De Vlam voor Vrede is een uitnodiging aan heidenen en paganisten tot samenwerking voor vrede. Het doel ervan is onder meer mensen samen te brengen, al is het maar voor even, om een ander geluid te laten horen: een roep om vrede, saamhorigheid en vrijheid. Het bijbehorende vredeskoord brengt een blijvend gevoel van verbinding, hoor ik regelmatig van mensen die een ritueel hebben bijgewoond en aan het eind ervan een stuk ervan meekregen. De Vlam voor Vrede is een manier waarmee we kunnen laten zien dat we betrokken zijn bij de maatschappij waarin we leven. Daarbij zijn mensen van alle mogelijke levensbeschouwelijk stromingen van harte welkom.
In zijn boek Uit de puinhopen, een nieuwe politiek in een tijd van crisis vertelt de Britse schrijver George Monbiot, bekend om zijn ecologisch en politiek activisme, over de kracht en werking van verhalen. Aan het begin van het eerste hoofdstuk stelt hij: ‘Als we het juiste verhaal ontwikkelen, en leren hoe dat te vertellen, zal dat een aanstekelijke uitwerking hebben op mensen van alle politieke voorkeuren. De verhalenvertellers regeren de wereld.’
Dit zette mij aan het denken en bracht me het besef dat de Vlam voor Vrede zo’n verhaal is. Een verhaal over vrede en in wat voor wereld we willen leven, over vrijheid, vreugde, vertrouwen, vriendschap, voorspoed en vruchtbare vrede. Hoe we ons hiervoor als heidenen en paganisten, samen met mensen van allerlei religieuze en levensbeschouwelijke stromingen, op onze eigen manier kunnen en willen inzetten. Hoe vaker we dit verhaal aan elkaar en daarmee aan de wereld vertellen hoe meer we, naar mijn mening, vrede manifesteren voor de aarde zelf en al haar bewoners.
Het verhaal van de Vlam voor Vrede begon een jaar of wat terug. Toen al keek ik met verbijstering hoe we als mens steeds verder de afgrond in gesleurd worden en vroeg ik me al vertwijfeld af of de teloorgang die we de aarde en onszelf aandoen nog te stoppen is. Ik wilde iets doen! We leven immers in een tijd die roept om verandering. Merendeels wordt die noodzaak overschreeuwd door het heersende politieke verhaal van geld, hebzucht en onverschilligheid ten aanzien van onze aarde en elkaar. Stemmingmakerij viert hoogtij. We worden op alle mogelijke manieren bang gemaakt, want angst verlamt.
Ik heb overwogen de politiek in te gaan, maar wist eigenlijk meteen al dat die weg de mijne niet is. Het meest voor de hand liggende kwam pas na enige tijd bij me op: ik ben overtuigd dat tover werkt en van de kracht en uitwerking van rituelen. Toen dit helder werd voor me, werd ook mijn pad helder. Ik nam op verzoek van de geesten de rol van vredesweefster op me en ben aan de slag gegaan met het bedenken van teksten en rituelen om de Vlam voor Vrede te voeden en uit te dragen.
(Ontwerp: Barbara Anthonissen)
Vanaf het allereerste ritueel voelden mensen zich erbij betrokken en de Vlam voor Vrede groeide. Er kwam een FB-groep en mensen begonnen dingen bij te dragen. Het beeldmerk van de Vlam voor Vrede is ontworpen door de kunstenares Barbara Anthonissen. Zoals op de foto te zien, zijn het twee vlammen verbonden door de rune Wunjo. Een rune met als betekenis vreugde. Het is een zinnebeeld voor plezier, saamhorigheid en familie. In het beeldmerk staat Wunjo voor gemeenschapszin.
Een ander heel wezenlijk onderdeel van de Vlam voor Vrede is het al eerdergenoemde vredeskoord. Hoeveel meter van dit koord ik in de afgelopen vier jaar heb gemaakt met een lucet weet ik niet, maar het is veel en er zullen nog vele meters bijkomen. Net als het beeldmerk is het koord rood, oranje en geel gekleurd. Iedere keer opnieuw is het bijzonder om met mensen in een kring te staan, verbonden door het koord, en de kracht van gemeenschapszin en samenwerking te voelen.
Ik geloof in de kracht van herhaling en dat geldt zeker ook bij vertellingen. De teksten van de Vlam voor Vrede-rituelen heb ik al talloze keren gehoord. Het zijn merendeels gedichten en gebeden die ik zelf geschreven heb en toch klinken ze telkens anders. Ieder persoon die ze voordraagt spreekt ze immers op zijn of haar manier uit. In iedere groep klinken de liederen anders en zo hoor ik er zelf ook weer nieuwe dingen in.
(Huisaltar vredesvlam – Frigga Asraaf)
(voorouderlijke vredewevers…) –
Het Vlam voor Vrede-altaar in mijn woning raakt steeds voller. Er staan twee door mij gemaakte houten beelden op die voorouderlijke vredewevers voorstellen, samen met giften als de vredesperen gesmeed door een Duitse smid, de triskel, smeedwerk van een Engelse smid, en de zweepklossen vervaardigd door een Duitse houtbewerkster. Een gevilte godin en het schilderijtje met het beeldmerk hangen aan de muur.
Al een paar keer lag er onverwacht een pakketje in de brievenbus met bolletjes garen opgestuurd door mensen die zich betrokken voelen bij de Vlam voor Vrede. Een keer werd een grote doos vol bolletjes katoen afgeleverd in ruil voor 24 meter vredeskoord. Voor het Vlam voor Vrede-ritueel tijdens het International Asatru Summer Camp (IASC 2018) eind juli heeft een kennis uit de US zelf katoengaren geverfd in prachtige tinten rood, oranje en geel speciaal voor het vredeskoord. Zo wordt er op allerlei manieren bijgedragen aan de Vlam voor Vrede. Het is hartverwarmend!
Om een lang verhaal kort te maken: alle mensen die zich betrokken voelen bij de Vlam voor Vrede zijn de verhalenvertellers van dit verhaal! Samen! Iedereen die dat wil, kan op zijn eigen manier en moment de Vlam voor Vrede voeden. Het vredeskoord verbindt ons in een gezamenlijk doel.
Iedere eerste maandag van de maand om 20.00 uur reizen mensen in gedachten naar de vredesgaard tussen de werelden om daar samen te trommelen, zingen en dansen voor vrede. Ik nodig de lezers uit eens langs te komen in deze vredesgaard! Op de webstek van Het Rad valt meer te lezen over de Vlam voor Vrede en wordt ook een trance-reis naar de vredesgaard beschreven: www.hetrad.nl
Op FB zijn we te vinden in de groep Flame of Frith/ Vlam voor Vrede https://www.facebook.com/groups/426389684184593/
Frigga Asraaf
Enkele impressies
(EigenWijs Festival 2016)
(Asgardian Festival 2017)
(Glastonbury 2016 )
Bron
Monbiot, George – Uit de puinhopen, een nieuwe politiek in een tijd van crisis – Lemniscaat, Rotterdam 2018