Vandaag is het 30 maart 2014 en de hoogste tijd voor mijn schrijfsel voor Wiccan Rede Online. Als ik mijn verslag van vorig jaar doorlees, zie ik dat ik best opgeschoten ben 🙂 Geen pijn in m’n voeten meer (focus shockwave gehad), sinds een paar weken geen last meer van vocht in de benen (een suikerarme levenswijze helpt dus echt) en de rugpijn is niet meer teruggekomen. Ondertussen ook al 10 kg afgevallen… en still going strong. Per 1 april ga ik met een stel vrienden en FB-vrienden de online cursus ‘12 dagen suikervrij‘ volgen dan krijgen we nog meer informatie over de werking van suiker en mooie recepten om daarna zelf verder te gaan. Ik ben nu bijna drie maanden suiker aan het ontwijken en ik merk het al 🙂
De tuindeur staat open en het zonnetje staat hoog aan de hemel, wat is het een maffe winter geweest! Eigenlijk zit ik er nog op te wachten. Het is helemaal niet koud geweest en sneeuw of ijs heb ik niet gezien. De eerste grote jonge duiven zitten al in de opvang van de dierenambulance (vandaag hebben mijn man en ik dienst). Vanochtend hebben we een kwartel, die al een week in de opvang zat, de vrijheid gegeven, dat is toch het leukste om te doen. Rap de velden in om jonge kwarteltjes te maken! De natuur loopt echt een maand voor. De japanse kers bij ons in de straat bloeit altijd als wij op de Elf Fantasy Fair zijn, eind april. Maar nu staan de bloemen op springen! De pinksterbloemen bloeien al… en het is nog niet eens Pasen geweest 😛 En daar hoort de gastvlinder oranjetip bij en die vloog net door onze tuin! Wat zit het toch allemaal mooi in elkaar. Bloem vroeg… vlinder vroeg 🙂
De vlinders hebben trouwens best wat hulp nodig. Van de week eens een vlinderstruik aanschaffen voor in de gemeentetuin. Een paar weken terug is de grote boom bij ons achter gerooid 🙁 en in de gemeentetuin is nu een hele kale plek, effe opvullen!
En misschien een lijsterbes voor de vogels.
Maar, even terug naar de Havik. Wat wil deze maan ons vertellen? In het kort gezegd “Het mooiste dat je kunt worden, is jezelf”. De Havik is de maan van het ontwakende zelfbewustzijn. De maan die je aanspoort om jezelf te bezien zonder oordelen. Om jezelf te bezien in liefde en acceptatie. De wilg is de boom die je hierbij kan helpen. De wilg is de krachtboom van Beltaine en een echte heksenboom. Het woord wilg is afgeleid van het Indo-Europese woord weik, wat buigen/draaien betekend. En zo ook de stam is van witch, wicked en wilg. Etymologisch zijn de boom en de heks met elkaar verbonden. De buigzame takken worden veel gebruikt om te vlechten en om de takken van de bezem aan de steel te binden… de wilg verbindt. De waterminnende wilg verbindt water (emotie) met de maan en helpt je om emoties te laten stromen. Op grafzerken staat de treurwilg ook regelmatig afgebeeld.
De Havik is de maan van de waarheid, de havik ziet! De Havik ziet vooruit maar ook terug! Waar kom je vandaan en wat is je bestemming? Met andere woorden, de Havik nodigt je uit om je eigen leven van een afstandje te bezien; alleen kijken, niet oordelen! Kijk met liefde naar je weg. Accepteer de lichte en de donkere kanten van je pad en bezie deze als gelijkwaardig en heb vrede met beide kanten van jezelf. Afwijzing en verzet tegen je schaduwkant zal de duisternis doen toenemen. Word een schaduwwerker voordat je in je eigen licht kunt staan 🙂
Ik wil jullie een mooi schrijfsel van een bekende schaduwwerker laten lezen, een man die in zijn eigen licht mocht staan 🙂 en hij schrijft over zelfliefde.
En dan neem ik jullie mee naar vorig jaar, een enerverend jaar voor mij, met pijn, veel onderweg zijn, een grote verbouwing, baanloosheid van manlief (wat bij mij voor vaste schouders zorgde, tja, je haalt je wat op de schouders) en ook een hele hoop plezier!
Dit jaar is alvast heerlijk begonnen met een driedaagse retraite, begin maart. Wat een genot om dit mee te maken! De rust en stilte, niets dat je van jezelf weg haalt. Niets te hoeven, niets te kunnen en nee, ook niet even de tijd benutten om een nieuwe act te verzinnen 🙂 ik trapte er bijna in! Nee, gewoon leeg mogen zijn, wat een voorrecht! En echt in mijn schaars aangeklede bovenkamer is het fijn toeven en natuurlijk bleek van de week bij mijn eigen wilg B8 dat ik er best nog een schilderijtje heb hangen! Het was nog niet donker toen ik bij hem kwam en gewoonlijk omstam ik hem en geef ‘m een knuffel. Nu deed ik dat niet… ik keek om me heen of niemand mij zag, pas toen begroette ik hem! Ik kreeg van hem “Goor”… huh? Ja, goor is ‘niet helder’ en inderdaad ik was niet schoon/helder toen ik hem benaderde. Voor wie zou ik me moeten schamen? Waarom kan ik niet gewoon bevriend zijn met deze wilg? Waarom trek ik me ook maar iets aan van wat ‘anderen’ van mijn zouden kunnen denken… tttsss! Het is een schande en zeker niet helder! B8 had gelijk, er hangt nog een goor schilderijtje in mijn bovenkamer.
Volle maan van de havik 25 april 2013
25 April, voor mij een speciale dag. Al 48 jaar lang is dat de dag dat mijn beste vriendin jarig is! Ook zij zal dit jaar haar 52ste verjaardag vieren. Zij zal ook de tweede ronde van de Tzolkien- kalender in gaan. Iedere 52 jaar herhaalt de kalender zich, dus ook zij zal dezelfde invloeden ondergaan vanuit de kosmos als 52 jaar geleden. Alleen zijn we het ons nu waarschijnlijk bewuster dan 52 jaar geleden. Zelf vond ik dit een moment om te kijken naar mijn door mijn opvoeding ingegeven do’s and don’t’s. Het resultaat was voor mij een tattoo als statement voor mijn bewuste tweede ronde, een tattoo waar de vraag “Who are you?” centraal staat 🙂
Nu loop ik sinds mijn verblijf op de Elf Fantasy met rugpijn. Is mijn hielspoor bijna weg (achteraf bleek de doorn afgebroken en nog venijniger terug te komen), speelt mijn rug op! Het is alsof ik het nodig heb om ongemak te hebben, of iets te klagen. Ik word er echt simpel van!
’s Avonds op Facebook lees ik dat het volle maan is 🙁 Werkelijk, de hele week is me als een roes voorbij gegaan! ’s Middags vrijaf genomen in verband met mijn rugpijn en fijne dingen gedaan. Naar de sportschool op dinsdag, wandelen bij de grafheuvels in Ommen op woensdag en daar ruim een uur liggen soezen in de zon. Bij het geruis van het snel stromende water van de Vecht. Het zit zo vast in mijn onderrug, dus het gewoon niets doen en loslaten was nog het fijnst! Dochterlief
’s avonds op de trein gezet naar Geleen, waar ze een week gaat fietsen voor de Alpe d’HuZes, lekker trainen. En toen helemaal de volle maan vergeten!
Aangezien ik zaterdag naar de PFI (Pagan Federation International) -conferentie ga, om achter het Wiccan Rede Online-kraampje te staan, en graag water van mijn vollemaanterrein mee wil nemen voor het wereldwater ritueel… moet ik de 26ste toch wandelen.
Aan de wandel
Het is heerlijk om vandaag te wandelen! Het regent licht en de hele natuur staat op knappen. Alles loopt 1,5 week achter, dat weet ik door de japanse kers bij ons voor. Die staat gewoonlijk op z’n top als we naar de Elf Fantasy gaan en nu zitten er pas knoppen aan!
Ik neem een klein beugelflesje mee met een lang touw eraan. Dan kan ik het flesje van de ‘brug van de klif’ laten zakken om daar mijn water bijdrage te tappen voor het openingsritueel. Prachtig moment om juist op deze plek water te vergaren. Juist bij deze maan kom ik weer aan op mijn ‘Klif’, mijn plek om van de Klif te gaan én aan te komen.
Door de regen is het uitgestorven in het bos. Het is zo stil en de regen maakt alles zo prachtig glanzend. De judasoren zijn er al in grote hoeveelheden en deze grote trilzwammen worden in de regen alleen maar mooier! Ik heb deze keer mijn hazelaarstaf niet mee. Ik moet van mezelf verplicht rechtop lopen, niet steunen (en natuurlijk heb ik de plu). Het gaat goed en ik klim met een zeker gemak over de bomen in het bos om mijn begeerde plaatjes te schieten. Bewust lopen en afleiding van mijn ongemak werken fantastisch.
De hele wandeling zitten er twee haviken op mijn weg. Ik weet dat er een stelletje nestelt, maar die zie ik zelden zo duidelijk. Maar nu is er nog geen blad aan de bomen en zie ik hen achter elkaar aan vliegen door het bos, prachtig! Pas op het eind van mijn wandeling realiseer ik me dat het Volle maan van de havik is 🙂 Ik schenk hen het speenkruid, het plantje van maart… dat nu eind april de velden en wallekanten geel kleurt. Triest vind ik de afwezigheid van de insecten op de bloesems en voorjaarsbloemen. 30% van de honingbijen is deze winter niet doorgekomen! Ik hoorde dat bij Radar, die hadden een special over het zenuwgif dat al 15 jaar in insectenverdelger verwerkt wordt. Al die prachtige bloemen, zo mooi om de hun bestuivende insecten aan te trekken en dan blijft het stil, veel te stil 🙁 Gelukkig is Greenpeace een actie begonnen ‘Red de bijen’!
Effe googelen
Op internet vind ik de bloemenkaarten, met als laatste bloem het speenkruid met een hele mooie tekst 🙂
Speenkruid;
“Lief speenkruid, je hebt al veel geleerd en je bent stralend en zonnig. Wees echter wel voorzichtig. Sommige mensen kunnen jou door hun gedrag bijzonder kwetsen. Kijk eens goed naar jezelf. Je bent een vroege bloeier in al zijn schoonheid maar nog niet alle blaadjes zijn even sterk.
Zorg dat je voldoende rust krijgt om te groeien en sterker te worden. Natuurlijk ben je dat al want je bent één van de eerste bloemen (mensen) die al bloeiende aan de kant van de weg mogen staan om het ECHTE IK te laten zien. Niet iedereen is daartoe in staat. Snap je wat hiermee bedoeld wordt, lief speenkruid? Van jouw ‘echte ik’ kunnen velen leren. Maar pas op voor de bulldozers die je plat kunnen walsen met hun brute gedrag. Zorg dat jij je af en toe goed beschermt. Neem waar, maar houd afstand van anderen die je willen kwetsen. Laat ze maar; ze weten(nog) niet beter. Als een situatie, voor jouw gevoel, uit de hand loopt, maak je dan niet sterker dan je bent maar trek je terug en laat het leven leiden door je onzichtbare vrienden. Juist jij speenkruid wordt heel goed beschermd. Je bent een voorbeeld voor vele anderen. Je bent zo mooi van binnen en deze schoonheid dient gekoesterd te worden. Het mag niet beschadigd raken. Daar zorgen je geestelijke vrienden mede voor. Jij moet anderen laten zien wat zij zelf nog niet hebben. Dan zullen ogen geopend worden en dat is een grote wens van God Vader. De wens dat velen zijn liefde mogen ervaren. Laat het leven komen zoals het komt. Verzet je niet teveel. Laat je leiden in je gevoel en het zal goed zijn. Dit is in liefde gegeven.”
Wat is het internet toch een heerlijke bron van informatie. Verder vind ik er nog een paar mooie symbolieken van het speenkruid. “Symbool voor bescherming, zonnewende, Imbolc, geluk, rechtvaardigheid en waakzaamheid.” Wat mij zeer aanspreekt is de zin “Vlucht uit verdriet en zorgen”. Waarom? Omdat B8 mij een woord gaf dat hiermee correspondeert! Dat voor zo.
En verder gaat de wandeling
Het valt mij op dat er in de slootjes in het bos vrouwtjeseenden zitten, heel rustig en op hun qui-vive. Ik moet direct denken aan de eendjes die vroeger bij ons in de vijver hun rust zochten ten tijde van de paring, onze ‘Blijf van m’n lijf vijver’.
Ik zorg dat ze hun rust krijgen door een andere weg te kiezen. Als ik op het pad ben waar B8 aan staat zie ik een vrouwtje tussen de pollen in het veld. Ze staat op haar ’tenen’ om me in de gaten te houden. Als er een woerd overvliegt en ik naar haar omkijk, zie ik dat ze helemaal plat op de grond ligt. Ik schiet in de lach, Beltaine… maar nu effe niet!!! Dit vrouwtje heeft haar buik er van vol!
Het opgespoten land dat hele winter blank heeft gestaan staat nu droog. Eigenlijk had ik gehoopt op een extra stuk wetland. De omwalling ligt er nog, ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren.
Als ik bij B8 aan kom en over de velden kijk, zie ik de schaapskudde van Westerveld. Prachtige schapen met lange staarten, het kan dus wel zonder amputatie.
Als ik contact maak met B8 krijg ik “Zorgen”. Zorgen van kopzorgen? Of zorgen van verzorgen?
Bespiegeling
Als ik nu naar de symboliek van het speenkruid kijk valt het wel op z’n plaats “Vlucht uit verdriet en zorgen”, het zijn dus kopzorgen. Maar het ‘versje’ van de bloemenkaarten vertelt mij dat ik beschermd wordt door onzichtbare vrienden 🙂 en dat ik het leven mag laten leiden door mijn onzichtbare vrienden. Terugtrekken en afstand nemen als ik het gevoel heb dat mijn rol uitgespeeld is of als de ander naar mijn gevoel mij probeert te kwetsen. Nodeloze negatieve energie is mijn aandacht niet waard, ik wend mij af. Iets wat ik de afgelopen tijd gedaan heb, het bevalt me goed en zorgt ervoor dat ik verder kan met positieve zaken. Wel heb ik mijn afwenden toegelicht, nooit zomaar de deur dichtgegooid. Hopelijk zorgen mijn onzichtbare vrienden ook voor deze vrienden. Soms heeft genezing tijd nodig, maar ook zelfinzicht en dat kan verduveld pijnlijk zijn.
Het is zo goed om te lezen dat ik beschermd ben, dat mijn geestelijke vrienden daar voor zorgen. En zo voelt het ook! Ik luister steeds beter naar mezelf en ik kies vaak de weg van de minste weerstand. Geen verzet, geen nodeloos geploeter, mijn weg is die van ontspanning!
Maar ik ga natuurlijk ook de fout in, ik heb niet voor niets rugpijn! Iets teveel hooi op de vork? Het zit vast, dus ik moet loslaten! Het voelde goed om van de week wat vrij te nemen. Ik kon ook gewoon niet meer op of neer, ik moest! Geen pijnstiller en doorploeteren… maar loslaten, vrijaf nemen en genieten van wat ik te weinig gedaan heb afgelopen herfst en winter, wandelen!!!
“Vluchten uit verdriet en zorgen” klinkt wat negatief, vluchten is een zwaktebod, toch? Nee, vluchten is ook wijsheid! Vluchten is afstand nemen van iets dat of iemand die mij kan beschadigen. Afstand nemen van het verdriet en de zorgen van een ander, dat is wat ik afgelopen tijd heb gedaan. Want soms trachten mensen vanuit hun eigen verdriet de ander pijn te doen. Wijsheid is dan in liefde afstand te nemen.
Dit is het verhaal dat ik te vertellen heb, bij mijn terugkomst op de klif. Ik heb mensen achter gelaten, niet verlaten… maar afstand genomen.
De weg terug
Ik heb in alle stilte 3,5 uur gewandeld! De tijd is omgevlogen. Ik heb de heuvel beklommen, bewandeld en afgedaald. De haviken gezien die mijn pad volgden, prachtig als ik me realiseer dat de haviken het symbool zijn voor scherp zicht, inzicht! De totemdieren die mij leren om mijn situatie vanuit een ander gezichtspunt te bekijken, afstand te nemen! En dan mijn weg naar B8, de wilg, de boom van deze volle maan. Waar ook weer de het afstand nemen centraal staat, door gebruik te maken van mijn flexibele geest en open hart. Het vrouwelijk zienerschap is groots! De wilg is toch echt mijn boom, geen twijfel mogelijk.
Achteraf
Gister heb ik een fijne dag gehad op de PFI-dag. Heerlijk samen gereden met een bevriende heks, samen op de bezem naar Lunteren 🙂 Ik heb een nieuwe wandelstaf aangeschaft, een hulststaf! De enige staf die over de hele lengte even dun was en een kromming op de plek waar ik graag ‘hang’ op rustmomenten. In vergelijking met de andere prachtige staven een oud gedrocht! Maar volkomen praktisch voor mij 🙂 De hulst is verbonden met Saturnus, mijn planeet als steenbok. Maar of deze staf mijn ultieme hazelaar-wandelstaf kan vervangen betwijfel ik. De hazelaar is voor mij toch echt de wandelstaf bij uitstek, een boom die van oudsher verbonden is met wijsheid.
Ook heb ik wierook gekocht gemaakt van heilige bomen van over de hele wereld. Gemaakt door iemand die het zelf vergaard heeft op zijn reizen met kennis van oude verhalen van deze bomen. Leuk, ik heb nu wereldaarde (mijn eigen heilige plekkenverzameling, omdat ik een ieder die gaat reizen vraag om aarde mee te nemen van heilige plaatsen), wereldwater (want natuurlijk heb ik mijn flesje achteraf weer gevuld) en wereldhout! Ik voel me een vrouw van de wereld, de wereld komt naar mij toe. De weg van de ontspanning, het komt vanzelf op mijn pad, daar heb ik zo mijn vriendjes voor 🙂
Liefs, Loes.
