Recensie: Nevelvrouw

Nevelvrouw, Kind van de wegen, deel 3
Linda Wormhoudt
Uitgeverij A3 boeken, 2016, 246 blz. € 19,50. ISBN 978 94 91557 29 3

cover_nevelvrouw

Na ‘Nephilim‘ en ‘Beschermheer‘ is dit het derde deel van het levensverhaal van Linda Wormhoudt. En ook dit keer heeft ze meerdere lagen verwerkt in het verhaal, en vertelt ze het verhaal vanuit meerdere standpunten.

De zoekende vrouw uit Nederland reist in dit boek naar IJsland, op zoek naar Hella, de godin van het dodenrijk. “Ga naar IJsland en zoek de rivier die naar boven stroomt”, was de boodschap die zij in haar dromen kreeg. Naast een verslag van een reis naar een ander land, is het ook een verslag van een innerlijke reis, een spirituele zoektocht. Het vervolg van de reis die Linda eerder maakte naar Koerdistan en naar Sami-gebied. Ze is nog steeds volger van Odin, maar zal ontmoetingen hebben met andere goden. En met vergeten volkeren: reuzen, trollen, alfen, de huldra.

Na het lezen van het boek weet je veel meer over IJsland dan tevoren. Over het vulkanisme en hoe het landschap daardoor wordt bepaald. Over de geschiedenis van de bewoners, de Denen die als immigranten kwamen en hun Ierse slaven, en over de kolonisatie van Groenland. Maar ook over de oorspronkelijke inwoners van IJsland en de magie die deze verschillende groepen bedreven. Een grote rol spelen de runen, en dan vooral de runen die door de afzonderlijke stammen en personen worden gebruikt. Verloren gegane runen die nu beschreven worden en weer kunnen worden gebruikt. Zolang je ze met respect gebruikt en met toestemming van de krachten waar ze vandaan komen.

Die kennis wordt je soms aangereikt in korte hoofdstukken, en is elders onderdeel van het verhaal. Door de verschillende standpunten zou je kunnen spreken van meerdere verhalen, maar de draden maken samen één kleed, één roman.

Ik heb het vermoeden dat dit – voorlopig? – het laatste deel is van de reeks ‘Kind van de wegen’. De weg leidt ergens heen waar Linda een bestemming heeft. Ook daarover wordt een tip van de sluier opgelicht.

Ik weet niet of dit boek, als roman, iedereen zal aanspreken. Maar ik heb ook dit deel weer verslonden, en weet dat ook anderen niet kunnen wachten om het te lezen. Wie interesse heeft in seidr en runen, wie tussen de regels door kan lezen over een ander wereldbeeld, die zal ook dit boek zeer waarderen. En als het woord ‘rouwvrouw’ je aanspreekt, lees het dan vooral ook.

Over Jana

Wicca is mijn religie, achteraf gezien is dat altijd al zo geweest. Ik heb het geluk gehad mensen te leren kennen waarmee het goed klikte. In 1984 hebben zij me ingewijd in een Gardnerian coven. Anders was ik alleen verder gegaan. Mijn ideeën over de rol van man en vrouw komen in wicca terug. Zo ook mijn ideeën over het belang van natuur en milieu: ik vier de jaarfeesten en eet de groenten van het seizoen. En de Wiccan Rede ('Doe wat je wilt, mits het niemand schaadt') was al mijn lijfspreuk voor ik wicca leerde kennen.
Dit bericht is geplaatst in Boeken met de tags , . Bookmark de permalink.