Het thema van de volle maan van de Havik… Trouw zijn aan jezelf! En vanuit het Indiaans sjamanisme… de luisterende vrouw! Als ik mijn verslag van vorig jaar doorneem vallen deze twee thema’s wel op hun plek. Luisteren naar jezelf en trouw blijven aan jezelf, soms loop je dan tegen ‘onmogelijkheden’ aan. De één zegt ‘niet doen’ en de andere zegt ‘zeker wél doen!’… en wanneer ben je dan eigenwijs 🙂 Het blijft een spel van balans vinden in jezelf. In hoeverre laat je omgevingsfactoren van invloed zijn op jezelf?
De boom van deze volle maan is de wilg… mijn vriend de wilg <3 “De wilg is een echte maan- en waterboom en van oudsher verbonden met het vrouwelijk zienerschap. Het leven bezien vraagt een flexibele geest en een open hart. Dan neem je afstand en zie je een neutralere werkelijkheid” (uit mijn ‘oude’ Modron-lesstof). Mooi dat ik nu (een jaar later) het woord van B8 nog beter kan duiden.
Nog zo’n mooie alinea uit mijn ‘oude’ lesstof: “Het dier dat bij deze volle maan hoort is de havik. Net als de adelaar is het een krachtige vogel die je laat ervaren wat een sterk wezen je bent. Ook de havik heeft een scherpe blik en het dier laat je zo je leven vanuit een ander gezichtspunt zien. Je hebt verre reizen gemaakt en de levenservaring die je daarbij hebt opgedaan, zorgt dat je beter kunt inschatten wat bij je past en welke bagage je achter kunt laten”. Weer het afstand nemen en je goed voelen wat bij je past en wat niet.
Wat me doet denken aan ‘mijn’ havik van Westerveld. Een paar jaar terug vond ik een plukplaats met veren van een houtduif… daar had de havik een goede kerstmaaltijd aan gehad, dacht ik toen. Tot ik een paar meter verder een plukplek zag… waar de veren van de havik overal lagen. Ze waren afgebeten door de vos. Die vos had pas een kerstmaal om mee thuis te komen! De havik had niet goed uitgekeken toen hij zelfvoldaan zijn houtduif plukte. Laat dat een waarschuwing zijn aan mijn eigen adres… altijd alert blijven en die afstand bewaren… de boel overzien! Je kan nog zo krachtig zijn… je moet je scherpe blik wel gebruiken!
05-05-2023 volle maan van de havik
We zijn weer aan de lichte kant van het jaar aanbeland, de Havik komt aangevlogen vanaf de zee. Voor haar ziet ze de Klif waar ze een half jaar geleden vanaf vloog om de donkere tijd van het jaar in te gaan. Nu ziet ze de Klif vanaf de andere kant, de lichte uitnodigende kant. De tijd van naar binnen keren is voorbij, het is tijd om in het licht te gaan staan… en onze vleugels uit te slaan.
En op de Klif staat een godin ons op te wachten om ons te vergezellen in deze mooie lichte tijd van het jaar. Mijn godin (ik werk met de Godinnen-orakelkaarten) is voor mij een nieuwkomer in dit gebruik: Yemanya is mijn godin. Een Afrikaanse/Braziliaanse godin van de zee. Ze staat voor ‘Golden Opportunity’ “Important doors are opening for you right now. Walk through them.” Nou dat is een opdracht 🙂 Iets wat ik mezelf vaak hoor zeggen als mensen met een tegenvaller te maken krijgen. Als er ergens een deur voor je dichtgaat dan gaat er ergens anders één open, aan jou de opdracht om die te zien en er gebruik van te maken.
De afgelopen weken heb ik mezelf afgevraagd of ik nog mijn vollemaanwandelingen moet willen doen. Waarom? Omdat er in mijn eigen woonwijk een vrouw van 70 is verkracht en bijna voor dood achtergelaten, gelukkig heeft een oplettende hondenuitlater haar gered. De aanvaller die haar flink had toegetakeld en haar eigenlijk wilde vermoorden, werd verstoord door de jonge man. Gelukkig is deze wierdo binnen een paar dagen van zijn bed gelicht en zit nog steeds achter slot en grendel. Maar een paar dagen later is het weer raak in een nabijgelegen dorp, nu zijn er helaas geen camerabeelden om de dader snel op te sporen. Weer een oudere vrouw flink toegetakeld, in bosrijke omgeving.
Ik heb me dan ook afgevraagd waarom ik zo nodig mijn wandelingen wil maken. Ik blijk een flink risico te lopen om een weirdo tegen het lijf te lopen. Natuurlijk is dat altijd al zo geweest, maar nu het werkelijk gebeurt in mijn eigen wijk, komt het wel behoorlijk dichtbij. De twijfel is en blijft voorlopig wel, denk ik. Maar het genot om in de stilte en het donker te zijn in de natuur, is mij heel wat waard. De maandelijkse reflectie op mijn eigen doen en laten is voor mij helend en helpend. En je moet van zeer goede huize komen om mij te stoppen met waar ik heen wil, dat voorop.
En dan is het 5 mei. Dag van de vrijheid… ja, dag! Ik ga verdomme gewoon wandelen, dat is mijn vrijheid. Daar wil ik heen, dat wil ik doen. En daar steekt geen weirdo een stokje voor! Ik laat me de kop niet gek maken, het zit zó tussen de oren, die dreiging. Dat dit soort gasten mijn vrijheid aantasten is eigenlijk te gek voor woorden; dat dit soort gasten het voor vrouwen (en ook mannen) verpesten om te doen wat je graag wilt doen, bizar. Dus hup, schoenen aan en staf mee! Mijn man zegt nog: ”Kijk je uit voor enge mannen”. Ja, dat zal ik doen. Maar of je hen daarmee voor kunt zijn, is de vraag. Wat is dat ‘uitkijken voor enge mannen’… zijn dat die mannen met een zwart/wit gestreept pak aan, met een nummer voorop? Tja, wat is een enge man… veel engerds hebben gewoon een relatie /werk / kinderen, de bekende aardige buurman. Wel is duidelijk geworden dat deze mannen het slachtoffer volgen, de hunt. Van mezelf weet ik dat ik altijd omdraai als ik me gevolgd voel. Ik loop dan op de vermeende volger af en wens hem een goede dag/avond. Het lijkt onverstandig maar daarmee leg ik ‘de hunt’ stil. Ik heb dit al vaak meegemaakt in mijn bos, altijd overdag!! Mannen die met mij de bosjes in lopen als ik daar een paddenstoel op de foto wil zetten of die mij complimenteren met mijn bolle kont als ik foto’s sta te maken van paddenstoelen en mij dan vragen of ik de volgende dag daar weer wil zijn. Ik bedank ze voor de aandacht of vraag ze even uit het licht gaan omdat dat de foto verpest. Echt, zulke vreemde gasten lopen er rond… overdag. Ik ga er altijd vanuit dat weirdo’s bang zijn van hun eigen schaduw en vast niet te vinden zijn in een donker bos. Ik mag hopen dat ik daar gelijk in heb. En ik ga altijd wandelen als het al donker is, niemand hoeft mij het bos in te zien gaan. Daar pas ik altijd voor op, of ik niet gevolgd wordt. En zo ook vanavond, ik maak regelmatig een pirouette op het pad dat ik volg 🙂
Ik hoop vanavond de nachtegaal te horen! Het is vroeg in mei en dan zijn de mannetjes al terug van hun winterverblijfplaats. De mannetjes gaan alvast een territorium afzetten voordat de vrouwtjes arriveren. Al een paar jaar mis ik de nachtegalen in mijn bos. Misschien is het de kap van de solitaire bomen op het grasveld bij het moerasje? De nachtegaal gebruikt bij voorkeur solitaire bomen om in te zingen. De bomen zijn gekapt in verband met de essentaksterfte: een ziekte van essen, waardoor hun takken langzaam afsterven. In mijn bos zijn heel veel bomen weggehaald, ook solitaire bomen. Ik heb vorige maand een verzoek ingestuurd bij Zwolle Groenstad om weer twee solitaire bomen te herplanten. Onder het mom van herdenkingsboom worden er regelmatig bomen aangeplant, in een rijtje. Maar omdat mijn verzoek tot herdenkingsbomen geen rijtje betreft, wordt mijn verzoek besproken. Gelukkig stonden er voorheen al bomen op die plekken, dus ik maak kans om de bomen weer aan te laten planten. En ik heb direct een verzoek ingediend om een nieuwe knotwilg aan te laten planten op de oude plek van Boompje 🙂 het zou toch geweldig zijn om zo drie bomen terug te kunnen laten komen. En een van de bomen zal zeker voor papa zijn die in 2020 overleed. 
Nou, voor de nachtegaal hoef ik dit keer niet ver te gaan. Nog voordat ik goed en wel rond ons huis ben richting schelpenpad langs de wijk, hoor ik ‘m al! Hij zit gewoon een paar meter van mijn eigen huis te zingen… in de solitaire boom die op het grasveldje staat. Even denk ik: zou het een teken zijn dat ik gewoon weer naar huis toe kan, nu mijn zoektocht zo snel bevredigd is? Nou, daar trap ik mooi niet in! Jammer genoeg houdt hij het na een paar minuten voor gezien, maar hij staat op film… zij het zwart.
Het is lekker buiten. Met een vest aan en een sjaal om is het goed te doen. Er hangt een bloemige geur, de daslook (mag voor bloemig doorgaan, maar ik krijg er voornamelijk keukengevoel bij), het fluitenkruid, de meidoorn. De daslook staat voornamelijk in de woonwijk, in het bos gelukkig niet. Daar overheerst de zoete weeë bloemengeur. Het is 22.30 en er is eigenlijk niemand meer op straat. Mijn pirouettes doe ik zonder publiek. Wel tref ik veel slakken… vijf huisjesslakken overleven die ontmoetingen niet, zouden die ook uitgekeken hebben? De onweersbui van vanmiddag (die een flinke inslag in Westenholte maakte, een vriend filmde de boom die getroffen was) heeft het zeer slakvriendelijk gemaakt. Ooit ben ik gestopt met mijn vollemaanwandeling omdat het te heftig was, al die wezentjes die onder mijn schoen de dood vonden. Gelukkig waren het nu ‘maar’ vijf huisjes die kraakten, wat een rotgeluid en -gevoel.
De ganzen zijn stil op de plas, ze zitten nu eindelijk allemaal op hun nest. Wat een rust geeft dat in de wijk. Wel staan de mannetjes ‘op wacht’. Langs het pad staan ze te staan en doen waarschijnlijk geen oog dicht 🙂 Ik groet ze met ‘goede avond gans’. Grappig, dat doe ik eigenlijk altijd: de dieren groeten. De koe in de wei “Hoi koei!”, het paard “wat sta je daar alleen arm paard”. De schapen “hoi Skaap”, of alleen een blè 🙂 en natuurlijk elke kat of hond. Vreemd mens ben ik toch, of zijn de andere mensen vreemd dat ze de dieren niet groeten. Zeg het maar. Als ik de wijk uitloop over de brug denk ik nog even aan de enge mannen. Nu ga ik het stille gebied in, waar gillen geen zin heeft. Nou, dan maar niet gillen. De maan laat zich even zien tussen de wolken door, dat zie ik altijd als een goedkeuring met betrekking tot hetgeen ik doe of denk op dat moment. De maangodin zegt me te gaan en ik ga.
Ik besluit een korte wandeling te maken. Ik merk dat ik best een beetje jumpy ben. Ik ga dan ook als eerste bij B8 aan. Het pad naar het bos is flink besloten door de hoog opgeschoten beplanting van jonge elzen, riet en fluitenkruid. Het voelt als een holle weg 🙂 Het pad naar B8 zal ik deze keer niet aflopen. Ik ben schoon van gedachten als ik bij B8 aanga. Ik heb geen idee wat zijn boodschap zal zijn deze keer. Ik krijg ‘Afstand’. Afstand? Afstand waarvan of afstand tot wat of afstand nemen van… ? ’Afstand’, het krijgt niet zo een twee drie een “O, ja”.
ruimte tussen twee plaatsen of dingen voorbeeld: welke afstand hebben jullie gelopen?
je moet een beetje afstand nemen [er niet meer zo druk mee bezig zijn]
er afstand van doen [het opgeven, het afstaan]
iemand op afstand houden [zorgen dat hij niet in je buurt komt]
Ik zie nu wel twee zaken die met de gegeven situatie te maken hebben. Het afstand nemen van de oorwurm ‘enge mannen’ en mocht het toch tot een ontmoeting komen… iemand op afstand houden. Maar daarin ben ik dan tegendraads, zorgen dat hij niet op je kan jagen, dus de rollen omdraaien. Soms is een totaal niet verwachte reactie de beste reactie om wapens uit handen te slaan.
En de afstand die ik vanavond wandel is trouwens ook de korte versie 🙂 De nachtegaal heb ik al gehoord en het bankje in het donker ziet er vandaag niet aantrekkelijk uit. En ik mis de kwaak van de groene kikker trouwens ook, anders had ik nog van gedachten kunnen veranderen.
Mijn wandeling naar huis is fijn, de geur is heerlijk en de wind stil. Ik hoop volgende keer weer wat meer ontspannen te kunnen genieten van mijn bos, op mijn tijd op mijn volle maan wandeling.
We laten ons toch de kop niet gek maken!
Liefs, Loes
Het is een geweldig jaar geweest! Veel mogen doen met de Groene groep 🙂 Nog nooit zo’n goed jaar gedraaid. De festivals draaien weer volop en we hadden zelfs een seizoensopdracht bij een attractiepark. De kas is weer gespekt en we hebben de eerste opdracht voor dit jaar alweer achter de rug. Wat dat aangaat had Yemanya wel gelijk, gouden kansen! En ook privé gaat het ons gelukkig voor de wind. Soms een beetje teveel hooi op de vork en daar ga ik dit jaar iets aan doen. In juli gaan we lekker een weekje naar Berlijn, naar zoonlief en vriendin. Even er tussenuit in plaats van doordenderen.
Vanuit de gemeente is er een mevrouw langs geweest om mij te vragen waar de bomen op Westerveld hebben gestaan. Beide essen stonden namelijk niet in het bomenarchief van de gemeente! En dat is in Zwolle haast ondenkbaar 🙂 Ik heb hun plek op een plattegrond kunnen aanwijzen en nu maar hopen dat ze er beide weer mogen komen. Ik zal er weer eens een berichtje aan wagen. En over een maand (het is nu 1 april) zullen ze er weer zijn, mijn nachtegalen!
De verkrachter is voorlopig achter slot en grendel. Met de vrouw gaat het wat minder, jammer genoeg. Maar voor mij voelt het weer goed om mijn wandelingen te doen. Wel blijf ik pirouettes draaien als ik het buitengebied in loop en natuurlijk heb ik altijd mijn staf bij me… dat geeft voor menig voorbijganger te raden. Ooit vroeg iemand of hij er slaag mee kreeg 🙂 En waar één iemand het zich hardop afvraagt… hebben anderen het vast ook verstaan.
Voorlopig blijf ik mezelf trouw en ga ik in het maanlicht op pad. Mezelf afvragend ‘wat doe ik hier in hemelsnaam?’ Maar die vraag is meestal binnen 100 meter beantwoord… gewoon omdat het heerlijk is om gewoon te gaan, weer of geen weer… zin of geen zin. Als je eenmaal buiten bent is het goed en … ik loop altijd naar een vriend, een wijze vriend.
Liefs, Loes
