De Wijze Vrouw, Lot of Moeder Dood

– bron onbekend –

De Wijze Vrouw is dat deel van de Godin dat soms Lot of Moeder Dood wordt genoemd. Ze wordt vaak als lelijk voorgesteld of gezien, omdat mensen de dood als iets lelijks zien.

In de christelijke religies wordt de dood ontkend en wordt gesteld dat je eeuwig kunt leven, maar de waarheid is dat de priesters dat niet weten.

Moeder Dood is de grote schoot waarin alles samensmelt en waarin alles altijd andere vormen aanneemt. Niet één individu blijft eeuwig leven, maar de Wijze Vrouw schept een oneindigheid van nieuwe combinaties.

Zonder Haar zou niets kunnen leven, omdat alle levensvormen andere levensvormen moeten vernietigen om in leven te kunnen blijven.

Een plant kan worden getransformeerd in vlees van een koe of een mens; koeienvlees kan ook mensenvlees worden als de koe is opgegeten. De lichamen van zowel mensen als dieren kunnen terugkeren naar de aarde om meer planten te laten groeien. Dood vlees kan veranderen in wormen die terugkeren in de aarde of in gassen die terugkeren naar de lucht. Daarom bevinden er zich altijd delen van onze voorgangers rondom ons, misschien zelfs in de lucht die we inademen en het voedsel dat we eten. Al het leven uit het verleden en het heden is één, voortdurend aan veranderingen onderhevig maar in wezen hetzelfde. Geboorte en dood zijn net zo natuurlijk en zo heilig, de twee uiteinden van elke levensduur.

Je kunt de Godin niet volledig kennen voordat de sluier van de dood voor je wordt opgehouden, en je zonder angst in het gezicht kunt kijken dat je versteent.

Soms wordt de Wijze Vrouw voorgesteld als zwart, omdat Zij de uiteindelijke duisternis is. Soms lijkt Ze wit, omdat de winter wit is wanneer de dingen gehuld zijn in kou of omdat de wormen van de dood wit zijn.

De maagd is ook wit, dood betekent een nieuwe combinatie van de elementen en vroeger of later een wedergeboorte.

We zijn net als de bladeren die in de tijd van Samhain vallen; door hen worden we op ons lot gewezen. Er wordt geen enkel individueel blad opnieuw geschapen, maar er zullen nieuwe bladeren komen die het leven van de boom zullen voortzetten.

Iemands eigen leven zal niet voortduren, maar iemands wezen zal weer in de kringloop worden gebracht en het leven zal doorgaan.

Dat is de wet van de natuur, en dat moet genoeg voor ons zijn, want we leven elke seconde van ons leven ondersteund door de natuur, of we ons daar nu wel of niet van bewust zijn.

De mensen zijn niet tevreden met één mensenleven – ze verspillen het omdat ze denken dat het na hun dood aan ze zal worden teruggegeven, maar dat idee druist tegen de natuur in.

Het is beter dít leven lief te hebben zolang het duurt en er zonder spijt afscheid van te nemen.

Maar de mensen zijn bang voor de leegte en bang voor het donkere niet-zijn, bang om het gezicht van de Wijze Vrouw te zien.

Ze stellen zich zelfs liever een hel van eeuwigdurende pijn voor dan dat ze hun vergankelijke kleine zelf voor eeuwig zien verdwijnen in de duisternis…

Kinderen zijn bang voor het donker, maar volwassenen zouden meer moed moeten hebben. Duisternis is de schoot en de graftombe, het begin en het einde. Niets bestaat eeuwig, zelfs de bergen niet, zelfs de sterren niet, zelfs de Goden niet.

Vroeger of later verzwelgt de Wijze Vrouw ze allemaal, want Zij is oneindige tijd.

We zijn allemaal onderworpen aan haar wet van de voortdurende kringloop.

We hoeven niet bang te zijn voor ons eigen heengaan – daarover hebben we net zomin controle over als we hadden over onze geboorte.

Anne