Twee volle manen: speer- en blauwe maan

Geplaatst op 28 juli, 2024 door Loes

De volle maan schijnt helder door de twijgen van een wilg heen.
Vorig jaar zaten we met twee volle manen in augustus! En een volle agenda 🙂

En het thema van deze Wiccan Rede Online is ‘verplichtingen aangaan’. Omdat ik een loyaal wezen ben, ‘ik maak af waaraan ik begin’, spreekt mij dit wel aan. Toch heb ik hier wel een kanttekening bij gekregen. Een tijdje terug heb ik een zweethutsessie mogen meemaken, van heel wat uren! Na vier ronden ‘doodgaan’ ben ik eruit gestapt. Ik realiseerde me dat ik mocht stoppen, dat ik mocht zeggen tot hier en niet verder, dat ik niet loyaal hoefde te zijn en daardoor juist heel loyaal, aan mezelf! Had ik dit in mijn vroege pubertijd gedaan, dan had dat mij heel wat ellende bespaard! Ik neem deze wijze (en o, zo simpele les) mee en zal er naar leven… welke verplichting het ook aangaat! Ik heb mijn werk, mijn mantelzorg, mijn groene groep, mijn huwelijk en mijn kinderen en voel me naar hen allen verplicht er te zijn, en dat is goed… zolang het goed voelt.

En nu mijn maanwandeling uitwerken van vorig jaar… voelt nog steeds goed!

Twee volle manen… twee super manen… twee festivals te gaan!

Een roze waterleliebloem en enkele bladen drijven op het water.

Volle maan van de Speer op 1 augustus en de Blauwe maan op 31 augustus

Twee super volle manen in de maand augustus! En beide manen vallen op de avond voordat wij vertrekken naar een meerdaags festival. Op 1 augustus is het bar en boos buiten, de regen komt met bakken uit de hemel en er zijn behoorlijke windstoten. Alle reden om wat gas terug te nemen en voor een rustige avond binnen te kiezen. De volgende dag rijden we naar Lisse om daar te tenten op te zetten voor Castlefest. Met windkracht 6 hebben we de tenten weten op te zetten, een behoorlijke uitdaging. De woensdag- en donderdagavond hebben we met de groene groep doorgebracht in ons stamcafetaria in Lisse. En zelfs de donderdagmiddag hebben we daar geluncht, een droge gezellige locatie om de regen te trotseren! De voorspellingen voor het weer waren heel slecht. Maar zowel wij, als groentjes, als de mensen van de Heidense Bende hebben hun best gedaan voor goed weer. En zowaar: op vrijdag, de belangrijkste dag voor ons, was het droog! En ook zaterdag en zondag was het goed te doen. Een enkele bui liet zich gaan boven het terrein en verder was het best te doen… op de gigantische modderpoelen na op diverse terreinen 🙁 Maar ook dat zullen we snel vergeten. Zoals we eerdere edities vergeten zijn die nat waren… maar daar hebben we de foto’s voor 😛

Dit jaar werden wij als Greenthingz voor het eerst verbonden met de Heidense Bende, die ook altijd heel actief is op Castlefest. We werden geacht om tegelijk onze Wickertijd in te vullen. En wat was het mooi! Wij startten onze optocht, zoals gebruikelijk, op de heuvel in het midden van het terrein. In stilte, met slaande trom, liepen wij door het bos om op het terrein van de Heidense Bende ‘in de wacht te gaan’. Van daaruit sloten wij achteraan de stoet van de Heidense Bende om bij de Wicker als eerste ons offer te mogen brengen. De mensen van de Heidense Bende hadden hun posities ingenomen rond de Wicker en wij hadden ons Wickermoment zoals we gewend waren. We voelden ons mooi gedragen door deze houding van deze grote groep mensen. Het is zeker voor herhaling vatbaar! Het kippenvelmoment was de reactie van het publiek, vooral in het bos. Mensen stonden doodstil langs de kant van de weg, geen woord werd er gezegd. Ik denk dat dat ook kwam omdat er geen vooruit rennende organisatie of fotograaf was, die de boel vrij maakte. De mensen gingen aan de kant omdat wij eraan kwamen, niet omdat dat gevraagd werd… iets om te onthouden <3

Het thema van deze volle maan is dan ook “Bouw aan je zelfvertrouwen”. Onze Speer was gericht op onze offering (de elementen) bij de Wicker, die dit jaar stond voor Moeder, Oermoeder, Voormoeder en Moeder van de toekomst… onze moederlijke zorg voor Moeder Aarde. Moederliefde wordt ook wel liefde en zorg zonder verlangde tegenprestatie genoemd, onbaatzuchtig. Hopelijk hebben wij met onze offering een kleine bijdrage kunnen brengen in de balans van de elementen. Er zijn zoveel branden, overstromingen, aardverschuivingen en stormen… en het beloven er alleen maar meer te worden.

De supermaan heeft behoorlijk haar werk gedaan als ik het mag geloven. Zelf was ik behoorlijk moe en ik hield erg veel vocht vast! Op de maandag na Castlefest was mijn avond gewicht 2,5 kg zwaarder dan mijn ochtendgewicht… 2,5 liter vocht mocht ik die nacht afwateren! Later las ik dat dat onder invloed van de maan kon gebeuren. Aangezien het mijn probleem is, was dat nu extra aanwezig! Twee supermanen in één maand. Eén in Waterman en één in Vissen… Lucht en Water… twee elementen die mij als Aarde vruchtbaar kunnen maken. En Aarde die Water vasthoudt is een vruchtbare Aarde :-/ En zo kunnen we nog wel een tijdje filosoferen over de elementen en wat dat over jezelf zegt.

De tweede volle maan, de zogenaamde Blauwe, was op 31 augustus. De dag erna rijden wij naar Lüdinghausen waar Annotopia is, een Fantasyfestival op Duitse bodem. Veel steampunk en post-apocalyptisch; daar kan je je hart ophalen! Geweldige kostuums! Ook veel goede Star Wars-kostuums trouwens. Wij als Groentjes zijn dan echt wel van een ander kaliber 🙂

De Blauwe maan, heb ik geleerd, is de tweede volle maan in hetzelfde sterrenteken! Dat is wel wat anders dan de tweede volle maan in een maand. Zelf vind ik de verbinding met het sterrenbeeld wel wat meer aanspreken. Maar aangezien Modron niet meer bestaat, krijg ik daar geen informatie meer over binnen, helaas!

Ik zal vanaf nu dan de maandmaan volgen met betrekking tot de Blauwe maan. En bovenal is het belangrijk om iets te doen met de handvatten die je aangereikt krijgt, of die nu van sterrenbeeld tot sterrenbeeld lopen of niet. Feit is dat deze maan heftig is! En dat je er veel mee kan doen, als je wilt. De vragen die in dit artikel staan zijn wel een uitdaging, ik zal ze hier aanhalen:

Stem af op de transformerende energie van de blauwe supermaan en beantwoord deze 8 vragen.

  1. Tijdens welke activiteiten lijkt de tijd stil te staan en ga je volledig op in het moment?
  2. Waar ben je goed in?
  3. Welke gedachten komen in je op als je nadenkt over je ideale leven?
  4. Hoe voelt het om je ware zelf te zijn?
  5. Als je anderen op jouw unieke manier kunt helpen, wat zou je dan doen?\
  6. Met wie voel jij je het meest verbonden?
  7. Wat maakt jou intens gelukkig?
  8. Welke concrete actie wil je ondernemen om voor anderen zichtbaar te maken wie je werkelijk bent?

Wat een mooie vragen om over te reflecteren! En gelukkig kan ik er antwoord op geven 🙂 De tijd verdwijnt voor mij als ik in het bos ben en als ik als ‘groen wezen’ mag werken, Mutti is echt mijn alter-ego.

Ik ben goed in het samenstellen en leiden van een groep enthousiaste spelers en het gezond houden van deze groep… al 16 jaar! Ik vind mijn leven best ideaal, veel plezier afgewisseld met fijn werk, dat ertoe doet. Ik zal altijd mijn ware zelf zijn, wat ik ook speel, mijn ware ik schijnt overal doorheen… ik hoef geen masker te dragen. Als mensen door mij gecoacht willen worden maak ik daar ruimte voor, voor de rest wil ik graag een glimlach op de gezichten van mensen toveren. Dat is het mooiste wat er is, bijdragen aan het plezier van mensen en daar zelf ook plezier in hebben… dat zouden er meer moeten doen! Ik voel me verbonden met mijn groene familie, met de mensen die ik aan mij en aan elkaar verbind. Het doet mij heel goed als ik merk dat de groene familie elkaar ook in het dagelijks leven opzoekt en ondersteunt. Intens gelukkig ben ik als ik me fit en gezond voel en dat het met de mensen van wie ik hou goed gaat. Ik laat mezelf, dacht ik, redelijk zien. Zowel in mijn rol als werknemer, mantelzorger, entertainer, moeder en partner. Ik heb het gevoel dat mensen duidelijk weten wat ze aan me hebben. En ik geef mijn grenzen ook aan, de ene keer wat beter dan de andere keer denk ik… maar dat ze er zijn is duidelijk.

Met Blauwe maan kan je dus reuzenstappen maken met je persoonlijke ontwikkeling. Zelf ben ik bijvoorbeeld gehandvast met Blauwe maan in 2010. Dat was in november… twee uur in de kou bij de hunebedden in Havelte, daar wordt je pas blauw van 🙂 Maar wat was het geweldig!

Maar dit jaar loop ik naar mijn bomenvriend in het buitengebied van Zwolle. De avond is stil. Het is 21.30 als ik de deur uitstap. Geen zuchtje wind en de temperatuur is heerlijk! Een lekker dik vest en een sjaal zijn voldoende om comfortabel te wandelen. Ik ben twee maanden niet aan de wandel geweest, veel te druk met van alles en nog wat. Ik zie dat de planten en bomen al zoveel verder zijn gegroeid! Het riet staat hoog langs het water en de knotwilgen zijn flink doorgeschoten! Op het water is het stil, geen gans meer te horen. Op de hockey-velden wordt nog druk gespeeld, de grote lampen zijn aan en verlichten mijn weg.

Ik merk wel dat ik lang niet heb gewandeld. De oude blessure aan mijn linker hiel (achillespees) speelt op. De afwikkeling van mijn voet doet pijn. Ik besluit door te lopen en niets te forceren. Na een kwartier lopen met mijn hazelaarstaf gaat de afwikkeling al beter en de pijn verdwijnt. Sinds lang heb ik mijn staf weer even nodig gehad 🙂 na deze stroeve opstart is hij gewoon weer mijn statief voor mooie foto’s van de volle maan. Soms moet je even doorzetten ook als het oncomfortabel is 🙂

Een pad door het weiland, met aan de linkerkant een rij jonge wilgenboompjes.

Als ik rustig doorloop (aan de linker kant van de weg) word ik bijna als fietsenstalling gebruikt door een oudere dame op de fiets. Ze zag mij niet lopen en ik zag haar gelukkig wel. Natuurlijk schrok ze behoorlijk van me. Even later sta ik stil om een foto te maken van de maan, als een man aan komt lopen, ik hoor zijn schoenen knarsen 🙂 Als ik hem groet, schrikt hij zich een hoedje. Zomaar een stem uit het donker – hij had mij duidelijk ook niet gezien. Vanavond is mijn thema ‘Schrik van mij!’ Want hij is niet de laatste die zich rot schrikt van mij. Als ik midden op en brede landweg stil sta om weer een foto te nemen, word ik bijna door een knulletje omver gereden. Zijn vader zag mij ook niet… terwijl er wel lantaarnpalen zijn daar. Al met al heb ik vanavond de gave onzichtbaar te zijn!

Als ik bij mijn bomenvriend B8 ben voel ik dat het lang geleden is dat ik bij ‘m was. Zijn kruin is weer vol en er hangen veel takken voor zijn stam. Als ik ‘m knuffel krijg ik ‘Fantastisch’ van ‘m. Wat een mooi woord, ik blijf nog even bij ‘m staan in de hoop wat verduidelijking te krijgen. Maar nee… het is en blijft fantastisch! Het woord fantast zit daar natuurlijk in en Fantasy zit er ook in. Ik maak vaak de grap naar mijn man ‘Baron van Tast’ als hij naar mijn idee zaken anders maakt dan ze waren. Fantastisch is een mengeling tussen iets wat niet waar is en iets wat heel erg goed is… zó niet waar dat het aannemelijk wordt 🙂 het begint zowaar op iets groens te lijken 🙂 Ik denk dat mijn passie toch echt het meest ligt in het scouten van nieuwe spelers en het spelen zelf. Ook het contact met de organisatie van evenementen om samen iets geweldig neer te zetten vind ik erg leuk, ik denk graag mee in wat gedaan kan worden. En ook de mensen van mijn groep denken daar graag in mee. Zo heerlijk om te zorgen voor vermaak en plezier. Om mensen eens iets anders voor te schotelen dan wat gangbaar is. Om verrassend te zijn, om mensen mee te nemen in het spel. In ieder schuilt altijd nog het kind dat verwonderd wil worden, dat nieuwe zaken wil ontdekken. Zo heb ik nog steeds de wens om eens echt in contact te komen met natuurwezens… zo niet waar, dat het aannemelijk wordt <3

Ooit een oefening gedaan in ‘nieuw-zien’. Mijn ogen dicht gedaan in het stille bos. En bewust mijn ogen geopend toen ik dacht in staat te zijn om met vernieuwd zicht het bos te bekijken, zonder de mij geleerde werkelijkheid. Mijn blik ‘blurde’, alsof ik in een film zat en naar een andere werkelijkheid ging. Ik schrok hier zo van dat ik direct weer naar de mij vertrouwde werkelijkheid schoot, damn!! Ik ben er nog steeds van overtuigd dat er een andere werkelijkheid is, we zijn alleen verleerd ‘m te zien. Net zoiets als de ‘kleren van de keizer’, als iedereen zegt “het bestaat niet” dan zie je het niet meer. Fantastisch is meer dan heel goed 🙂 het heeft ook met je verbeelding te maken, je fantasie … love it <3

Mijn weg gaat verder door het bos. De lichten van de hockeyvelden worden gelukkig gedempt door de bomen en het bos wordt donker. Ik ben benieuwd of de weg verderop afgesloten is in verband met de dijkverzwaring die doorgevoerd wordt. Gelukkig kan ik mijn weg vervolgen door het bos en over de brug richting dijk. Het wandelen is zó fijn! Eigenlijk zou ik dat veel vaker moeten doen. Maar de bank is zó lekker aan het eind van de dag, beentjes omhoog en lekker tv kijken… een stomme bezigheid eigenlijk. En saampjes op de bank, aan het eind van de dag, is gewoon fijn. We hebben het beiden behoorlijk druk en dit zijn de momenten dat we samen zijn. Manlief moet vaak vroeg naar bed in verband met werk en dan zijn die spaarzame uurtjes waardevol. En dit zijn vaak de meest gemiste zaken als de partner wegvalt… de simpele dingen die je deelde, samen bankhangen 🙂

Maar voor nu is het genieten! Er komen nu minder drukke tijden aan en dan heb ik wat meer tijd om er weer op uit te gaan. We genieten nu van een heerlijke nazomer. Echt weer om eens vaker mijn bos te gaan opzoeken, overdag <3

Liefs, Loes

De zwanenbloem vormt een krans van roze bloemetjes bovenaan de stengel.

Nou, dat meer het bos opzoeken is ver te zoeken! Mijn achillespeesblessure is ruk! Ik wandel al een jaar niet meer. Voor de vollemaanwandelingen ga ik met de auto die kant op. De laatste keer dat ik van huis vertrok, kwam ik strompelend thuis. Zoveel pijn aan mijn voet. Nu vijf keer shockwave gehad bij de fysio en vooralsnog geen verbetering. Afgelopen volle maan helemaal niet gewandeld, we waren toen op ‘Fable and Fantasy’ in Emmen. De dagen erna was ik blij dat ik zat… mijn ‘verplichting aangaan’ was even op… nu even niet! Ik heb geleerd dat loyaal naar mezelf ook loyaal is, en misschien nog wel de belangrijkste!

En soms heeft loyaliteit met trots te maken. Ik weet nog dat ik me niet liet wegpesten uit een ‘vriendengroep’, ik bleef loyaal er deel van uit maken. Dat heeft me veel ellende opgeleverd. Dat soort loyaliteit is stom. En trots is eigenlijk ook stom. Trotseren is ook ellende weerstaan, boven jezelf uitstijgen. Maar daarin kan je dus ook jezelf verliezen… niet meer doen. Ik ben nog wel trots op mijn kinderen, hoe zij hun weg vinden in deze ingewikkelde wereld van keuzes, keuzes en nog eens keuzes. Hoe zij hun verplichtingen aangaan… en niet.

Geplaatst in Artikelen, Volle Maan Wandelingen | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Twee volle manen: speer- en blauwe maan

Recensie: A History of Witchcraft, Sorcerers, Heretics & Pagans

Geplaatst op 28 juli, 2024 door Jana

Cover of the book, with an old drawing of two witches around a cooking pot, one with a snake in het hand, and the other with a rooster.

A History of Witchcraft, Sorcerers, Heretics & Pagans
Jeffrey B. Russell & Brooks Alexander
Thames & Hudson, 2024, 224 p. ISBN 978-0-500-29728-5. € 17,95, $ 16,95

“In Galica, Spain, a popular phrase is Yo no creo en brujas – pero hay: ‘I don’t believe in witches – but they exist!’” The preface of the 2024 book starts with the same lines as the 1980 original that I bought in May 1986 (for ƒ 27,20). I cannot find a previous review in Wiccan Rede magazine, but I have used the Spanish phrase as a motto in online communities – fora – and also referred to the appendix of the original book several times. In it the origin of the word ‘witch’ is given. Contrary to what many people think, the Old English witan, ‘to know’, and all related words including ‘wise’ are unrelated to the origins of ‘witch’. The way the original author, Jeffrey B. Russell, explains this linguistic detail, is an example of how he presents historical facts about witchcraft. He refutes common misconceptions about sorcery and witchcraft and enlightens to a large audience that sorcery has always been around, worldwide, what it meant and how society dealt with it.

The original book already was a comprehensive account of the varied historical, anthropological and religious manifestations of witchcraft as a whole, and included chapters on modern witchcraft. The editor was right to reprint the book, and for this opportunity ‘Part II, Modern Witchcraft’ was revised by Brooks Alexander. Also added are a new preface, a new introduction, a revised conclusion and a completely updated bibliography. The author also mentions his article on ‘Witchcraft’ in the 2002 Encyclopaedia Britannica. The appendix is still included, there are still notes on the text and an (updated) index. But instead of the 94 illustrations of the old version, the new edition only counts 21 illustrations, that’s a pity.

The new chapters on modern witchcraft (or rather: Witchcraft) inform the reader of the sources of the religion that came to light in the mid 1950s. Gerald Gardner, who used material from occult sources to fill in what he experienced as a gap in the material. Doreen Valiente who subsistuted occult texts for poetry of her own hand and Celtic inspiration. Alex Sanders who with Maxine presented his own system, with again more ‘high magic’ aspects, and including gay people.
In America not only Witches from the UK (Raymond and Rosemary Buckland) brought in their own cultural heritage. Feminism plus women’s spirituality brought forth the Goddess movement, Dianic wicca, Reclaiming (Z Budapest, Starhawk). And:

Beyond its alliance with feminism, witchcraft’s emphasis on nature also resonated with the larger culture’s rising anxiety over the environment. Tim (‘Otter’) Zell was one of many witches and pagans of the period who took the notion of Earth as a living entity (James Lovelock’s ‘Gaia Hypothesis’) and conflated it with the presumed Goddess(es) of pagan religion. Zell, Starhawk, and other American witches continued to draw energy from environmental issues during the 1980’s, further increasing modern witchcraft’s social momentum and bringing it into even closer parallel with mainstream concerns.

The evolution of the internet was enthousiastically embraced by witches and pagans, as well as queer people. The website Witchvox became a very large meeting place, connecting people – worldwide – who before the internet were isolated individuals and groups.

In the 1990s, movies (The Craft) and television series led to large numbers of curious teenagers whose wishes for information and connection could not be met with the initiatiory movement. So they looked elsewhere for information, often among themselves. Witchcraft became part of teenage culture, helped by Silver Ravenwolf’s book Teen Witch but developing mostly separate from classical Wicca, and using other (social) media.
Another phenomenon was the – unexpected – warm welcome Neopaganism received in interfaith, including the 100th anniversary of the ‘Parliament of the World’s Religions’ in 1993. Don Frew:
“As we enter the 21st century, there is no question that the Craft is ‘mainstreaming’. Determining what this means will be our greatest challenge. …”

Jeffrey B. Russell in his new chapter on the role of witchcraft:

One need not be a witch to understand witchcraft as one expression of the religious experience. The ancient pagan religions, when deeply understood, are ambivalent, with both destructive and positive elements. Anthropologists, psychologists, and others have shown that they can be rich, beautiful, and insightful. Neopagan witches are attempting to retrieve the positive aspects of pagan religion and to weave them into a new, modern synthesis. The positive values inherent in this attempt include an emphasis on individual creativity and expression in moulding rites and beliefs. …

In the bookshop I saw a number of new books on historical witchcraft, but it was this concise updated volume on both historic (and anthropologic) views on witchcraft and sorcery and new ways of witchcraft that – again – caught my attention. And I still, and with renewed motives, recommend it wholeheartedly.

Geplaatst in Boeken, English articles | Getagged , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Recensie: A History of Witchcraft, Sorcerers, Heretics & Pagans

Een gesprek met Joyce Hellendoorn

Geplaatst op 28 juli, 2024 door Morgana

Morgana:

Hi Joyce, we hebben elkaar uitgebreid gesproken op de PFI-bijeenkomst in Lunteren, september 2022, over je werk met bomen, je boeken en over toekomstige boeken. Nu, juli 2024, is het zover: je boek De Roep van de Wilde Vrouw is voltooid en gepubliceerd.

Joyce: Jaaaaa, mijn boek is na twee jaar schrijven eindelijk gedrukt. Ik heb dit boek helemaal in eigen beheer uitgegeven. Naast dat ik natuurlijk de inhoud heb geschreven, zelf het schilderij voor de kaft geschilderd heb en daarna de kaft heb ontworpen. Arjan heeft daarnaast het nodige redactiewerk verricht waarna ik het binnenwerk zelf heb opgemaakt.

Wat was de voornaamste reden om het te schrijven?

Ik was persoonlijk geraakt door het verborgen vrouwelijke, dat wat vaak wordt weg-geborgen, de angst voor onze eigen kracht.

Vrouwelijkheid, yin, zacht en vloeiend. Maar ook de diepte van de aarde, daar waar warmte, oer, magisch, mystiek, nacht, grotten, dierlijk, de heks is. Ze horen bij elkaar en kunnen niet gescheiden worden, maar worden dat vaak wel.

Voor mij is vrouwenkracht in je oerinstinct kunnen zijn. Een menselijk dier zijn, roofdier het liefst. Verbonden aan het verhaal la Loba van Clarissa Pinkola Estes, de wolfsvrouw, maar tijger, panter, leeuwin, berin mag ook. Iets met klauwen en tanden en een staart. Een dierlijke staat van alert zijn in plaats van controle willen houden. Een staat van met de aarde verbonden zijn in plaats van in je hoofd zitten. Veel vrouwen zijn hoofdvrouwen en hoe vaker we achter een scherm zitten, hoe erger dat wordt, vele vrouwen hebben het ook niet eens door want in je hoofd zitten lijkt over het algemeen een best comfortabele, niets-aan-de-hand, staat van zijn. Dat geldt natuurlijk ook voor mannen. Maar omdat ik zelf een vrouw ben schrijf ik vanuit mijn eigen beleving in een vrouwenlichaam. Veel dingen die ik in dit boek beschrijf kunnen dus zeker ook voor mannen gelden en sowieso kan dit boek een enorme eye-opener zijn voor mannen om het vrouwelijke zowel in als buiten henzelf beter te begrijpen.”

Morgana: Het ziet er prachtig uit! Het is een flinke pil geworden, 432 pagina’s en in groot formaat, als luxe hardcover, de wereld in gekomen met een handig leeslintje erin.

Heel veel succes en houd ons op de hoogte van nieuwe projecten!

Meer details hieronder.

De Roep van de Wilde Vrouw – een ongewoon gesprek met de Godin
door Joyce Hellendoorn, 432 p.
Luxe hardcover en voor €39,50 heb je dit prachtige naslagwerk in huis. Via deze webwinkel kun je het nu aanschaffen, alsmede haar vorige mooie boek De Stem van de Godin.

“… een ongewoon gesprek met de Godin. Over de verborgen geschiedenis van vrouwelijke spiritualiteit. Joyce Hellendoorn beschrijft de reis naar haar creativiteit, manifestatie- en stemkracht. Ze dook in de wereldgeschiedenis van de vrouw, wat haar wereldbeeld voor altijd veranderde in de Wilde Vrouw.”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Referenties:

Morgana had al eerder ‘een gesprek met Joyce’ zie, PFI-NL in gesprek met Joyce Hellendoorn: ‘De Klank van de Natuur’ (2021)

En wie is Joyce? Ze omschrijft zichzelf als ‘de ōlieheks’, zie: https://www.voicemedicine.nl/olieheks/

Facebook: https://www.facebook.com/JoyceHellendoorn/

Geplaatst in Artikelen, Boeken | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Een gesprek met Joyce Hellendoorn

Recensie: Verhalen uit het heksenhuisje

Geplaatst op 28 juli, 2024 door Jana

Voorkant van het kleurboek voor volwassenen, met in zilver op paars de titel in een rand met sierlijke krullen, spinnenwebben, een vleermuis en zilveren sterren.

Verhalen uit het heksenhuisje
Kleurboek geïllustreerd door Hanna Karlzon
Gouda, MUS, 2023, 62 p. ISBN 978-90-453-2811-9

Dit boek werd eerst uitgegeven in Zweden, in 2021, maar voor de inhoud maakt dat weinig uit. Het is niet in het Zweeds. De enige tekst bestaat uit de titel, de titelpagina en achterkant daarvan en de achterkant van het boek zelf. En op de pagina voorin staat ‘dit boek is van’, dat is de eerste van 62 pagina’s met tekeningen. Het is een kleurboek voor volwassenen, helemaal geïnspireerd door het heksenhuis en alles erop en eraan en er rondom.

Loop door de poort naar binnen en dwaal rond in de lommerrijke, gezellige tuin, omringd door zoemende hommels. Open de krakende deur en stap de warmte van het oude huisje in. Hier kun je door magische boeken bladeren en van mysterieuze toverdrankjes slurpen of gewoon genieten van een moment van rust met de heks en haar vrienden.

Dit boek is sprookjesachtig, dromerig, bloemrijk, met vriendelijk ogende katten en vogels. Ook wel eens fijn om ‘heks’ op een aardige manier gebruikt te zien worden. Hanna Karlzon tekende ook Middernacht maskerade en Verhalen uit het bosrijk in dezelfde sfeer.

Geplaatst in Boeken | Getagged | Reacties uitgeschakeld voor Recensie: Verhalen uit het heksenhuisje

Recensie: Heidens!

Geplaatst op 28 juli, 2024 door Jana

Voorkant boek Heidens! van Marcel de Cleene met een grote gestileerde letter H.

Heidens! Volksgebruiken vandaag met sporen van voorchristelijke tradities
Marcel De Cleene
Sterck & De Vreese, 2024. 310 p. ISBN 978-94-6471-115-8. € 29,90

In dit boek is het vanzelfsprekend dat ‘voorchristelijk’ – in Vlaanderen en Nederland – betekende dat men aanhanger was van een natuurgeloof. “De natuur stond heel centraal in de religieuze beleving van de heidense mens. Vrij recent erkennen antropologen dat heidense godsdiensten ook mysteriegodsdiensten waren, met natuurelementen als symbolen. Onze voorouders vereerden geen boom, berg of bron an sich, maar wat die boom, berg of bron voor hen betekende.” Het boek “wil de aandacht vestigen op het eeuwenoud verbond tussen natuur en religie”.

Dat doet het – doet de schrijver – door heel veel volksgebruiken samen te brengen onder gemeenschappelijke noemers. Gebruiken die misschien in heel Europa bekend waren, maar de meeste voorbeelden komen uit de lage landen. Sommige tradities zijn in onbruik geraakt en worden opnieuw gevierd. Op andere plaatsen wordt er nog steeds gehouden aan bijvoorbeeld carnaval en gebruiken in de paastijd, Sint Jan (de zomerzonnewende), Allerheiligen en Allerzielen, Sint Maarten, de kersttijd. Juist deze periodes worden uitgebreid beschreven. Het hele hoofdstuk 8, ‘De jaarkrans’, neemt ongeveer de helft van het boek in beslag.

Daaraan vooraf gaat een korte inleiding, en hoofdstukken over de heilige dimensie van de natuur; de kerstening van het heidense geloof; de heidense oorsprong van de namen van onze dagen en maanden; animisme in de Europese volkscultuur; bomen en planten in het volksgeloof; het mythologisch en symbolisch belang van bomen; en volksgeneeskunde. Het hoofdstuk over de jaarkrans begint met inleidende paragrafen, en bestrijkt dan het jaar van 1 januari tot en met 31 december.

Dan volgen de noten, een bibliografie, een register (index) en een korte bio- en bibliografie van de auteur. Die vooral bekend is van boeken over planten, zoals, samen met M.Cl. Lejeune, het onvolprezen Compendium van rituele planten in Europa.
Wat mij opvalt in de bibliografie is dat er wel veel eigen artikelen van De Cleene in genoemd worden, en nog een paar opvallende namen (en gelukkig ook I. Teirlinck), maar dat enkele namen die ik wel verwacht had er niet in staan: Judith Schuyf en Aat van Gilst, en Frank Moens en Roelie de Weerd, de redacteuren van Bomen en mensen. Is het omdat de bibliografie een beetje slordig is samengesteld (niet geheel op alfabet en met dubbelingen) of is het omdat die schrijvers dezelfde bronnen gebruikten en duidden en niet zelf bronnen zijn van oude gebruiken?

Als naslagwerk is het een aanvulling, zeker met het uitgebreide register. Maar het is ook leuk om willekeurig ergens het boek open te slaan en te lezen wat er op die pagina’s staat. Grote kans dat je óf nog nooit van het gebruik gehoord had, óf nog nooit zo duidelijk de achtergrond en herkomst ervan belicht hebt gezien.

Geplaatst in Boeken | Getagged , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Recensie: Heidens!

Onafhankelijkheid

Geplaatst op 30 april, 2024 door Yoeke

door Yoeke, multiheksueel Reclaiming

Vanochtend, toen ik nog jong was, was ik ervan overtuigd dat ik een onafhankelijke, zelfstandige vrouw was. Of in elk geval kon zijn. Zou kunnen zijn, als ik dat per se wilde.

Zou kunnen zijn als ik het zou willen.

Onafhankelijkheid draagt voor mij de hartelijke galm van kolkende levenslust en de vrijheid om te reizen naar exotische oorden en daar op het strand al die dingen te doen die ze in autoreclames ook doen, maar dan met rituele intenties natuurlijk.

Maar ja, onafhankelijk ben je altijd van iets. Daar begint het gelazer alweer. Zelfs het woord onafhankelijk is afhankelijk van een toevoeging.

De vier grote afhanken

Ben ik bijvoorbeeld, belangrijkste punt, financieel onafhankelijk? Mwahhhhh… ik zorg wel voor mijn eigen inkomen, maar voor extra’s, zoals vakanties, de was en de auto, deel ik graag kosten met een ander zodat het nog betaalbaar blijft.

Ben ik, nog een belangrijkste punt, spiritueel onafhankelijk? Oefffff… ik geloof wel dat ik een redelijk onafhankelijke visie op de goden en hun werken heb ontwikkeld en dat ik me kan redden met zelfontwikkelde rituele vormen, teksten en handelingen, maar de basis daarvan is beslist gelegd door anderen. Veel anderen, zelfs. Trouwens, eigenlijk heb ik nauwelijks iets van mezelf op spiritueel vlak, want de overtuigingen en ervaringen die ik opdeed als bijzonder zijn niet alleen afhankelijk van de lessen van andere mensen, maar ook van hoe het allemaal valt in de andere wereld, of Geest ermee uit de voeten kan.

Intellectueel ben ik al helemaal niet onafhankelijk natuurlijk: nahhhhh, al mijn overtuigingen, kennis en gedachten, hoe persoonlijk en eigen ook, zijn samenraapsels van die van anderen. Wel doorkneed met krachtige eigenwijsheid en koppig weigeren te geloven wat anderen me als ‘waar’ vertellen, maar ook tegendenken is gebaseerd op wat anderen me voorhielden.

En dan emotioneel zeg, argggghhh, nee, ik moet er zelfs niet aan denken dat ik emotioneel onafhankelijk zou zijn. Ik huil mee met mijn dierbaren als ze verdriet hebben, ook als ik niet weet waar het om gaat. Ik ben blij als mijn omgeving vrolijk is, ik kom tot rust als er stilte om me heen is.

Onafhankelijkheid is een streven

Maar denk maar niet dat ik me daardoor een afhankelijk mens wens te gaan noemen. Neen. Afhankelijk zijn is tot daaraantoe, maar elk weldenkend mens móet ernaar streven zo onafhankelijk mogelijk te zijn. Zoveel mogelijk voor je eigen levensonderhoud zorgen. Zorgvuldig een eigen spiritueel pad vormen of minstens kiezen. Je eigen overtuigingen vormen en bijstellen waar nodig. En een vorm van emotionele stabiliteit bereiken waardoor je niet met elke glippeglopperd in je buurt meejammert en van slag raakt.

Dat wil zeggen dat onafhankelijkheid steeds maar gedeeltelijk mogelijk is.

En dat ‘eel’ van ‘gedeeltelijk’ zie je terug bij alle terreinen waarop je onafhankelijk zou willen zijn: financieel, spiritueel, intellectueel, emotioneel, maar dus niet socieel. Dat kan niet, daar zal iedereen het over eens zijn: op sociaal gebied zijn we allemaal afhankelijk van elkaar.

Spreek me alsjeblieft niet tegen, dan vertel ik waarom we toch moeten streven naar onafhankelijkheid.

Streef onbekommerd naar onafhankelijkheid

Stel dat we ons allemaal vadsig en tevreden zouden neerleggen bij het feit dat we afhankelijk zijn van anderen, van spullen en van status. Dan moeten we heeeeeel voorzichtig bewegen, anders breekt de lijn met de mensen van wie we afhangen.

Dan doen we alles om geld, liefde en waardering te krijgen. We spreken niemand tegen. We doen ons uiterste best om lief gevonden te worden. We werken ons het schompes om gewaardeerd te worden.

Als we ons koesteren in afhankelijk zijn van de ander om te functioneren, gewaardeerd te worden, om ons goed te voelen, dan verliezen we onze persoonlijkheid, onze eigen merkwaardige trekjes en ons wonderlijke gedrag die ons maken tot wie we zijn.

Zeg niet dat je het niet hebt zien gebeuren, bij mensen die zich afhankelijk maakten van een ander, terwijl die ander steeds dreigde die lijn door te snijden.

Dus: al kun je maar gedeeltelijk onafhankelijk zijn van alles en iedereen om je heen, je moet er onbekommerd naar blijven streven. Omdat je anders leeft als een hond. Daarom.
Of, prettiger gezegd: omdat je alleen jezelf kunt zijn als je gebruik maakt van de ruimte in en om je heen waar alleen jij wat over te zeggen hebt. Ik denk dat magie daar bij helpt, maar probeer dat liever zelf eens uit.

Geplaatst in Columns | Getagged , | Reacties uitgeschakeld voor Onafhankelijkheid

Beltane and Raging Hormones

Geplaatst op 30 april, 2024 door Morgana

The equinoxes and solstices are known as the ‘lesser Sabbats’ and the cross-quarter days as the ‘greater Sabbats’ which includes May Eve. May Eve is probably the most joyous of all the festivals and the emphasis is very much on ‘merry-making’. It should be noted that Beltane, which is also celebrated at this time, is different from May Eve, although in pagan circles the two festivals are usually celebrated as one. Beltane (Celtic) means ‘Bels fire’ and is named after Belinus, a solar deity. Beltane is in fact one or the four great fire festivals in the Celtic year. May Eve celebrates the coming summer: it is the time when the vegetation really begins to grow. Beltane, which is the opposite of the festival of Hallowe’en (Samhain), is the time of renewed hope and delight of the ending of winter. The Beltane fires were lit on sacred hills, and this custom was celebrated as late as the 18th century in Scotland. (The custom also existed in Wales, Ireland, Scandinavia and Bohemia).

(Morgana Beltane 2018)

May Day or ‘bringing in the May’ abounds with many customs. The Hawthorn is sacred, and begins to blossom when the constellation of the Pleiades rises. The Pleiades is a constellation consisting of seven stars, the seven daughters of Atlas. They are called Maia (May), Electra, Merope, Alcyone, Taygete, Sterope and Calaeno. Summer begins with the rising of the Pleiades, and conversely winter begins with their setting. The Pleiades are also called the Seven Virgins.

One of the most famous of all the May Day celebrations is the dancing round the Maypole. There is a great deal of symbolism attached to the image of the pole. The most significant though is the connection with the ‘world tree’. In Norse Mythology the world tree is called Yggdrasil, which can be translated as the ‘I-bearer’. The tree as archetypal symbol stands for the phallic-masculine principle. Its’ ”procreative character outweighs that of sheltering and containing” (i.e. the feminine) (Erich Neuman in ‘The Great Mother’). There are quite a few myths where the symbol ‘pole/pillar/tree’ is seen as the axis of the world. It also symbolised life, fecundity, and immortality, it formed the link with the ‘all-source’ of the universe.

Trees, of course, play a fundamental role in Nature Worship (not to mention actual Tree Worship). There were the sacred groves of the Druids and there were several goddesses and gods connected with forests and woods.

The Maypole was traditionally made from fir, larch or birch; there were no actual measurements given, although the pole should be wider at the bottom than at the top. The Maypole was cut at sunset on May Eve and then decorated with flowers and ribbons of red, white and green. On May Day the people would then dance round the Maypole in a clockwise direction.

One of the most important features of the May Day celebrations was the appearance of the King and Queen of the May. Traditionally, in England at least, the most famous King and Queen of the May were Robin Hood and Maid Marian. Robin, who was the woodland outlaw who ‘robbed the rich to give to the poor’, is still perhaps the most famous hero of English tradition (along with King Arthur). It is not absolutely certain if such an outlaw ever existed, although one source states that he was born in Wakefield, Yorkshire, between 1285 and 1295, during the reign of Edward II.

‘Puck and the Puritans’

Robin (the name means ram) is usually thought of as living in Sherwood Forest in the County of Nottingham. Along with his band of men, a renegade friar called Tuck and Maid Marian spent the summer months in the forest, or greenwood, and during the winter they would travel around England. (One possible reason why the figure of Robin Hood appears in other parts of England.) The whole band of merry men totalled thirteen and it has been suggested that this was in fact a Coven. It is quite possible that Robin was pagan, although we are often led to believe that England was Christianised by the 13th century. Even in the more popular stories of Robin Hood he always swears by ‘the Lady’. It has been suggested that Robin and his band were worshippers of the ‘Mary cult’, which was brought to Europe by the Crusaders. This was the same cult which had inspired the troubadours, and wandering minstrels such as Blondel, and brought about the period known historically as ‘courtly love’. The Mary Cult had been banned by Constantine, the first Christian emperor, but it still continued. Mary was identified as the Anglo-Saxon ‘May Bride’ and connected to the May tree cult. The link between Maid Marian and Mary is not too difficult to see. As Maid, she was quite probably maiden of the Coven.

The popular image of Robin suggests that he may be pagan, but if we look at another of his namesakes we shall be left in no doubt as to who he was. Also called Robin Goodfellow, Robin is described as God of the Witches with young rams horns sprouting from his forehead, rams legs, and a witch’s besom over his left shoulder, a lighted candle in his right hand. He is pictured with a group of men and women performing a dance. The Somerset witches called their God Robin (The Horned God).

Robin has also been connected with fairies. He and his merry men wore clothes of green or russet which are typical ‘fairy colours’. Another name for Robin is Puck, immortalised by Shakespeare in ‘A Midsummer Night’s Dream’. Incidentally, the merry men, or Mary’s men, are the Morris Dancers of folk dance tradition.

The eight festivals make up ‘The Wheel of the Year, the Wheel of Life’ and that is a symbolic representation of the annual cycle of seasonal festivals observed by Wiccans and also many other modern pagan traditions. It consists of eight major festivals, which are divided into two categories: the solstices, equinoxes, and the cross-quarter days. Each festival corresponds to a specific point in the natural and agricultural cycle, marking transitions in the Earth’s journey around the sun and reflecting themes of growth, harvest, and renewal. When we see the Wheel of Life, we are reminded of the chronological phases in human development.

Briefly described, the Wheel of Life corresponds to the following festivals and phases of life:

Imbolc 0-6 Birth & Infancy: This phase involves rapid physical growth and development of bodily structures and systems. Motor development (learning to walk, crawl, etc.), and cognitive development (learning to understand language, recognize faces, etc.).

Spring Equinox 7-13  Children in this stage continue to develop motor skills, language, and social skills, and begin to explore their environment more independently and the emergence of the Ego. Usually, they begin formal education. They start to understand concepts like morality, empathy, and cooperation.

Beltane 14-20 Adolescence: This stage typically begins around 12 to 13 years old and continues into the late teens or early twenties. Adolescents experience significant physical, cognitive, emotional, and social changes as they transition from childhood to adulthood. Puberty marks the physical changes associated with sexual maturation and the ‘raging hormones’ with all the challenges this brings.

Summer Solstice 21-27 Early Adulthood: This stage typically spans from the late teens or early twenties through the thirties. Individuals in this stage focus on establishing personal and professional identities and pursuing education, careers, and relationships.

Lammas 28-34 Adulthood: This stage usually begins around the late twenties or early thirties. Individuals in this stage often focus on career advancement, raising children, and contributing to their communities. They may also face physical changes associated with aging.

Autumn Equinox 35-41 Middle Adulthood: This period starts around the mid-thirties and extends into the sixties. Life is centred around career and/or family life. There is often little time for community, or volunteer work, which is the reason this age group (25-45) is often missing in non-profit organizations.

Samhain 42-49 is the Autumn of our lives when one is faced with questions about mortality. Doubts about career choices, relationship choices.

Winter Solstice 50-56 and further: This stage generally begins around the mid-fifties and continues until the end of life. It’s characterized by retirement, reflecting on life accomplishments, and facing the physical and cognitive changes associated with ageing. It is often associated with the ‘Second Saturn return’ and marks a period of re-assessment, but also new inspiration for the next phase of life. Many people start a new career or project. (I also proposed a 2nd round of the Wheel of Life since life expectancy has increased in the last few decades. So Imbolc 57-63… a new phase, birth as a senior, and so on…)

‘Raging hormones…’As we celebrate the Wheel of the Year, with the corresponding ritual, we can look forward – or reflect on the period marked on the Wheel of Life. So when we celebrate Beltane we will inevitably be reminded of our experiences associated with adolescence/ puberty. How did we deal with the emerging sexual identity? And the raging hormones associated with becoming fertile, when starting menstruation. Or in the case of boys when their voice begins to change, this often marks the beginning of their “growth spurt”. Testosterone produced primarily in the testes in males plays a significant role in the growth spurt experienced by boys during puberty.

The growth spurt in girls, like boys, is primarily influenced by hormonal changes associated with puberty, particularly Oestrogen. Oestrogen is a hormone primarily produced in the ovaries, although small amounts are also produced in other tissues, such as fat cells and adrenal glands.

During puberty, girls and boys experience a significant increase in testosterone and oestrogen production, which leads to various physical changes, including the increase in height, particularly the long bones of the body, and the development of secondary sexual characteristics in females, such as the growth of breasts, widening of the hips, and the onset of menstruation (menarche).

In males, such changes occur as deepening of the voice, growth of facial and body hair, enlargement of the testes and penis, and development of muscle mass.

Other changes include the composition of the body: during puberty, girls tend to experience an increase in body fat, particularly in the hips and thighs, as well as changes in muscle mass.

Boys tend to experience an increase in muscle mass and a decrease in body fat, contributing to their overall growth and physical development.

In both boys and girls, bone growth is influenced by Oestrogen & Testosterone contributing to bone density and strength. This is important for supporting the increased height and changes in body composition during puberty.

When we see the Maypole and dancers interweaving the ribbons we are quickly transported back to our own youth. It’s not hard to see the significance of the red, white and green ribbons.

We are also reminded that the Cross Quarter Days marking the zenith of the seasons are often ‘Blood Rites’ or ‘Rights of Passage’. Imbolc/birth, Beltane, the onset of menstruation, the initiation into adulthood, Lammas, the sacrifice, the Hieros Gamos/Holy Marriage, The Great Rite and Samhain, death.

How do we use these moments as a point of inspiration and reflection? We may realise that we still haven’t addressed some of the issues each festival/ritual (re) awakens. Especially when we are looking at sexual identity we may realise that some issues have never been truly addressed.

Poem: Let the flames of Beltane burn; May the Old Ones now return; May we of their magick learn; Let the sleeper awake! Doreen Valiente

In any event, Beltane is the celebration of ‘Spring Awakening’ and the fires fuelling the new growth.

Doreen Valiente summed it up admirably in her poem ‘Let the Sleeper Awake’.

Friends that in the circle stand,
Heart to heart and hand to hand,
Bringing Beltane to the land,
Let the sleeper awake!
Let the flames of Beltane burn,
May the Old Ones now return,
May we of their magick learn,
Let the sleeper awake!
Let the streams and fields be pure,
Earth and sky be clean once more,
Love and laughter long endure,
Let the sleeper awake!
Forests spreading, peace returning,
Where the Pagan fires are burning,
Now the inner light discerning,
Let the sleeper awake!
May the Lady’s touch again,
Rest upon the barren plain,
With the sunshine and the rain,
Let the sleeper awake!
Beltane magick here we sing,
Chant the rune and dance the ring,
Joy and blessing shall it bring,
Let the sleeper awake!

[Doreen Valiente’s Spring Rite from 1971]

Happy Spring, Happy Beltane!

Sources & References:

Much of this article incorporates an article I wrote called: Spring Equinox, May Eve: 

(Photo by Morgana Beltane 2018) 

For a more detailed explanation of ‘Rights of Passage’ please refer to my earlier article, WRO, July 2023: https://wiccanrede.org/2023/07/rites-of-passage-the-wheel-of-life-resacralising-our-relationship-with-earth/

‘Puck and the Puritans’: https://www.boldoutlaw.com/puckrobin/puckages.html

Beltane flyer: Petra Vujicic: https://www.instagram.com/p/C6JFwnvNpey/

Wheel of the Year: https://irishwishes.com/wheel-of-the-year/

Raging hormones: https://thunderdungeon.com/2023/02/08/raging-hormones/

Books:

  1. Graves: The White Goddess (Faber)
  2. Fortune: Aspects of Occultism (Aquarian)
  3. Neumann: The Great Mother (Princeton/Bolingen)
  4. Valiente: Witchcraft for Tomorrow (Robert Hale)
  5. Murray: God Of The Witches (Oxford University Press)

Related articles, from the Silver Circle website: http://silvercircle.org/

How many moons be there in the yeare? July 19, 2014 In ‘Wicca & hekserij’

Herfstequinox en Hallowe’en July 19, 2014 In ‘Jaarfeesten & rituelen’

Morgana Sythove – Children of Earth Interviews December 1, 2019 In ‘Interviews & Biographies’

Amy Welsman McCann, Let the Sleeper Awake:
https://soundcloud.com/amy-welsman-mccann/let-the-sleeper-awake

Geplaatst in English articles | Getagged , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Beltane and Raging Hormones

Volle maan van de havik 2023

Geplaatst op 30 april, 2024 door Loes

Het thema van de volle maan van de Havik… Trouw zijn aan jezelf! En vanuit het Indiaans sjamanisme… de luisterende vrouw! Als ik mijn verslag van vorig jaar doorneem vallen deze twee thema’s wel op hun plek. Luisteren naar jezelf en trouw blijven aan jezelf, soms loop je dan tegen ‘onmogelijkheden’ aan. De één zegt ‘niet doen’ en de andere zegt ‘zeker wél doen!’… en wanneer ben je dan eigenwijs 🙂 Het blijft een spel van balans vinden in jezelf. In hoeverre laat je omgevingsfactoren van invloed zijn op jezelf?

De boom van deze volle maan is de wilg… mijn vriend de wilg <3 “De wilg is een echte maan- en waterboom en van oudsher verbonden met het vrouwelijk zienerschap. Het leven bezien vraagt een flexibele geest en een open hart. Dan neem je afstand en zie je een neutralere werkelijkheid” (uit mijn ‘oude’ Modron-lesstof). Mooi dat ik nu (een jaar later) het woord van B8 nog beter kan duiden.

Nog zo’n mooie alinea uit mijn ‘oude’ lesstof: “Het dier dat bij deze volle maan hoort is de havik. Net als de adelaar is het een krachtige vogel die je laat ervaren wat een sterk wezen je bent. Ook de havik heeft een scherpe blik en het dier laat je zo je leven vanuit een ander gezichtspunt zien. Je hebt verre reizen gemaakt en de levenservaring die je daarbij hebt opgedaan, zorgt dat je beter kunt inschatten wat bij je past en welke bagage je achter kunt laten”. Weer het afstand nemen en je goed voelen wat bij je past en wat niet.

Wat me doet denken aan ‘mijn’ havik van Westerveld. Een paar jaar terug vond ik een plukplaats met veren van een houtduif… daar had de havik een goede kerstmaaltijd aan gehad, dacht ik toen. Tot ik een paar meter verder een plukplek zag… waar de veren van de havik overal lagen. Ze waren afgebeten door de vos. Die vos had pas een kerstmaal om mee thuis te komen! De havik had niet goed uitgekeken toen hij zelfvoldaan zijn houtduif plukte. Laat dat een waarschuwing zijn aan mijn eigen adres… altijd alert blijven en die afstand bewaren… de boel overzien! Je kan nog zo krachtig zijn… je moet je scherpe blik wel gebruiken!

05-05-2023 volle maan van de havik

We zijn weer aan de lichte kant van het jaar aanbeland, de Havik komt aangevlogen vanaf de zee. Voor haar ziet ze de Klif waar ze een half jaar geleden vanaf vloog om de donkere tijd van het jaar in te gaan. Nu ziet ze de Klif vanaf de andere kant, de lichte uitnodigende kant. De tijd van naar binnen keren is voorbij, het is tijd om in het licht te gaan staan… en onze vleugels uit te slaan.

En op de Klif staat een godin ons op te wachten om ons te vergezellen in deze mooie lichte tijd van het jaar. Mijn godin (ik werk met de Godinnen-orakelkaarten) is voor mij een nieuwkomer in dit gebruik: Yemanya is mijn godin. Een Afrikaanse/Braziliaanse godin van de zee. Ze staat voor ‘Golden Opportunity’ “Important doors are opening for you right now. Walk through them.” Nou dat is een opdracht 🙂 Iets wat ik mezelf vaak hoor zeggen als mensen met een tegenvaller te maken krijgen. Als er ergens een deur voor je dichtgaat dan gaat er ergens anders één open, aan jou de opdracht om die te zien en er gebruik van te maken.

De afgelopen weken heb ik mezelf afgevraagd of ik nog mijn vollemaanwandelingen moet willen doen. Waarom? Omdat er in mijn eigen woonwijk een vrouw van 70 is verkracht en bijna voor dood achtergelaten, gelukkig heeft een oplettende hondenuitlater haar gered. De aanvaller die haar flink had toegetakeld en haar eigenlijk wilde vermoorden, werd verstoord door de jonge man. Gelukkig is deze wierdo binnen een paar dagen van zijn bed gelicht en zit nog steeds achter slot en grendel. Maar een paar dagen later is het weer raak in een nabijgelegen dorp, nu zijn er helaas geen camerabeelden om de dader snel op te sporen. Weer een oudere vrouw flink toegetakeld, in bosrijke omgeving.

Ik heb me dan ook afgevraagd waarom ik zo nodig mijn wandelingen wil maken. Ik blijk een flink risico te lopen om een weirdo tegen het lijf te lopen. Natuurlijk is dat altijd al zo geweest, maar nu het werkelijk gebeurt in mijn eigen wijk, komt het wel behoorlijk dichtbij. De twijfel is en blijft voorlopig wel, denk ik. Maar het genot om in de stilte en het donker te zijn in de natuur, is mij heel wat waard. De maandelijkse reflectie op mijn eigen doen en laten is voor mij helend en helpend. En je moet van zeer goede huize komen om mij te stoppen met waar ik heen wil, dat voorop.

En dan is het 5 mei. Dag van de vrijheid… ja, dag! Ik ga verdomme gewoon wandelen, dat is mijn vrijheid. Daar wil ik heen, dat wil ik doen. En daar steekt geen weirdo een stokje voor! Ik laat me de kop niet gek maken, het zit zó tussen de oren, die dreiging. Dat dit soort gasten mijn vrijheid aantasten is eigenlijk te gek voor woorden; dat dit soort gasten het voor vrouwen (en ook mannen) verpesten om te doen wat je graag wilt doen, bizar. Dus hup, schoenen aan en staf mee! Mijn man zegt nog: ”Kijk je uit voor enge mannen”. Ja, dat zal ik doen. Maar of je hen daarmee voor kunt zijn, is de vraag. Wat is dat ‘uitkijken voor enge mannen’… zijn dat die mannen met een zwart/wit gestreept pak aan, met een nummer voorop? Tja, wat is een enge man… veel engerds hebben gewoon een relatie /werk / kinderen, de bekende aardige buurman. Wel is duidelijk geworden dat deze mannen het slachtoffer volgen, de hunt. Van mezelf weet ik dat ik altijd omdraai als ik me gevolgd voel. Ik loop dan op de vermeende volger af en wens hem een goede dag/avond. Het lijkt onverstandig maar daarmee leg ik ‘de hunt’ stil. Ik heb dit al vaak meegemaakt in mijn bos, altijd overdag!! Mannen die met mij de bosjes in lopen als ik daar een paddenstoel op de foto wil zetten of die mij complimenteren met mijn bolle kont als ik foto’s sta te maken van paddenstoelen en mij dan vragen of ik de volgende dag daar weer wil zijn. Ik bedank ze voor de aandacht of vraag ze even uit het licht gaan omdat dat de foto verpest. Echt, zulke vreemde gasten lopen er rond… overdag. Ik ga er altijd vanuit dat weirdo’s bang zijn van hun eigen schaduw en vast niet te vinden zijn in een donker bos. Ik mag hopen dat ik daar gelijk in heb. En ik ga altijd wandelen als het al donker is, niemand hoeft mij het bos in te zien gaan. Daar pas ik altijd voor op, of ik niet gevolgd wordt. En zo ook vanavond, ik maak regelmatig een pirouette op het pad dat ik volg 🙂

Ik hoop vanavond de nachtegaal te horen! Het is vroeg in mei en dan zijn de mannetjes al terug van hun winterverblijfplaats. De mannetjes gaan alvast een territorium afzetten voordat de vrouwtjes arriveren. Al een paar jaar mis ik de nachtegalen in mijn bos. Misschien is het de kap van de solitaire bomen op het grasveld bij het moerasje? De nachtegaal gebruikt bij voorkeur solitaire bomen om in te zingen. De bomen zijn gekapt in verband met de essentaksterfte: een ziekte van essen, waardoor hun takken langzaam afsterven. In mijn bos zijn heel veel bomen weggehaald, ook solitaire bomen. Ik heb vorige maand een verzoek ingestuurd bij Zwolle Groenstad om weer twee solitaire bomen te herplanten. Onder het mom van herdenkingsboom worden er regelmatig bomen aangeplant, in een rijtje. Maar omdat mijn verzoek tot herdenkingsbomen geen rijtje betreft, wordt mijn verzoek besproken. Gelukkig stonden er voorheen al bomen op die plekken, dus ik maak kans om de bomen weer aan te laten planten. En ik heb direct een verzoek ingediend om een nieuwe knotwilg aan te laten planten op de oude plek van Boompje 🙂 het zou toch geweldig zijn om zo drie bomen terug te kunnen laten komen. En een van de bomen zal zeker voor papa zijn die in 2020 overleed.

Nou, voor de nachtegaal hoef ik dit keer niet ver te gaan. Nog voordat ik goed en wel rond ons huis ben richting schelpenpad langs de wijk, hoor ik ‘m al! Hij zit gewoon een paar meter van mijn eigen huis te zingen… in de solitaire boom die op het grasveldje staat. Even denk ik: zou het een teken zijn dat ik gewoon weer naar huis toe kan, nu mijn zoektocht zo snel bevredigd is? Nou, daar trap ik mooi niet in! Jammer genoeg houdt hij het na een paar minuten voor gezien, maar hij staat op film… zij het zwart.

Het is lekker buiten. Met een vest aan en een sjaal om is het goed te doen. Er hangt een bloemige geur, de daslook (mag voor bloemig doorgaan, maar ik krijg er voornamelijk keukengevoel bij), het fluitenkruid, de meidoorn. De daslook staat voornamelijk in de woonwijk, in het bos gelukkig niet. Daar overheerst de zoete weeë bloemengeur. Het is 22.30 en er is eigenlijk niemand meer op straat. Mijn pirouettes doe ik zonder publiek. Wel tref ik veel slakken… vijf huisjesslakken overleven die ontmoetingen niet, zouden die ook uitgekeken hebben? De onweersbui van vanmiddag (die een flinke inslag in Westenholte maakte, een vriend filmde de boom die getroffen was) heeft het zeer slakvriendelijk gemaakt. Ooit ben ik gestopt met mijn vollemaanwandeling omdat het te heftig was, al die wezentjes die onder mijn schoen de dood vonden. Gelukkig waren het nu ‘maar’ vijf huisjes die kraakten, wat een rotgeluid en -gevoel.

De ganzen zijn stil op de plas, ze zitten nu eindelijk allemaal op hun nest. Wat een rust geeft dat in de wijk. Wel staan de mannetjes ‘op wacht’. Langs het pad staan ze te staan en doen waarschijnlijk geen oog dicht 🙂 Ik groet ze met ‘goede avond gans’. Grappig, dat doe ik eigenlijk altijd: de dieren groeten. De koe in de wei “Hoi koei!”, het paard “wat sta je daar alleen arm paard”. De schapen “hoi Skaap”, of alleen een blè 🙂 en natuurlijk elke kat of hond. Vreemd mens ben ik toch, of zijn de andere mensen vreemd dat ze de dieren niet groeten. Zeg het maar. Als ik de wijk uitloop over de brug denk ik nog even aan de enge mannen. Nu ga ik het stille gebied in, waar gillen geen zin heeft. Nou, dan maar niet gillen. De maan laat zich even zien tussen de wolken door, dat zie ik altijd als een goedkeuring met betrekking tot hetgeen ik doe of denk op dat moment. De maangodin zegt me te gaan en ik ga.

Ik besluit een korte wandeling te maken. Ik merk dat ik best een beetje jumpy ben. Ik ga dan ook als eerste bij B8 aan. Het pad naar het bos is flink besloten door de hoog opgeschoten beplanting van jonge elzen, riet en fluitenkruid. Het voelt als een holle weg 🙂 Het pad naar B8 zal ik deze keer niet aflopen. Ik ben schoon van gedachten als ik bij B8 aanga. Ik heb geen idee wat zijn boodschap zal zijn deze keer. Ik krijg ‘Afstand’. Afstand? Afstand waarvan of afstand tot wat of afstand nemen van… ? ’Afstand’, het krijgt niet zo een twee drie een “O, ja”.

ruimte tussen twee plaatsen of dingen voorbeeld: welke afstand hebben jullie gelopen?
je moet een beetje afstand nemen [er niet meer zo druk mee bezig zijn]
er afstand van doen [het opgeven, het afstaan]
iemand op afstand houden [zorgen dat hij niet in je buurt komt]

Ik zie nu wel twee zaken die met de gegeven situatie te maken hebben. Het afstand nemen van de oorwurm ‘enge mannen’ en mocht het toch tot een ontmoeting komen… iemand op afstand houden. Maar daarin ben ik dan tegendraads, zorgen dat hij niet op je kan jagen, dus de rollen omdraaien. Soms is een totaal niet verwachte reactie de beste reactie om wapens uit handen te slaan.

En de afstand die ik vanavond wandel is trouwens ook de korte versie 🙂 De nachtegaal heb ik al gehoord en het bankje in het donker ziet er vandaag niet aantrekkelijk uit. En ik mis de kwaak van de groene kikker trouwens ook, anders had ik nog van gedachten kunnen veranderen.

Mijn wandeling naar huis is fijn, de geur is heerlijk en de wind stil. Ik hoop volgende keer weer wat meer ontspannen te kunnen genieten van mijn bos, op mijn tijd op mijn volle maan wandeling.

We laten ons toch de kop niet gek maken!

Liefs, Loes

Het is een geweldig jaar geweest! Veel mogen doen met de Groene groep 🙂 Nog nooit zo’n goed jaar gedraaid. De festivals draaien weer volop en we hadden zelfs een seizoensopdracht bij een attractiepark. De kas is weer gespekt en we hebben de eerste opdracht voor dit jaar alweer achter de rug. Wat dat aangaat had Yemanya wel gelijk, gouden kansen! En ook privé gaat het ons gelukkig voor de wind. Soms een beetje teveel hooi op de vork en daar ga ik dit jaar iets aan doen. In juli gaan we lekker een weekje naar Berlijn, naar zoonlief en vriendin. Even er tussenuit in plaats van doordenderen.

Vanuit de gemeente is er een mevrouw langs geweest om mij te vragen waar de bomen op Westerveld hebben gestaan. Beide essen stonden namelijk niet in het bomenarchief van de gemeente! En dat is in Zwolle haast ondenkbaar 🙂 Ik heb hun plek op een plattegrond kunnen aanwijzen en nu maar hopen dat ze er beide weer mogen komen. Ik zal er weer eens een berichtje aan wagen. En over een maand (het is nu 1 april) zullen ze er weer zijn, mijn nachtegalen!

De verkrachter is voorlopig achter slot en grendel. Met de vrouw gaat het wat minder, jammer genoeg. Maar voor mij voelt het weer goed om mijn wandelingen te doen. Wel blijf ik pirouettes draaien als ik het buitengebied in loop en natuurlijk heb ik altijd mijn staf bij me… dat geeft voor menig voorbijganger te raden. Ooit vroeg iemand of hij er slaag mee kreeg 🙂 En waar één iemand het zich hardop afvraagt… hebben anderen het vast ook verstaan.

Voorlopig blijf ik mezelf trouw en ga ik in het maanlicht op pad. Mezelf afvragend ‘wat doe ik hier in hemelsnaam?’ Maar die vraag is meestal binnen 100 meter beantwoord… gewoon omdat het heerlijk is om gewoon te gaan, weer of geen weer… zin of geen zin. Als je eenmaal buiten bent is het goed en … ik loop altijd naar een vriend, een wijze vriend.

Liefs, Loes

Geplaatst in Volle Maan Wandelingen | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Volle maan van de havik 2023

Review: Staff of Laurel, Staff of Ash / Gaia

Geplaatst op 30 april, 2024 door Medeia

Staff of Laurel, Staff of Ash – Sacred Landscapes in Ancient Nature Myth
Dianna Rhyan
Moon Books, 2023. 178 p. ISBN 978-1-80341-196-5 (paperback, £13.99 / $17.95); ISBN 978-1-80341-197-2 (e-book, £6.99 / $8.99)

Gaia – Saving Her, Saving Ourselves
Irisanya Moon
Earth Spirit series, Moon Books, 2023. 96 p. ISBN 978-1-80341-108-8 (paperback, £9.99 / $12.95); ISBN 978-1-80341-109-5 (e-book, £4.99 / $6.99)

 

“Can myth stop someone from felling ancient oaks?” This is the question Dianna Rhyan asks in the first pages of Staff of Laurel, Staff of Ash. Wandering through nature, she lets her imagination roam through a world of Greek and Near-Eastern mythologies, reflecting on mankind’s relationship to nature.

In a poetic, evocative style she tells of trees, rivers, mountains, goddesses and heroes of tragedy that were destroyed, forgotten, silenced, or suffered a katastrophē (“steep and sudden downfall”). It is a lamentation for a lost world, where everything in nature was ensouled. At the same time, the reader is reminded that Persephone will always come back from the realm of the dead: that what seems lost forever may yet come back one day. But before that happens, there must be grief and anger at where centuries of devastation and deforestation have led us.

Dianna Rhyan discerns two currents in the relation of humans to nature: one symbolised by the ‘staff of laurel’: the blossoming branch of Apollo’s tree the Muses gave to the poet Hesiod, to bring tales of the gods to mankind; the other by the lifeless ‘staff of ash’: the death-bringing spear of Homeric warriors who strove for undying fame.

This dichotomy may be portrayed a bit too sharply at times, as a good-versus-evil dualism, but it does have its use. It points out that to view nature solely as a repository of resources to be dominated and exploited, is ultimately destructive. It emphasises that a different approach is not only imaginable but may be essential to our survival.

In Gaia – Saving Her, Saving Ourselves, Irisanya Moon also calls on myth to think about necessary changes in mankind’s relation to nature. She focuses on Gaia, who is both the goddess of myths and this Earth and its ecosystem, humans included: “We are Gaia and Gaia is us”.

The myth of Persephone is referred to in this book as well, but this author highlights the role of Gaia, who brought forth the splendid narcissus that the maiden goddess desired to pick. When the girl reached for it, the earth opened, and Hades came out and seized her. All of this was according to the will of Zeus. Irisanya Moon writes that wise Gaia must have understood Zeus’ plan and what was going to happen, and willingly assisted. For when Persephone finally brings life back to the dying lands, Earth/Gaia is covered in festive glory.

Whereas Staff of Laurel, Staff of Ash travels back through time and myth in a quest to the roots of the environmental crisis in modern society’s perception of nature, groping and searching to define and find ways to overcome the violence, the abuse and all that went wrong in this disturbed relationship, Gaia is looking forward, concerned with what concrete actions modern pagans can take to support and celebrate Earth, with myth (and facts) providing motivation and a framework to relate to. The difference between both books reflects the different professions of their authors: Dianna Rhyan works as a mythologist and therapist with a focus on goddesses and sacred landscapes, and Irisanya Moon is a priestess and teacher in the Reclaiming tradition.

So if you’re interested in changing the dominant perception of nature as a storehouse of not-yet-dead matter by exploring ancient myths, to be able to experience the natural world as full of nymphs and other goddesses, a world in which wind blowing in leaves isn’t just wind blowing in leaves, but can be an oracle – the rustling in the oak trees of the temple at Dodona, or the scattered leaves with oracular texts of the Cumaean sybil – Staff of Laurel, Staff of Ash provides you with stories, images and ideas that make you feel ancient attitudes are still to be found in the present, somewhere, somehow. It offers the hope that perhaps humanity can find healing for ourselves and the planet if we manage to retrace our steps on the path of violence and exploitation and establish a friendlier attitude toward our environment.

If you are interested in hands-on tips along the lines of: you can seek out environmental organisations or groups to support; celebrate Earth Day; form a group dedicated to cleaning up areas like parks or beaches… or if you want to design a ritual for Gaia but don’t know how; feel you could use a ritual to cleanse yourself of the paralysing feeling that all your actions and rituals are futile; or are considering building a Samhain altar for murdered environmental activists – Gaia – Saving Her, Saving Ourselves offers advice on all this and more.

Obviously, you don’t have to choose between these two! One could say they complement each other. And with all their differences, both books provide food for thought and action, to work on both the inner and the outer world. For those who, while or after reading the books, want to explore and study for themselves the source material used by the writers, there are notes and bibliographies.

Sadly, the bibliography in Staff of Laurel, Staff of Ash is not easy to use. It is alphabetically ordered, mostly by title, but some books are ordered by author. This means that if, for instance, you want to know what exactly is referred to by “Theogony”, you must already know that if there isn’t something with this title mentioned under T in the bibliography, it must be sought under H (its author is Hesiod). But it is a pleasantly extensive bibliography, and useful book data such as year of publication, publisher, and names of translators or editors are mentioned.

Gaia – Saving Her, Saving Ourselves has some endnotes, a short list of resources (books and websites), and a short bibliography. Of the books in the resources list and in the biography, only the author’s name and book title are given, not the publisher and year of publishing. In the bibliography, a little printer’s devil must have had some fun: Green Religion as a book title looks plausible there, but it’s by Walter Burkert and should of course be Greek Religion.

Geplaatst in Boeken, English articles, Recensies | Getagged , , | Reacties uitgeschakeld voor Review: Staff of Laurel, Staff of Ash / Gaia

Reviews: “Letting Glow” and “Glowing Deeper”

Geplaatst op 30 april, 2024 door Morgana

“Letting Glow: A Guide to Intuition, Spirituality, and Living Consciously” and “Glowing Deeper”
By Phill Webster. Published by O-Books, Spirituality. ASIN: ‎ B0BX7JLC3F And https://www.collectiveinkbooks.com/o-books/our-books/glowing-deeper-letting-glow-trilogy ISBN 978-1803414362
Available via Amazon & Bol.com e-books & paperback

In this edition of WROnline, the emphasis is on ‘Identity’. In other articles, we have seen how experiences impact our personal ‘Wheel of Life’. Some events can have such profound influences on us that we are physically affected.

In these two books, Phill Webster leads us through his journey and account of grief during the global COVID-19 pandemic, when he lost his mother. He asks, “What if mystical experiences are real? What if inspiration, instinct, and ingenuity are the same as intuition, divination, and clairvoyance?

Letting Glow is an adventure into mediumship and takes a deeper look at how we experience time, consciousness, and our relationship with our higher self. A profoundly Letting Glow aims at finding solace and hope by connecting with our intuition. Simple changes in thinking, meditation exercises, and shifting our perspectives on everyday reality can transform our lives into ones of intent, purpose, and a deeper connection with the all that is.”

In “Glowing Deeper: Book Two of the Letting Glow Trilogy”  he continues weaving a personal journey through grief into mediumship, with meditations, and a history of the esoteric, ancient beliefs and ceremonies, which effortlessly blends the mystical into the everyday practical.

About the author:

Phill Webster is a writer, actor, and spiritual teacher. He has appeared in movies alongside Sylvester Stallone, Benedict Cumberbatch, and Elle Fanning.  He lives in Richmond, UK.

Here is an interesting Facebook/Podcast with Shanna & Phill: https://www.facebook.com/SenseofSoulSOS

 

Geplaatst in Boeken, English articles, Recensies | Getagged , , , | Reacties uitgeschakeld voor Reviews: “Letting Glow” and “Glowing Deeper”