Als ik zo mijn verslag van vorig jaar doorlees, was ik best hoopvol gestemd. De druk van het verliezen van autonomie was van de baan en de opleiding was in volle gang. Ondertussen ben ik een geslaagd persoon en heeft manlief via uitzendbureaus wat werk; niet voldoende maar iets. We teren nog steeds in op onze spaarcenten… maar goed ook, want op de bank wordt het enkel minder waard 😛 Ik ben nog steeds gezond bezig en heb het hardlopen ook weer opgepakt. Kan ook makkelijk in de twee weken die ik nu vrij ben 🙂 Lekker uitslapen en dan eerst een uur lopen; wat verlang ik dan naar pensioen 😛 Vroeger kon je met 55 met pensioen. Voorlopig moeten wij het nog jaren uit zien te zingen.
Klinkt wat klagerig allemaal, niet leuk. En ook niet nodig! De twee weken rond Yule hebben wij hier altijd open huis voor onze vrienden en ook dit jaar is het weer gezellig met een komen en gaan van vrienden. Manlief staat iets lekkers klaar te maken voor vanavond en het beslag voor de smeerpropjes (Indonesische oliebolletjes met banaan en appel) staat te rijzen. Onze vrienden uit het Zuiden van het land zijn onderweg en het belooft weer gezellig te worden.
Dus hup, aan de kant met sombere geluiden! Laat ik vieren dat we gezond zijn, samen zijn en ontzettend veel plezier in het leven hebben. En zoals Keith Richards zo mooi op de foto staat met de tekst “I survived 2016”. Want was was het een gigantisch bewogen jaar… en we zijn nog niet klaar: grote veranderingen komen eraan! En geen verandering zonder verliezen en/of schokken.
Volle maan van de overstroming 24-01-2016
De biechtmoeder luistert naar je verhaal
Zij die de waarheid bewaart
Thema: Welk oud patroon is zo gewoon geworden dat je het niet meer ziet?
Deze volle maan valt op zondag en zondag zouden wij op bezoek gaan bij mijn zwager en schoonzus. Dus ik besluit om op zaterdagavond mijn hazelaarstaf te pakken, mijn wandelschoenen aan te doen en de deur uit te stappen.
Het is warm voor de tijd van het jaar. Na een paar dagen vorst is er weer een lauwe wind binnen gewaaid. De lucht zit dicht, geen maan te zien. Was het helder geweest dan was het vast kouder geweest. De maan heeft zich geen moment laten zien, zelfs niet haar plek verraden aan het firmament. Soms kan ze zich verraden door een lichte plek te showen… niets nu.
Ik merk dat ik met een brede lach op m’n snuit aan de wandel ga. Gister werd ik door Leonie (een van de Greenthingz-leden) geattendeerd op een fantasy award, die binnenkort uitgereikt gaat worden. Er wordt al vanaf begin december gestemd op de beste fantasy-act in Nederland en België. En op 23 januari schrijft Leonie ons daarvoor in! Vreemd dat niemand ons daar miste… of ze waren er heel blij mee :-p Grappig is dat wij, Greenthingz, nu dus bovenaan staan… in twee dagen!! Alles voorbij gedenderd en hup aan de leiding! Dit doet me goed 🙂 Ik ben er nu verder weinig mee bezig qua uitvoering. Mijn opleiding trekt nu veel meer mijn aandacht, dat is waar mijn andere passie ligt en waar ik over een tijdje mijn boterham mee wil verdienen. Greenthingz zal altijd voor de lol blijven, op een of andere manier wordt er weinig verdiend in het entertainment… op ons niveau. Maar we zijn wel heel erg geliefd bij het publiek en dat is ontzettend leuk, die waardering doet me goed! Mijn streven is om in de top 5 te eindigen en uitgenodigd te worden voor het feest dat georganiseerd wordt voor de uitreiking van de award! Een feestje op kosten van Bastaard-tv met al mijn vrienden uit het entertainment lijkt me fantastisch!! Dus met een brede smile op m’n snuit ga ik de paden op.
Het is echt heel lekker buiten. De ganzen en smientjes gakken en piepen nog wat als ik langs loop. De smientjes zijn echt net badeendjes. Het is stil op straat, geen mens te zien! Ik heb mijn camera meegenomen maar die had ik net zo goed thuis kunnen laten, de maan is en blijft weg. Buiten de stemming op de award ben ik ook erg tevreden over hoe dingen lopen momenteel. De opleiding is pittig en gaat goed. John heeft geen vervolguitkering na de WW aangevraagd dus Andrea kan gewoon thuis blijven wonen. Ik blijf werken en volgend jaar geef ik dat wel op aan de belastingen. Daar moet ik nog het fijne van weten, dat bespreek ik wel even met mijn vaste belastingadviseur. Maar het feit dat er geen mensen over onze schouders meekijken hoe wij onze zaken regelen maakt me blij. Liever met minder dan bemoeials in mijn privéleven.
Dit is trouwens ook de eerste volle maan wandeling die ik zonder verbinding loop met Modron-vrouwen. Ik heb mijn lidmaatschap opgezegd bij Modron. Na acht jaar meegelopen te hebben op het online forum was ik niet meer betrokken. Dat was al een paar jaar en nu was het moment om de knoop definitief door te hakken. Mijn wandelingen en reflecties zal ik wel doorzetten, want die brengen mij inzicht in mijn leven. Het is zo waardevol om maandelijks terug te kijken op mijn levenspad, te reflecteren op wat mij beweegt en contact te hebben met mijn onderbewuste via mijn boom 🙂 En dat is gaaf omdat 95% van je gedrag bepaalt wordt door je onderbewuste. Onderbewuste, gedachte, gevoel… gedrag. En dan via mijn goede vriend B8 contact te hebben met een belangrijk deel van die 95% is wel heel gaaf!
De Modrontekst zegt het volgende: “Deze maan weerspiegelt het struikelblok dat je tegenkomt net nadat je het mooiste in jezelf ervaren hebt. Deze maan vraagt je te onderzoeken wat je over het hoofd gezien hebt, en vertelt je hoe je voorkomt dat je ten onder gaat aan je eigen blinde vlek”… en die bevindt zich vast in m’n onderbewuste. Het krachtdier van deze maan is de kraanvogel en deze vogel is beroemd om zijn dans 🙂 In veel culturen waar de kraanvogel vertoeft wordt de dans van deze vogel in sjamanistische rituelen gebruikt, vaak om je te helpen in je eigen centrum te komen en te blijven. Om zodoende meer kennis over jezelf te vergaren, je beweegredenen 🙂 Zo ook de lijsterbes, de boom van deze maan. In de overlevering is de lijsterbes de boom waaruit de vrouw geschapen is, een boom van het oervrouwelijke. Ze laat je beseffen dat er krachten in de natuur zijn die veel groter zijn dan wij. Ze opent je voor de ruwe krachten van storm, bliksem, overstromingen, vulkaanuitbarstingen en voor de werking van het onderbewuste. Het onderbewuste is verbonden met het vrouwelijk principe.
Al met al een behoorlijk onderbewust maantje, dit. Ik ben heel benieuwd wat B8 mij deze maan te vertellen heeft. Ik voel me gelukkig en hoop dat ook terug te vinden bij B8.
Met mijn hazelaarstaf horizontaal in m’n hand voel ik me niet alleen. Ik gebruik hem niet meer om op te steunen en hij tikt ook niet meer mee op mijn tred. Ik heb het een keer geprobeerd, volle maanwandeling zonder mijn staf… wat een gemis! Je weet maar nooit waar hij voor van pas komt 😛 We wandelen samen, klaar. En het is een rode hazelaarstaf, niet zomaar een tak! De hazelaar is ’toevallig’ een belangrijke boom in de Keltische overlevering. De negen hazelaars aan de bron van Segais waren heilig, de hazelnoten waren bijzonder magisch, vooral voor de barden… de verhalen- vertellers van toen. De hazelnoten zorgden voor inspiratie… misschien dat dat de functie is van mijn staf. Mijn staf is gewoon magisch en levert inspiratie voor mijn verhalen 🙂
Genietend van de stemming waarin ik ben, ben ik al rap in het buitengebied. Het is donker! Geen lichten van de hockeyclub, geen licht van de maan en de enkele straatlantaarn die hier staat zet ook geen zoden aan de dijk. De elzen steken donker af tegen de nachtelijke lucht. Jaren geleden kon ik zo de ransuilen makkelijk spotten. Maar die heb ik hier al tijden niet meer gezien. Gelukkig zijn ze verderop langs de dijk gespot door een bevriende natuurfotografe.
Als ik het wilgenlaantje richting het bos in wandel, loop ik langs de plek van eens Boompje. Ik groet niet meer, hij is niet meer… hij is nu echt een boom die was. Net als de Wachter van de Driesprong, de ooit zo grote wilg die uit drie stammen bestond en de grote solitaire wilg die een paar jaar geleden omgewaaid is… Boompje is in goed, majestueus gezelschap! Ik loop op B8 af en maak contact, ik krijg bijna direct “Geluk”, dat is me te veel hooi op mijn gemoedstoestand, die komt wel erg uit mijn oppervlaktekoker 😛 Ik blijf met hem in contact en dan krijg ik “egoïst”, huh? Waar komt dat vandaan? Kijk, dat is leuker … een nadenkertje 🙂 Nu ben ik vast een gelukkige egoïst. Eens wat nader bekijken.
Er zijn twee soorten egoïsme.
- Egoïsme in morele zin
- Dit is egoïsme waarbij een persoon meer aan zijn eigen bevrediging denkt dan aan de bevrediging van anderen. Dit wordt algemeen als een negatieve eigenschap beschouwd.
- Egoïsme in andere zin
- Dit is het zorgen voor het eigen welzijn. Dit soort egoïsme heeft over het algemeen geen negatieve connotatie, omdat het een vanzelfsprekende zaak is dat organismen op hun eigen welzijn letten.
Dat klinkt al veel beter 🙂 En klopt ook wel, ik ben heel erg gericht op mijn eigen welzijn. ‘Verbeter de wereld, begin bij jezelf.’ Sinds een paar jaar ben ik heel bewust bezig met goed voor mezelf te zorgen. Goed en gezond eten, genoeg en gezond bewegen en zorgen voor een zo gezond mogelijke mind-setting. Het is niet toevallig dat ik de opleiding ‘Vitaal Leven Coach’ volg. Afgelopen week heb ik de eet- en beweegmeter van het voedingscentrum moeten invullen als huiswerk. Wat was dat gaaf om te doen! Ik wilde al langer weten of wat ik eet goed genoeg is om als gezond gezien te worden. Ik gebruik al ruim twee jaar geen geraffineerde suiker meer en ook niets dat daar op lijkt, alleen honing gebruik ik als zoetmiddel en omdat het gewoon een gezond iets is. En ik blijk erg goed bezig te zijn! Zelfs weer een kilootje eraf terwijl ik iets meer calorieën binnen kreeg dan de norm. Maar mijn vezels zaten zelfs boven de norm en ik beweeg erg veel, veel meer dan de norm. Al met al zo goed dat ik geen verbeterdoel kan formuleren voor de opleiding en dat ook niet hoeft! Alle macro- en micronutriënten krijg ik voldoende binnen! Verzadigd vet zit wat tegen de hoge kant aan, maar die is dan wel afkomstig van noten, zaden en goede vetten. Ook het bewegen is nu beter geworden, minder lang maar wel intensiever! Trainen op hartslag, voor vetverbranding en conditieverbetering en zelfs buiten hardlopen! Dat laatste gaat met horten en stoten: dan weer een paar weken mooi regelmatig, dan weer een tijdje niet. Maar dan loop ik in de sportschool op de loopband mijn minuten 🙂 en dat worden er ook steeds meer!
En de stress die ik eerst voelde over de baanloosheid van John is ook veel minder geworden. Ik voel me gewoon goed en wil niet gestrest worden door iets dat er niet is, iets dat daar en straks zou kunnen gebeuren. Hier en nu is er niets aan de hand; dat te beseffen en echt te voelen is best moeilijk. Ik ben van nature nogal een controlfreak die graag de boel vooruit beziet en regelt.
Als ik mijn boodschap(pen) van B8 gehad heb, neem ik afscheid en verdwijn het donkere bos in. Het is stil. Ik hoop nog een nachtegaal te horen, want men zegt dat ze er al zitten of zelfs niet weg zijn geweest! De winter is ongewoon mild. Met een paar koude nachten en dagen hebben we het wel weer gehad, dit jaar. Ik betwijfel of er nog een winter aankomt. Aan het eind van het donkere pad is de brug naar dijk. Ik ga altijd graag even op de brugleuning zitten. De stilte om me heen en de afwezigheid van bewoning in de omtrek maakt dit een gave plek om te zijn. Er zijn wel geluiden in de verte maar die kan ik genoeg blokken om ter plekke te genieten van de stilte. Het water staat hoog, zoals het een volle maan van de overstroming betaamt. Zelfs in het bos staan er poelen tussen de bomen, het ‘benedenbos’, is echt een overstromingsbos. Als ik van het verharde pad af was gegaan had ik mijn staf echt nodig gehad. Ik ben vaak genoeg thuis gekomen met de blubber tot halverwege mijn kuiten. Twee weken terug heb ik nog heerlijk door het zompige bos gewandeld om foto’s te nemen van de rode bekerzwammen. En wat stonden die er veel en groot!!
Als ik even later mijn plek op de brug verlaat en de dijk op loop zie ik achter me hoe donker het bos nu is. Ik zet er flink de pas in en voor ik het weet ben ik aan het eind van de dijk. In de verte komt er een auto aan. Ik wacht even met verder lopen, totdat de auto de parkeerplaats beneden in het bos op gereden is. Ik zie dat het alweer de politie is! Vorige keer was er ook al surveillance, mooi! Ik loop rap hun kant op en als ze weer de dijk op rijden hou ik hen aan. Ik vraag of ze er al van gehoord hebben dat ik melding heb gemaakt van het jagen met mistnetten, hier op Westerveld. Dat hebben ze niet, dus vertel ik hen dat ik hoorde van een jonge man die hier vaak komt, dat er mannen met mistnetten uit de bossen komen. En dan wel bij ochtendgloren. Ze zouden het meenemen en misschien kunnen ze dan in plaats van ’s nachts ook eens ’s ochtends surveilleren. Want de sijsjes en puttertjes zijn roofgoed voor mensen die er hun brood mee willen verdienen.
Op mijn terugweg naar huis mijmer ik nog wat na over mijn blinde vlek en oude patronen die ik niet meer zie… tja, die zie ik dus niet. Misschien dat ik daar nog eens beter zicht op krijg tijdens de opleiding. Want daar wordt toch geregeld aan je gepeuterd en worden zaken ter discussie gesteld. Er worden heilige huisjes omver getrokken en muurtjes afgebroken. Ik ben benieuwd wat het mij nog gaat brengen 🙂 Vooralsnog ben ik lekker bezig en voel ik me best lekker egoïstisch… zelfliefde noem ik het maar. Zelfcompassie, een prachtig streven en de opstap tot een betere wereld… hope so!!
Liefs, Loes
Tja, en dan zit 2016 er bijna weer op en liggen de zaadjes voor de komende bloei alweer geduldig te wachten op hun buurt om te ontspruiten. Nu nog koud en nat in de donkere aarde, maar tegen de tijd dat Imbolc zich aandient is er al leven te bespeuren.
Mijn korte worsteling met het thema ‘Verwachting’ na mijn wat lage laatste examencijfer en het feit dat ik nu klaar ben met de opleiding, wat bij mij ook weer verwachtingen wakker maakte… pppftttt. Even goed doorvoeld dat ‘verwachtingen’ haaks staan op ‘vertrouwen’… vreemd hoe snel zich dat zo in mijn lijf en geest nestelde. Geen blijheid om diploma, alleen maar stressgevoel. Gelukkig weer snel getackeld en gerealiseerd dat als ik gestrest en teleurgesteld wil zijn dan vooral veel moet verwachten van mezelf en anderen!
Gelukkig heb ik mijn basishouding van vertrouwen weer terug kunnen pakken. Vertrouwen dat de mogelijkheden zich aandienen en het mijn taak is om een open blik en mind te bewaren om deze mogelijkheden te zien, erop te vertrouwen en ermee aan de slag te gaan! Lang leven ons 95% onderbewuste dat zoveel malen wijzer is dan ons bewustzijn van een eigen gemaakte realiteit, die vaak vol stress en teleurstelling zit! Go with the flow en wees lief voor jezelf! Dan doe ik het ook <3
Een heel succesvol 2017!
