Het statige pand waar de Première Party plaatsvond
In het afgelopen jaar werd het me steeds duidelijker dat er iets belangrijks gaande was. Tijdens bijeenkomsten stak het elke keer hardnekkig de kop op. Een grote camera, een microfoon, een enorm fototoestel. De uitrusting leek zich langzaam uit te breiden… Tot er ook een grandioos ding aan vast zat dat, ondanks de wiebelende arm, het gevaarte met de lens temde om een ‘steady’ beeld te geven. Opvallend genoeg elke keer dezelfde gezichten die half verscholen gingen achter de apparatuur.
Op de PFI-conferentie hadden ze zelfs hun eigen hoekje waar allerlei mensen van verschillende traditie of stroming zowat in lucht gekleed vandaan vertrokken: hen werd het hemd van het lijf gevraagd. Her en der kon men uit het geroezemoes opmaken dat ze bezig waren voor een project. Best omvangrijk nog ook, naar wat ik uit het gefluister kon begrijpen.
Tijdens de picknick van Silver Circle waren ze er opnieuw bij. Deze keer leken die half verscholen gezichten wel verworden tot halve machines. Vergroeid met hun lenzen, de wiebelende armen inmiddels dik gespierd van het gewicht van die apparatuur. Op de achtergrond een kalmerende stem die maar vragen bleef stellen, bijna hypnotisch, en de antwoorden werden opgeslokt door het oog van de lens.
Vanaf de zijlijn sloeg ik het telkens gade. Als bezige bijen zoemden ze met hun uitrusting voorbij, de verhalen van anderen drinkend als nectar. Steeds als ze opvlogen naar de volgende bloem, eh paganist, namen ze stuifmeel mee. Kleine tipjes van de sluier van het project waar ze vol vuur aan werkten.
De makers van de DVD
Toen ik deze halve machines in hun natuurlijke habitat mocht aanschouwen, met gevaar voor eigen leven en vanaf een veilige afstand, pas toen overzag ik de omvang van dit project. Heel secuur was er onderzoek gedaan, kennis verworven, en uiteindelijk tot een samenhangend geheel gesmeed. De kalme hypnotische stem nam je mee het jaarwiel rond. Wat een prachtige creatie! Elke milliseconde tot in de puntjes verzorgd, een waar kunstwerk!
Via betrouwbare bron werd eenieder verzocht om deze magnum opus te komen bewonderen. Ergens middenin het land, langs de Kromme Rijn, zo’n 5 kilometer van het drukke Traiectum. Een prachtig stukje natuur waar de rivier tussendoor meandert. Daar aangeland, ja per bezem, miezerde het najaar mij tegemoet. Twijfelend aan mijn navigatie stond ik bij dit statige pand en zag ik bekende gezichten. Ook veel nieuwe gezichten, waaronder het volledige gelaat van de halve machines (die er zonder uitrusting bijzonder vriendelijk uitzagen). De warmte van een groots weerzien gonsde door de zaal. Klinkende glazen met bruisende inhoud, knisperende chocoladewikkels, en het zachte gekraak van nootjes maakten het overduidelijk, er was een feest aan de gang.
Aanwezigen.
Er weerklonk een kuch, een kleine dame met ontzettend paars haar nam het woord. De stilte hoorbaar aanwezig, begon zij te vertellen over de geboorte van het idee. Het 35-jarig jubileum van Silver Circle, zoveel belevenissen, mijlpalen, en als bekroning hiervan dit immense project. De tijd die men erin heeft gestoken inmiddels niet meer te tellen. Alle aanwezigen zaten inmiddels reikhalzend op het puntje van hun stoel klaar, klaar voor de eerste glimp op dit werk. Door de hele gemeenschap mogelijk gemaakt met kleine en grote giften, hand-en-spandiensten, en vooral ook de gespierde armen van die leuke mensen die deze keer zonder machinerie aanwezig waren. Het bleek een waar feest voor het oog van de aanwezigen, waar in stilte (nou ja, zacht gefluister) van genoten werd. Na deze ‘teaser’, en tussen de warme begroetingen door, was ook de stand van Silver Circle aanwezig. Hier werd onder andere de DVD als een warm broodje uitgereikt in hongerige handen.
De stand van Silver Circle
Ik ben erg trots op dit pronkstuk van de gemeenschap en bemachtigde mijn exemplaar. Het heeft inmiddels zijn effect bewezen, een duidelijke weergave van datgene dat mij het jaarwiel rond bezighoudt en inspireert. Elke nieuwsgierige wordt voorzien van antwoorden op de meest prangende vragen omtrent datgene wat ik beleef, ervaar, en doe. Hierbij werd mij de gelegenheid geboden om nogmaals het glas te heffen: op de gemeenschap en wat deze in saamhorigheid voor elkaar krijgt.
Blessed be!
~CC~
