Recensie: En de drummers waren vrouwen

Layne Redmond
Vertaling: Isabella Verbruggen
En de drummers waren vrouwen – een spirituele geschiedenis van het ritme
Geesteren, A3-boeken, 2012. 190 p. ISBN 9789077408971
www.A3boeken.nl

Voorkant van het boek En de drummers waren vrouwen

In het Lammasnummer 2010 van Wiccan Rede, de allerlaatste editie op papier, schreef ik over de oorspronkelijke versie van dit boek, ‘When the drummers were women’, dat al in 1997 verschenen was, maar dat ik kort tevoren in de boekhandel had gevonden. Het leek mij bepaald geen gedateerd boek, integendeel. En op YouTube vond ik filmpjes waarin Layne Redmond vol enthousiasme uitlegt hoe zij ertoe kwam te drummen, en hoe je dat precies doet: een framedrum gebruiken.
Layne Redmond heeft kennis boven water gehaald die verloren was gegaan, heeft vrouwen de framedrum terug in handen gegeven. En net zoals met de klank van het element water die je op de drum kunt spelen, als je er met je hand een slag op geeft die door mag klinken, zo verspreidt deze kennis zich als kringen in het water. Ze breiden zich uit en worden groter. Het boek is inmiddels vertaald in een aantal talen, en Layne Redmond heeft cursussen gegeven op meerdere plaatsen op aarde, nadat ze zelf in heel verschillende landen les had gehad van vrouwen die de framedrum nog gebruikten.
Het boek geeft de beelden van vrouwen en drums, van godinnen en priesteressen in vele culturen die framedrums vasthouden en gebruiken, en ook wel sistrums. Beelden uit het Paleolithicum, uit Soemerië, het oude Egypte, Kreta en de Europese Middeleeuwen. En verhalen over sjamanendrums, graanzeven, liederen en ritmes en hoe vrouwen gedurende vele eeuwen religieuze ceremonies leidden. Zeer boeiend om te lezen allemaal, maar nog mooier is het als je door het boek en alle illustraties erin geïnspireerd wordt om ook de drum of de tamboerijn op te pakken en te gaan drummen. De presentatie van het boek vond niet voor niets plaats tijdens een drukbezochte themadag ‘De oerkracht van het ritme’ met drumworkshops door verschillende vrouwen.

(Extra plus voor dit boek: het is in correct en goed leesbaar Nederlands verschenen. Door de vele fouten in sommige andere boeken, krijg ik extra waardering voor vertalers en redacteuren die hun werk goed doen. Ik wil niet overal melden dat er veel fouten in staan, daarom een vermelding bij dit boek, waar het een verademing is dat de taal wel goed verzorgd is).

Over Jana

Wicca is mijn religie, achteraf gezien is dat altijd al zo geweest. Ik heb het geluk gehad mensen te leren kennen waarmee het goed klikte. In 1984 hebben zij me ingewijd in een Gardnerian coven. Anders was ik alleen verder gegaan. Mijn ideeën over de rol van man en vrouw komen in wicca terug. Zo ook mijn ideeën over het belang van natuur en milieu: ik vier de jaarfeesten en eet de groenten van het seizoen. En de Wiccan Rede ('Doe wat je wilt, mits het niemand schaadt') was al mijn lijfspreuk voor ik wicca leerde kennen.
Dit bericht is geplaatst in Boeken met de tags , , , . Bookmark de permalink.