Vandaag is het 29 juni. Vandaag heb ik me kunnen aanmelden voor de eerste keer weer sporten. Maandenlang hebben we niet kunnen sporten op de sportscholen, nu mag het weer. We leven momenteel in corona-tijd, een vreemde tijd. Wereldwijd woedt de longziekte vooral bij zieke, oude en arme mensen. Mensen die dicht op elkaar wonen, een zwakke gezondheid hebben of in slecht geventileerde gebouwen wonen of werken. En ook de overdracht van dieren op mensen (en waarschijnlijk ook andersom?) stemt niet blij. 10.000.000 mensen zijn wereldwijd besmet lees ik vanochtend in de krant, da’s een hoop. Hier in Nederland is het momenteel rustig. De mensen hier worden de maatregelen zat en er zijn demonstraties tegen de 1,5-metersamenleving. Maar we moeten gewoon nog steeds op onze hoede zijn. Zelf vermijd ik drukke plaatsen en trek me zoveel mogelijk terug in de natuur. Plaatsen waar regels gelden, ontloop ik zoveel mogelijk, ben een beetje allergisch voor regeltjes 🙂 Ik voel me niet graag beperkt in mijn doen en laten. Ik denk dat veel Nederlanders dat hebben, we zijn een vrij volkje 🙂 Maar we zijn ook intelligent… toch? Zo, dat is genoeg over corona… de kroon op de veranderingen in deze mooie eindtijd van het vissen-tijdperk. We worden zo gedwongen om een goede start te maken in het Aquarius-tijdperk! Er wordt een hoop verduisterd deze dagen.
Belangrijk is om deze vreemde tijd goed door te komen. Zorg goed voor jezelf en de mensen om je heen. Ik hoop dat je zo min mogelijk geplaagd wordt door stress, want dat is een ziekmaker! Belangrijk is om (zelf)vertrouwen te hebben! En daar biedt ‘de maan van de speer’ je alle kansen toe! Het thema van deze maan is ‘bouw aan je zelfvertrouwen!’. En in het Indiaans sjamanisme staat ze voor ‘zij die heelt’. Dit zijn de thema’s waar het nu om draait.
Deze tijd van het jaar staat voor de balans tussen groei en oogst. Moet je iets nog laten groeien of moet je al oogsten? Op wereldschaal speelt dit ook… hoelang laten we onze behoeften doorgroeien? Wordt het niet eens tijd om de groei te stoppen en te gaan oogsten? Vooral hier in het welvarende Westen? Ook andere volkeren willen groeien en hebben behoeften. Onze ‘voetafdruk’ mag kleiner worden omdat die van anderen groter wordt. En wat is oogsten dan? Misschien wel inzien dat die tomeloze behoeften van ons, ons niet gelukkiger en gezonder maken. Maar dat vrijheid, sociale contacten, nabijheid, huidhonger véél belangrijker zijn dan ‘hebbedingen’, ‘drugs’, ‘fastfood’ en andere ‘verdovende zaken’ die ons enkel ontevredener, ongelukkig en ongezonder maken. We hebben van deze ‘gekroonde tijd’ wel geleerd wat belangrijk is, laten we dat gaan oogsten!
Maar nu terug naar vorig jaar… ons van nog geen virus bewust. Dat er een crisis aan zat te komen voelde ik, en velen met mij, wel aan… maar van welke kant?
15 augustus 2019 – Volle maan van de Speer
Het is weer zover!! Mijn favoriete jaargetijde staat weer voor de deur 🙂 De herfstmanen zijn er weer, te starten met de volle maan van de Speer! De herfstmanen staan symbool voor loslaten. De natuur doet het ons zo mooi voor. Het is de tijd van loslaten en delen. Tijdens de Speer mogen we ons focussen op wat we kunnen laten gaan. Kunnen we ons focussen op wat echt belangrijk is. Daarna komen de Zalm (wijsheid), het loslaten en delen. En als klapper op de herfst, mogen we er over spreken tijdens de Heuvel van de Barden. Dan mogen we dankzeggen voor alle wijsheid die we weer vergaard hebben afgelopen jaar.
Maar zover is het nog niet. Tijdens deze maan focussen we ons op wat echt belangrijk is, op wat we los kunnen laten. En ieder jaar herhalen we dit en zo komen we steeds dichter bij wat, voor ons, belangrijk is… onze kern(waarden). En dat geldt natuurlijk ook voor mij 🙂 Ik loop al heel wat jaren mee in deze natuurlijke cirkel en ieder jaar laat ik meer gaan en ieder jaar kom ik dichter bij mijn kernwaarden. Sommige jaren lijk ik stil te staan en andere jaren maak ik een flinke sprong, het is allemaal goed… als je het je maar bewust bent.
Het is 15 augustus en 23.15. Het is best laat om nog de deur uit te gaan. Maar ik wilde graag naar de film ‘Mongol’ kijken en had mezelf beloofd om daarna te gaan wandelen. En wat ik mezelf beloof is belangrijk en wil ik altijd zoveel mogelijk nakomen. Net als het vanochtend om 6.30 opstaan om vroeg naar de sportschool te gaan… mijn bed voelt vanavond ook weer lekker. En gesport hebben voordat de dag begint, ook.
Dus laat de deur uit. De hele week heeft het geregend, en flink ook! Wat waren we daaraan toe en de natuur helemaal! Maar voor nu is het droog. Het is windstil en wat zwoel, heerlijk om te wandelen. Rond deze tijd loopt er ook niemand meer op straat. De meeste lichten in de huizen zijn gedoofd, morgen gewoon weer een werkdag voor de meeste mensen. Als ik de hoek omsla bij mijn huis zie ik een kat in het licht van de lantaarnpaal, zo’n mooie zwarte schim. En als deze wegschiet struint er een flinke egel voorbij 🙂 Leuk, al twee ontmoetingen zo vlak bij huis. Ik ga ervan uit dat ik nog heel veel slakken zal ontmoeten… liefst niet onder mijn schoenen 🙁 Maar dat valt 100% mee ondanks de vochtige grond. Als er veel slakken op pad zijn loop ik niet ontspannen en is mijn blik constant op de grond gericht, niet fijn. Maar nu is het pad helemaal ontvolkt 🙂
Op het water dobberen de ganzen. Ze mopperen wat als ze mij in het vizier krijgen maar slaan gelukkig niet aan het ‘gakken’ met z’n allen.
Mijn staf ligt horizontaal in mijn rechterhand en tegenwoordig gebruik ik ‘m als statief om foto’s te nemen van de maan. En natuurlijk is het gewoon mijn maatje dat altijd meegaat op de vollemaanwandelingen. Ik heb hem jaren echt nodig gehad. Toen liep ik moeilijk en wat extra steun was nodig. Wat heerlijk dat ik geleerd heb om zaken los te laten 🙂 In dit geval suiker! Dat was zo’n fantastische zet! Daarmee heb ik veel veranderingen ten goede ingeluid. Als ik nu naar mijn conditie en lichaam kijk, dan is dat een wereld van verschil! Van 102 kg naar nu 80 kg en zonder moeite, enkel met loslaten van wat overbodig is… killing your darlings 🙂 Ik heb suiker laten gaan, koffie, vlees, fabrieksbrood en nu ook ‘teveel’ eten. Ik kan met zoveel minder toe dan wat ik gewoon was te eten! De rust die het mijn lichaam geeft is fijn. En wat ik nu eet wordt daardoor ook beter opgenomen, het hoeft er niet snel doorheen omdat de volgende lading eraan komt 🙂 Wat ik al jaren toevoeg zijn vezels, veel vezels! Bij alles wat ik eet beoordeel ik of er wel genoeg vezels in zitten, want daar wordt mijn darmflora blij van en ik dus ook (serotonine, ‘happy hormoon’, wordt voor 80% aangemaakt in de dikke darm door de darmflora, die leeft van vezels!). Ik ben eigenlijk steeds blijer en fitter geworden door geliefde zaken los te laten. En daar mag ik nu weer aan gaan staan.
Zo, met z’n tweeën, loop ik richting brug naar het buitengebied. Vlak voor de brug ligt er een poes te rollen over de grond, dat moet ‘Kroelie’ zijn! Het ‘vallende’ katje dat altijd omvalt als ze mij ziet komen 🙂 De bedoeling is dat ik dan haar buikje aai. En natuurlijk doe ik dat 🙂 Ik besluit een foto van haar te maken. En dat vind ze niet zo leuk, ze wandelt van me weg. Gewoonlijk kan ik de eerste 50 meter niet doorlopen omdat ze mij steeds tackelt door tussen mijn benen door te lopen en voor me te vallen. Nu gaat ze op een afstand zitten en ik kan doorlopen… goeie om te onthouden 😛
Over lopen gesproken, ik heb nu van die ‘Healty sea socks’ aan. Mooie sokken gemaakt van bio-katoen en opgedoken oude visnetten, mooi verhaal… maar ze zijn me net te groot en te glad. Ik schuif heen en weer in mijn schoenen 🙂 Maar ik heb besloten me daar niet aan te ergeren. Eens kijken wie ik daar bij mee kan maken… ik heb er nog zes paar van liggen. Ook maar weer loslaten.
Ik besluit eerst even bij Ariël langs te gaan… Boompje klinkt me nog wel steeds vertrouwder dan Ariël. Het riet aan de zijkanten van de weg staat hoog. Het geeft mij een gevoel alsof ik door holle wegen loop, van die diep liggende wegen in voornamelijk Engeland. Een vakantiegevoel 🙂
Even later komen de wilgen van het wilgenlaantje in zicht. De maan staat nog steeds helder te stralen. Het is een heerlijke heldere nacht… voorlopig. Als ik bij Ariël kom, begroet ik hem en ik vraag me af of ik nog bij B8 aan zou gaan. Ariël heeft nu twee plastic bescherm-‘krullen’ om zijn stammetje. Een maand geleden zag ik dat een schaap een flinke hap uit zijn barst had genomen en een groot stuk had losgescheurd 🙁 Voormalig Boompje had ook zo’n gigantische wond waardoor hij altijd achter is gebleven in zijn groei en uiteindelijk bezweken is aan inrotting van de oude wond en een fikse storm. Samen met mijn man hebben we een tweede beschermkrul geplaatst. Nu moet er een schaap op stelten aan te pas komen!
Ik zie dat de wond al ingedroogd is en ik hoop dat die op den duur dicht zal groeien. Hij heeft nu een pruikje van 7 takken 🙂 Mooi! Zeven takjes voor het 7e boompje in de rij. Als ik hem, boven de plastic krullen, omvat met mijn handen… krijg ik “Moed” van hem. O, wat een mooi woord!! Niet moedig maar MOED. En nu dan even erop googelen: “Moed is de bereidheid de confrontatie met lichamelijke pijn, tegenslag en levensbedreiging, onzekerheid, angst en intimidatie aan te gaan en te doorstaan. Het is een van de vier kardinale deugden, een psychologisch kenmerk en een karaktertrek. Soms wordt er onderscheid gemaakt tussen lichamelijke moed en morele moed.” Allememaggisch dat is een mond vol en wat een lading! En wat een treffende spreuk vind ik zo op het internet. De moed om het steeds opnieuw te proberen en dat vol te houden. Dat is zo mooi van het werken met de vollemaan-cirkel 🙂 Ieder jaar kan je je thema van die maan weer aanpakken. Kansen gaan niet voorbij, ze komen voorbij… aan ons om die kansen te benutten. En dat kan met ieder jaar een klein stapje en misschien wel een grote stap. Maar dat is niet belangrijk, belangrijk is je bewust te zijn van die keus, steeds weer! En wat mooi dat ik deze spreuk vind op de webpagina van https://kundaliniyogawageningen.nl/yoga-voor-moed/ Juist de Yoga-vorm waar ik me eens in wilde verdiepen… kundalini 🙂 Een goede vriend werkt ermee en gister zag ik het voorbij komen tijdens de film ‘Woodstock’; dingen komen nooit alleen als het belangrijk voor je is. En nog frappanter was de chat die ik met een nieuwe FB-vriend had. We hadden het over afvallen en tussen de berichten door postte hij ‘courage’, ik vroeg hem wat dat betekende… MOED. Het kippenvel stond direct op mijn benen… de avond ervoor kreeg ik MOED van Ariël en nu komt het me zomaar weer voor de voeten. Het kan niet anders dan dat dat echt voor mij bedoeld is. En als ik zo even teruglees naar de omschrijving, spreken veel zaken me ook wel aan. Na 58 jaar leven heb ik veel van dit soort zaken mogen tegenkomen en ermee mogen worstelen… en achter me kunnen laten, als overwonnen mogen beschouwen 🙂
Leuk is dat ‘wellicht gerelateerd aan moed’… moeder voorbij komt 🙂 Er is inderdaad een dot moed voor nodig om moeder te worden! Want ik heb me nooit kwetsbaarder gevoeld dan toen ik net moeder was en met mijn zoontje in de kinderwagen ging wandelen! Natuurlijk in het bos 😛 Ik weet nog dat ik toen dacht: “Als ‘ze’ hem pakken kunnen ze mij de horlepiep laten dansen”. En vreemd dat ‘moed’ dan juist omschreven wordt als ‘mannelijkheid’ 😛
Maar er is inderdaad moed voor nodig om dingen onder ogen te zien en aan te pakken… los te laten!
En zo laat ik Ariël achter me en vergeet B8 volkomen. Als ik zulke prachtige woorden van Ariël krijg…
Ik heb nu de moed om het bos in te gaan. Vorige keer, toen ik me negatief voelde, ben ik niet gegaan. Toen ben ik om het bos heen gelopen. Nu had ik de moed wel 🙂 Wel laat ik het pad dat knispert onder mijn schoenen voor wat het is. Ik ga het met gras begroeide pad in. Hier kan ik in stilte lopen. En stil dat het is… voor wat je stil kan noemen met de A28 in de buurt en de rondweg naar Stadshagen. Maar om 00.00 is het redelijk stil. Aan het einde van deze weg ligt een moerasgebiedje. Hier heb ik ooit een uil zien jagen… die bijna op mij landde 🙂 Ik stond zo stil te kijken. Nu zie ik niets gebeuren… er gebeurt natuurlijk meer dan genoeg, maar dat buiten mijn waarneming. Ook hier is een bruggetje, zo’n bruggetje met maar één reling. Waar je zo lekker kan zitten om over het water te staren. Maar voor nu klim ik op de reling, hoog en droog. Ik denk dat ik zeker een kwartier genoten heb van de stilte. Gewoon even helemaal niets.
Als ik verder loop over de dijk, gaan mijn gedachten terug naar Castlefest. Ook daar heb ik losgelaten. Na 13 jaar groen te zijn geweest, waren we er nu als piraten. We speelden spelletjes met de bezoekers en mijn man en ik stonden weer met de ruilkar. Maar wat heb ik het moeilijk gehad! Wat miste ik mijn groene alter ego! Het gebied waar wij gevraagd waren te werken noopte ons tot geen schmink, dus een andere rol. Maar wat heb ik het gemist en wat hebben anderen ons gemist! Nu heb ik vier dagen op een grasveld (ingericht als koopgoot… ja, ja… klinkt negatief, maar ik was ook niet blij) gestaan en niets meegekregen van het festival. Nee, soms leer je dat je niet alles kan los laten 🙂 dan leer je weer waar juist je kracht ligt. Hopelijk kunnen we er volgend jaar hartelijk om lachen. Gelukkig mogen we aanstaand weekend (Middeleeuws en Fantasy Festival Winschoten) wel weer groen. Twee nieuwe groentjes mee en veel plezier maken! Het weer is alvast perfect… natuurlijk gewoon besteld 🙂 Ik moet er nog wat spulletjes voor klaarmaken, grijpertjes pimpen en schmink regelen.
Maar ook deze gedachten mag ik laten voor wat ze zijn. Het is fijn om enkel in het ‘hier en nu’ te wandelen. Het donkere bos aan de ene zijde en de dijk met onderaan het water en het laag gelegen bos aan de andere zijde. Het is mooi hier! En dan loop ik bijna een egel omver 🙂 Mijn tweede egel van deze wandeling! De egel staat volgens mij voor ‘voorzichtigheid’ 🙂 en misschien wel prikkelbaarheid. En een, door twee egeltjes, gewaarschuwd mens telt voor twee.
Wat een ontzettend leuke website en wat een boel informatie over de egel 🙂
En nog een website… wat is er een hoop te duiden met de egel 🙂 Vast niet voor niets dat ik er nu twee tegen kom. Eigenlijk nooit eerder een tegen gekomen tijdens mijn vollemaanwandelingen.
Egel op je (levens)pad?
Doorkruist de egel jouw (levens)pad? Misschien heeft deze je iets te vertellen:
De egel symboliseert zelfbescherming. Als een egel zich bedreigd voelt, rolt hij in een bolletje en zet hij zijn stekels uit als verdedigingsmechanisme. Misschien voel je je in het leven bedreigd, aangevallen, onveilig en heb je angst? Misschien is het eens goed om te kijken waar die angst vandaan komt en probeer je open te stellen. Zoek in vertrouwen een oplossing voor deze angsten. Communiceer, stel je open en maak je eigen keuze, zonder je te verschuilen achter je stekels. Vertrouw op wat je doet en laat los, waar je geen controle over hebt.Hij is zo vol vertrouwen en schuilt zich zo achter zijn verdedigingsmechanisme, dat hij maar roekeloos een weg oversteekt met alle gevolgen van dien. Vraag daarom jezelf af of je iets doet uit diep innerlijk vertrouwen of dat het voortkomt uit roekeloos gedrag. Word je opgejaagd door stress of word je onder druk gezet om een keuze te maken. Ga dan niet roekeloos te werk maar kijk eerst diep in je ziel, welk antwoord de beste oplossing is. Laat je niet opjagen, ga niet roekeloos te werk, want dat kan fataal aflopen.
De egel vertelt je: ‘blijf niet te veel in het verleden hangen, ga verder en zie de toekomst met vertrouwen tegemoet’.
En hier is MOED voor nodig!!
Vanochtend toen ik naar een uitzending van het Humanistisch Verbond keek, was er een tafelgesprek met filosofen over vrijheid. Mij is een definitie heel erg bijgebleven.
“Vrijheid is het kunnen kiezen voor je eigen beperking”. En dat is wat ik doe. Ik beperk mezelf steeds meer 🙂 en vreemd genoeg voel ik me daar vrijer door. Door me steeds bewuster te worden van mijn keuzes, kies ik steeds beter wat er bij mij past. Want wat worden we omringd door keuzes!!! Door me te beperken heb ik steeds minder last van ‘keuzestress’ 🙂 En niet enkel in materiële zaken maar ook in mentale zaken. Waar kan ik wel invloed op uitoefenen en waar niet. En als ik dat wel kan, doe ik dat dan of laat ik dat? En als ik zaken wel aanpak, hoe doe ik dat vanuit een positief standpunt… hoe kan ik werken aan wat ik wel wil en niet aan wat ik niet wil? Het constant bewust zaken positief benaderen is pittig. Want wat denken we graag in negatieve termen :-p Ik wil dit niet, zo is het niet fijn, dat kan ik nooit, dat durf ik niet… enz., enz. Het universum kent geen ‘niet’ en ‘geen’ ! Het universum werkt enkel positief … wens en zeg wat je wel wilt en dan werkt het veel beter.
En nu wil ik een mooie heidewandeling maken! Mijn man komt net thuis van een tuinklus… en ik ben klaar met mijn vollemaanverslag. En buiten schijnt de zon 🙂 Hoe goed wil je het hebben!
Liefs, Loes
‘Moed’ is er de afgelopen tijd genoeg geweest… onder hen die dichtbij zieke mensen hebben gewerkt, niet wetende wat dat voor hen ging betekenen. Moed om door te gaan en niet te verzaken, moed om jezelf ‘op te sluiten’ met zieke ouderen, niet wetende wat het jou gaat brengen… dat is beslist moed. Gelukkig zijn dit soort keuzes mijn deur voorbij gegaan.
De afgelopen maanden hebben we het goed gehad! Buiten ons werk, dat voor ons gewoon doorgang vond, was er niet veel anders dat onze aandacht vroeg. Natuurlijk de zorg voor mijn beide ouders (85 en 87) die steeds wat meer wordt, maar dat terzijde. We hebben zoveel genoten van de natuur! We besloten om ieder weekend een mooi stukje Nederland op te zoeken, een stukje dat we nog niet kenden. Soms dichtbij en soms veraf. Zodoende zochten we ook vrienden op die veraf wonen en ons een bed aanboden om in hun omgeving te genieten van al het moois dat ons eigen land ons biedt. Geen festivals meer om ons op voor te bereiden, geen overleg op Facebook over hoe, wat, wie, waar, wanneer… wat een rust! De tuin heeft er nog nooit zo mooi bij gestaan 🙂 Alles wat een plantje kan huisvesten heeft een bewoner gekregen van ons. Wat een bloemenzee en wat een tijd om te bewateren! Iedere dag ruim een uur aan plantjes water geven, vooral met de hitte van afgelopen tijd. Maar wat is dat ‘zen’. Heen en weer lopen met een gietertje en de plantjes vertroetelen. Oude bloemen verwijderen en slakken vangen 😛 Ja, ik ben mijn eigen stukje grond weer veel meer gaan waarderen en er van gaan genieten. Voorgaande jaren kwamen we amper in de tuin… te druk met andere zaken.
Stiekem geniet ik van deze tijd, van de rust en de persoonlijke ontmoetingen 🙂
En wat is die definitie van vorig jaar toepasselijk in deze tijd! “De vrijheid om te kiezen voor je eigen beperking”. We zijn beperkt… en vreemd genoeg maakt dat ook vrij. Het gevoel niets meer te missen, want er is niets om te missen… dat geeft zo’n vrij gevoel! Er wordt niet meer ‘aan ons getrokken’, we hoeven niet meer te kiezen wat we nu weer mee willen gaan maken 🙂 De eigen achtertuin is voldoende en het is goed.
Gelukkig mogen we onze ouderen en zwakken weer bezoeken en knuffelen, want dat is wat we willen oogsten… nabijheid en liefde <3
Hopelijk volgend jaar een vrijer geluid!
