Vandaag is het 1 januari 2020! Ook vandaag… net als in het volgende verslag ben ik op een vreemde tijd gaan wandelen. 1 januari om 9.00 uur ‘s ochtends, meestal slaap je dan. Samen met mijn man had ik de wens om tijdens de jaarwisseling op De Dellen (een groot heidegebied) te gaan wandelen. Hij heeft dit 50 jaar geleden ook gedaan en toen heeft hij overnacht in de schaapskooi aldaar. Helaas stak de dikke mist hier een stokje voor. Toen besloten we voor de stilte van de ochtend te gaan, de stilte NA de storm. En wat was het een storm, het leek wel een war-zone! 77 miljoen aan legaal vuurwerk is de mist in gegaan! En van de week stonden er files naar Duitsland… voor illegaal vuurwerk!! Dus er is een boel meer de lucht in gegaan! Het lijkt wel of mensen een verlangen naar oorlog hebben… ik snap er niets van! Wij hebben er ons helemaal voor afgesloten. Luxaflex dicht en Arrow Classic Rock snoeihard aan! En scrabbelen… zoals twee oudjes past 🙂 Nog even Sticky Fingers Tour van de Stones gekeken en toen slapen. Was toch wel weer 2.30
Er gaan steeds meer stemmen op voor een vuurwerkverbod voor particuliere verkoop. In Shanghai schijnen ze een ‘vuurwerkshow’ met drones gehad te hebben. We moeten echt af van deze massale ellende aan vervuiling (zware metalen van de prachtige kleuren, kruitdampen en andere vervuiling), vernielingen, doden en gewonden. Het past niet meer in deze tijd van (milieu)bewustzijn.
Vandaag, 2 januari, met verslaggeefster en fotograaf van De Stentor en medewerker van Zwolle Groenstad, langs geringde bomen in de wijk gelopen. Een onverlaat heeft zeker 15 bomen in de wijk rondom ingezaagd, met de intentie om ze langzaam te laten sterven. Ik heb alleen de bomen gezien die langs mijn wandelpad staan… wie weet zijn er nog veel meer! Ik heb hiervoor gister aan de bel getrokken (via Facebook, wat een mooi medium als je de juiste mensen kent!!) en vandaag al zoveel kunnen doen. Hier word ik blij van… doorpakken! En nu maar hopen dat ‘Magere Hein’ (wie sterft, wie leeft) stopt met zijn activiteiten! Ook dit past niet in deze tijd van milieubewustzijn!
Zo, 2020 is voor mij goed begonnen. Ik ben gehoord en gezien… ik heb de bomen een stem kunnen geven! Nu maar hopen dat mensen hun ogen en oren open houden en misschien gaan praten. Want dit is naast een hopeloze trieste daad ook een kostenpost van duizenden euro’s! Die wij als belastingbetaler ophoesten.
Maar nu naar begin 2019!!
21 januari 2019 Volle maan van de Overstroming en tevens Wolfmaan/Bloedmaan m.a.w. een volledige maansverduistering!
Wat een bijzondere maan deze keer! Ik lees net op tijd dat het vannacht een volledige maansverduistering is! Ik zet mijn wekker om 4.00, de eerste keer dat ik eens opsta met mijn man. Die staat iedere werkdag tussen 2.30 en 4.00 op… PostNL. Snel mijn smurfenpakje aan… zo’n smurfenblauwe thermo-legging en -shirt. Daarover een hardloopshirt en nog een. Want het is iets van -7 en een briesje… koud dus. Om 4.15 sta ik voor de deur, de paden op, de lanen in. Het is mega-helder, waar ik helemaal blij van word. De maan staat te stralen… ze moest eens weten, dat ze zo gesluierd gaat worden 🙂 Ze krijgt een prachtig rood gewaad aan!
Als ik een paar honderd meter van huis ben zie ik al een schaduw op haar linker bovenkant komen, de verduistering is begonnen! Ik zou het zomaar gemist kunnen hebben, gelukkig even gegoogeld op de juiste datum voor mijn maandelijkse wandeling en tadaa!! Weg nachtrust 🙂
Het is stil buiten en nergens branden lichtjes in huis. De sloten zijn bevroren, dus de ganzen en eenden zijn er ook niet. Die zullen zich wel verschansen op het eilandje in de plas even verderop.
In de verte hoor ik het vrachtvervoer van de A28 en waarschijnlijk de goederentreinen, ja, dat gaat natuurlijk allemaal door als wij slapen.
Net even in mijn Modron-maanboek gespiekt. De volle maan van de Overstroming staat voor ‘durven’. Het thema, IK DURF, krijgt door deze maansverduistering een extra uitdaging! Het is natuurlijk ook de maan van Imbolc… in de buik! Is wat ik wil, wat ik durf, levensvatbaar?
Ik denk dan natuurlijk aan mijn eigen coachingspraktijk. Gelukkig heb ik het er druk mee 🙂 Iedere maandag twee klanten en soms op de vrijdagmiddag. De andere dagen moet ik vol aan de bak, anders is er geen brood op tafel. Het is zo mooi om oude klanten nu verder te helpen met hun vitaliteit. Eerst het mentale aangepakt tijdens mijn opleiding (zij waren mijn proefklanten) en nu verder met voeding! Op naar een vitaler leven! Belangrijkste is toch vaak het mentale aanpakken. Daarna is er ruimte om de overige zaken aan te pakken. Fijn dat ik zo wat oudgedienden heb, maar o zo blij ben ik met de mensen die mentale vragen hebben. Dat is zo’n mooie ontdekkingstocht, langs alle grotten en spelonken van hun zijn. Lekker een grote schoonmaak houden, alle hersenspinsels weg raggen! Mijn praktijk heet ook niet voor niets ‘De Schoonmaakster’. Bovenkamer en lijf goed schoonmaken en houden, een taak voor het leven! (Ondertussen heb ik deze naam losgelaten, alleen op Facebook ben ik zo terug te vinden. Ik werk nu gewoon onder mijn eigen naam, want dat is wat ik ‘verkoop’: mezelf.)
Maar nu loop ik om 4.30 buiten, het is best koud en ik ben onderweg naar het bos. Zal het bos anders aanvoelen zo ‘s nachts? Meestal ben ik er voor 00.00 en soms om 7.00 maar zo vroeg/laat ben ik nog nimmer geweest.
Als ik langs de plas loop waar de eenden op het eilandje zitten, is er niets te horen… ze slapen. De schaduw op de maan sluipt langzaam verder. Het is de schaduw van moedertje Aarde. Eigenlijk valt nu ook mijn schaduw op de maan 🙂 Best een mooie gedachte. In bed had ik dit nooit kunnen bedenken. Wat is de wereld toch mooi, zo in rust. De sterren zijn ook steeds beter te zien als het licht langzaam uitgaat boven. Jupiter en Venus stralen tegenover de maan. Nu moet ik zeggen dat ik ze van de week helderder zag dan nu.
Het is weer januari, de lucht is geurloos en fris. Nog even en dan wordt de lucht weer bezwangerd door de eerste voorjaarsbloeiers. Als ik het buitengebied in loop is er eigenlijk niets anders dan anders. Het gevoel van midden in de nacht is weg. Ik loop eerst even bij B8 aan, is het plan. Als ik de knotwilgenrij in de verte zie staan, kan ik Boompje niet ontwaren. Begin november hebben mijn man en ik een nieuwe wilg geplant op de plek waar ooit Boompje stond. In de rij wilgen is een gat waar hij ooit stond. Helaas is de nieuwe boom er uit getrokken. Ik was al zo blij dat hij er nog steeds stond na twee maanden. We gaan het nogmaals proberen als de vorst uit de grond is. We gaan dan voor een dikkere en langere poter (zo heet een jonge wilg). Eens kijken of die mag blijven staan. Beetje triest dit.
Ondertussen is de maan al flink rood 🙂 ze heeft flinke blosjes! Als ik contact maak met B8 vraag ik hem: ”Ben ik vroeg of ben ik laat?” Hij antwoordt: “Op tijd”, ja…kijk dat is wijsheid 🙂 Ik schiet in de lach en denk aan de strofe van Charlie Chaplin in zijn schrijven over ‘Zelfliefde’:
Toen ik van mezelf begon te houden,
begreep ik dat ik altijd op het juiste moment op de juiste plek ben
en dat alles gebeurt op precies het juiste moment.
Ik kan dus rustig zijn.
Nu weet ik: dat is ZELFVERTROUWEN.”
Deze website voor het hele gedicht.
Zo ook mag ik mijn schreden op het pad der coaching bekijken. Ik ben op 8 oktober begonnen (precies op de nieuwjaarsdag van het Keltische nieuwe jaar, las ik die week) en tot nu toe heb ik het er maar druk mee. Iedere maandag is coachingsdag en ontvang ik twee klanten en soms op de vrijdagmiddag. Voorlopig gratis voor de mensen die echt geen coach kunnen betalen en van de anderen zou het fijn zijn als er iets betaald werd. Maar dat is optioneel, eerst wil ik kilometers maken. Dit jaar in oktober ga ik een gewone vergoeding vragen, eens kijken of ik het dan nog zo druk heb 🙂 Ik heb vertrouwen. Alles gebeurt precies op het juiste moment!
Vandaag sta ik bijvoorbeeld in de krant, de streekkranten en het AD, met mijn verhaal van een super-irritant geluid bij mijn huis. In dat artikel staat dat ik een vitaliteitscoach ben met praktijk aan huis. En dat dat geluid supervervelend is als ik met mensen bezig ben met ontspanningsoefeningen. Dat is toch mooi een stukje reclame voor mijn praktijk… zeg nou zelf 🙂 Gelukkig is het geluid er niet heel de tijd en heb ik goede hoop op het achterhalen van de oorzaak. We zijn er druk mee! Zelfs ‘Hart van Nederland’ wil langskomen om met me te praten. En dat vind ik prima, niet om mij maar om al die mensen die last hebben van omgevingsgeluiden! En dat zijn er heul veul! Ik wacht maar af. Wie weet wat het allemaal brengt. Elk nadeel heeft zijn voordeel 🙂
Wat me weer doet denken aan de plotselinge ziekenhuisopname van mijn vader op 10 januari. Hij had veel vocht achter de longen waardoor zijn hart het heel moeilijk had. Gelukkig heeft hij zelf de hartbewaking gebeld en zij hebben na controle de ambulance gebeld. Een uur later had het niet meer gehoeven, zei de arts 🙁 Ik was erbij toen hij meegenomen werd. Ik had vorige volle maan mijn problemen met mijn moeder uitgesproken en een oplossing gevraagd waardoor zij weer met mij zou gaan praten. Doodzwijgen is haar wapen als haar iets niet zint. En drie maanden vond ik, vooral ook voor mijn pa, genoeg.
Ik ben de hele dag bij mijn moeder gebleven en heb haar hand vastgehouden toen zij al haar demonen onder ogen zag. Gebruld, gestampt, met haar hoofd op tafel gebonkt, gehuild; echt alles is voorbij gekomen. En dat is nou waar ik het met haar drie maanden geleden over had… het wordt teveel voor papa. Dat wilde ze toen niet inzien, hij is sterk genoeg, hij moet alles maar doen. Nou niet dus. Gelukkig is de relatie met moeders weer gewoon en kan ik er zijn voor haar en voor mijn vader. Ik mag nu meer komen helpen 🙂 Maar de oplossing die vanuit het universum is gekomen vind ik wel pittig! Het heeft wel iets in gang gezet. Ik ga nu stappen ondernemen met Wijkzorgteam, bank en burgerzaken… want alles is verlopen van ma. Als mijn vader echt wegvalt hebben we de poppen aan het dansen. Nu mocht hij op 14 januari naar huis… en ik mocht hem ophalen, op mijn 58ste verjaardag! Een leeftijd die ik altijd gedacht had nooit te halen! Binnenkort een groot feest, want dat heb ik mezelf al jaren beloofd! Ik heb het Universum bedankt voor de pittige oplossing van mijn probleem. Volgende keer ga ik toch maar zelf harder aan de gang 🙂
Het juiste moment. Ja, dat is altijd de vraag. Er vertrouwen in hebben is de kunst!
Nu de maan geheel versluierd is, is het ook best donker in het bos. Geen lange schaduwen van de bomen. In de verte hoor ik de bosuil, echt een oehoe geluid, zo mooi!! En vlak voor mij schiet iets weg, geen idee wat. Als ik het bos verlaat en de dijk op wandel voel ik me toch wat open en bloot. Ik twijfel nog even om weer het bos in te duiken. Maar ik vervolg mijn pad gewoon over de dijk. Hier kan ik meer mensen verwachten dan in het bos en mensen zijn de enigen die raar doen. Maar gelukkig is er geen leven te bespeuren. Ik weet wel dat er weer iemand woont in het bos, in zijn kleine tentje. Ik spreek hem geregeld. Laatst had hij zijn enkel verzwikt en werden er voor hem boodschappen gedaan door mensen van een organisatie. Van de week zag ik hem weer zelf zijn boodschappen doen, hij is gelukkig weer mobiel. Wel verlangt hij naar maart, het is nu niet echt aantrekkelijk in zijn tentje. Dus echt alleen ben ik niet 🙂
Op de weg naar huis kom ik één man tegen met zijn hond. Het is ondertussen 5.45 en hij loopt net als ik te genieten van dit fenomeen. Het kan pas weer over tien jaar, dus ook hij heeft de stoute schoenen aangetrokken en is het gaan beleven. Leuk, die ontmoetingen met passie-genoten… eigenlijk alle ontmoetingen die ik ‘s nachts heb zijn met passie genoten. Of het nu het luisteren naar de eerste nachtegalen is, het zoeken van stilte en rust of nu deze maan. Eigenlijk lopen er helemaal geen engerds in het bos… ’s nacht. Overdag wel, die ben ik vaak genoeg tegen gekomen… maar in het donker kom ik ze niet tegen. Ik zeg altijd maar: ”Engerds zijn bang van hun eigen schaduw, die kom je niet tegen in een donker bos!”
Als ik langs het eilandje kom is er één eend die in zijn slaap praat… kwaak 🙂
Met alle vertrouwen in de toekomst ga ik op huis aan… en warempel: ik ben precies op tijd thuis 🙂
Veel liefs, Loes
En dan is het 2020 🙂 Ons aangeplante Boompje is eind januari 2019 weer teruggekeerd op zijn plek. Hoe? Geen idee! B8 moet ervan hebben geweten 🙂 Die gaf mij, de volle maan ervoor, het woord “Onverwacht”. Nou, dat is niet makkelijk… ik ben echt een controlefreak 🙂 Maar ik was echt compleet sprakeloos toen mijn eigen poter met wokkel en al na drie maanden weer op z’n plek stond. Nu koester ik hem. Terwijl hij toch flink aangevreten wordt (dus nog een wokkel er bovenop) tussen de openingen door. Ik ben benieuwd of hij groot mag worden.
Bomen spelen toch wel een heel belangrijke rol in mijn leven… hopelijk blijft dat zo!
2020 het wordt een jaar van verandering… en dat is de enige constante.
Ik zal me tussen al veranderingen door bewegen. En plezier verspreiden waar ik kan, met werk, hobby en andere activiteiten. Want dat is het enige dat je kunt doen, zelf de verandering zijn die je graag wil zien! En dat is wat deze maan je op een presenteerblaadje aangeeft… DURF!
En net te horen gekregen dat i.v.m. de boomzaagkwestie vragen in de gemeenteraad worden gesteld vanwege het niet reageren van de gemeente na twee meldingen van bomen met ringen. En alle aanwonenden krijgen een brief thuis om helderheid in de zaak te krijgen en in ieder geval de actie te laten stoppen!
Mijn ouders vroegen mij of ik niet bang was om dit zo openlijk (in de krant met foto en naam) onder de aandacht te brengen… tegenwoordig word je vaak ‘teruggepakt’ door mensen die zich aangesproken voelen. Tja, geen idee… zal met deze maan te maken hebben 🙂 De maan van januari is de volle maan van ‘De Reebok’. En die staat voor zelf verantwoordelijkheid nemen, je richten op je innerlijk kompas… zelfvertrouwen!
Heel veel plezier in 2020!! Een jaar op de drempel van grote veranderingen in de wereld <3
Liefs, Loes
