De felle kleuren van de dood
Als bomen mij juichend toezingen
in hun feestelijk gewaad
en zij mij ontzag afdwingen
door hun verschijning in vol ornaat
word ik volledig overrompeld
door hun kleurintensiteit
vind mij compleet ondergedompeld
in hun uitbundige afscheid
Want zo voelt het toch het meest
als dat zij na hun vrucht te geven
hun ‘zijn’ vieren in één groot feest
zij hierom zijn gekomen tot leven
toen het voorjaar hen wakker stiet
toen zij op krachten waren gekomen
na hun vorig vreugdelied
gevolgd door diepe donkere dromen
Hoewel ik weet dat deze kleuren
hun jaarlijks eind inluiden zal;
gepaard met zoete najaarsgeuren
een teken zijn van hun verval,
geniet ik echt met volle teugen
van het huidige seizoen
kan mij losbandig verheugen
in ’t verkleuren van het groen
Ik onderga alle toonaarden
van deze prachtige symfonie
en spreek in lyrische superwaarden
over hetgene dat ik zie
Doch geen rijm kan mijn gevoel weergeven
-ik word overmand: het is te groot-
voor dit vurig vlammend festijn van leven
deez’ felle kleuren van de dood
