02-07-2016
Ik ben wat later dan gewoonlijk met het schrijven van dit stuk. Gister, 1 juli, had ik namelijk mijn vrije middag. Sinds begin van deze week heb ik voor 14 dagen vrije middagen ingeroosterd. Dat betekent dat ik zowaar mijn mogelijkheid van ‘eigen baas’ gebruik in voordeel van mezelf! Met al mijn activiteiten wordt het me iets teveel de laatste tijd. Ik heb ook even het gevoel van vakantie/tijd voor mezelf nodig.
Maar aangezien manlief nog steeds baanloos is, we geen uitkering hebben aangevraagd en ik dus kostwinner ben… als werkster. Niet echt een basis om nu eens lekker lang thuis te gaan zitten, laat staan om op vakantie te gaan… weg, reizen, geld uitgeven… not dus. Maar gewoon eens tijd voor mezelf 🙂 De opleiding loopt nu op z’n einde en de grote verslagen heb ik met goed gevolg ingeleverd en twee mooie cijfers heb ik al binnen… ruim een 8 gemiddeld, als ik dat nou eens vast zou kunnen houden, met nog vier cijfers te gaan. Nu niet te streberig worden!
Ik ben nu een jaar verder dan dit onderstaande verslag en ik vraag me af: hoe ben ik gegroeid afgelopen jaar? Ik ben me duidelijk meer gaan richten op mijn opleiding en de toekomst van een eigen coachingspraktijk. Ik heb een heerlijke coachingsruimte waar ik graag mijn oefeningen voor school (en mezelf) doe. En natuurlijk ontvang ik daar ook mijn proefcliënten.
Ik heb mijn kleur uit mijn haar laten groeien, geen aubergine met vampire red meer, maar grijs met mooie uitgroei… het maakt mij zoveel zachter qua uitstraling… maar ben ik dat ook? Bijkomend voordeel is dat ik een hele nieuwe garderobe nodig heb. Pastelkleuren staan me nu zó mooi en al mijn zwart kan weg, dat staat zo ‘niet’. Vandaar mijn heerlijke invulling van mijn vrije middag gister… shoppen bij kringloop Kampen! Werkelijk de grootste en beste kringloop m.b.t. kleding, alles op kleur, soort en maat! Ik heb daar de afgelopen maanden een hele nieuwe garderobe aangeschaft… appeltje eitje.
Maar hoe zit het spiritueel? Ben ik daarin gegroeid? Niet echt, wel heb ik de angst overwonnen m.b.t. de baanloosheid van manlief… ben gewoon zelf de kostwinner nu 😛 En ik ben héél blij met de zuinigheid van de afgelopen jaren en onze minimale wensen qua uitgaven. Ik geniet van elke dag en pak zoveel mogelijk natuur mee in een dag 🙂 Wel ben ik, op school, bewust gemaakt van mijn ademhaling, daar is nog een hoop groei te behalen! Mijn ademhaling is een ‘onbewuste’ afspiegeling van mijn innerlijk. Mijn te snelle en te hoge ademhaling heeft mijn hulpademhalingsspieren in nek en schouders (die je gewoonlijk bij hijgen gebruikt!) overbelast. Vorige week merkte ik dat ik met wakker worden te snel ademde…. nergens voor nodig! Mentaal kan ik nog zoveel rust in mijn kop hebben… als mijn agenda te vol zit… loop ik ergens te draven! En dan het liefst in mijn slaap, dan heb ik er tijd voor!
Dus even wat gas terug… nu kan ik het zelf regelen… voordat het voor mij geregeld wordt 😛
Ik zie dat het buiten flink is opgeklaard, even buienradar checken en dan de paden op de lanen in! Tot straks!
31 juli 2015 Volle maan van de Speer.
Thema: Bouw aan je zelfvertrouwen
Sjamanisme: Zij die heelt
Lugnassad, het begin van de herfst! Wat hou ik van dit jaargetijde! De dagen worden weer korter en de donkere tijd breekt aan. Nu is daar nog niet veel van te merken. Het is nog volop zomer en warme, snikhete dagen wisselen de natte en winderige dagen af. Dit jaar is het een zomer van extremen. De temperatuur schiet dan weer omhoog en dan weer naar omlaag. De natuur is er blij mee, warmte en water in overvloed! Het schijnt dat de planeten daar een rol in spelen 🙂
Lugnassad is een oogstfeest en betekent ‘Spel van het Goddelijk vuur’. Wat was de plek waar ik was dan prachtig toepasselijk! Op Castlefest oogsten we als groep altijd de inspanningen van het afgelopen jaar. We brengen dan ons offer naar de Wicker. Dit jaar op vrijdag 31 juli. Vanaf de heuvel in het midden van het Castlefest-terrein hebben we met onze fakkels weer ons moment gepakt bij de Wicker. Een ieder die wil kan dan zijn offer brengen en zelf heb ik dit jaar het offer van de Stichting gebracht. De Wicker was dit jaar een man en een vrouw in innige omhelzing, liefde. Op de zaterdag werd de Wicker verbrand, een spel van Goddelijk vuur! En wat was dat mooi dit jaar. Drie meeuwen vlogen boven de Wicker toen het moment bijna daar was. Vlak voor het moment dat de fakkels binnen gedragen zouden worden, vlogen zij daar rond en één van hen landde bij de Wicker, terwijl we er met een paar duizend mensen omheen stonden! Achteraf zag ik daar de duiding van. Afgelopen jaar zijn drie heel bepalende mensen van Castlefest overleden en van één van hen was de as in de Wicker… zo mooi! Zelf maak ik altijd een filmpje van het ritueel, ik kan het niet laten. Maar vlak daarna hebben we als groep hele mooie momenten beleefd. Het is echt een Oud en Nieuw gevoel daar om die Wicker. Het oude verbrand en je dankbaarheid en wensen aan het vuur toevertrouwd… vertrouwend op wat komen gaat en dankbaar voor onze vriendschap.
Op de vrijdagavond, tijdens de volle maan, ben ik samen met mijn man, tijdens het laatste concert, naar de heuvel gelopen. Terwijl het terrein ‘schoon geveegd’ werd (alle bezoekers eruit) liepen wij in tegengestelde richting naar de heuvel. Met onze backstage-bandjes mogen we op het terrein blijven na sluitingstijd. Het was mooi om daar, boven het festivalgewoel, op de heuvel te zitten. De lange trap naar boven glansde in het maanlicht. De volle maan piepte door de bomen heen. Mijn man zat bovenaan de trap en ik zat in het midden van de grote metalen ronde plaat die bovenop de heuvel ligt. Ik heb nog een tijdje op m’n rug gelegen. Maar meer dan de koude plaat op m’n rug en het concert in de verte maakte ik niet mee. Ik had gewoon alleen moeten gaan. Nu was ik me te gewaar van de aanwezigheid van mijn man. Ik had steeds het gevoel dat ik wat met hem moest. Echt vrij ben ik pas als ik alleen ben. Op de weg terug ben ik wel even bij de boom met de gouden tranen langs geweest. Deze boom is vanaf de heuvel goed te zien. Langs zijn stam lopen een paar koperen druppels (kunst), je moet het maar net zien… van dat soort kunst hou ik wel 🙂 Aan zijn voet stonden wat mensen te praten, maar dat weerhield mij niet hem te omarmen. “Zuiver” kreeg ik van deze prachtige boom. ‘Zuiver’ staat voor echtheid en helderheid, zoals de natuur het bedoeld heeft. Wat een prachtig woord 🙂 Mijn streven is wel om zuiver te zijn, echt te zijn.
In de Modron-agenda staat het zo mooi…: ”Wie ben jij? Welke richting ga jij in je leven uit? En maakt het uit of dit voorwaarts, achterwaarts, opzij of stil staan is? Als geluk in het ‘hier en nu’ in iedere richting verscholen ligt?” Ik ben heel blij met mijn besluit om zelf in beweging te komen. Om een opleiding te gaan volgen. De eerste dagen heb ik reeds achter de rug en het smaakt naar meer! En het vooruitzicht op een eigen praktijk, heerlijk… zelfstandig werk dat ik tot m’n 80ste kan doen!
Nog zo’n mooie opmerking uit de Modron-agenda :”Nu pluk je de vruchten van jouw oogst en ervaar je de opbrengsten van je werk op fysiek, emotioneel en spiritueel gebied. Wat heeft hierin aandacht nodig? Over welk vruchten ben je tevreden en welke geef je terug aan Moeder Aarde opdat ze opnieuw wortel kunnen schieten, uit zullen groeien en weer vrucht zullen dragen?” Het afgelopen jaar ben ik veelvuldig bezig geweest met bang zijn voor volgend jaar. Als de WW- uitkering van manlief afloopt. Bang wat ons dat gaat brengen. Bang om mijn zelfstandigheid te verliezen en gedomineerd te worden door één of andere instantie 😛 Ook word ik dan sollicitatie-plichtig en mijn dochter wordt voordeurdeler. Allemaal zaken die ik met argwaan bekijk. Deze angst wil ik graag teruggeven aan Moeder Aarde. Angst lost niets op, verlamt enkel. Ondertussen ben ik al wat losgekomen van deze angst en in beweging gekomen. De opleiding geeft me een andere kijk op de toekomst. Fysiek merk ik dat ik ook wat soepeler in nek en schouders begin te komen. Iedere ochtend doe ik mijn yoga voor nek, rug en schouders. En de bijna 20 kg die ik ben afgevallen bevallen me ook fantastisch! Alhoewel ik nu 2 kg ben aangekomen met de afgelopen festivals en de vakantietijd. Wat meer buiten de deur eten en soms een pilsje of wijntje (suiker!) maken dat ik weer wat aangekomen ben. Doch thuis ben ik nog net zo strikt: geen suiker in welke onnatuurlijke vorm dan ook. Alleen twee lepels honing per dag en drie stuks fruit. Dat zijn mijn zoethoudertjes. De twee kilootjes zullen er binnenkort weer af zijn.
Op spiritueel gebied zijn mijn opbrengsten niet zo groot, daar kabbelt het rustig door op de voor mij zo rustige manier. Iedere maand mijn maanwandeling en de bijbehorende bespiegeling. Ik zou ondertussen niet meer zonder kunnen. Ik denk dat de opleiding nog wel het een en ander van me gaat vragen, en dat is goed.
Vanmiddag het kaartspel ‘Geef graag’ gekocht bij de kringloop. Een spel dat ik tijdens de intervisiedagen goed kan gebruiken. Alvast een kaartje getrokken, alhoewel deze kaart schoot eruit toen ik schudde… niets voor niets. Het schietgrage kaartje vermeldt ‘Helderheid en Scherpzinnigheid’, alweer zo’n mooie 🙂 Past ook wel bij ‘Zuiver’. Ondertussen droom ik wat weg bij de klanken van de Moldau, dat prachtige stuk van Smetana.
Over zuiver en helderheid gesproken 🙂 Ik schrijf graag bij Classic FM, daar komen zulke juweeltjes voorbij… echte muziek!
Spiritualiteit is eigenlijk de basis voor mijn mindsetting. Een paar overtuigingen heb ik me wel eigen gemaakt de afgelopen jaren. “Hou niet vast, geef bedding” (het handje zand, dat als je dat dichtknijpt… leegloopt), “Laat gaan en het komt naar je toe”, “Alleen NU bestaat”, “Wat leeg is kan gevuld worden”(een hoofd dat vol is… – van zichzelf – kan niet ver/gevuld worden). “Ik heb genoeg aan mijn eigen aapjes”.
“Spiritualiteit is het geestelijk fijnstoffelijke werkgebied dat zich bezighoudt met het pure bewustzijn. Het is de relatie tussen wat gedacht, gevoeld, geweten en ervaren wordt ofwel het bewustwordingsproces van een wereld die wij zelf geschapen hebben en herscheppen. Het mag pure wetenschap genoemd worden, aangezien het de volledige integratie van al het leven en zijn bewustzijnsvormen accepteert. Spiritueel leven niets anders dan luisteren naar de energie die op je afkomt en die van jezelf uitgaat. Leren leven met de kosmische wetten en zien dat alles energie is.
Lat. spiritus, komt van spirare (blazen, ademen).”
Wat is dat mooi gezegd 🙂 We scheppen inderdaad zelf onze innerlijke wereld, met onze overtuigingen. En deze overtuigingen laten energie stromen, door ons heen en van ons uit.
Mijn spiritualiteit heeft komend jaar aandacht nodig. In het kader van mijn opleiding zal ik vaker naar mijn eigen mindset moeten kijken. Duidelijk krijgen wat mijn overtuigingen zijn, die mij maken tot wie ik ben.
Er zijn nog heel wat vruchten te plukken 🙂 Zowel op fysiek, emotioneel en spiritueel gebied. Het wordt me het jaartje wel weer. Ik heb er het volste vertrouwen in… zegt ze… nu nog ten volste voelen 🙂
Al met al mijn stiltewandeling best gemist. Doch een volle maan op het beste Lugnassad-feest van het jaar was ook niet te versmaden! En wat ben ik toch gezegend met zulke gave mensen om me heen.
Liefs, Loes
Zo, weer terug van een heerlijke wandeling. Buienradar gaf aan dat er erg weinig regen zou vallen, dus ben ik de paden op, de lanen in gegaan. De lucht vertelt steeds een ander verhaal, maar ik heb vertrouwen… mooi thema. Er staat een flinke bries en een warm vest is geen overbodige luxe. Onderweg kom ik meer mensen tegen die huiswaarts gaan dan mensen die nu nog het buitengebied in wandelen… vertrouwen! Ik let ondertussen op mijn ademhaling en breng die terug tot een mooie 10 ademhalingen per minuut i.p.v. de 20 als ik even niet oplet. Als ik het lager gelegen bos in ga, valt mij het prachtige doch vreemde licht op… de aankondiger van onweer! Yes, als dat eens waar mocht zijn 🙂 Nog geen 50 meter in het bos en BAM! Een flinke donderslag met een mooie naroffel. Wat een verwennerij! Ik passeer een man met twee honden, van die Lassie-honden. We spreken elkaar even over het onweer en hij zegt snel op huis aan te gaan… ik geef aan juist blij te zijn met dit cadeautje 🙂 En nog een flinke donderslag doet er een toefje bovenop. De wind neemt behoorlijk toe en ik besluit het bankje onder de grote eik op te zoeken. Daar kan je lekker droog zitten voor een tijd, als het niet al te dol wordt.
De bomen zwiepen heen en weer en dode takken vliegen door de lucht. Niet zo moeilijk met de ‘dode takken ziekte’ van de essen hier, maar wel een bruut gezicht. Een lijster blijft net zolang zingen totdat ook hij van zijn plaats geblazen wordt; verderop gaat hij gewoon door. De regen die valt komt niet door het bladerdak boven me. Het is een malse zomerregen en na een kwartier is alles voorbij. De wind gaat liggen en de zon breekt door, alsof er niets gebeurd is.
Ik vervolg mijn weg en op de brug naar de bewoonde wereld kijk ik naar het water er onder. Een groep van zo’n 15 schrijvertjes scheren over het water. Als ze toch eens wisten “Wie schrijft die blijft”.
En wie ik ben? De vraag die ik hoopte op te lossen het afgelopen jaar… verder dan het woord dat ik van B8 kreeg afgelopen week kom ik eigenlijk niet, “Vrouw”. De rest is illusie en een beeld dat ik zelf schep, een wens of een vervorming van wat is… en wat is, is ook discutabel. Wat mij rest is ontzettend te genieten van wat is en of dat mij maakt tot wat ik ben en wens te zijn… misschien word ik wel meer “Vrouw”, als dat is, wat ik ben. Hoe meer ik er over nadenk, hoe minder ik word 🙂 Fijn, als ik zo terug kijk naar het thema van deze maan “Bouw aan je zelfvertrouwen”. Er is steeds minder waar ik op hoef te vertrouwen 🙂 dat lucht op. En wat zegt het Indiaans Sjamanisme ook alweer? “Zij die heelt”… een hele helende Vrouw. Ik ga ervoor! Wat een mooi uitgangspunt voor mijn coachingspraktijk. Wie het kleine niet eert… 😛
