Rot toch op met die liefde

Rot toch op met die liefde, denk ik met enige regelmaat. Wie facebookt of op een andere manier betrokken is bij de mensheid kan het niet ontgaan: de liefde is echt een hype. Iedereen heeft het erover en alles lijkt erop uit te draaien. Het wordt ons geadviseerd als antwoord op vrijwel alles, we zoeken er naar, we prijzen ons meerdere malen per dag in het openbaar gelukkig als we een glimp van haar gevoeld hebben en we willen haar dolgraag delen met anderen, of we die nu persoonlijk kennen of niet. Waarom? Waar-fucking-om?

Bitch! Hufter!
Omdat het gemakkelijk is. Daarom.
Het leven valt namelijk verdomme niet mee. Er gaat van alles mis en soms zeggen mensen gewoon snoeihard ‘nee’ tegen je. Soms ben je niet welkom en vinden ze je een eikel, een hufter, een dweil, een bitch of een trut. En jij en ik weten dat dat nog terecht is ook.
Dat maakt onzeker en eenzaam. Dat maakt dat we het moeilijk vinden om contact te maken met andere mensen. Om ‘hoi’ te zeggen tegen iemand die we nog niet kennen. Om ons bloot te geven en te ontspannen in gezelschap en zo sukkelig te durven zijn als we nou eenmaal zijn. Want als Ze, de Mensen, daar achter komen, dan moeten ze ons niet. Denken we stiekem. En als we ons daardoor laten leiden – ik bedoel natuurlijk mezelf, maar het klinkt minder angstaanjagend als ik het veralgemeniseer naar ‘we’ – durven we helemaal nooit meer onder de dekens vandaan te komen.
Het leven is een stuk aangenamer als we ervan uitgaan dat alles draait om de liefde. De Liefde. Dat iedereen in wezen van elkaar houdt. Dat we met een stralende lach elkaars gezelschap zoeken om er betere, gelukkigere en completere mensen van te worden.
En die enkeling die je echt niet mot is gewoon even van het padje af. Die heeft een vertroebelde blik en is er, vermoedelijk door een akelige jeugd, nog niet aan toe om de Liefde toe te laten. Wacht maar, als die eenmaal oude trauma’s heeft verwerkt komt er een nieuw mens uit tevoorschijn!

Alles is liefde, verdomme
De menselijke geest zit slim in elkaar. Als we eenmaal een overtuiging hebben zien we daar voortdurend bevestigingen van om ons heen. Wordt onze overtuiging: Alles Draait Om De Liefde, dan richten we onze aandacht automatisch op signalen die die gedachte bevestigen. We herkennen de Liefde in alles. Mooie dingetjes. Leuke gebeurtenissen. Fijne toevalligheden. Lieve mensen. Mensen om je mee te verbinden zonder risico, want iedereen houdt immers, in essentie, van elkaar. Mensen die er op uit zijn om geestverwanten te vinden en te herkennen. Mensen waarbij je welkom bent, gewaardeerd en geliefd wordt.
Dat idee maakt het gemakkelijker om onder die deken uit te komen waar ik een paar alinea’s geleden onder wegkroop. Alle diepe angsten over ‘niet voldoen’ die we over onszelf hebben worden door het filter van de universele liefde gehaald en zo verdund tot een dragelijke twijfel die veilig ver buiten ons zelf ligt: is de ander wel in staat tot Liefhebben? Worden we dan alsnog afgewezen, dan lag het probleem duidelijk bij de onvolmaaktheid van die ander. Klaar. Niks meer aan doen. Of, beter nog, wel iets aan doen: bestook de harteloze kritische klootzak met konijnenplaatjes waar ‘I wuvv you’ onder staat, tot ie verdomme ook van iedereen houdt.

Rafeltjes van oud gedrag
In het kader van Samhain is het loslaten van je eigen veroordelende geest misschien wel het grootste loslaten. En ik moet zeggen dat het veel beter met me gaat sinds ik mij heb bekend tot de gezelligheidskring van Lieve Mensen. Okee, ik worstel nog wat met mijn verslaving aan uitdaging en ontwikkelingsmogelijkheden: als alles al goed en lief is, wat zal ik dan nog m’n best doen om het nog beter te krijgen? En ik ben er nog niet helemaal uit wat liefdesrelaties toevoegen, als ik die bij voorbaat al heb met iedereen die ik tegenkom of van facebook ken. Rafeltjes van oud gedrag, veronderstel ik, die vanzelf af zullen vallen. Ik heb goede hoop dat binnen afzienbare tijd mijn hele leven uitsluitend zal bestaan uit Liefde zodat ik als stralend, hartelijk, vlekkeloos wezen ook al mijn andere ontoereikendheden kan loslaten.
Al vond ik vanochtend nog een anoniem kaartje met een konijnenplaatje er op in mijn brievenbus…