Wicca is de religie van de zelf-expressie. Je kunt zelf rituelen schrijven, precies afgestemd op jouw behoeften op dat moment, afgestemd op wat jij wilt uitdrukken. Stel jezelf eerst een paar belangrijke vragen en ga dan aan de slag.
Wat ga je vieren? Een jaarfeest of een maanfeest, of nog een andere gelegenheid? En wat is daarbij het belangrijkste thema voor je? Wil je stilstaan bij het seizoen, terugkijken, dankbaarheid uitspreken, iets achterlaten, of juist iets nieuws beginnen of iets zegenen? De thema’s van de seizoenen kun je ook herkennen in je eigen leven: zaaien en vruchtbaarheid en oogsten en inkeer.
Neem Beltane. Dat is het feest van de vruchtbaarheid, maar niet uitsluitend daarvan (doe je huiswerk!). Maar als je vruchtbaarheid centraal stelt, welke aspecten daarvan dan? Gaat het je om vruchtbaarheid in de natuur, in je werk, in je relaties met mensen? Ben je eraan toe een kind in je leven te verwelkomen? Wil je je creativiteit beter tot uiting gaan brengen? Wens je de gewassen op het land, een stuk natuur of de wilde bijen in je omgeving een goed groeiseizoen toe? Dat bepaalt hoe je je ritueel inricht.
Kies de locatie – binnen of buiten – en wie erbij aanwezig zullen zijn. Ben je dat zelf, alleen, of met een groep? Vier je het met je coven, dan heb je waarschijnlijk een ritueel in je Book of Shadows staan, of misschien meer rituelen waaruit je kunt kiezen. Maar ook dan kun je voor dit jaar een eigen ritueel schrijven, of je kunt elementen toevoegen aan je basisritueel. Misschien volg je binnenshuis de bekende teksten, en ga je meer improviserend te werk als je buiten een ritueel houdt.
Elk ritueel heeft een begin, een midden en een eind. Dat wist je natuurlijk al, maar ik hecht eraan om het nadrukkelijk erbij te zeggen in dit artikel. Begin en eind zorgen ervoor dat je ritueel plaatsvindt ’tussen de werelden’. Je maakt een heilige plek, een tempel, en, niet onbelangrijk, je sluit ook netjes af. Je laat geen energie slingeren, en je zorgt dat jijzelf en eventuele andere deelnemers aan het eind weer terugkeren naar hun dagelijks leven. Ook als er iets fout gaat waardoor je het ritueel moet afbreken, sluit je zo goed als het kan af, direct of zodra het mogelijk is.
En dat midden, dat heeft inhoud. Het gaat niet om mooie handelingen zonder betekenis, maar om het stilstaan bij iets, om verandering te bewerkstelligen, of om wat het dan ook is dat bij jou centraal staat. Zonder die betekenis is het geen ritueel maar een feest of een toneelstukje. Nogmaals: wat staat er bij jou centraal bij het ritueel dat je gaat schrijven? En hoe wil je dat verwerken?
Vóór het begin bereid je je al voor door na te denken over het ritueel, een bad te nemen, speciale kleding (of geen kleding) aan te trekken en in meditatieve stilte naar de plaats te lopen waar je het ritueel houdt. Dat geldt niet alleen voor degene die het ritueel schrijft, maar voor alle deelnemers.
Het begin kan simpel zijn. Versta me goed: simpel heeft een positieve betekenis. Zeg anders maar ‘basic’, eenvoudig, ongecompliceerd. Bijvoorbeeld: de deelnemers staan in een kring en pakken om beurten elkaars hand vast, met de klok mee. Je kunt dat tevoren afspreken, en ook wie er begint, maar als je vaker samenwerkt, kan dat ook spontaan. Je kunt er iets bij zeggen, bijvoorbeeld “in liefde trekken we de cirkel”, “in vrijheid trekken we de cirkel”, enz. Als de laatste handen verbonden zijn, zegt de laatste “de cirkel is rond, de tempel is open”. Het kan ook veel uitgebreider, als je dat wilt. Of even simpel maar anders.
Als je alleen bent, kun je een cirkel om je heen trekken met je athame, een tak of je wijsvinger. En daarbij visualiseer je dat er een wit, blauw of violet licht de athame / tak / je vinger volgt en die kleur achterlaat zodat er een cirkel om je heen ontstaat, of eigenlijk meer een ei waar je in staat.
Je kunt de windstreken aanroepen en de goden vragen aanwezig te zijn en je te beschermen en/of de geesten van de plaats begroeten.
Het middendeel is het eigenlijke ritueel, waarin je viert wat er dit keer te vieren is, waarin je je dank uitspreekt, of je wensen, waarin je stilstaat bij het seizoen en/of bij wat er in jouw leven speelt op dit moment. Je kunt daar tekst bij gebruiken, zelf geschreven of een toepasselijk gedicht dat je vond. Je kunt erbij dansen, zingen, chanten, muziek maken, een scène verbeelden, of juist stil zijn en mediteren of divineren. Of een combinatie daarvan.
Divineren is een middel gebruiken om inzicht te krijgen. Je kunt schouwen in een kristallen bol, een spiegel of het oppervlak van het water in een donkere schaal of een meertje. Je kunt tarot of andere kaarten gebruiken, of runen of een ander systeem.
Je kunt met die inzichten een talisman maken (als je materiaal hebt meegenomen, of het inzicht gebruiken om dat later te doen) of een kaars ‘versieren’ en opladen, of een al eerder gemaakte talisman of kaars wijden tijdens je ritueel. Je kunt op een briefje schrijven waarvan je af wilt (jaloezie, besluiteloosheid), en dat verbranden in de ketel (als de omstandigheden dat toestaan: je wilt geen brand veroorzaken!). Of je kunt symbolisch zaadjes / bolletjes / plantjes planten in aarde om iets nieuws dat je begint een goede start te geven. Je kunt magisch werk doen om te genezen of om een ander doel te bereiken, met behulp van allerlei magische technieken.
En uiteraard kun je ‘cakes & wine’ wijden en eten en drinken.
Zelden zal een ritueel al deze onderdelen bevatten. Laat het jaarfeest of maanfeest en je eigen behoeften en wensen je leiden bij het schrijven van je ritueel, of het kiezen van een kant-en-klaar ritueel.
Bloemetjes uit de zomer van 2012, in een krans van gras
Kijk om je heen wat je kunt gebruiken uit de natuur; maak bijvoorbeeld een bloemenkrans of een poppetje van maïsbladeren of een hoorn of ander figuur van stro. Zoek inspiratie in de folklore van de streek waar je woont – of waar je vandaan komt – en vergeet de oude volksliedjes en kinderspelletjes niet. Sommige spelletjes kun je zó gebruiken in een ritueel, of tijdens het feest erna, en andere kun je ombouwen tot iets toepasselijks. Een spel met eieren, ‘zakdoekje leggen’ of stoelendans is niet alleen leuk op een kinderfeestje.
Op Beltane is het fantastisch om een meipaal te hebben. Een kleintje met gekleurde linten als je alleen bent, of een groot exemplaar met rode en witte linten als je met een groep bent, om al dansend de linten te vlechten.
Als je klaar bent het het ritueel – het ‘officiële’ gedeelte, misschien wil je daarna nog blijven zitten – dan sluit je de cirkel op een manier die past bij hoe je die geopend hebt. Bijvoorbeeld: je gaat weer in een kring staan met de handen vast, en laat een voor een los, bijvoorbeeld met woorden als “de cirkel heeft ons liefde gebracht”, “de cirkel heeft ons vrijheid gebracht” en de laatste zegt dan: “de cirkel is open maar ongebroken. Het was fijn om te ontmoeten, ga in vreugde, en tot weerziens!” Laat het beeld van de cirkel (het ei) vervagen, en als het nodig is kun je jezelf aarden door met je handen op de grond overtollige energie te laten terugstromen naar de aarde, of door even te stampen, en ook door iets te eten.
Na eventueel nog een feest is het laatste dat je doet je (fysieke) tempel of de plek buiten opruimen, eventuele offers aan te bieden en weer terug te keren naar het ‘normale leven’.
Happy Beltane!
