Recensies zijn interessant, maar interviews zijn interessanter. Naar aanleiding van mijn bespreking van So Potent Art in het laaste Samhainnummer van Wiccan Rede Online leek het Morgana leuk als we Emily Carding konden interviewen. Wat volgt is een licht bewerkte vertaling van het Zoom-gesprek, dat plaatsvond op 17 maart 2022. Morgana was toen juist terug van een reis naar Cyprus. Zelf kon ik niet bij het interview aanwezig zijn. Onderaan de tekst geef ik een link naar Morgana’s opname van het gesprek.
Opmerking vooraf: Op sommige punten hanteer ik de spelling Hecate en op andere Hekate. Hecate, met de Latijnse letter c, is de spelling van de traditie waarin Shakespeare schreef, die berustte op de mythologie die vooral via het Latijn bekend was. Hekate, met de k die voor de Griekse letter kappa staat, is de spelling die wordt gebruikt door de moderne vereerders van de godin die zijn verenigd in de Covenant of Hekate, opgericht door Sorita d’Este. Beide verwijzen naar dezelfde godin en het onderscheid tussen Shakespeare’s en Sorita’s zienswijze is niet overal goed te maken. Wie het interview beluistert, zal bovendien verschil in uitspraak van de naam horen. Ook dat verschil hangt samen met een traditionele ‘Latijnse’ of veronderstelde ’Griekse’ benadering, maar dat is niet het onderscheid in mijn spelling.
Medeia
Wie is Emily Carding?
Morgana: Om te beginnen willen we weten met wie we te maken hebben. We hebben al wel wat over je uitgezocht: je bent theatermaker, acteur, schrijver, ontwerper van Tarotkaarten, je geeft workshops en lezingen, je bent een Alexandrian heks en mystica… en nog meer? Wil je daar nog iets aan toevoegen?
Emily: Goh, dat is behoorlijk volledig… ik ben ook een Keeper of the Covenant of Hekate. En ik doe de laatste tijd veel met wicca, maar dat vormt sowieso de basis van veel dingen. En ik ben een alleenstaande ouder. Dat is niet onbelangrijk. Ouderschap is geen deeltijdklus, en het is nooit afgelopen.
Achtergrond en toneelopleiding
Morgana: Hoe kwam het dat je je met theater ging bezighouden?
Emily: Diep van binnen heb ik altijd gevoeld dat dàt was wat ik wilde doen. Dat was wel bijzonder, want het kwam niet voor in mijn familie, en op mijn school werd niet aan toneel gedaan. Ik kom uit een arbeidersmilieu en de theaterwereld is meer iets van de rijkere klassen. Dus ik moest er veel moeite voor doen.
Ik had het geluk vlakbij een theater- en kunstopleiding te kunnen volgen. In het vierde jaar kwam ik in de gang twee docenten tegen, van wie de één zei: Wat, ben jij nog steeds hier? en de ander: Misschien hoeft dat niet… Want op de toneelschool van de echtgenoot van mijn theaterdocent waren juist enkele plaatsen vrijgekomen. Het was zo’n moment waarvan je zegt: dat heeft zo moeten zijn. Op vrijdag deed ik auditie en op maandag was ik aangenomen!
Ik voelde me een enorme bofkont, maar ook wel een vreemde eend in de bijt, want ik had veel minder toneelervaring dan alle anderen daar. In die tijd ging ik ook het huis uit en begon ik magie en spiritualiteit te verkennen. Daarin was ik ook ‘vreemd’. Ik legde erg de nadruk op mijn hekserigheid; droeg een groene cape en zat in bomen en zo. Maar zo is het voor mij begonnen. Voor mij zijn magie en theater altijd verweven geweest. Mijn toneelschool in Yorkshire – hij bestaat nu niet meer – lag in een natuurgebied en bij een beeldenpark, werkelijk een prachtige omgeving. Dus in dezelfde tijd dat ik een theateropleiding volgde, ontdekte ik de magie en spiritualiteit van de natuur.
Meteen na de toneelschool ontmoette ik iemand met wie ik ben getrouwd. Ik deed hier en daar toneelwerk, voor het Cambridge Shakespeare festival en de London Dungeon bijvoorbeeld; niet geweldig indrukwekkend allemaal. We hadden weinig geld en namen om beurten werk aan om de ander te ondersteunen. Na vijf jaar werd ik zwanger en stopte ik met werken. Maar die relatie liep stuk toen mijn dochtertje nog geen twee was en ik stortte me in een nieuwe relatie… enfin, een lang en ingewikkeld verhaal dat niemand hoeft te horen.
Morgana: Ik vind het anders heel interessant! Ik ben dol op levensgeschiedenissen.
Ouderschap en magie
Emily: Het was weer zo’n serie opmerkelijke synchroniciteiten, met allerlei overlappingen met de verhalen rond koning Arthur, en meer… Ik ontmoette iemand die met een groep buiten in de natuur les gaf in Keltisch sjamanisme, wat ik altijd al had willen doen. We kregen een band, en toen kon ik nergens anders heen want mijn toenmalige echtgenoot zei: als je die gevoelens hebt, kun je hier niet blijven. Dus ik vertrok naar die ander, die ik nog maar een paar maanden kende…
Omdat ik toen samen was met een partner die ook gevoel had voor magie, dompelde ik me in die tijd onder in de magische wereld. Ik trainde mezelf in diverse esoterische disciplines en ontwierp sets Tarotkaarten, ik schilderde veel en schreef boeken.
Zo’n tien, elf jaar deed ik helemaal niets met toneel of film. Ik richtte me op het ouderschap en het esoterische werk. Maar door alle emoties die ik doormaakte, door het openstellen van mijn hart dat voortvloeide uit het ouderschap, en door de magische oefeningen om het geestelijke, fysieke en emotionele lichaam met elkaar in harmonie te brengen – toen ik uiteindelijk terugging naar het toneel, merkte ik dat ik een betere acteur was geworden dan ik ooit was geweest.
Shakespeare roept
Het was denk ik in 2010 dat het begon te kriebelen: ik wil weer gaan acteren. Maar ik wilde wachten tot mijn kind oud genoeg was om te kunnen verdragen dat ik er niet altijd zou zijn. En in 2011 – dat was weer zo’n sleutelmoment – ken je dat, dat je met je telefoon online bent maar het signaal is heel zwak? Ik lag op mijn rug op bed te internetten en moest mijn telefoon omhoog houden, hoog boven mijn gezicht, om ontvangst te hebben. Mijn telefoon viel op mijn gezicht, zo op mijn mond en tanden, en toen ik ‘m weer oppakte zag ik dat er een Shakespeare-app was geopend!
Dat vat ik dan maar op als een teken, dacht ik. Ik woonde toen in Cornwall, erg afgelegen, maar ik vond een Shakespeare-vervolgstudie. Niet in acteren of regisseren, men ging ervan uit dat je daarin al de nodige ervaring had. Het ging om het vormgeven van Shakespeare, de tekst interpreteren en hem je eigen maken, gebruiken als ruw materiaal om zelf iets eigens mee neer te zetten.
Zodra ik daarmee bezig was, vond ik de aansluiting met dat ontbrekende deel van mijn bestaan terug. Ik ontmoette mensen, we gingen op tournee enzovoort enzovoort. Toen ik die studies had afgerond ging het allemaal gewoon door en ik heb het geluk – even afkloppen – dat ik sindsdien geen moment heb hoeven stilzitten.
Mijn proefschrift ging over de praktische toepassing van de esoterische inhoud van Shakespeare, en dat vormde de basis voor So Potent Art. Dus veel van dat boek is begonnen met die studie uit 2014.
Shakespeare voor heksen
Morgana: Een van de vragen die ik heb, is: wat is de relevantie van Shakespeare voor heksen? We weten allemaal van “double double, toil and trouble”, maar het gaat ongetwijfeld dieper dan dat.
Emily: Nou en of. Shakespeare is uitermate relevant voor heksen, en voor wie dan ook die zich met magie bezighoudt. Ik weet niet goed waar ik moet beginnen, maar laten we zeggen ten eerste heb je als ruwe materie dat mooie, sterke taalgebruik waarin feitelijk tal van effectieve invocaties staan.
Shakespeare deed graag iets met Diana en de maan. Daarnaast hebben we uiteraard Hecate, die bij Shakespeare op het eerste gezicht een meer donkere, duistere vorm van Diana lijkt te zijn. Deze twee godinnen zijn aspecten van de grotere energie van de maan. Maar ook van de natuur, en van de wereldziel, in Neoplatoonse zin.
Dat is bijzonder interessant, als je kijkt naar waar de heksen in Macbeth voor staan op een dieper niveau. Als je het werk van Shakespeare gaat analyseren vanuit een magisch oogpunt, kun je reconstrueren hoe hij zich mogelijk verhield tot deze filosofische ideeën, vergeleken met zijn tijdgenoten. De cultuur van de Renaissance was goed thuis in de taal van het hermetisme: kabbala, de elementen, de planeten enzovoort; veel meer dan waar de gemiddelde hedendaagse mens mee vertrouwd is. Maar degenen onder ons die deze zaken hebben bestudeerd, kunnen ze terugvinden bij Shakespeare.
Op die manier kunnen we ervan leren, en ook een dieper begrip ontwikkelen van de toneelstukken en de personages. Shakespeare wist op zo’n manier te schrijven dat het zowel de emoties als het verstand raakt. Het theater wordt zo een transformatieve ervaring, een initiatie zou je kunnen zeggen. Iemand die zich bezighoudt met magie, kan dat eruit halen en bewust toepassen in zijn of haar eigen werk. In So Potent Art heb ik aan de hand van enkele voorbeelden laten zien hoe je dit vroegmoderne materiaal op een postmoderne, creatieve manier kunt aanpassen en inzetten voor je eigen doeleinden.
Morgana: Nu ik daarover nadenk, verbaast het me dat het, als we het hebben over Gardnerian of Alexandrian rituelen, vrijwel nooit gaat over Shakespeare. Het is altijd maar: dit en dat komt van Crowley… Voor zover ik weet, maar misschien kun jij daar meer over vertellen, is er nauwelijks sprake van Shakespeare-citaten. Misschien zal daar in de toekomst onderzoek naar worden gedaan: hoeveel invloed van Shakespeare is er in de rituele teksten? Ben jij daar voorbeelden van tegengekomen?
Emily: Dat is niet de invalshoek waarmee ik ernaar heb gekeken, dus ik kan niet zo een twee drie iets bedenken. Misschien is het juist omdàt ik het nooit was tegengekomen dat het mij origineel en baanbrekend leek om Shakespeare op deze manier te presenteren, te zeggen: dit is fantastisch materiaal om ritueel toe te passen.
Het zijn niet alleen de woorden die zo sterk zijn: ook het ritme, de iambische pentameter die de hartslag vormt; en de verborgen betekenislagen en de onderliggende filosofie van de natuur. Dat is allemaal heel krachtig, maar ik geloof niet dat het een bron is waar veel mensen met een paganistische achtergrond uit hebben geput.
De paar boeken die ik hierover heb gezien, hadden meer een rozenkruisers- en christelijke benadering en dat is net weer een andere zienswijze. Maar er zit veel meer in. Frances Yates heeft hier veel over geschreven en haar werk is voor dit onderzoeksgebied van onschatbare waarde. Maar iedereen kijkt als het ware met zijn of haar eigen bril – en dat kan ook met Shakespeare, er zit zo veel in.
Je kunt zeggen: dit bewijst dit, en dat bewijst dat… Maar het is allemaal verbonden door een onderliggende liefde en eerbied voor de ziel van de natuur en de godin. De dichter Ted Hughes – een controversieel en problematisch figuur, maar hij schreef hier een prachtig boek over. Maar ook dat is weer zijn zienswijze.
Wat ik heb willen doen, is kijken naar wat er feitelijk, onmiskenbaar staat. Dus niet zozeer mijn interpretatie geven, maar de verwijzingen naar astrologie, goden en godinnen enzovoort aanwijzen. Met een vleugje “gesteld dat je het vanuit een kabbalistisch oogpunt zou benaderen, dan zou je…”
Maar nee, ik ken geen gevallen waarin iemand Shakespeare-teksten ritueel heeft gebruikt en dat door meerdere mensen is overgenomen. Ongetwijfeld zijn er mensen die dat hebben gedaan, alleen niet in de rituele teksten die wij tot onze beschikking hebben.
Acteren voor heksen
Morgana: Jouw boek laat zien dat het bij Shakespeare niet om duffe academische tekstanalyse hoeft te gaan maar dat je er daadwerkelijk iets mee kunt doen, dat ook nog eens een metafysische component heeft; het is niet louter amusement. Dat brengt me op de volgende vraag: is het voor heksen belangrijk om ervaring op te doen met toneelspelen?
Emily: Goeie vraag. Daar gaat het inderdaad over in mijn boek. In alle hoofdstukken staan oefeningen die toewerken naar het punt waarop je desgewenst je eigen rituele drama kunt creëren. Dat is het praktische proces dat onder alle theorie ligt. Als voorbeeld geef ik aan het eind Hekate: Genesis, een ritueel drama dat ik schreef voor, ik geloof het tweede Hekate-symposium, in Glastonbury. Het was een mash-up van werk van Shakespeare: zinnen en fragmenten uit zijn toneelstukken, uit de sonnetten, overal vandaan geplukt en op een nieuwe manier toegepast in een ritueel kader. Ritueel drama van het genre geboorte-dood-wedergeboorte, over de val van het Licht in de wereld. Daar had ik met een klein groepje aan gewerkt.
In die tijd woonde ik in een groot huis, waar we met z’n allen konden verblijven en intensief samenwerken. Behalve ikzelf was daar iemand die professioneel zong en acteerde en een spirituele en magische achtergrond had; twee jonge theaterstudenten die niet aan magie deden; en mijn toenmalige echtgenoot die een magiër was maar geen acteur, al had hij wel gezongen in bands en had hij als kind graag willen toneelspelen. Bij deze mensen bleek het makkelijker om de acteurs te trainen in het magische werk, dan om de magiër de toneeloefeningen te laten doen, de warm-ups en de stemoefeningen en zo.
Dus wat ik wil zeggen tegen heksen en magiërs die nog nooit toneel hebben gespeeld: het kan je rituele werk alleen maar ten goede komen als je werkt aan je stem, je bewegingen, je lichamelijke aanwezigheid in de ruimte. Het zal de werkzaamheid en kracht van je rituelen versterken. In het boek staan oefeningen om aan dat alles te werken. Een van de dingen die ik graag doe als ik met anderen samenwerk voor een ritueel, is uitzoeken waar iemands stemresonantie ligt. In al die dingen lopen de trainingen van acteurs en van magiërs van oudsher parallel.
Morgana: En ook de choreografie, de dans, de manier waarop de energie beweegt met meerdere mensen in de cirkel die vaak vrij klein is… Ik heb een lichte lichamelijke beperking zoals je misschien weet, ik heb problemen met mijn heupen, en ik heb moeten zoeken naar een manier om de elegantie te behouden in de rituele gebaren, zonder daarbij anderen te hinderen. Ik heb daarbij veel aan de aanwezigheid van anderen. Daarom vind ik de choreografie essentieel, want dat houdt in dat mensen samenwerken en elkaar helpen. Dat laatste ontbreekt naar mijn idee tegenwoordig nogal eens in onze rituelen. Hoe kunnen we een priesteres helpen in trance te komen? Voor mij hangt dit samen met ons acteervermogen. En ik bedoel dat niet in de zin van “if you can’t make it, fake it”…
Emily: Nee! Het is volstrekt geen kwestie van faken. Mensen die geen acteurs zijn denken misschien dat het een vorm van doen-alsof, of liegen is. Maar het gaat eerder om het onthullen van universele waarheden. En wat jij zegt over de anderen die je ondersteunen in de energie – acteurs zijn zich er misschien niet van bewust wat ze op een spiritueel niveau doen, maar ze weten dat het te maken heeft met energie en onderlinge verbondenheid. Neem nou zo’n moment waarop je merkt dat iemand op het punt staat zijn tekst te vergeten, en je kunt inspringen en helpen: heel nuttig in een magische cirkel.
En bovendien, als je vertrouwen hebt in je eigen bewegingen en stem, ongeacht je beperkingen, dan zit je niet gevangen in jezelf of vast aan je eigen angsten, dat maakt de energie ook effectiever. Het is een zaak van belichamen. Dat is tenminste de manier waarop ik werk. Het gaat om het belichamen van energieën.
Niet iedereen werkt op dezelfde manier, maar voor mij als beoefenaar van magie gaat dat als vanzelf. Ik raad iedereen aan om, al is het maar tijdelijk, de oefeningen uit te proberen die ik in dit boek geef, en ook die in het boek Seeking Faery staan, dat binnenkort uitkomt. Want ik heb gemerkt dat het vrijmaken van de stem en bewegingen heel goed kan worden toegepast in het leggen van de verbinding met het land en de wezens om mij heen.
Elfen
Morgana: Nu dit ter sprake komt: je laatste boek heet Seeking Faery, en eerder heb je het boek Faery Craft geschreven. Is dit een vervolg daarop, of is het een heel ander boek?
Emily: In zekere zin gaat het over hetzelfde. Ik heb beide boeken geschreven omdat de uitgever, Llewellyn, me daar om vroeg. Bij Faery Craft wilden ze een lifestyle-boek. Iets over festivals en de community van mensen die met die dingen bezig zijn. Hoe kun je je als elf kleden en hoe doe je je make-up en zo. Het maakte deel uit van een serie; voor diezelfde serie schreef Raven Digitalis bijvoorbeeld het boek Goth Craft. En ik dacht: ja best, maar ik ga proberen hierin toch zo veel mogelijk goede begeleiding te geven. Wie het oppervlakkig doorlas, dacht misschien: bleh, allemaal foto’s van mensen en reclame voor festivals. Maar als je serieus naar de oefeningen keek, vond je daar manieren om je open te stellen voor de elfenwereld. Dat was zo’n tien jaar geleden alweer, tjonge.
Meer recentelijk werd ik benaderd voor een klein cadeauboekje over elfen, met mooie illustraties van een geweldige illustrator. Het zou deel uitmaken van een serie cadeauboekjes. Ik dacht: dat is een goede gelegenheid voor wat ik noem de ‘kennispil verstopt in een snoepje’. Dus een boek dat er uitziet als ‘oooh schattig, enig, elfjes…’ maar ondertussen: Serieus Werk!
Het draaide erop uit dat ze het idee van die serie lieten vallen, maar dit nog wel wilden uitbrengen, als een losstaand boek. In plaats van The little book of Faery werd dat dus nu Seeking Faery. Het gaat over de folklore van Ierland, Schotland, Bretagne enzovoort. Alles in overzichtelijke stukjes zodat je het boek op elk gewenst moment kunt oppakken. Het heeft prachtige illustraties van Siolo Thompson en ik heb het werkelijk volgepropt met oefeningen, visualisaties en meditaties om mensen een gedegen basis te geven.
Deels dezelfde oefeningen als in Faery Craft, want dat is nu eenmaal het werk dat verricht moet worden. Het is in zekere zin een boek voor beginners, maar toch ook iets waarvan ik hoop dat het interessant is voor mensen die al verder gevorderd zijn. Het is trouwens niet dat het zo en zo moet worden gedaan omdat ik dat zeg. Het is het werk dat je moet verrichten om je open te stellen en je eigen ingangen te vinden. Verschillende mensen vinden verschillende manieren, verschillende leraren enzovoort, wat voor hen het best werkt, en daarom probeer ik het zo ruim mogelijk te benaderen: dit zijn de opties die je hebt, en op deze manier werk je eerst aan jezelf zodat je open en vrij bent om je te verbinden met andere energieën. Maar begin altijd met aan jezelf te werken. “Ken uzelf” is immers het fundament van elke magische discipline.
Een gegeven woord
Morgana: Over Faery gesproken… ik ben juist terug van Cyprus en een van de redenen dat ik daarheen wilde, was de Faery Queen Melusine. Het verhaal over de Lusignanfamilie op Cyprus heeft me altijd gefascineerd. Jammer genoeg heb ik er daar niet veel van kunnen terugvinden. Heb jij het in deze boeken toevallig ook over Melusine?
Emily: Ja beslist. Het is een van de verhalen die ik heb opgenomen in Seeking Faery – tenminste dat denk ik… ik was het in elk geval van plan… ik ben er vrij zeker van dat het erin staat, want het is een van mijn favoriete voorbeelden. Zij komt met een voorwaarde en je spreekt samen iets af – en als je je niet houdt aan die afspraak, dan is het afgelopen. Dan ben je de pineut. Ze stelt echt geen lastige eis: ze wil op zaterdag niet worden gestoord. Zo moeilijk is dat toch niet.
Morgana: Ik heb het verhaal pas nog gelezen in dit boek: Melusine; or, The Noble History of Lusignan, van Jean d’Arras – het zit vol notitiepapiertjes zoals je ziet – en het opmerkelijke eraan is: Ze trouwt met de koning en vraagt hem, haar op zaterdagavonden niet te bezoeken. En hij eerbiedigt dat. Het is zijn broer die hem aan haar laat twijfelen. Die zegt: dat is toch wel raar zeg, vind je dat zelf nou ook niet een beetje raar? Het is zijn broer die hem er uiteindelijk toe aanzet, de deur te openen.
Dit soort verhalen is zo belangrijk. Ze herinneren ons aan het belang van een gegeven woord. Wat het betekent om een belofte te schenden. Je ziet het ook in andere sprookjes en bij Shakespeare: zoiets heeft consequenties. Ik zie tegenwoordig vaak een gebrek aan vertrouwen en respect…
Emily: … en eergevoel. Dat probeer ik ook in mijn werk te benadrukken.
Hekate vandaag
Morgana: Voor mij is dat de grote waarde van de Craft, van wicca: eergevoel, respect, je aan je woord houden. Als we geen vertrouwen in een ander kunnen hebben, waar blijven we dan? Jouw boeken kunnen daarbij helpen, door ons te herinneren aan de kracht van rituelen maar ook aan de consequenties van eedbreuk.
Ik weet niet of jij daar nog iets aan wilt toevoegen, maar het roept uiteraard ook de vraag op naar jouw band met Hekate. Welke rol heeft Hekate gespeeld in jouw leven, wat is haar invloed op hoe jij nu tegen het bestaan aankijkt? Hoe zou Hekate vandaag de dag tot ons spreken, wat zou ze zeggen over de huidige situatie?
Emily: De huidige situatie, lieve hemel… Hoe Hekate tot ons spreekt, verschilt denk ik per persoon. Ik denk dat ze mij al inspireerde en mijn werk beïnvloedde, nog voordat ik volledig in de gaten had hoeveel zij deed. Meer en meer leer ik dat te herkennen en erop te vertrouwen. Een van de hoofdaspecten van Hekate waarmee ik werk, is Soteira, de redster, de ziel van de wereld. We leven nu in een tijd waarin het belangrijker dan ooit is ons te verbinden met de energie van Soteira. We moeten erop vertrouwen dat wat we nu wereldwijd meemaken een proces van geestelijke ontwikkeling inhoudt, een evolutie tot iets beters.
Dat is de hoop waaraan ik me vastklamp. Die verbinding met het universele Licht dat in de wereld is afgedaald en leeft als vonk in ieder van ons en ons bezielt, of we ons daar nu van bewust zijn of niet – ik hoop dat we door die connectie en inspiratie ook de vonk in anderen kunnen versterken, opdat al onze vlammen helder mogen branden in tijden van duisternis. Voor mij is die verbintenis met Hekate nu belangrijker, en sterker dan ooit.
Morgana: In het licht van de gebeurtenissen in Oekraïne hebben mensen mij gevraagd: wat kunnen wij doen, met welke godinnen of goden kunnen we werken, moeten we met de oorlogsgod werken…
Emily: … tsssj …
Morgana: … om kwaad met kwaad te bestrijden? Ik zou zeggen: leg om te beginnen contact met de plaatselijke godinnen en goden, de geestelijke wezens van het land. Dat zou Shakespeare ook zeggen: verbind je met de wezens van het land. En ook met Hecate, in al haar verschillende gedaanten. Zoek naar de energie van het haardvuur, of je die nu vindt in Feronia of in een plaatselijke godheid van de Oekraïne. Wij hebben onlangs Berehynia aangeroepen…
Emily: Maar ik zou de mensen ook willen aansporen, met de geestwezens van Rusland te werken voor vrede. Ik pak even een aandenken aan mijn optreden in Sint-Petersburg in… 2019 geloof ik? Zij hebben me deze mooie dame cadeau gedaan. Zij brengt vrede en harmonie.
Het stemt me vreselijk treurig wanneer mensen racistisch en nationalistisch worden. Ook de Russen lijden onder deze oorlog – niet in de mate waarin de Oekraïeners lijden van wie de huizen worden vernietigd en die wanhopig op zoek zijn naar een veilige verblijfplaats… maar Russische vrienden zijn bijvoorbeeld op straat aangehouden vanwege een jas die toevallig blauw en geel was. Mensen worden gearresteerd omdat ze een blanco papier hebben opgehouden bij wijze van protest. Dus ik denk dat het net zo belangrijk is om Russische geesten en goden en godinnen aan te roepen, om vrede en een ander regime in dat land te brengen. Want dat is het land waar de verandering moet plaatsvinden.
De Elfenkoningin
Hekate, zoals ik haar zie, is onder meer de wereldziel, en dat houdt verband met de elfenwereld. Met de mythe van de val van Lucifer, en de wezens die samen met Lucifer vielen en niet in de hel belandden maar halverwege bleven hangen, die vonken van het goddelijke die niet bij boven en niet bij beneden horen, maar ertussenin: de elfen. Zo is ook Hekate een elfenkoningin. Ze heeft een uitgebreid takenpakket! Het begrip Faery omvat veel verschillende wezens, van zelfstandige elfenvolkeren die erg op zichzelf zijn, tot wezens die ik zou omschrijven als beschermers van het innerlijke licht, van die vonken van de wereldziel. En Hekate is hun koningin. Het is altijd gunstig om in harmonie te leven met de plaatselijke geestwezens.
Morgana: Het was fantastisch om met je te praten en we kijken uit naar je nieuwe boek Seeking Faery. Ik zal Medeia vragen het te recenseren. Wanneer verschijnt het?
Emily: Het is nu net gedrukt en kan vooruit worden besteld. Het staat gepland voor april en ik heb begrepen dat mijn eigen exemplaren al onderweg zijn.
➡ So potent art, an interview with Emily Carding
