Alweer voor de twaalfde keer een dag vol interessante workshops en bijzondere ontmoetingen.
De alternatieve locatie deed qua sfeer niet onder voor de oude locatie. Uiteraard hielp de goede opkomst, van vele bekende en ook weer nieuwe gezichten, daar ook bij. Voor velen is het een gevoel van thuiskomen tussen zo’n grote groep gelijkgestemden. Immers het ontmoeten, het sociale aspect van de conferentie, is minstens zo belangrijk als de workshops en lezingen.
Pagan gemeenschap in Spanje
Éen van de internationale gasten kan daar over mee praten. Daniël komt uit Spanje waar ze eigenlijk geen evenementen van dit formaat kennen. Op zijn dertiende kwam hij via een boek in aanraking met paganisme. Er zijn relatief veel minder heksen en paganisten in Spanje dan bijvoorbeeld in Nederland. Dit heeft waarschijnlijk vooral te maken met het feit dat ze daar veel later kennis gemaakt hebben met hekserij en paganisme. Daniël kent eigenlijk ook alleen jongere mensen die zich er voor interesseren. Het is ook nog eens zo dat de mensen daar meer moeite hebben met zich organiseren: ze zijn vaak erg verschillend van elkaar en meer op zichzelf.
Openingsceremonie door de Negen Werelden.
De openingsceremonie werd dit jaar georganiseerd door de Negen Werelden, een van de groepen in Nederland die gericht zijn op het Germaans heidendom. Zij hadden het idee om iets plaats te laten vinden wat kenmerkend was voor hun eigen traditie en tegelijk de verschillende stromingen wist te verbinden. Dat betrekken van alle aanwezigen is dan ook iets dat kenmerkend is voor de Germaanse traditie, waar de gemeenschap centraal staat, vertelt Gerry. Zelf is ze vanaf één van de eerste conferenties een frequente bezoekster en actief deelneemster. Ze is dan ook erg blij over het behaalde resultaat. Verder vertelt ze dat haar groepsgenoot John degene is die het ritueel heeft geschreven. “Ik ben hem dan ook zeer erkentelijk voor het goede werk dat hij heeft geleverd”, voegt ze er aan toe. Wat zij zelf sterk kon ervaren, was dat het concept van verbinden en samenkomen zich op meerdere niveaus afspeelde, wat dat betreft was het zeker niet enkel een sociaal ritueel. “Door de verschillende invocaties van de gasten in het ritueel kon het publiek zich op een zeker moment verbinden met datgene wat voor hun het meest dichtbij ligt. En elk van die verschillende kleuren ging ook weer harmonieus met elkaar samen en juist die mengeling van kleuren zorgde ook voor een heerlijke levendige sfeer”, besluit Gerry haar verhaal.
Yoeke Nagel en Reclaiming
Een opvallende bijdrage in de openingsceremonie kwam van Yoeke Nagel, die later op de dag de workshop handtasjes en broekzaklezen verzorgde. Ik zit even later bij haar aan de tafel, reuze nieuwsgierig naar de dame die in de openingsceremonie een heildronk op Pippi Langkous uitbracht. Yoeke is overigens, voor diegenen die haar niet kennen, een goedlachse gezellige tante, met een duidelijke en stevige mening. Ze legt me uit dat zo’n creatieve en spontane inbreng typisch iets van de Reclaimingtraditie is. Zij is zelf vooral ook van een alledaagse, praktische aanpak, je moet er zogezegd wel de afwas mee kunnen doen. Pippi is als het ware ook een archetypische kracht, best heftig en eigengereid, en tegelijk is ze ook het kleine meisje in ons, ze is op een ongebreidelde manier speels en avontuurlijk. Dat is een deel van ons dat best wat meer ruimte mag krijgen, en dat is ook wel de reden dat ik haar aanwezigheid heb verwelkomd. Yoeke’s workshops en consulten werken een beetje op dezelfde manier: ze gebruikt technieken die op een makkelijke en speelse manier toepasbaar zijn, zodat ze voor een groot publiek toegankelijk worden. Tegelijkertijd zijn het onderwerpen die best diep gaan en die voor het gros van de maatschappij nog niet echt gangbaar zijn. Yoeke ziet dan ook dat veel mensen moeite hebben om datgene waar ze mee bezig zijn in hun omgeving te integreren. De mensen om hen heen vinden het nog steeds vreemd en raar. Hier komt ook het sociale aspect van de conferentie weer om de hoek kijken: voor veel mensen is het een verademing om zich een dagje onder gelijkgestemden te begeven. Het is wat dat betreft ook wel goed om ook even naar de schaduwkant te kijken. Het is hartstikke leuk om je bezig te houden met paganisme of hekserij, echter de kennis en ervaring die je opdoet brengt ook verantwoordelijkheid met zich mee. De ontwikkeling die je doorgaat, heeft consequenties en die zijn niet altijd even leuk. En die kant mag je ook wel even belichten, het hoeft ook niet altijd leuk en lief te zijn. “Wat dat betreft mis ik nog steeds een ‘vind ik niet leuk button’ op Facebook”, zucht Yoeke. “En dat is dus ook de reden dat ik als eerste Pandora uitnodigde. Haar nieuwsgierigheid stimuleert je om nieuwe uitdagingen te zoeken, alleen zijn de avonturen die je vervolgens ondergaat niet zonder schade of schande.”
De schaduwkant belicht
Een van de andere lezingen, met bijbehorend ritueel spel, wordt verzorgd door George en Alexander, zij lieten weer een hele andere kant van de magische wereld zien. Centraal stond bij hun de illustere Aleister Crowley en de Hellfireclub, die zich op hele eigen wijze bezig houdt met de mysteriën. Bij binnenkomst werden de bezoekers al gelijk meegenomen in een mystieke sfeer, met in het midden van de ruimte een groot kleed met verscheidene magische symbolen en een uitgespreid Tarotdeck, dat naar later blijkt bedoeld is voor het traditionele muntwerpspel, waarbij de winnaar elke keer een slok wijn neemt en een wens mag doen. George en Alexander worden geflankeerd door de imposante Lady Baphomet die als een stenen poortwachter in positie blijft staan. “De Hellfireclub biedt de mogelijkheid om ruimte geven aan je eigen genoegen en verlangens”, vertelt George. “De Hellfireclub biedt in eerste instantie een vermakelijke avond, met allerlei opwindende en spannende optredens en activiteiten. Daarnaast ben je tegelijk bezig met een stukje verdieping op het geestelijke vlak, waarbij de bevrijding van het individu centraal staat.”
Schrijfster van meer dan twintig boeken, Marian Green
Zo ongeveer de drukst bezochte lezing van de dag was die van Marian Green. Vanaf de vroege jaren zestig is zij actief op het gebied van hekserij en paganisme, en heeft ondertussen meer dan twintig boeken op haar naam staan. Zij weet zich te onderscheiden, en de mensen te boeien door een eenduidige sterke visie over de mens en diens relatie met de natuur. Ze weet de aanwezigen de gehele tijd te boeien met haar pragmatische benadering, met hier en daar een dringende verwijzing naar de eigen zelfredzaamheid van mensen. Dat is iets wat herhaaldelijk in haar verhaal terug komt: mensen moet het zelf doen, ze moeten zelf verkiezen te veranderen. Daar hebben ze geen goeroe bij nodig. Natuurmagie moet iets praktisch zijn dat ons handvaten geeft beter met ons zelf en onze omgeving om te gaan. Kleine simpele dingen: elkaar de hand toereiken, eens wat vaker naar elkaar glimlachen; dat is waar het begint.
Het verhaal achter de PFI-conferentie
Lady Bara, de drijvende kracht achter de jaarlijkse conferentie, is weer uiterst tevreden. Ze is jaren terug op het idee gekomen voor de conferentie door haar bezoekjes aan de Britse PF conference. “Die is natuurlijk veel grootser opgezet, maar wat zij kunnen, dat kan ik ook”, dacht Lady Bara. “Ik heb door de jaren heen genoeg contacten opgedaan, mensen leren kennen uit de Wicca en andere paganistische stromingen. Dus er was gelijk een netwerk van mensen die ik kon uitnodigen. Ik heb ook altijd gezorgd voor een internationale gast, voor bijvoorbeeld de openingsceremonie. De eerste conferentie, waar het gelijk storm liep, werd geopend door Vivianne Crowley en haar man Chris. Wat dat betreft kan ik terugkijken op een aantal mooie en bijzondere herinneringen met mensen als Janet Farrar en Gavin Bone, vorig jaar Melissa en Rufus Harrington, en dit jaar natuurlijk Marian Green.” Voor Lady Bara is het ontmoetingsaspect op de dag ook een van belangrijkste dingen, iets dat haar elke keer weer blij verrast. “Tegenwoordig zit iedereen achter de computer / op internet, terwijl het juist bij hekserij zo belangrijk is dat je samen komt. De conferentie biedt die mogelijkheid, weet mensen er weer even aan te herinneren dat dit zo belangrijk is. Het is eigenlijk een soort grote familiedag. Veel mensen komen juist daarvoor, en vergeten soms om daarnaast nog workshops te bezoeken. Ook leer je uiteraard weer nieuwe mensen kennen, ontstaan er nieuwe vriendschappen en contacten. Ook dit jaar heb ik weer enorm genoten van de positieve sfeer, hoe aardig en behulpzaam mensen voor elkaar zijn, daar doe ik het echt voor. Ik zal dit ook zeker, zolang ik het kan doen, blijven doen. En dan is er vast wel iemand die het van mij overneemt. Het geeft gewoon veel voldoening om me in te zetten voor dit soort activiteiten.” De nieuwe locatie voldoet voor Lady Bara ook heel goed. “Het was sowieso een uitdaging om toch een geschikte locatie in het zelfde dorp te vinden. Deze ambiance is heel sfeervol, en we werden heel vriendelijk ontvangen. We zullen volgend jaar dan ook dezelfde locatie aanhouden en er weer een geweldige dag van maken.”
Heb je verder nog vragen of ideeën dan kun je Lady Bara per mail bereiken op ladybara::paganfederation.org.