Traditie en Vernieuwing

door Serotia

De geboorte van een traditie gaat niet over één dag ijs. In het geval van EarthCraft Wicca gingen er zelfs jaarcycli overheen voordat de realisatie kwam dat nieuw Vuur pas kan branden wanneer de Aarde vruchtbaar is. De Maan broedde en ontnam. Totdat de planeten samenspanden en het Vuur op Aarde ging branden als een heldere vlam.

Ik ben een Alexandrian ingewijde heks en heb de traditie, zoals in Traditionele Wicca, van dichtbij meegemaakt via verschillende takken c.q. stromingen. Zowel binnen de Gardnerian tak als de Alexandrian stroming heb ik mijn opleidingen gehad en van beide tradities ruime kennis en kunde opgedaan – om uiteindelijk dus toch binnen de laatstgenoemde stroming mijn inwijdingen te verkrijgen.
Wat mij betreft ontloopt het elkaar qua lesmateriaal niet zo. Voor mij persoonlijk hebben beide stromingen plus- en minpunten, dingen die mij interesseren en aspecten die mij minder liggen. Dat geldt met name voor het rituele gedeelte, want kennis opdoen is voor mij niet onderhevig aan een bepaalde stroming.
Ik vind het heerlijk om – down to Earth – mijn rituelen te doen. Bijvoorbeeld in het bos met zo min mogelijk tools, liefst alleen wat ik om mij heen vind, in mijn gewone kleding en stevige stappers. Maar het is ook fijn om in een gewaad met een mooi aangekleed altaar, voorzien van alle pracht en compleet met alle toeters en bellen, ceremonieel uit te pakken in een ritueel.

Zoveel jaar geleden stond ik binnen onze coven ineens voor een keuze welke kant ik nu op wilde. Ik werkte al jaren samen met een Hogepriester aan mijn zijde, die net als ik een individueel pad had bewandeld naast onze eclectische coven. Alleen had hij voor het Gardnerian pad gekozen en ik voor het Alexandrian pad. “Het beste van twee paden!”, heb ik toen geroepen. Omdat het toch een samensmelting van twee stromingen zou worden, werd EarthCraft Wicca geboren. Niet Gardnerian en ook niet Alexandrian, maar een stroming waarin we de vrijheid zouden nemen om ons eigen pad uit te stippelen en te ontdekken. Waar ik toch meer het Left-Hand Path op wilde, bleef hij vasthouden aan het Right-Hand Path en (naar mijn smaak) teveel aan de Gardnerian traditie. Voordat EarthCraft Wicca goed en wel het levenslicht kon aanschouwen, was het al –haast – ter ziele, want de paden tussen ons scheidden zich.
Wat ik ook om mij heen merkte was dat steeds meer traditionele covens werden ontbonden. De covens waarin ik mijn opleidingen heb gehad zijn alle vier opgelost in het niets. Soms wegens ziekte, maar vaak ook omdat mensen de commitment niet vol kunnen houden, en de covens verlieten. Commitment blijkt voor het voortbestaan van een coven nog een hele uitdaging.
Het eerste jaar van EarthCraft Wicca had ik naast de negen mensen van mijn coven – de inner-circle die bestond uit mensen die al zo’n zeven tot vijftien jaar bij mij waren – nog eens twaalf mensen die zich hadden aangemeld voor de outer-circle.
En ja, er wordt dan gezegd door de heksen in spe dat ze al over veel kennis beschikken en dat toewijding geen probleem is. Als het echter daadwerkelijk aankomt op huiswerk maken, opdrachten doen en commitment tonen, haken veel mensen toch op een bepaald moment af.

Na een jaar EarthCraft Wicca hield ik van de twaalf nog maar twee serieuze mensen over.
Inmiddels ben ik drie jaar verder, hebben we een fijne vaste kern, is er nog wat wisseling geweest en is de Hogepriester aan mijn zijde vervangen door mijn eigenste man.
In het concept ‘EarthCraft Wicca’ heb ik alles kunnen aanpassen wat ik in eerste instantie veranderd wil hebben. Dit zijn overwegend zaken waar ik tijdens het bewandelen van mijn eigen – kronkelige – pad tegenaan liep of vond ik de antwoorden op vragen die lange tijd in mistige nevelen gehuld leken. Het ontwikkelen van een eigen traditie gaf uitsluitsel op manieren die ik voorheen nooit had kunnen voorzien.
Omdat de inwijdingen in de graden van de traditie waarin ik onderwezen ben inmiddels toch wel redelijk open en bloot liggen en voor iedereen beschikbaar zijn wat lezen en inhoud betreft, wilde ik dat sowieso anders hebben. De inwijdingen tot een mysterietraditie wilde ik opnieuw de lading en het gevoel geven van een magische en mystieke ervaring zoals het oorspronkelijk bedoeld was.
Ik heb een vijf-graden systeem ontwikkeld: de punten van een pentagram. Ieder onderdeel bevat lesmateriaal wat samenhangt met de elementen en idem de initiaties die volgen op het succesvol doorlopen van dat stuk leertraject.
Ter illustratie, zonder al te veel prijs te geven: het eerste jaar draai je grotendeels mee ter kennismaking. Bieden wij datgene in lesmateriaal en rituelen wat jij zoekt, kan je voldoen aan onze regels, het aanwezig zijn, het huiswerk maken, maar dus ook andersom: wat breng je mee qua kennis en kunde, hoe zit je in je denken en doen, pas je bij onze energie? Het uitgangspunt is dat je van ons leert, maar ook dat wij als coven van jou leren, al is het maar van de frisse blik op het leerproces en inhoud. Je leert in dat jaar dan de vorm van hoe wij rituelen doen, wat het lesmateriaal inhoudt, we leggen de basis, het fundament, van onze stroming. Dit zijn dus puur de basiszaken en -kennis. Verder hebben we geen uitsluiting van deelname aan rituelen en andere bijeenkomsten. Je hoort er gelijk helemaal bij; dat is dus ook anders dan in de gangbare traditie.
Na een Aarde-initiatie volgt Water, Lucht, Vuur en uiteindelijk de High-off met Spirit, als men dat wenst. Al deze inwijdingen vinden overigens buiten in de natuur plaats en niet skyclad maar in gewaden, omdat we ons toch in publieke ruimtes bevinden.
De Aarde inwijding is beetje te vergelijken met die van neofiet binnen de Alexandrian traditie, maar met een flinke twist. De Water initiatie is een volledige opname in de coven. De Lucht initiatie gaat geheel over jezelf leren kennen, en met Vuur sta je als een Hogepriester(es) naast mij in de cirkel. Lucht en Vuur bevatten onderdelen van de eerste en tweede graads inwijdingen binnen de bekende tradities.
Wat betreft lesmateriaal is the sky the limit. Ik, en mijn covenleden, kunnen zoveel inbrengen als we willen. Waar ieders interesses liggen vormt een belangrijke wegwijzer om verder te leren en te ontwikkelen als heks en priester(es) en als coven. Weet ik het niet, dan gaan we samen op onderzoek uit, duiken er met een aantal vol enthousiasme in en kijken we gezamenlijk of iets bij onze coven past. We werken met onder meer kruiden en planten, astrologie, maar ook met zegels, Kabbalah en de hermetische leerwegen. De ene keer bestuderen we een eigen versie van het Lesser Banishing Ritual of the Pentagram, de andere keer stampen de vijzels en maken we eigen wierook. Specifieke divinatiemethoden spelen een centrale rol binnen de leerweg en het rituele raamwerk. Het verbindende element – zoals ook uit de naam van onze traditie blijkt – is de liefde voor, en beleving van, de krachten van de Aarde. In een notendop zou EarthCraft Wicca kunnen worden begrepen als een complete mengeling van twee tradities en meer, want mijn eigen leerschool omvatte veel meer dan alleen de genoemde twee stromingen. Het is gebleken dat deze benadering erg goed werkt voor ons als coven, omdat we samen groeien in kennis en kunde.
Zelf denk ik dat deze vrijheden en flexibiliteit de traditie toegankelijker maken dan het toch redelijk strakke traditionele raamwerk. Daardoor kan het op een bepaald moment ook beter overleven zonder dat er wezenlijke kennis verloren gaat. Want het leren staat nog altijd op nummer één, maar het experimenteren is ook zo leuk en brengt ons pad verder. Het idee dat ik al weet wat ik volgend jaar met een jaarfeest moet gaan doen, omdat het zo is en we het altijd zo gedaan hebben, én omdat het zo in ons Book of Shadows staat, is een horror in mijn ogen. Daar ga ik compleet op kapot.

Ik wil creativiteit, mensen aansporen tot nadenken, verandering (is dat niet één van de meest aanvaarde definities van magie?), nieuwe onderdelen binnen een ritueel uitproberen, zelf het zwarte garen uitvinden en niet alles maar klakkeloos doen omdat het zo geschreven staat. Dat zou een dode letter zijn. Voor mij ligt in de vrijheid en creativiteit de vernieuwing binnen de traditie; een vernieuwing dat het vuur van de traditie brandende houdt. De kennis ontlenen aan het oude beproefde, het eigen maken en daarin ook je eigen weg zoeken en vinden. En wat is er mooier dan de vrijheid hebben om dat te doen binnen een nieuwe stroming – EarthCraft Wicca – met mensen die ook die creativiteit van geest hebben.

Wat mij betreft, als er geen vernieuwing en flexibiliteit komt, sterft de Traditionele Wicca door starheid een langzame dood … En dan zou er enorm veel kennis en kunde verloren gaan voor allen die wensen het magische pad te bewandelen.

Blessed Be,

EarthCraft Wicca – de natuur doet niets zonder doel!
www.earthcraftwicca.nl