Vandaag is het 4 januari 2015. Het nieuwe jaar is net begonnen. Morgen is het volle maan van de Reebok. Dit is de maan die ons vraagt of we in onszelf blijven geloven ook als het tegen zit. Of je aan je idealen vast kan houden, ook als het niet haalbaar lijkt. Laat je je op je kop zitten door je eigen angsten en onzekerheden? Of recht je je rug en ga je met de gratie van de Reebok de toekomst tegemoet?
Dit is voor mij wel een behoorlijk confronterende maan dit jaar. Mijn angst om er financieel op achteruit te gaan is behoorlijk aanwezig, in mijn lijf en hoofd. Niet constant op de voorgrond maar een sluimerende aanwezigheid. De bedding van een onbezorgde financiële positie is voor mij erg belangrijk. Manlief is nu reeds twee jaar baanloos en dat wekt in mij bezorgdheid voor de toekomst. Alhoewel die nu nog een jaar voor ons uit ligt. Dus kort door de bocht ‘Hier en Nu’ is er niets aan de hand. Maar dat krijg ik er dus niet in 🙂 Mijn gratie is dus behoorlijk uit evenwicht qua denkwereld.
Als ik mijn verslag van vorig jaar lees ben ik daar nog niet veel verder in gekomen.
Waar ik wel een heel stuk verder in ben gekomen is het gevecht tegen overgewicht! Op 4 februari, de volle maan van de Overstroming 2015, hoop ik de 20 kg aan te tikken! 20 kg afgevallen in het afgelopen jaar. Door structureel geen geraffineerde suiker meer te nuttigen in welke vorm dan ook! Geen suikervervangers, geen suikervrije zoethoudertjes, niets van dat. Alleen te gaan voor verse en volle producten. En ook gistproducten zoals ‘gewoon’ brood te schrappen (gist groeit op suiker). En wat voel ik me er goed bij! Geen vochtprobleem meer! Hier ben ik heel blij mee en echt, ik beweeg een stuk gracieuzer! De aanzet waren diverse documentaires op YouTube over wat suiker met je lichaam doet, de macht van de suikerlobby, hoe de farmaceutische industrie profiteert van onze ongezonde lichamen, hoe de voedselindustrie eten maakt dat lijkt op voeding maar het niet is en zo nog vele eye-openers. Ondertussen kan ik hier boekdelen van over schrijven. Het is vooral de wetenschap dat er willens en wetens een gigantische aanslag op ons intellect en lichaam wordt gepleegd in naam van de economie. ‘Lege’ etenswaren zijn langer houdbaar, dus verkoopbaar. Pillen die de stoffen moeten aanvullen die uit ons eten zijn gehaald, gaan ook flink over de toonbank. En wie leeft er niet op pillen, boven een bepaalde leeftijd? En dan heb ik het nog niet eens over de ‘welvaartsziekten’ en ‘ouderdomskwaaltjes’ bij jonge mensen. Oké, genoeg hierover, duidelijk is dat dit wel een succes is geweest afgelopen jaar.
Waar voor mij werk ligt, is het omdenken als het om de financiën gaat. Niet in armoe, tekort, denken, maar in mogelijkheden! Vaak gebeurt dat pas als de boel ontspoort, ik zal dat het komende jaar voor moeten zijn 🙂 Ik moet vertrouwen hebben in mezelf, mijn man en de toekomst! Het zal op ons pad komen, geloof me!
Volle maan van de Overstroming 15-02-2014
Thema: Welk patroon is zo gewoon geworden dat je het niet meer ziet?
Indiaans Sjamanisme: Zij die de wijsheid bewaart
Hekserij: Wolfmaan
Het stormt buiten! Gister was het prachtig helder en droog… maar toen was onze vriendin hier. Nu regent het gigantisch en de storm maakt het er niet aanlokkelijker op. Natuurlijk is wandelen geen heilig moeten, ik kán gewoon lekker veilig thuis blijven. Lekker bij de kachel op de bank.
Maar waar gaat deze maan eigenlijk over? De Overstroming… wat eerst een ramp leek, blijkt een zege. Loslaten en laten gebeuren… durven ‘vallen’, de veilige haven durven verlaten… weg bij die kachel. Ja, zo is het wel genoeg… ik ga eens op Buienradar kijken. Over een half uur belooft het droog te worden en dan kán ik 1,5 uur weg… want dan komt de volgende bui er alweer aan. Dat zegt de ‘2 uur vooruit radar’, de ‘3 uur radar’ vertelt weer wat anders… ppfft.
Verstand op nul en gewoon schoenen aan doen. Het is inderdaad al snel droog, de lucht trekt open en de maan kijkt net over de huizen heen als ik de deur uit stap. Yes, ik doe het gewoon! Windkracht 7 in het binnenland en 9 langs de kust!
Deze volle maan is de maan van Imbolc! Het voorjaar staat al geruime tijd te trappelen, de natuur is deze winter een maand vooruit gesneld, het is eigenlijk geen winter geweest… eerder een frisse periode. Hier in Nederland boffen we ontzettend! In Engeland hebben ze al weken overstromingen en in Noord-Amerika hebben ze een horrorwinter! En hier zijn de winterbloeiers al weken in bloei en ook de narcissen bloeien al!
En wil ik volgend jaar een maanwandelverslag maken voor het Imbolcnummer van Wiccan Rede Online… dan moet ik NU wandelen!
Zo tussen de huizen lijkt de wind niet zo erg hard. Maar als ik de waterkant langs de huizen opzoek, merk ik dat het luwte was 🙂 De wind komt nu in volle kracht over de weilanden en het water aangevlogen… BAM! De grote zwarte populieren vangen de storm vol in de kruin. Ik twijfel… is dit wel verstandig? De ganzen en smientjes liggen in het water achter de wallekant, in de luwte. Ze knorren als ik langs loop.
De gans is trouwens mijn totemdier, las ik laatst. Niks geen stoere arend of poema… de gans. Moeder de Gans 🙂 De sneeuwgans 🙂
(“De gans is de hoeder van de aardegebonden, persoonlijke droom. De geest van een gans kan een hoge vlucht nemen en grote afstanden afleggen.
Wanneer we de Sneeuwgans tegenkomen is het tijd bewuster om te gaan met onze dromen. Om ons af te vragen wat we willen bereiken op de langere termijn, om onze dromen helder te krijgen en gestalte te geven.”)
Sinds ik dit las, valt het me op dat ik steeds als ik de deur uitstap… ganzen hoor en zie. Ze vliegen net over het huis of hebben net de auto onder gescheten 😛 grappig. En natuurlijk zie ik ze elke vollemaan-wandeling. Want ganzen zijn hier veel, vooral de Canadese gans is hier oververtegenwoordigd. Als ik even verder kijk naar de gans als totemdier, lees ik: ”Reizen, brenger van goed nieuws, gezelligheid, huiselijkheid en teamgeest”. Best lekker, voelt warm 🙂
De wind beukt op me in en ik moet mijn wandelstaf goed vasthouden, de wind rukt aan mijn staf. In de slootjes tussen de weilanden zie ik allemaal zwarte stipjes liggen. De eenden en ganzen hebben massaal de luwte opgezocht. Als een paar eenden van mij schrikken en opvliegen, komen ze bijna niet tegen de wind in… arme dieren, was blijven zitten. Bij iedere hoge boom die ik moet passeren wacht ik even de windstoot af, je weet maar nooit.
Dit geeft me dan genoeg tijd om even weg te mijmeren. Afgelopen woensdag een gesprek gehad met de begeleider van het retraiteweekend. Ondanks mijn niet bekend zijn met Vipassana-meditatie mag ik mee! Mijn levenshouding komt namelijk erg overeen met deze meditatieleer, grappig. Via via hoorde ik dat het weekend wordt gegeven in Wapserveen, mijn krachtplek bij uitstek. Het is hier zó donker en stil, heerlijk… en juist hier wordt een stilteweekend gehouden. Ik ben heel benieuwd welk een verdieping het me brengt. Gewoon drie dagen alleen met mezelf zijn, geen storing, niets moeten, geen afleiding… niets… maar dan juist alles… alles wat in mij leeft mag ‘spreken’.
Ondertussen kom ik zo mijmerend en me verheugend aan bij de brug naar het buitengebied. Wat de klankschaaltjes tijdens een begin van een meditatie zijn, dat is de brug voor mij. De tijd naar de brug toe heb ik altijd nodig om ‘hier en nu’ te worden. Om echt daar te zijn… waar ik ben. En vandaag lukt dat niet super. De storm en het retraiteweekend trekken me naar buiten… weg van m’n innerlijke beleving. Als ik dat bemerk, maak ik een pas op de plaats. Met mijn hoofd in de wind, zuig ik mijn longen vol heerlijke frisse lucht. Hier zijn de bomen niet zo groot, hier staan elzen langs het water en wat lage knotwilgen. De twee ‘bomen die waren’, zullen niet omwaaien 🙁 dat waren grote bomen! De stomp die er vorige maan nog was van de 5-decemberstorm is geheel weggehaald, een kaal wallekantje is nog getuige van de acht meter lange scheur die de megagrote wilg achterliet.
De grote driesprongwilg, met drie stammen, is allang niet meer. Deze prachtige wilg stond om de laatste straatlantaarn in het buitengebied. Zijn takken waren altijd oranje van het licht en de schaduw spookachtig, machtig! Ik worstel me tegen de wind in naar het wilgenlaantje. De maan staat helder en hoog aan de hemel. En met mijn nieuwe camera kan ik zowaar een echte maanfoto nemen… van de tien zijn er twee gelukt 🙂 niet echt weer om uit de losse pols een plaatje te schieten.
De wind heeft nog geen eigen geur bemerk ik, nog niet de voorjaarsgeur. De wind is nog neutraal, gewoon fris… nog even. Heerlijk om zo vol overgave tegen de storm in te lopen. In dit open gebied kan dat ook. Ik besluit het bos niet in te gaan. De bomen worden daar wat meer aan zichzelf overgelaten en mogen omwaaien. De bomen blijven ook gewoon liggen, alleen de paden worden vrij gehouden. Als ik hier een tak op mijn kop krijg vinden ze me pas de volgende ochtend… niet wijs om dat te riskeren.
Wel ga ik natuurlijk naar Boompjes stronk en B8. In de hoge pol gras tussen de 6e en 7e knotwilg… zit het schamele overblijfsel van Boompje, ooit de 7e boom in de rij. Als ik mijn voet op zijn stronkje zet, wiebel ik. Gelijk krijg ik “Zwakte” en als ik mijn staf gebruik om mijn evenwicht terug te vinden, krijg ik “Hulp”. Dat had ik niet verwacht, eigenlijk verwacht ik zelden wat. Beter, want waar niets is, is ruimte om te ontvangen. Toch hoop ik nog even op wat stoerdere boodschappen… ttssss, niet dus. Misschien dan bij B8? Ik bedank Boompje en hoop bij B8 een ander soort boodschap te krijgen. Ik omarm mijn stevige boomvriend en geef ‘m een dikke knuffel. Als we zo een tijdje van de storm staan te genieten krijg ik “Steun” van ‘m. Zwakte, Hulp en Steun drie op een rij… wat is dit voor blinde vlek? Wat is dit voor patroon dat gewoon is geworden?
Het zijn niet de meest voor de hand liggende zaken voor mij. Ik toon niet makkelijk en graag mijn zwakte en om hulp vragen is ook mijn sterkste kant niet. Maar toch ontvang ik wel veel steun van mijn ouders, man, kinderen en vele vrienden. Niet steun omdat ik zwak ben maar steun gewoon omdat we er zijn voor elkaar.
De Modron-agenda zegt :”De Overstroming neemt je mee naar de overvloedige stroom van de bron en de weldaad die dit water brengt. Het water draagt je om het vuur in je te ontsteken. Je bereidt je nu voor om de sterke groeikrachten in je toe te laten en tot grote hoogten te laten komen. Richt je vandaag op de zegeningen van het water en giet een stortbak over jezelf uit. Voel de frisse sensatie dit geeft”. Er vanuit gaande dat het water staat voor emotie en het water me draagt (bedding geeft), denk ik terug aan mijn emoties van een maand geleden. Tijdens mijn verjaardagsweekend voelde ik me erg ongemakkelijk bij de gesprekken over dikke mensen en dan vooral over de dikkertjes die nog zouden komen dit weekend. Wetende hoe ‘men’ tegen deze lieve vrienden aankijkt, qua overgewicht, vond ik dat héél kwetsend. Op dat moment heb ik me niet uitgesproken… alleen gevoeld. En het voelde niet goed, ik werd er erg verdrietig van. De woensdag erop heb ik een telefoontje gepleegd over de gesprekken en gelukkig werd dit heel goed opgenomen. Soms weet men echt niet wat woorden teweeg kunnen brengen… ook als het over andere mensen gaat. Ik liet me toen leiden door mijn emoties en voelde me gedragen om ook werkelijk te handelen in deze. En inderdaad, het voelde heel verfrissend! Ik heb mijn zwakte/gekwetstheid getoond, hulp gevraagd en gevonden. Het mooie is dat ik zelf al 7 kilo ben afgevallen. Soms help je jezelf ook door voor een ander op te komen, want ook ik worstel met overgewicht.
Het tonen van zwakte maakt sterk… als zwakte geen ‘geheim’ meer is, is het ook moeilijker om gekwetst te worden. Alhoewel, tegen ‘praten over’ is het moeilijk op te treden… wat niet weet, deert soms wel.
Maar wat is nu mijn zwakte? Waar heb ik hulp nodig en waar kan ik steun gebruiken? Als ik zo mezelf aanschouw dan denk ik dat dat ‘onzekerheid’ is. Daar kan ik niet echt tegen. Ik regel graag de dingen, ben situaties voor. Als ik soms geconfronteerd wordt met financiële onzekerheid word ik heel emotioneel, ik kan daar heel slecht tegen. Aangezien manlief momenteel baanloos is, komt deze emotie geregeld om de hoek kijken en wat kan ik daar door getriggerd worden! Afgelopen maand heb ik me hierover ook weer opgewonden en heb ik dit uitgesproken. Ik heb hierin hulp en steun nodig, ik ben hier de regelnicht en overzichthebber. Deze toko moet wel draaiende worden gehouden. Ik heb dit ooit naar me toe getrokken en voel me er weleens alleen in. En ook bij de Stichting ben ik degene die er alleen zorg voor draagt en dat doe ik graag, daar hoeft niemand van te leven. Daar is alleen een gezonde kas belangrijk en dat gaat goed.
Ja, het financiële plaatje, daar kan ik me behoorlijk over opwinden. Daar zit mijn zwakke plek. Maar is dat ook mijn blinde plek? Het is wel een patroon geworden dat, dat mijn taak is. Dat het gewoon is geworden dat het mijn taak is… en is dat ook zo? Wil ik het eigenlijk wel delen? Natuurlijk is het zo gegroeid omdat dat minder onzekerheid gaf. Is het na jaren (het patroon) misschien mogelijk om deze taak te delen… ieeekkkk, het idee al! Ik geef dit zeker niet graag uit handen! Ja, maar… ja, echt wat een miep! Ik zal jullie niet langer lastig vallen met mijn innerlijke conversatie. Wel duidelijk dat ik mijn blinde vlek beet heb. Ik zal echt eens beter naar dit patroontje kijken… een kruissteekje, ooit ontstaan op een kruispunt in onze relatie.
Toch wel stoer die ‘drie op een rij’, van mijn wijze bomen! Deze bomen zijn voor mij degenen die de wijsheid bewaren. En of ik nou met mezelf praat via de bomen of dat ik werkelijk contact heb met hen, het maakt me niet uit, het werkt.
En zwakte, kwetsbaarheid is goed. Dit geeft mij de kans om mezelf te overwinnen, sterker te worden! En er is werkelijk niets moeilijker dan mezelf overwinnen… mezelf toe te geven dat ik hulp en steun nodig heb. En ja, het is heel verfrissend hier ook werkelijk handen en voeten aan te geven.
Ik bedank de wijze bomen en ga terug op huis aan. Op de terugweg heb ik de wind mee. In eerste instantie denk ik dat de wind is gaan liggen. Maar aan deze illusie komt snel een eind als ik me omdraai… alles verandert door de positie die je inneemt, en zo is het maar net. Voorlopig geniet ik van het wind-mee hebben.
In plaats van de brug over gaan, loop ik even door naar het grote open water. Ik wil nog graag een vollemaan-foto maken van de weerspiegeling in de Wijde Aa (zo heet deze plas). Daar aangekomen beukt de storm flink tegen me aan. Aan de voet van een van de ratelpopulieren (die hele hoge lange bomen) schiet ik wat bewogen foto’s. Het is echt niet mogelijk om onbewogen te blijven. En ik denk dat dat mijn beleving de komende tijd wel zal zijn. Over twee weken zit ik midden in mijn retraite… spannend!
Op de terugweg heb ik er flink de pas in en dan bemerk ik pas dat ik in het geheel geen last meer ondervind van de hielspoor… ook deze gekwetstheid is verleden tijd en overwonnen. Op naar de volgende!
Bij het in het slot steken van de sleutel komt er een gans laag over het huis gevlogen… toeval bestaat niet.
Liefs, Loes
De retraite was een succes! Wat is dat heerlijk, vakantie in je eigen hoofd 🙂 Zo voelde het die dagen. Je mag alles denken maar eigenlijk hoef je niets te denken. Je kan alleen maar zitten, slapen, beetje handarbeiden, beetje lopen… echt helemaal niets om over na te denken! Bijna was ik nog in de valkuil gestapt om een leuke act te bedenken voor komend jaar, niet dus. Vroeg naar bed en vroeg op. De zon zien opgaan en met de kippen op stok. Het eten was fantastisch, heel anders dan thuis. Allemaal heel verantwoord, geen suiker, geen vlees en heel vers. Wat erin kwam was groen en wat eruit kwam ook 😛 Ik denk dat ik er dit jaar ook weer voor ga. Nu ik een stuk lichter ben zal ik ook beter met de yoga mee kunnen doen. Een paar oefeningen heb ik het hele jaar gedaan, heerlijk!En het stilzitten in lotushouding, dat kon ik! Ik stond echt versteld van mezelf. Misschien kan ik dat het komende jaar eens meer doen, versteld staan van mezelf 🙂 Je kan altijd meer dan je zelf denkt. Denken is een grote blokkade. Op mijn Yuleblok had ik ‘armoe’ gekerfd … mijn blokkade die inderdaad het vuur in mocht! En waar ik mijn vuur mee voedde? Op de andere kant stond ‘Overvloed’, dit gevoel heb ik over het algemeen. Een overvloed aan energie, plezier, middelen, alles eigenlijk… en zelfs vertrouwen. Laat ik nu maar alle vertrouwen hebben, vertrouwen in de toekomst.
En trouwens de ganzen hebben mijn auto weer onder gescheten… geluk!
