Groei
Dit is de lichte helft van het jaar, waarin de Godin duidelijk aanwezig is. Buiten is alles groei, overvloed, uitbundigheid. Het tempo waarmee het gras groeit, de overweldigende hoeveelheid bloemen die je overal ziet bloeien – hagen van fluitekruid – en de bloeiende bomen die je misschien niet opvallen, en al de piepkleine boompjes die ineens tevoorschijn komen in tuinen en gazons… en dat zijn alleen nog maar de plantaardige verschijnselen. Ook de insecten zijn weer terug – bijen en vlinders – en er zijn weer lammetjes. De Godin is terug uit de onderwereld en heel de natuur is één groots feest, een manifestatie van groeikracht.
Als het allemaal door zou groeien, zouden we al snel in een bos leven, dat overal om ons heen op zou schieten. De sterkere planten zouden de andere overwoekeren. We zouden ruimte en voedsel tekort komen als elk dier zou blijven leven.
De Moeder is degene die leven geeft, en bij wie de hoorn van overvloed past. Haar kracht is uitbreiden, vermeerderen, vele kansen scheppen.
De God is degene die grenzen stelt. Hij is de Heer van Leven en Dood. Hij zorgt ervoor dat van al die duizenden zaadjes er maar een of twee ontkiemen en een nieuwe boom worden. Wat nu allemaal tot leven komt, sterft straks deels weer af, in de winter. En een deel wordt nu opgegeten, dient tot voedsel van dieren.
We hebben beide krachten nodig om in balans te blijven. In je eigen leven zoek je nieuwe kansen, en al brainstormend vind je vele mogelijkheden. Maar dan moet je een selectie maken en je richten op een of twee van de vele opties. Je kunt niet alles tegelijk doen, en het dan ook nog goed doen.
Wat je karakter betreft, daar is misschien een tuinman nodig. Er zijn vast een aantal scheuten die niet zo goed bij de rest passen, die je liever kwijt dan rijk bent. Persoonlijke groei betekent ook dat je nu en dan naar jezelf kijkt, en beoordeelt wat je ziet. ‘Jezelf accepteren’ en ‘ze moeten me maar nemen zoals ik ben’ zijn populaire kreten, maar is het wel zo wenselijk om alle eigenschappen maar te accepteren? Je hebt misschien manieren van doen ontwikkeld in je jeugd, als antwoord op de omstandigheden van dat moment. Die manieren zijn niet altijd de meest geschikte, maar je hebt ze ingeprent en ze vormen een patroon. En soms alleen omdat je als vijfjarige een ongeduldige opmerking van een van je ouders verkeerd hebt geïnterpreteerd. Omdat je toen op een onhandig moment de aandacht vroeg, denk je nu misschien – heel diep van binnen – dat jouw mening er niet toe doet. Of je denkt dat je ‘toch nooit een kwartje’ zal worden, dat iets ‘niet voor jou is weggelegd’.
Er zijn ook minder fraaie eigenschappen die je in een later stadium hebt ontwikkeld, en waarvan je weer afstand kunt doen. Je afreageren op je huisgenoten bijvoorbeeld, uit onvrede over iets dat op school of werk is gebeurd. Je kunt de problemen ook daar aankaarten waar ze spelen, op een rustige manier. Dat moet je durven, en misschien moet je het oefenen. Maar het sorteert meer effect dan ruzie maken met mensen die er geen deel aan hebben. Waarom zouden zij jou moeten accepteren zoals je nu bent? Waarom zouden zij moeten lijden onder iets waaraan jij wat kunt doen? Het leven met elkaar is een stuk aangenamer als iedereen zijn best doet om een beter mens te worden en om hoffelijk te zijn.
Je zou je kunnen afvragen, voor je iets zegt: ‘Is it true, is it kind, is it helpful?’ Ofwel: is het waar, is het aardig, is het behulpzaam? Als je dat een tijdlang bewust doet, je dat afvragen bij alles wat je zegt, zal je intuïtie het daarna overnemen en je een seintje geven als je de grens dreigt te overschrijden: als je dreigt iemand voor het hoofd te stoten of roddel door te geven. (De uitgebreide versie is THINK: is it True, is it Helpful, is it Inspiring, is it Necessary, is it Kind. Zie deze blog waarin de woorden van Alan Redpath in context worden geplaatst: http://talkingthewalk-cal.blogspot.com/2008/05/alan-redpath-five-questions-to-ask.html ).
Persoonlijke geestelijke groei, dat is deels doen maar ook deels reflectie: stilstaan en afstand nemen. Dat laatste is iets dat je heel goed kunt combineren met in het gras liggen, een wandeling of fietstocht maken of met simpele karweitjes doen in huis of tuin. Echt iets voor in de zomer dus. Het daadwerkelijke groeien, dat gaat het hele jaar door. Want we weten nu al dat ook in de winter het leven doorgaat, in de knoppen van de kastanjebomen en onder de grond, in zaden en wortelstokken. En ook voor je persoonlijke groei hoef je geen bepaald seizoen af te wachten. De kansen van de Godin en de grenzen van de God zijn altijd beschikbaar.