De kracht van gedachten. Gedachten gaan altijd voor in wat komt. We creëren onze eigen werkelijkheid en toekomst in onze gedachten. Ik vind dat een uitdagende gedachte 🙂 dat zou betekenen dat wij als mensen zoveel meer macht hebben dan waar we nu gebruik van maken. Zelf heb ik er in ieder geval goed gebruik van gemaakt afgelopen kerst. Ik had mij voorgenomen om in de 14 dagen vakantie niets te doen. Lekker op de bank met een goed boek. Dat vertelde ik ieder die mij vroeg wat ik in de vakantie ging doen… niets, lezen, bankhangen. Ik had hiervoor twee Dan Browns op de kop getikt bij de kringloop 🙂 Wat had ik me hierop verheugd… maar ik had niet gerekend op een zware verkoudheid, zodat ik ook werkelijk niets anders kon. Zelfs het weer werkte mee, grijs en nat… geen weer dat uitnodigde om naar buiten te gaan.
Mijn wens ging dan ook volledig in vervulling, alleen de hulp die ik daarbij kreeg had ik niet verwacht. Maar die had ik waarschijnlijk wel nodig! De tweede week was ik alweer zover opgeknapt dat ik heel het huis op z’n kop heb gezet 🙂 Ramen lappen, opruimen (twee afvalcontainers gevuld) en lekker soppen. In het tweede boek van Dan Brown ben ik dan ook blijven steken… Inferno. Waarschijnlijk heb ik toch een interne inferno (koorts) nodig om op mijn kont te blijven zitten. Voorlopig is het huis weer heerlijk aan kant, ook een fijn gevoel.
18 januari 2022 volle maan van de Overstroming
Morgen is het volle maan. Maar ik ga vanavond wandelen. De maan is vol rond 1.00 vannacht en ik loop altijd graag met wassende maan 🙂 En vooral als het zo weinig scheelt qua tijd. Morgen wordt er minder weer verwacht dan vandaag… en ik heb helemaal geen zin!
Vandaag voor het eerst sinds een maand of drie naar de sportschool geweest en morgen gaan mijn man en ik weer aan het werk na vier weken thuis zitten. Twee weken behoorlijk ziek geweest van corona en nog een week opgeknapt en een week afgeknapt omdat er met de lockdown ook werkelijk niets te doen was. Maar nu ben ik beetje moe van het sporten en met een volle buik op de bank lokt buiten niet echt. Natuurlijk heb ik de wetenschap dat als je je schoenen aan doet en gewoon gaat, de zin vanzelf komt. Dus om 21.00 heb ik mijn schoenen aangetrokken en ben op pad gegaan.
De volle maan van de Overstroming staat voor ‘oude patronen’ – patronen die zo’n deel zijn gaan uitmaken van wie je bent dat je ze niet meer ervaart. Deze maan is de maan van Imbolc en Imbolc staat voor ‘wat geboren mag worden’, maar wat nu nog verscholen ligt in de schoot van Moeder Aarde. Het is nog duister onder de grond en wat er zich daar roert, daar is nog niets van te zien boven de grond (dan heb ik het voor het gemak maar niet over de narcissen die al bloeien rond de jaarwisseling 😛 ). De zaadjes en bollen worden nu al aangedreven om zichtbaar te worden. De veilige aarde, het zonlicht dat er weer wat meer is en de zonnewarmte (de laatste twee zijn eerlijk gezegd amper te zien en te voelen de afgelopen maanden… wat een grijze-geit!). En natuurlijk geeft de hoeveelheid water die naar beneden is gekomen het zaad ook de nodige boost. Het bos is drassig en er staan flinke plassen tussen de bomen.
Deze tijd van het jaar is de tijd waarin water belangrijk is; water is verbonden met emotie. En blokkades zijn dat ook. Een blokkade ontstaat doordat we geraakt zijn, iets heeft ons pijn gedaan of angst aangejaagd. En we hebben een muurtje opgetrokken om onszelf te beschermen. En gaandeweg ons leven wordt dat muurtje een muur en wordt onze bescherming juist onze belemmering 🙁 Het trieste is dat we het niet meer als zodanig ervaren maar onszelf zien als ‘dit ben ik’, de muur is een stuk van onszelf geworden en vormt ons meer en meer.
Een mooie visualisatie oefening:
Je kan het zien als een beekloop waar allemaal stenen in liggen. Elke steen laat de loop van het water (de emoties) anders lopen. Zo is de beek nu eenmaal. Visualiseer jezelf naar die beek en zie de beek als je eigen leven. Vertel de beek jouw ergste verhaal en neem een steen uit de beek. De loop van het water zal veranderen. En na dit verhaal vertel je haar een nog erger verhaal, want achter een blokkade ligt vaak een andere blokkade. De muur wordt langzaam afgebroken, maar ergens is de fundering/bron. Na iedere steen die je uit kan nemen, zie je de beekloop veranderen. En steeds herhaal je voor jezelf de vraag: ”Wat is het ergste dat ik ooit in mijn leven heb gedaan?”. En na iedere steen voel je hoe het voelt om de blokkade onder woorden te brengen en de steen uit te nemen. De laatste steen die je uit neemt (of het er nu twee of twaalf zijn) staat voor je blinde vlek. Hierna kan het water in je stromen. Die laatste steen is de steen die jou blokkeert om te groeien om de mooiste versie van jezelf te worden. Dit is een prachtige visualisatie en ook geweldig om onder begeleiding te doen met een heel vertrouwd persoon. Deze maan is hier uitermate geschikt voor!
Ondertussen ben ik de deur uitgegaan. En het is altijd zo dat het geweldig is om buiten te lopen. Ik heb mezelf lekker dik ingepakt. Na een winderige dag is het nu heel stil buiten. Geen zuchtje wind en het is stil! De ganzen zijn niet ‘op de plas’, alleen de smientjes laten zich horen (een plas vol badeendjes). Overal zijn de gordijnen dicht of de lichten niet aan. Het lijkt wel of de huizen hun ogen dicht hebben of slapen. Er hangt ook geen geur in de lucht, het is fris qua geur… water! In de verte (langs het Zwarte Water) hoor ik de ganzen. Mijn weg gaat direct naar B8, mijn bomenvriend, langs de laatste straatlantaarn. Het licht van deze lantaarn geeft een grote oranje vlek in het verduisterde landschap. Vroeger stond er een gigantische wilg om deze lantaarn. Hij stond er echt omheen met wel vijf grote stammen, die één voor één sneuvelden onder de kettingzaag. “De Wachter van de driesprong” noemde ik hem altijd, één van de vele bomen die ‘waren’. Nu staat de lantaarn aan het hek, het hek dat de weg afsluit voor doorgaand verkeer. Langs het hek is een stukje open voor tweewielers en wandelaars. Op dit punt (toen de Wachter er nog stond) heb ik Luca voor het eerst ontmoet, mijn meewandelkat. Helaas heb ik die ook al maanden niet gezien 🙁 Alles verandert en soms komt er iets moois voor terug.
Ik ben net even tussendoor naar de chiropractor geweest en werd daar weer duidelijk geconfronteerd met een blokkade. Niet degene waarvoor ik naar hem toe ga. Ik kwam voor hielspoor binnen en hij werkt nu ook aan een blokkade tussen mijn schouderbladen. Ooit geblesseerd geraakt met het sjouwen van bierkratjes (vol) de trap op in het jongerenwerk. Daar wijt ik deze blokkade in ieder geval aan. Bij het kraken van mijn rug zit daar weerstand. Ik kan me niet ontspannen overgeven aan de behandeling. Voor de rest van mijn lijf geen probleem, maar daar ga ik in de weerstand, ik voel dat zó duidelijk. Voor mijn hielspoor (mijn ene been is langer dan het andere, door blokkade bij heiligbeen… een paar jaar geleden van de slackline geduveld!) gaat de behandeling voorspoedig. En nu is mijn ‘oud zeer’ aan de beurt. Ik ben benieuwd wat er los gemaakt wordt. Maar dit even terzijde, wel mooi dat mijn schrijven samenvalt met de behandeling van mijn blokkades 🙂
En weer terug naar de avond van 17 januari, bij de ‘Wachter van de driesprong’. Ja, Luca… die heb ik al lang niet meer gezien en ook het epileptische poesje (dat altijd omvalt als ze mij ziet om op haar buikje gekriebeld te worden) heb ik al maanden niet meer ontmoet. De wandelingen worden wat eenzaam zo, zonder ontmoetingen 🙂 Maar altijd is er een bomenvriend, alhoewel Uriël ook opeens foetsie was. Maar B8 is een standvastige boom die niet zomaar te verwijderen is, daar zou je echt een flinke zaag voor mee moeten nemen. Mijn struise knotwilgvriend die in weer en wind er altijd is voor me en altijd een mooi woord voor me heeft. En ook als het geen mooi woord is, is de boodschap duidelijk!
Mijn weg tussen de boerensloten door leidt al jaren naar B8. De elzen langs de sloten groeien flink door. Een paar jaar geleden waren het zaailingen waarvan ik dacht dat ze wel gemaaid zouden worden. Maar niets is minder waar 🙂 Langs de kant van de sloot schiet een haag van jonge halfwassen elzen op. Een mooie haag die als windbreker dient, voor mij 🙂 En natuurlijk zijn de vogels er ook blij mee. In de winter zitten de elzenproppen vol zaadjes voor de puttertjes en sijsjes.
Het landschap verandert langzaam in al die jaren dat ik hier wandel en het wordt niet minder, gelukkig.
Als ik het pad naar het bos inloop kom ik langs B8 en natuurlijk geef ik hem een ‘tree hug’. Daarna leg ik mijn handen op zijn stam en krijg de kreet ‘Gezond en Wel’. Vorige keer kreeg ik ‘Zeer’, net nadat ik een beetje bekomen was van corona (toen kon ik de vollemaanwandeling niet doen, te ziek). Ja, dit is toch wel héél belangrijk. Gezondheid en Welbehagen, in ieder geval zo lees ik het. Met een van de twee schiet het nog niet op, je hebt ze beide nodig. Gezondheid is belangrijk, en even belangrijk is je goed voelen qua levensinvulling. Een fijn sociaal leven, een doel hebben (hoe gewoontjes ook, hoeft echt geen hoogdravend iets te zijn) een opgeruimde ‘bovenkamer’, blij met jezelf en het leven dat zich aandient. Wat een prachtig ‘woord’ weer om op te reflecteren.
Als ik probeer om de betekenis van ‘Gezond en Wel’ te achterhalen, kom ik niet verder dan ‘afwezigheid van ziekte’, met de nadruk op lichamelijke gezondheid en veel informatie van wat gezond is voor je. Maar nergens gaat men in op het woord ‘Wel’, dat verbaast me zeer. Het welbevinden of welbehagen is zó belangrijk! Als je de kranten nu openslaat wordt er veel geschreven over de negatieve gevolgen van de lockdowns tijdens het hele coronagebeuren. Dat mensen zelfs uit het leven stappen… en niet omdat ze niet gezond zouden zijn! Mensen ervaren geen welbevinden meer. Het afgesneden zijn van anderen en sociale activiteiten, het voortdurend leven met angst voor corona… dat is moordend! De één gaat er makkelijker mee om dan de ander. Maar er zijn voldoende mensen (en ik ken ze!) die al twee jaar thuis zitten, echt thuis! De deur niet uitkomen voor contact met anderen, partners die het hun partners verbieden om eruit te gaan, omdat men bang is om ziek te worden. Dat is waar het nu over gaat in de media, het welbehagen van mensen is ver te zoeken en daardoor worden mensen ziek, het immuunsysteem verzwakt door het onmenselijke voorschrift… blijf thuis, houd 1,5 meter afstand, laat je testen, laat je prikken… maar blijf dan nog steeds thuis en vermijd lichamelijk contact. Het welbevinden is in de zoektermen niet terug te vinden… de focus ligt op een gezond lichaam in de veronderstelling dat als dat oké is, je je ook ‘wel’ voelt. De focus zou op beide moeten liggen, ook in alle campagnes die nu draaien m.b.t. gezondheid en preventieve zorg om chronische ziekten terug te dringen en zodoende een beter immuunsysteem te verkrijgen om zodoende de zorg behapbaar te houden. Als we met z’n allen gezonder (minus welbevinden) gaan leven, hoeft de regering minder geld voor de zorg uit te trekken en kan er zelfs op bezuinigd worden. Ja, als je even doordenkt komt het altijd weer op cashflow uit, raar maar waar en natuurlijk je eigen verantwoordelijkheid daarin. Want niemand wil betutteld worden met suikertax, vleestax, ongezonde-vetten-tax enz. Niet iedereen is op de hoogte van gezonde voeding… voor velen is een mediterraan dieet: pizza en pasta 🙂 En niet iedereen staat open voor de boodschap van de campagnes voor gezondheid… maar deze groep kampt wel met chronische aandoeningen en zodoende een zwak immuunsysteem. Er is nog veel winst te behalen!
In stilte vervolg ik mijn weg bij B8 vandaan. De bankjes zijn te nat om even op te zitten. Wat ik met de kreet ‘Gezond en Wel’ moet weet ik nog niet, dat kwartje valt altijd later 🙂 Dat is het fijne van schrijven! Mijn weg loopt door het bos. Er staan weer bomen in de laan die twee jaar geleden gerooid werd. De essentaksterfte heeft flink huisgehouden in mijn bos. Er staan nu weer nieuwe bomen, geen idee welke soort. Dat zal binnenkort, als de bomen weer uitlopen, wel duidelijk worden. Wat wel duidelijk is, is dat het herinneringsbomen zijn 🙂 Bij veel bomen staan namen, hangen persoonlijke dingen in de takken. Mooi initiatief is dat en een mooie ‘trekker’ voor mensen om zo af en toe dit bos te bezoeken. Het heeft een ‘slechte’ naam omdat er gedeald wordt en mensen hier daten in het geniep. Een bos, ver weg van de bewoonde wereld en toch makkelijk bereikbaar, zal dit imago altijd hebben.
De rest van de wandeling is stil en rustig. Met enige moeite zet ik de maan op de foto. De bewolking is zo dik en flarderig dat ze amper te zien is. Toch lukt het mij om wat snelle foto’s te maken van haar verschijnen. Na 1,5 uur ben ik weer thuis en ook daar is het stil. Manlief is allang naar bed, die moet morgen weer vroeg op. Ik plof nog even op de bank, even thuis komen. Een heerlijk thuis waar ik me steeds meer ‘wel’ bij voel. Het heeft even geduurd maar dan heb je ook wat 🙂 En dat welbevinden is een taak die ik mijn hele leven meedraag, er is altijd werk aan de winkel. Of dat nou werken aan mijn relatie is, werken aan mijn lichamelijke gezondheid, werken aan mijn sociale contacten, werken aan mijn pleziertjes, werken aan een opgeruimd huis, werken aan een opgeruimde ‘bovenkamer’… en regelmatig reflecteren of dit allemaal nog op de rails staat 🙂 En daar helpen mijn vollemaanwandelingen uitstekend bij! Het zit er weer op. Sporttas inpakken en hup naar de sportschool… ik mag weer voor een half jaartje 🙁
Liefs, Loes
Een oud patroon dat mij niet eens meer opviel was mijn koude douche elke ochtend… even lekker koud nadouchen. Vanaf mijn eerste kennismaking met de sauna (zo rond mijn 20ste) heb ik dat erin gehouden, dat effect kon ik thuis ook hebben (warm/koud). Pas nu ik behoorlijk verkouden ben geweest, weer met de kerst 😛 , valt bij mij het kwartje (oud muntstuk uit de vorige eeuw). Sinds ik weer welkom ben bij de sportschool (januari 2022) douche ik alleen warm. 4x per week bij de sportschool, die geen koude douche kent. En die ene keer per week thuis… zet geen zoden aan de dijk. Mijn weerstand is het afgelopen jaar langzaam maar zeker afgenomen 🙁 Nu mis ik mijn oude patroon opeens heel erg. Ruim 40 jaar een goede weerstand opgebouwd (vroeger had ik elk voor- en najaar een nieuwe ‘binnenbekleding’, ik hoestte mijn longen uit mijn lijf 🙁 ) Binnen een jaar is mijn opgebouwde weerstand foetsie gebleken. Mijn ouderwetse hoest was terug!
Morgen ben ik jarig. Ik heb een stukkie tuinslang (zo’n slappe stoffen uitvoering) gevraagd, met koppelstuk en sproeistuk. Dan kan ik die vastklikken aan de kraan van de schoonmaakster bij de Basic Fitt. Mijn verzoek om daar een tuinslang voor vast te hebben liggen, is nog niet in behandeling genomen… ik wacht het maar niet af. Eens kijken of ik mijn oude patroon weer nieuw leven in kan spuiten. Sommige patronen zijn goud waard 🙂
