Saksische tradities (recensie)

Saksische tradities : een mozaïek van het Germaans religieus cultureel erfgoed in Nedersaksisch en Angelsaksich gebied
D.F.G.A. Ten Holt

Uitgeverij Van de Berg, 2011. 268 p. ISBN 978-90-5512-358-2
€ 29,95, www.uitgeverijvandeberg.nl en www.streekboeken.nl

Voorkant van het boek Saksische tradities

Dominick ten Holt maakte een complete studie over Saksische tradities en cultuurelementen. Bij de samenstelling van het boek werd hij geholpen door zijn broer Jan ten Holt, die ook enkele hoofdstukken schreef. Het Saksische gebied strekt zich uit van Twente en de Achterhoek, via een groot deel van Noord-Duitsland tot in Denemarken, en van het Isle of Wight tot in Schotland in het Verenigd Koninkrijk. Het voorwoord is van Dolores Ashcroft-Nowicki, van wie ook de kennis afkomstig is in het hoofdstuk over ‘The Folk’.

Tot de besproken onderwerpen horen de volksgebruiken rond Joel, Ostara en de zomeroogstfeesten; Saksische goden en godinnen; oud Saksisch volksgeloof in sagen; Saksische tradities in de Harz, in Oost-Anglië en Veluwse raakvlakken met de Saksische cultuur; runen, gildetekens en ‘stiepeltekens’ op boerderijen en wat Engelse en Nedersaksische volkeren met elkaar delen. Met name de wijze waarop het dorp draait en de ‘noaberplichten’ en ‘de factor van de Angelsaksische vruchtbaarheidscultus met de rol van het vrouwelijk element daarin bij de beleving van het geloof’ spraken mij erg aan. Evenals trouwens de kijk op de heerser die wij kennen als Karel de Grote en het verzet tegen hem en de hoofdstukken over de Harz en over Tyr en Tanfana (dat laatste hoofdstuk werd als artikel al gepubliceerd in Wiccan Rede in 1996).

‘Mozaïek’ is een goede benaming van het boek: het bestaat weliswaar uit losse hoofdstukken over allerlei onderwerpen, maar bij elkaar vormen ze een geheel dat méér is. En er zijn ook edities in het Engels en Duits, dus iedereen die in Saksisch gebied leeft, kan er kennis van nemen.

Over Jana

Wicca is mijn religie, achteraf gezien is dat altijd al zo geweest. Ik heb het geluk gehad mensen te leren kennen waarmee het goed klikte. In 1984 hebben zij me ingewijd in een Gardnerian coven. Anders was ik alleen verder gegaan. Mijn ideeën over de rol van man en vrouw komen in wicca terug. Zo ook mijn ideeën over het belang van natuur en milieu: ik vier de jaarfeesten en eet de groenten van het seizoen. En de Wiccan Rede ('Doe wat je wilt, mits het niemand schaadt') was al mijn lijfspreuk voor ik wicca leerde kennen.
Dit bericht is geplaatst in Boeken met de tags , , , , , . Bookmark de permalink.