Recensie De tovenaar en de dominee

Henk Vreekamp : De tovenaar en de dominee – over de verschijning van God
Boekencentrum 2010, 318 p. ISBN 978-90-239-2443-2. € 19,90.

Voorkant van het boek De tovenaar en de dominee
Nadat hij zijn christelijke, joodse en heidense wortels heeft onderzocht in Zwijgen bij volle maan (recensie door Boris in Wiccan Rede, Beltane 2005 ) begeeft dominee Vreekamp zich opnieuw op het snijvlak van heidendom en christendom. Het is duidelijk dat hij christen is en wil zijn, maar hij weet – en beseft ten diepste – dat zijn voorouders heidens waren. En niet zover terug in de tijd als je zou denken: de overgrootvader van Henk Vreekamp stond bekend als een tovenaar. Wat dat betekende, hoe het zat met het geloof in tovenaars op de Veluwe, daarover kun je bij deze christelijke dominee meer leren dan uit veel andere bronnen. Vreekamp brengt die andere bronnen wel heel nabij: hij citeert uit de door het Meertens Instituut verzamelde verhalen en heel veel andere bronnen, die achterin zijn boek allemaal worden opgesomd. Voor mij als heiden (heks) zijn juist die passages erg interessant. Maar niet alleen die. Ook heel ontroerend vond ik juist de correspondentie tussen de grootouders van de schrijver, tijdens hun verlovingstijd in de periode 1915-1918. De zoon van de tovenaar was een bevindelijk gelovige. Dat protestantse begrip ‘bevindelijkheid’ is me duidelijker geworden, en zoals Vreekamp de heiden in zijn voorouders erkent, heb ik meer begrip gekregen voor de christenen onder mijn voorouders. En de joden. En ik heb een andere blik gekregen op de heidenen onder ook míjn voorouders. Dominee Vreekamp is een begenadigd verteller. Laat je als heiden niet weerhouden door zijn beroep van dominee om zijn boeken te lezen. Zijn open blik naar niet-christenen is een voorbeeld dat waard is om te volgen, ook in omgekeerde richting.

Over Jana

Wicca is mijn religie, achteraf gezien is dat altijd al zo geweest. Ik heb het geluk gehad mensen te leren kennen waarmee het goed klikte. In 1984 hebben zij me ingewijd in een Gardnerian coven. Anders was ik alleen verder gegaan. Mijn ideeën over de rol van man en vrouw komen in wicca terug. Zo ook mijn ideeën over het belang van natuur en milieu: ik vier de jaarfeesten en eet de groenten van het seizoen. En de Wiccan Rede ('Doe wat je wilt, mits het niemand schaadt') was al mijn lijfspreuk voor ik wicca leerde kennen.
Dit bericht is geplaatst in Boeken met de tags , . Bookmark de permalink.

Eén reactie op Recensie De tovenaar en de dominee

  1. Henk Vreekamp schreef:

    Beste Jana,

    Hartelijk dank voor de recensie. Zo heb ik het boek inderdaad bedoeld.

    Henk Vreekamp

Reacties zijn gesloten.