last comes the crown chakra, violet skullcap of memory, mind, and intellect. Once you focus your awareness, visualize the chakra glowing clearly, spinning steadily.
  10. Now that all of your chakras are spinning clear and bright, expand your awareness from the crown chakra to your entire aura, allowing it to recharge and clear with all the chakras balanced. (You may feel a strong sense of the energy rising up the column of chakras. If you do, allow this energy to rise up easily and flow into your aura, circulating like a magnetic field with the crown chakra at the “north pole” and the root chakra at the “south pole.” )
  11. After a few moments of aura recharge, return your awareness to the crown chakra, and allow it to relax into its natural spin rate. Keep it spinning evenly in a clear color while it “dims” from your awareness.
  12. Repeat the relaxation of spin with each of the remaining chakras in turn, spending with each as much time as you did coming up the series.
  13. When you have completed the relaxation from this exercise, use your preferred method of grounding and make sure that you are again in a well grounded state.

Reviewing chakra connections

Emotional, energetic, and magical connections are matters of interest to Wiccans for several reasons: like all magic users, each must “know thyself.” Any link may be new-grown or aged, healthy or unsound, and may connect to any chakra (or more than one). This exercise is a purposed meditative visualization for exploring the connections that you have formed, throughout your life, to others:

  • through blood ties
  • through friendships
  • through rivalries
  • through love affairs
  • through hatred
  • through partnerships
  • through magic

Any or all of these connections may remain present long after their relevance or usefulness in your life serves any purpose. Just as you would prune the dead leaves, stems, and blossoms from a house plant, your outdated or unhealthy connections to one or more chakras need pruning, too.

Cave painting ochre

  1. Select a substantial time for meditation without interruption; begin well grounded and relaxed, eyes closed, mentally enveloped in a silvery-gray fog, floating in comfort and ease and safety. This fog is a visualized concept of the astral plane, from which you may retreat instantly into your personal safe space, or venture forth to explore. Use this fog as your between space, moving into each chakra’s visualization in turn.
  2. You are in the dark, and can just see a cave mouth close by, lit by flickering firelight. As you enter, you see that the walls are extensively cave-painted in red ochre, white lime, and soot. As you move inside, you soon encounter a natural pillar of dark stone, standing before you, dominating the space.
  3. Explore the space, examining it for cords that connect to structure. Check each cord, how it looks, how it smells, how it seems. Old, dried, or withered cords are best cleared away, like cobwebs. Identify the object link of each cord if possible, and choose whether to retain it. Any significant unwanted cords should be severed and sealed, either now if it feels right, or in a planned future ritual or visualization. When you are satisfied with the examination of the space in this chakra, return to the gray fog, and then move on to the next chakra.
  4. You enter an ancient bakery built of sturdy beams, tile, and brick. On a copper-surfaced table, fresh loaves are cooling on oaken paddles. The open ovens hold coals that glow brightly as they heat the ovens anew. Examine the space for cords, check the health and desirability of each cord, deal with each as you choose, and once all are dealt with, move on through the fog.DS Ancient bakery
  5. You move to a plaza, paved and walled in rich yellow adobe, sun-drenched and sun-baked, a space of circle dances and celebrations, surrounded by a arched and shaded colonnade, at its center a sparkling fountain bordered with black-eyed susans. Examine the space for cords, check the health and desirability of each cord, and once all are dealt with, move on through the fog.DS garden fountain
  6. In a small opening within a forest, you face a snaggled stump encrusted thickly with moss. Understory shrubs form lacy walls under the sturdy boles that support the forest canopy. A green daylight warms the air, which in turn carries rich scents on a gentle breeze. Examine the space for cords, check the health and desirability of each cord, and once all are dealt with, move on through the fog.
  7. You hear the rich sounds of a brass choir as you near a large gazebo that shows more azure sky than it hides. Curiously, no musicians are to be seen, though the music continues bright and clear. As you step within, the music comes clearer yet within its space. Step up to the center podium and take up the peeled birch switch to lead the unseen music as it feels right. When it is time, examine the space for cords, check the health and desirability of each cord, and once all are dealt with, move on through the fog.DS Gazebo
  8. A lake, of deepest ultramarine, supports a simple dory that carries you to an tiny island covered in heath, faintly blue beneath a vivid twilight sky. A bluestone henge stands tall and complete thereon; you enter the circle beneath the capstone of a dolmen. Examine the space for cords, check the health and desirability of each cord, and once all are dealt with, move on through the fog.
  9. You enter a simple Doric temple under a violet sky, with the glow reflected through the ground-mist rising around the columns at the façade. Within tiny oil lamps surround a reflecting pool so that the violet tinge is brightened instead of muted. Examine the space for cords, check the health and desirability of each cord, and once all are dealt with, move on through the fog. Doric temple
  10. Now, when you return to the silvery fog, remain there and view each chakra individutally from a distance, confirming all the alterations and improvements. Once you have finished, acknowledge each chakra in turn, in reverse order—temple and henge, music and forest, plaza and bakery, and finally the cave…and move fully into the fog, floating in comfort as you transition fully into your body, sensing the surface beneath you, the temperature of the space, flexing and stretching your body before you open your eyes.
  11. Stand up slowly and ground completely.
  12. Write down any notes concerning your experiences. Especially make note of any connections that will require tending or ending with people currently involved in your life. Consider whether you need to communicate with anyone about a link past or present.

Energizing chakras

For this exercise, you need at a minimum a cleansed natural quartz crystal or water-tumbled quartz pebble. If you have a full spectrum of colored gemstones or crystals that you work with, use those, color-matched to the seven chakras—a lump of copper or bronze can substitute for an orange stone, and gold or yellow brass for a yellow one.

  1. Select a time and place for meditation without interruption; begin in a well grounded state. Lie flat for this exercise, legs parallel, arms alongside your body.

–Have a bowl or pan of rock salt or clean earth to set the stones on after each one is used.

–If using colored stones, lay them out in order beside you, conveniently so that you need not look at them.

–If using clear quartz, have it ready at hand, and ground the quartz to the salt (earth) between each chakra.

  1. Once you are lying down, ground and center once again.
  2. Take your red or quartz gemstone in your dominant hand. Move it to a point a few inches from your body (at aura distance) above the root chakra (roughly over the pubic and tail bone). Circle the stone widdershins (counterclockwise) over the chakra, focusing on your grounding connection so that any detritis can flow away down that connection, until the chakra feels clear; then circle the stone deosil (clockwise) to energize the chakra and seal it when it feels fully energized. (Ground quartz after each chakra.)
  3. Change gemstones to your orange stone if using colored stones, and move to the belly chakra (a few inches circle midway between your navel and pubes). Clear the chakra widdershins, then energize and seal the chakra deosil.
  4. Change gemstones to your yellow stone if using colored stones, and move to the solar chakra (a few inches circle around the pit of the stomach). Clear the chakra widdershins, then energize and seal the chakra deosil.
  5. Change gemstones to your green stone if using colored stones, and move to the heart chakra (a few inches circle around the hollow of the sternum). Clear the chakra widdershins, then energize and seal the chakra deosil.
  6. Change gemstones to your light blue stone if using colored stones, and move to the throat chakra (a few inches circle over the hollow of the throat). Clear the chakra widdershins, then energize and seal the chakra deosil.
  7. Change gemstones to your indigo (deep blue) stone if using colored stones, and move to the third eye chakra (a few inches circle around the bridge of the nose). Clear the chakra widdershins, then energize and seal the chakra deosil.
  8. Change gemstones to your violet or purple stone if using colored stones, and move to the crown chakra (a few inches circle over the top of your head). Clear the chakra widdershins, then energize and seal the chakra deosil.
  9. Set any stones you’re using down. Raise your hands above your head and smooth down your aura from your crown chakra to your thighs three times. The first time hold your hands a few inches away from your body, the second time barely above your clothing, and the last time making firm contact with your body.
  10. Stand up and ground once again; take note of any sense of excess energy in any part of your body, specifically allowing such excess to flow easily into the earth to balance you.
Geplaatst in English articles | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Chakras: the energy centers of the human body

‘Of de goden je roepen is belangrijk’

Interview met Ko en Joke Lankester

Silver Circle viert een jubileum: 35 jaar Silver Circle. Uw redacteur bezoekt een aantal mensen die een groot deel van die periode hebben meegemaakt. Joke en Ko Lankester hebben sinds 1993 een coven en hebben sinds 1996 een hele reeks boeken uitgegeven waarin ze de verschillende aspecten beschrijven van de wicca, heidendom en alles wat daarmee samenhangt.

Joke en Ko Lankester

Jana: Is wicca een religie van het boek of is de praktijk belangrijker?

Joke: Wat zou je denken van allebei?

Ko: Er zijn mensen die zeggen ‘ik doe alles op mijn gevoel en ik lees niet zoveel’, daarvan denk ik: jij bent lui. Je moet het niet alleen uit boeken hebben, het is echt allebei.

Jana: Jullie hebben een achtergrond in onder andere de theosofie. Daar heb je natuurlijk een hoop basiskennis opgedaan. Vind je dat esoterische kennis noodzakelijk is voor heksen?

Joke: We hebben daar helemaal niet zoveel kennis opgedaan. Ik zag al na een paar jaar dat theosofie helemaal niet bij mij paste. Alles wat ze daar zeiden, daar ging ik dwars tegen in want zo zie ik het niet. In de loop van je leven krijg je natuurlijk altíjd meer kennis. Maar pas toen de Godin en God me riepen, ben ik me gaan verdiepen in onze eigen westerse achtergronden wat esoterie betreft. Want theosofie richt zich vooral op het oosten. Waar heb ik me nog meer in verdiept? Eerst het christendom, en vanaf m’n 18e, 19e boeddhisme, hindoeïsme. Toen wilde ik nog een tijdje hindoe worden maar dat kun je niet worden, zo word je geboren. Dat vindt niet iedereen hoor. Veel hindoes denken daar tegenwoordig anders over. De tarot legde ik al voor die tijd. Pas daarna ben ik over goden en godinnen et cetera et cetera gaan lezen.

Ko: Pas binnen wicca dacht ik: dit is het, dit past helemaal bij me. Wat ons in de theosofie al snel tegenstond was dat al de dingen die wij leuk vinden, die mogen niet. Je lager zelf, dat moet je overwinnen. Je ware doel ligt altijd ergens anders. Dat sprak ons niet zo aan. Voor die tijd had ik me al verdiept in tarot, was met kabbalah bezig geweest en met astrologie. Ik ben gereformeerd opgevoed maar wist als kind al dat dat niet mijn weg was, dat ik dat niet wilde. Het heeft lang geduurd voor ik iets had gevonden dat mij wel aansprak. Dankzij Joke.

Joke: Ik ben de aangever in onze relatie [lacht].

Jana: Die basiskennis in esoterie, kennis over mythologie bijvoorbeeld, diverse pantheons, basiskennis magie, is dat iets waarvan jullie denken dat je leerlingen dat moeten weten? Of komt dat vanzelf of in jullie training?

Joke: Onze leerlingen moeten sowieso een en ander lezen. Er is enorm verschil in covens. Ik heb ook wel mensen opgeleid die niet zo graag en niet zo gemakkelijk lazen en dat is ook geen voorwaarde. Of de goden je roepen is belangrijker, niet de kennis. Lezen doe je voor je plezier. Ko in elk geval wel, die leest veel meer dan ik. Die leest altijd. Die heeft altijd drie moeilijke boeken naast zich liggen en is altijd iets aan het bestuderen, aan het uitzoeken.

Jana: Wat vinden jullie belangrijk dat je leerlingen in huis hebben, wat geef je hen mee als ze bij je aankloppen? Je hebt een uitgebreide training, toch?

Joke: Jazeker, een pittige training van zo’n anderhalf jaar. Die is erop gericht dat ze binnen wicca hun eigen weg zullen vinden. Niet dat ze net zo moeten denken als ik. Dat zit ook niet zo in onze rituelen, daar passen heel verschillende mensen in, dat is ook wel gebleken in meer dan twintig jaar. Iedereen haalt er zijn eigen lagen uit. We vinden het belangrijk dat ze goed kunnen mediteren, en minstens één orakel kunnen raadplegen, liefst een dat ze zelf ontworpen hebben. En dat ze kennis hebben van onze eigen wicca-geschiedenis. Kennis van bijvoorbeeld Griekse mythen – dat vind ik meer iets dat je gaat lezen als je er zelf interesse in hebt. Je hebt dat niet nodig om de diepere lagen van onze rituelen te begrijpen of aan te voelen.

Ko: Voor ons is ook heel belangrijk dat je met allebei je benen stevig op de grond staat. Niet een zwever, niet iemand die zegt dat ‘ie van die prachtige dingen ziet. Je hebt dat niet nodig om wicca te willen worden, waarschijnlijk juist niet. Met allebei je benen op de grond, en ook geen sterrol willen in de coven, zo van ‘kijk mij eens even geweldig zijn’. Iemand kan nog zoveel geleerd en gedaan hebben, maar als die grondhouding niet klopt…

Joke: Ik vind ook heel belangrijk dat ik iemand gewoon aardig vind – en dat ‘ie een goed gevoel voor humor heeft is wel handig, anders word je al snel omver geblazen in onze coven. Ik let er ook niet zo op of iemand in de coven past. Gebleken is dat iemand waarmee wij in zee gaan bijna altijd past in de coven.

In de opleiding reik ik ook wel dingen aan onder het motto: zo doen wij het. En dan vraag ik: Wat vind je daarvan, bijvoorbeeld van hiërarchie in de coven. Ik ben niet zo’n HPS die zegt ik ben de baas en jullie moeten het doen zoals ik wil, maar ik ben wel degene die knopen doorhakt als dat nodig is. Dat zijn ook dingen die in de opleiding aan bod komen. Ik vraag ook ‘Hoe denk je over bepaalde levenszaken’ omdat ik het prettig vind om dat van iemand te horen. Bijvoorbeeld: hoe denk je over reïncarnatie. Ik geloof daar zelf niet in, maar bijna iedereen wel. Daar laat ik een ander helemaal vrij in. Maar ik vind het wel prettig te weten hoe iemand daarover denkt. Het geloof in reïncarnatie is wel een oosters model, niet echt een model dat bij ons past. En thuis moet iemand gewoon zijn oefeningen doen die bij wicca horen. Die – voor ons – bij wicca en het priesterschap horen.

Jana: Kun je daar iets over vertellen, wat daar bij hoort?

Joke: Een paar vormen van divinatie, goed kunnen mediteren. Wat kennis van kruiden – je hoeft die niet zelf te verbouwen maar wel te weten wat je ermee kan. Kennis van magie, bijvoorbeeld weten hoe je een talisman kan maken, omdat je dat ook thuis moet kunnen doen. Kennis van de maan – wat is het verschil tussen volle maan en donkere maan, en hoe werk je met magie met de maan samen. Wat kun je met kleuren, met stenen en dergelijke, zoek maar goed uit hoe je dat doet.

Ikzelf zou me huis-, tuin- en keukenheks noemen en dat wil ik ook zijn. Ik wil niet, zoals ik dat in de theosofie heb gezien, met de meesters en met engelen samenwerken. Ik wil er gewoon zijn voor de mensen om me heen – en dat hoop ik mensen ook door te geven, daar wil ik hulp bieden. En dan denk ik niet aan ernstige ziektes, juist niet. Maar om dingen als weggelopen beesten, iets wat je kwijt bent, als je je plek niet weet in een groep. En dan niet alleen magisch werk, maar soms is het ook je eigen houding. Magische handelingen moeten samengaan met gewoon gedrag. Ik wil gewoon, waar dat mogelijk is, hulp bieden aan de mensen om me heen. Die houding probeer ik onze covenleden ook mee te geven. Gewoon een zo goed mogelijk mens te zijn. En daarnaast de God en Godin te dienen. Dat zal niet iedereen aanspreken, maar dat is voor mij belangrijk.

Jana: Wat is de essentie van wicca?

Joke: Dat ligt voor mij in een paar woorden tussen de dingen die ik net zei. Begrip hebben voor de mensen om je heen en de Goden te vereren.

Ko: Wat ik belangrijk vind is dat wicca een plaats heeft in het geheel van de kosmos. Met de termen ‘goed en slecht’ kan ik niet zoveel. Je kunt niet zeggen dat het voorjaar goed is omdat dan alles groeit en bloeit en dat het najaar slecht is – dat hoort allemaal bij elkaar. Wicca is een manier om met de harmonie van die cyclus mee te gaan: niet dingen willen laten groeien als het tijd is voor afbraak – ga er maar in mee.

Jana: Mooi bruggetje naar mijn volgende vraag, over natuur. Nogal wat heksen wonen in steden. Noemen jullie het zelf ook een natuurreligie? Wat betekent natuur in wicca?

Ko: Die cyclus van groei en afbraak gebeurt ook in de stad en diezelfde cyclus kun je in de stad ook ervaren. Dat is anders dan bij een boerengezin in de negentiende eeuw dat heel dichtbij het land leefde en heel direct te maken had met het weer en zo. Dat is nog steeds belangrijk. Je moet je dat blijven realiseren, ook al kun je nu in de supermarkt alle dagen van het jaar producten kopen die vroeger bij een bepaald seizoen hoorden.

Joke: De meeste mensen hebben geen notie van wanneer dingen rijp zouden zijn. Ze zeggen de gekste dingen. Ik las een maand geleden, op Facebook denk ik, dat Ostara het feest zou zijn van dat alles bloeit. Dan denk ik: kijk jij wel eens naar buiten? Je bent al blij als er wat groeit, als de bolletjes uit de grond komen, maar die bloeiden nog niet eens!

Jana: Je hebt nu een tuin…

Joke: In mijn hart heb ik altijd een tuin gehouden en ik heb alweer negen jaar een tuin op zandgrond waar planten moeizaam in groeien. Ik vind tuinieren leuk. Ik ben er mee opgegroeid: mijn grootouders hadden een volkstuin en mijn ouders hadden een grote tuin en een volkstuin. Door omstandigheden had ik geen tuin maar in mijn hart was ik altijd een tuinier. Ik kon uit mijn ervaring putten. En tweedehands tuinboeken uit de zeventiger jaren zijn geweldig!

Jana: Is er verschil tussen wicca in het Engelse taal- en cultuurgebied en in Nederland?

Ko: Zowel binnen Nederland als binnen Engeland zijn er groepen die heel makkelijk met de dingen omgaan en die heel strikt zijn. Als je gaat vertalen, verander je dingen misschien makkelijker. Als je de teksten zo aangeleverd krijgt in je moedertaal, denk je er misschien niet over na om ze te veranderen. Dan voer je ze gewoon zo uit. Ik weet niet of je kunt zeggen dat Engelsen wat behoudender zijn – er zijn daar ook hele vrije wicca’s die dingen heel anders doen dan men het gewend is. Dat kan ook daar.

Joke: Ik ben weinig naar internationale heksenbijeenkomsten geweest, dus ik heb niet met veel mensen gepraat over hoe zij het nu doen. In Nederland heb je een aantal zeer behoudende wicca’s. Ik vind het best. Iedereen moet het op zijn manier doen. Als je goed bent in mooie rituelen schrijven, moet je dat vooral doen en die uitvoeren. Als je liever het Book of Shadows aanhoudt dat je meekreeg, dan moet je dat doen.

Ko: Die vrijheid zat er vanaf het begin in: Gardner zei ook al dat rituelen niet onveranderlijk zijn, en dat als covenleden nieuwe dingen wilden doen dat dat prima was. Dat is ons ook verzekerd door twee leden van Gardners oorspronkelijke coven. Het Book of Shadows was nooit bedoeld om je alleen daaraan te houden.
Om rituelen te schrijven is niet zo simpel. Ik kan dat, ik pluk dat ergens vandaan. Andere mensen hebben daar meer moeite mee en die houden zich dan aan de teksten die ze gekregen hebben.

Joke: ‘An angel on your shoulder’, noemde Marian Green dat: iemand die je mooie teksten influistert.

Jana: Is de focus in Nederland niet anders, omdat de bodem anders is, de mensen zijn anders, de cultuur in verschillende landen is anders. Maakt dat Nederlandse wicca anders dan Engelse wicca?

Joke: Dat weet ik echt niet. Nee, ik heb er nooit op die manier over gedacht, over die verschillen. Ik ervaar wicca als één community. Wicca is zeker ook voor Nederland van toepassing.

Jana: Jullie hebben boeken geschreven en zijn al een hele tijd in de publiciteit. Ik kan me herinneren dat er wel eens reacties zijn geweest vanaf je werk. Kunnen jullie iets vertellen over hoe je het leven in de openbaarheid als heks hebt ervaren?

Ko: Heel in het begin, voor onze boeken verschenen, heb ik er op mijn werk niets over verteld. Het ging in de koffiepauze wel een keer over de vraag ‘Waar geloof je in’. Ik heb toen verteld dat ik niet geloof in de God van de Bijbel, en toen werd er niet verder gevraagd maar ik had ook wel iets uit te dragen. Toen het eerste boek uitkwam, heb ik mijn collega’s verteld waar ik mee bezig was. En ik heb alleen maar ervaren dat de collega’s positief reageerden. Eén keer was er een chef die er in een ingezonden brief in het Utrechts Nieuwsblad wat over schreef. Ik had in een interview verteld dat de collega’s positief reageerden en toen zei hij ‘ik vind het best wat hij doet, maar hij moet zijn werk erbuiten houden’.

Joke: Toen Ko gepensioneerd werd, ben ik bij het afscheid geweest op zijn werk. Iedereen daar wist: Ko is heks. Dat was zo gewoon, dat kwam helemaal niet ter sprake. Maar blijkbaar vonden ze het opmerkelijker dat Ko zo hoog is opgeleid, want daar hadden ze het over.

Jana: Jullie zijn niet zoveel op tv geweest, misschien dat dat uitmaakt. Maar jullie zijn wel een tijd bekend geweest als heks.

Joke: Ik ben veel op de radio geweest. We hebben nooit commerciële tv gedaan, of misschien een of twee keer. Het resultaat vond ik niet zo geweldig, dus daarna heb ik me niet meer voor het karretje laten spannen.
De buren aan de ene kant weten het wel. We hebben erover gepraat en ze ons boek over de Groene Man en de Groene Vrouw cadeau gedaan. Ik weet niet of de andere buren het weten. Op ons oude adres wisten de buren het wel. Er was een paar keer een interview geweest in een grote krant en in het Utrechts Nieuwsblad. Daar is nooit negatief op gereageerd. Eerder dat mensen het leuk vinden om het te weten en dan kort vragen ‘hoe zie je dit en dat’. Dat vertel je dan in een paar zinnen en daar zijn ze tevreden mee. Nooit nare reacties.

Ik ben naar India geweest in januari en februari. Dan komt het ook wel ter sprake in het reisgezelschap waar ik mee was, door het schrijven. Een of twee mensen vinden het dan interessant maar andere mensen niet, omdat ze niet in religie geïnteresseerd zijn. Zo simpel is het. Maar ik vertel het nooit zomaar. Ik zit in een koor en daar heb ik het aan niemand verteld. Waarom zou ik? Ik zit in een leesgroep en dan heb je het over schrijvers en dan komt vanzelf aan bod dat ik schrijver ben, en dan komt ter sprake waarover dan. Er is dan altijd een slimmerd die dan zegt: ‘Maar ben jij dan niet …’ En dan zeg ik ‘ja, ik ben een heks’. De meeste mensen durven dat woord niet zelf te gebruiken.

Ko: Op vakantie gaat het meestal ook zo. Als je blijk geeft van meer kennis over andere religies en culturen vragen ze: is dat je werk of zo?

Joke: Dat had ik in India ook, ik wist meer over het hindoeïsme en de goden en godinnen dan de meeste reisgenoten. Dat merken mensen en dan krijg je vragen. In het koor waar ik lid van ben niet, daar spreek ik er niet over. Wat ik wel eens moeilijk vind is dat er zoveel christelijke liedjes worden gezongen. Mijn moeder was lid van hetzelfde koor en zij was erg anti-christendom maar zij heeft gewoon meegezongen, omdat ze graag zong.

Jana: Sinds ik weet dat ik heks ben heb ik me verzoend met het christendom van mijn ouders, omdat ik er nu meer van begrijp en wat afstand van kan nemen. Herken je dat?

Joke: Ja, mijn moeder was echt anti, maar die had daar ook een reden voor. In die tijd was je, als je niet geloofde en als je niet gedoopt was, echt een minderheid, dat is niet meer.

Ko: Je kan op verschillende manieren naar het christendom kijken. Je kunt denken ‘zij hebben van alles onderdrukt’, maar je kunt ook zeggen: ‘wat zij hebben opgepakt, hebben we nu nog, anders waren we die dingen allang vergeten’. In wicca hebben we de koekjes en wijn. In de kerk is het ook het heilig avondmaal. Daarvoor, bij de Grieken en Romeinen, waren er de plengoffers en gezamenlijk eten en drinken. Dankzij het christendom hebben we als heidenen weer een paar dingen terug kunnen nemen, zo zie ik dat maar.

Jana: Moet wicca verborgen blijven of mag het wat meer open zijn?

Joke: Bepaalde aspecten moeten verborgen blijven. Je Boek der Schaduwen is van jou en de groep en niet voor anderen. Ik vind niet dat je verborgen hoeft te houden dat je wicca bent, dat zeker niet. Maar wel wat je doet. Ik zou nooit vertellen aan een niet-ingewijde dat ik magie voor iemand heb gedaan. Dat snappen mensen toch niet dus daar houd ik mijn mond over. Wat bedoel je precies met ‘verborgen’?

Jana: Een ondergrondse religie zijn waar alleen ingewijden van weten. Heks-zijn heeft altijd een bepaalde lading gehad en daar kwam je niet mee in het openbaar. In wicca zijn er meer richtingen. De een wil meer in het openbaar komen. Een ander denkt ‘de buitenwereld snapt er niets van dus we komen er liever niet mee naar buiten’. Dat maakt wel dat het lastig is om het te vinden voor wie er ook bij wil horen.

Joke: Wij zijn er zelf altijd vrij open over geweest maar dat moet iedereen voor zichzelf weten, hoe open hij daarover is. Niet iedereen kan dat, bijvoorbeeld als je in een kleine plaats woont en je wordt erop aangekeken. Wat ik het liefste zou zien is dat je in de zomer seizoensfeesten viert in het park en dat iedereen dan weet wat het betekent. Dat iedereen weet dat het bestaat en dat je dat zo open kan doen. Nu is het zo dat we niet achterin de tuin of in het park rituelen houden, maar in het bos, waar niemand ons ziet. Het valt natuurlijk wel op als je een paar keer per jaar met dezelfde groep het bos in gaat en na twee uur weer terug komt. Mensen zijn natuurlijk niet achterlijk. Maar ik kan me voorstellen dat als je rituelen doet die je niet verborgen hoeft te houden, dat het niet hindert dat er iemand staat te kijken. Eerst schrokken we er altijd van als we mensen op het pad zagen lopen, maar de ervaring leert dat die mensen je gewoon niet zien en naar andere dingen kijken.

Een paar jaar terug toen we een vaste plek hadden in Soestduinen waren we bezig, tussen de bomen, niet zichtbaar vanaf het pad. Toen kwam de boswachter naar ons toe. Ik liep op hem af en stelde me voor en vertelde dat ik hogepriesteres ben en dat we een vollemaanritueel deden. Het was een bijzonder vriendelijke man die ons vertelde dat dat niet kon omdat we voor het donker het bos uit moesten. Ik heb hem uitgelegd dat we ook altijd voor donker klaar zijn. ‘O, dat is prima’, zei hij en hij is nooit meer komen controleren wat we deden. Hij vond het duidelijk ook prima. Eén keer heb ik hem nog gezien, toen deden we een handvasting, op een middag. Maar toen keek hij, dacht blijkbaar ‘o, zij zijn het’ en liep weer weg.

Jana: Ik heb ook eens gehoord van een boswachter die heksen aantrof bij Amelisweerd (bos bij de stad Utrecht) en die had daar echt iets tegen. Maar dat was misschien omdat die mensen bij donker in het bos waren en de herten verstoorden.

Joke: Het bos is ’s nachts voor de dieren en dat eerbiedigen we.

Ko: We zijn al in overtreding omdat we van het pad afgaan. Daar zei hij dan niets van.

Joke: We moeten wel voor donker weg zijn, want waar we nu zijn is ook een plek waar dassen zitten. Ik ga niet noemen waar het is natuurlijk, maar er zijn dassenburchten. Dat is ook erg leuk.

Jana: Van de week was er nog iemand die iets op Facebook plaatste over een hunebed waar mensen rotzooi achter hadden gelaten en dat zouden volgens het berichtje ook heksen geweest zijn.

Joke: Nee, heksen laten in het algemeen geen rotzooi achter! Op een hunebed ga je niet eens zitten, dat vind ik al niet kunnen, op een monument.

Jana: Ik wil toch iets kwijt wat me jaren geleden is opgevallen. Jullie boek De kringloop van het leven gaat uitgebreid in op het ‘hoe’ van wicca, maar niet over het waarom. Was dat een bewuste keuze of vonden jullie dat misschien vanzelfsprekend?

Ko: We gingen ervan uit dat de lezers dat al wisten, het was geschreven voor mensen die al in wicca geïnteresseerd waren. We dachten dat mensen die iets met wicca wilden doen maar niet via de reguliere weg van jarenlange training wel handvaten nodig hadden. Als je het doet, moet je het goed doen. Tegenwoordig plukken ze van alles van internet als ze het makkelijk willen. Dat boek was echt voor de doelgroep geschreven en het wordt trouwens nog steeds gelezen.

Jana: In latere boeken is het wel duidelijk geworden, maar het viel mij toen heel erg op. Er was iets wat ik heel erg miste in het boek: het mysterie. Daar gaat het toch eigenlijk over in wicca.

Joke: We wilden dat later aan bod laten komen. We hadden het plan om een boek over de Godin te schrijven. Dat is voor ons het mysterie, de Godin.

Jana: Hoe zien jullie de toekomst van wicca? Welke kant gaat het op, welke kant zou het op moeten gaan?

Joke: Dat is een moeilijke.

Ko: Geen flauw idee. Net als je denkt ‘dat bloedt dood, nog een paar jaar dan is het afgelopen’, dan pakken een aantal mensen het weer op, ze worden enthousiast en het groeit. Ik kan me voorstellen dat dat gebeurt, maar ook dat mensen over tien jaar denken ‘Wicca, wat was dat ook alweer? O, in de twintigste eeuw deden ze daar iets mee’.

Joke: Ik zei het net al, ik hoop dat over een aantal jaren mensen jaarfeesten en maanfeesten in het openbaar doen en dat er een binnencirkel is van priesters en priesteressen die daar wat kennis van hebben en daar mensen in kunnen begeleiden. Als ik nu zie hoe rituelen gemaakt worden, dan denk ik dat daar best behoefte aan is. Het is vaak een hapje van dit en een hapje van dat en op die manier gaat de hele samenhang verloren.

Jana: Dat er behoefte is aan mensen die weten wat ze doen?

Joke: Ja, mensen die weten wat ze doen en die weten hoe het jaar in elkaar zit. Dat is waar we het over hebben. De aarde is voor mij de Godin. Ik denk dat dat beeld veel mensen aanspreekt.

Jana: Ik hoor zeggen dat de hype over is. Er zijn minder mensen die op wicca afkomen dan in eerdere perioden het geval was. Hebben jullie ook die ervaring?

Ko: Er was een tijd dat heel jonge mensen geïnteresseerd waren. Dan kreeg je vragen als ‘Ik ben 15 en ben al drie maanden geïnteresseerd in wicca. Wanneer kan ik ingewijd worden?’ Dat soort vragen krijgen we niet meer. Onder jonge mensen schijnt het een beetje uit de mode te zijn. Nu zijn er nog genoeg volwassenen die interesse hebben. Onze schriftelijke cursussen ‘Jaarfeesten’ en ‘Maanvieringen’ lopen nog steeds goed. Ze trekken mensen die niet ingewijd willen worden, maar wel met vrienden de jaarfeesten of volle manen willen vieren en zich afvragen: hoe doe je dat dan. Die willen geen wicca worden maar wel daar iets mee doen en dat vind ik uitstekend.

Meer over Joke en Ko Lankester en hun visie op wicca vind je op www.circewicca.nl.

Geplaatst in Artikelen, Interviews | Getagged , , , | 1 reactie

Review: Walking the Old Ways

Walking the Old Ways. Studies in Contemporary European Paganism
Edited by Adam Anczyk and Halina Grzymala-Moszczyńska
Sacrum, 2012, 230 p. ISBN 978-83-933048-2-0

Walking_the_Old_Ways

‘Walking the Old Ways’ is a metaphor. The introduction takes the reader on a very short tour – putting ones feet into the footsteps of generations of travelers that walked this Way hundreds of years ago. But the Old Ways are still walked upon, by people reconstructing the religions of pre-Christian Europe or sharing Neo-Pagan versions. The emphasis in this book is on contemporary Paganism in Central Europe. But one chapter is dedicated to the views of ‘Stenny’, the core members of the Dutch Pagan Folk band Omnia. Yentle Schattevoet analysed the lyrics and the booklets that accompany the albums by Omnia, the Omnia website, the fanzine and newsletters, and answers by ‘Stenny’ to questions on the forum.

The book joins the almost 30 year old tradition of academic studies on contemporary Paganism. It includes articles on those movements that were rarely a subject of an academic interest previously, namely Polish, Greek, Hungarian and Lithuanian Neo-Paganisms. They are accompanied by three case studies, one conducted among the Czech Neo-Pagans, the second being an exploration of religiosity of Omnia members Steve and Jenny, and the third one a recapitulation of a field-study on spiritual-development workshops in Poland. The last article is on religion in Role Playing and Live Action Role-Play games. That may form a platform of comparison – especially in psychological terms – between rituals enacted during the game play and these performed by Neo-Pagans.

Rasa Pranskevičiūtė describes ‘Modeling the Sacred in Nature among Nature-Based Spirituality Movements’. Adam Anczyk explores ‘The Image of Druids in Contemporary Paganism: Reconstructing the Myth’. Do follow the link and download the table of contents to see the other articles (papers).

This book is a must-read for Pagans in Western Europe, not just academic students of New Religious Movements or other fields of religious studies. I’m pleased to see so many interesting views on Neo-Paganism from elsewhere in Europe!

Geplaatst in Boeken, English articles | Getagged , , , | Reacties uitgeschakeld voor Review: Walking the Old Ways