De eerste herinnering aan Silver Circle… aanbellen op een donkere herfstavond bij een huis in Zeist en nog niet beseffen hoe dat mijn leven zou veranderen. Wakker worden op de bank in de woonkamer met de geur van de veel te sterke koffie in mijn neus. Die laatste bus miste ik sowieso, dus logeren was een logisch gevolg.
Maar ook de (toen nog) rokerige eindeloze avonden praten in Zutphen, waar we allemaal sliepen op de grote zolder. Jongens en meisjes wel netjes apart. Ik ging overal mee naar toe, leerde zoveel mensen kennen.
Ik surfte mee op de hype, en op de druk bezochte avonden van het eerste heksencafé rond de plastic fontein in het wegrestaurant verstrekte ik vol enthousiasme informatie aan de ‘zoekenden’. Later kwamen de conflicten, viel het wereldje een beetje uit elkaar. Alle groei kent tegenslagen. Ik begon mijn eigen groep en ik ging voor mezelf verder.
Het is allemaal gelukkig bijgelegd en uitgesproken. De banden zijn vernieuwd en warm gebleven. Silver Circle is deel van mijn leven. 40 jaar – wat vliegt de tijd…
Phaedrus / Peter
Het eerste Heksencafé in Utrecht. Tekening van de auteur
