12 februari is het volle maan. Volle maan van de Overstroming, ook wel Wolfmaan genoemd. Het thema van deze maan is kijken naar jezelf… welk oud patroon is zo gewoon geworden dat je het niet meer ziet? Het patroon is een deel van jezelf geworden, je bent je patroon. Deze maan mag je dit verhaal aan je biechtmoeder vertellen.
Afgelopen winterperiode heb je je heerlijk op jezelf kunnen richten. Wat reflecteren en mijmeren. Wat is de herfst/winter toch een fijne tijd. Jammer is dat de maatschappij zo weinig mee beweegt met de seizoenen. We zouden eigenlijk qua werk en verantwoordelijkheden een stapje terug moeten doen in deze tijd van het jaar. Wat langer slapen en wat rustiger werk… maar helaas, zo werkt het niet in onze 24/7-maatschappij.
In deze tijd van het jaar mag er langzaamaan weer van alles geboren worden. De eerste plantjes steken hun kopjes weer boven de grond, de knoppen aan de struiken en bomen staan op barsten. Wat dood leek, blijkt vol met leven! Het is een kwetsbaar punt in de cyclus, een punt tussen dood en leven. Dit punt is verbonden met het element water… de basis voor het leven, maar je kan er ook in verdrinken.
En dat is precies waar je mee mag werken deze maan. Wat ben je tegengekomen in de afgelopen maanden? Oude patronen die je belemmeren te groeien? Oude patronen die je eerder achteruit helpen in plaats van vooruit? Die eerder voor afsterven zorgen dan voor groei?
Het dier dat deze queeste begeleidt is de kraanvogel. De vogel die vol geduld op één been kan staan voor het voedsel dat hij nodig heeft voor zijn groei. In veel culturen wordt de sjamanistische kraanvogeldans uitgevoerd, een ritueel voor het zoeken naar balans en je eigen centrum.
Als ik zo met deze kennis naar mezelf kijk dan zie ik een belangrijk patroon dat deze afgelopen maanden een flinke knauw heeft gekregen. Mijn vaste patroon om alles netjes te bewaren. Alles op de computer en externe harde schijf is netjes in mappen opgeborgen en snel terug te vinden. Foto’s, facturen, contracten, vollemaanwandelingen, alles! Heerlijk om een zo overzichtelijk geheel te hebben. Ook op zolder ligt het oude archief, alles netjes in mappen. En dan is er een crash, van zowel mijn computer als mijn externe harde schijf. Alles WEG!
Van Greenthingz heb ik gelukkig grote fotoboeken gemaakt tot en met 2018. Daarna moest ik nog doen, corona kwam er tussen en ik had nog niet genoeg foto’s voor een volgend boek. Dat had ik afgelopen jaar echt wel kunnen doen… maar het ontbrak me aan tijd en energie daarvoor. Zestig uur werk voor één boek… al die tijd geplakt achter mijn laptop 😛
Heel jammer van de foto’s. Veel erger vond ik mijn vollemaanverslagen!! Die liggen ook niet bij een ander zoals veel foto’s van fotografen en Greenthingzleden. Mijn verhalen, mijn overdenkingen … weg! Gelukkig heeft een lieve vriend een rescue op mijn harde schijf uitgevoerd en zijn veel foto’s nog gered, helaas veel op thumbnailgrootte 🙁 dat is niet geschikt voor fotoboeken. En er zijn vollemaan-verslagen teruggevonden! Van 2007 tot en met 2012 is er een hoop gered. Maar die zaten in een andere map dan die van erna denk ik… ik moet nog verder zoeken achter talloze naamloze icoontjes 🙁 Alles openen en hernoemen. Ik merk dat ik nu veel weg gooi. Veel hoeft van mij niet bewaard te worden. Ik was al helemaal gewend aan het niet meer hebben. Heel veel is ballast.
Zo ook mijn oude archief op zolder. Gister met het opruimen van de kerstspullen, achter ‘het schot’, de hele boel eruit getrokken. Het houten huis met beertjes, dat ik bewaarde voor eventuele kleinkinderen, gaat weg. De kleinkinderen zie ik niet komen de eerstvolgende jaren 🙂 Dus daar mogen andere kinderen mee spelen… elders. En dan al die mappen en dozen met facturen, bonnen en belastingen van Greenthingz. Alles ouder dan 10 jaar… weg ermee! Een vuilniszak vol, weg! Alle mappen weg, twee vuilniszakken vol. Mappen zijn afval, hoe mooi ze ook zijn. De kringloop neemt ze niet meer aan, kinderen hebben een tablet… net als ik een laptop/harde schijf. Eén crash en je hebt niets meer! Geen jeugdherinneringen, geen overpeinzingen op papier, niets.
Een kofferbak vol met spullen en ‘afval’ weg kunnen brengen… en het houten huis? Ik ga het even op de foto zetten voor Marktplaats en anders naar een vriendin, voor haar kleinkinderen 🙂
Het is best lekker om op te ruimen… ook als dat niet gepland is, als het je overkomt. Van de week las ik een artikel in de krant van iemand die door brand alles verloren had en dat dat een positieve wending aan zijn leven had gegeven. Het kan ook bevrijdend zijn om alles op te ruimen.
Mijn zoon trekt door Australië en heeft een rugzak. Zijn kamer in Berlijn opgezegd en voor minimaal een jaar leven uit zijn rugzak. Ik vind het maar wat… met mijn huis en spulletjes om me heen 😛
De laatste keer dat ik bij B8, mijn bomenvriend, was, kreeg ik het woord ‘Afscheid’. Ik kon er niets mee. Ik dacht eigenlijk alleen aan de mensen om me heen. Maar ook het verlies van mijn vollemaanverslagen voelt als verlies, iets waar ik afscheid van heb moeten nemen. Ik denk dat ik ze vanaf nu lekker uitprint 😛 En natuurlijk weer netjes opberg in mappen op de externe harde schijf. Maar vooral fysiek, gewoon een A4’tje.
Bewaren, het is een patroon van me. Vooral bewaren van informatiedragers! Boeken (heb ik nu mijn mini-bieb voor aan huis), DVD’s (hup in de mini-bieb als ik denk ‘m niet nog eens te bekijken). Afgelopen zaterdag nog een tas vol tijdschriften meegenomen naar de sauna, zijn ze blij mee! En zo zoek ik wegen om het afscheid van mijn ‘patroon-heiligen’ 😛 dragelijk te maken 🙂 Patroonheiligen zorgen voor bescherming, net als mijn patroon. Het voelt veilig als ik alles op orde heb en bij me: zonder voelt naakt en onbeschermd. Zo zit dat met patronen… zonder je patronen mis je iets wat je houvast geeft, wat je veiligheid geeft. Voor mij zijn mijn verslagen en foto’s mijn externe geheugen. Ik ben niet zo best in onthouden… eigenlijk gewoon heel slecht 🙁 En deze zaken waren/zijn mijn houvast.
Gelukkig ben ik weer een archief aan het opbouwen, er zal alleen een behoorlijk gat in zitten. Het is wat het is. Gelukkig is er de Wiccan Rede Online die al heel wat jaren vier verslagen per jaar heeft uitgegeven 🙂 Hopelijk blijven die nog heel wat jaren staan en kan ik ze af en toe eens terug lezen als ik oud en versleten ben: mooie herinneringen aan een bewogen leven 🙂
Het is goed om op te schonen, weg wat weg kan en mag. Geen zaken bewaren waar verwachtingen aan kleven… houten huis en de laatste kinderkleertjes, hup de deur uit. De Pokémon-verzameling van zoonlief die mag achter het schot blijven… zijn herinneringen en natuurlijk ook de mijne, mooie kindertijd. En zolang hij geen vaste woon- en verblijfplaats heeft kan zijn verzameling hier staan.
Patronen, mooi om naar te kijken en ze zijn best heilig! Alleen patronen moeten geen blokkade worden. Teveel bewaren kan echt een blokkade worden. Jaren geleden, toen we nog met z’n vieren in dit huis woonden, waren we ingebouwd in huis. Het voelde als een schuifpuzzle waar niet meer te schuiven viel. Ik heb toen ook zoveel naar de kringloop, marktplaats en weggeefhoek geloosd! Dat nooit meer! Ik weet dat er grenzen zijn aan bewaren… loslaten en ruimte creëren is fijn!
Ken je oude Keltische het verhaal van de bron van Segais?
Het gaat over een geheime bron. De bron mocht alleen bezocht worden door de eigenaar Nechtan en de door hem gekozen graaldragers. Nechtan is verbonden met de naam Neptunus, van oorsprong was hij God van de bron en wateren. Rond deze geheime oerbron groeiden negen hazelaars. De hazelnoten van deze bomen werden als magisch gezien. En op uitnodiging van Nechtan mochten verhalenvertellers (barden) de bron bezoeken. Door het water en de noten konden zij inspiratie opdoen.
De landgodin Boann kreeg geen uitnodiging maar wilde maar wat graag de magische krachten leren kennen. In de gedaante van een witte koe is zij ‘s nachts naar de bron getogen. Op het moment dat zij van het water dronk explodeerde de bron en het water liep richting zee en zette het land onder water. Wat een ramp leek bleek het begin van rivieren, het land werd geïrrigeerd. De zaden in de grond werden gewekt en konden groeien dankzij het water! De ‘volle maan van de overstroming’ staat symbool voor dit principe. De overvloed van het water… de ramp blijkt uiteindelijk een levensgroot geschenk te zijn!
Ik ga nog zoeken naar mijn levensgrote geschenk :-/ Voorlopig ben ik nog bezig met afscheid nemen van mijn verhalen… misschien dat ik de bron eens mag bezoeken. Ik wacht op een uitnodiging!
Ik trek nog wel even een kaartje om te kijken wie mijn patroonheilige mag zijn deze Imbolc, wat er geboren mag worden.
Grappig, bovenop mijn godinnendeck ligt ‘Sulis’, Bodies of water. “Spend time near water, such as a lake, river or the ocean, to recharge your batteries”. Deze kaart trok ik de laatste keer… dan leg ik ‘m altijd open bovenop het deck. Ik heb de uitnodiging al gehad… alleen kon ik ‘m toen niet plaatsen, en nu wel.
Het trekt mij behoorlijk om eens te gaan zwemmen in open natuurwater… al een tijdje, moet ik eens gaan doen. Misschien is er wel een medestander of clubje in de buurt 🙂
Het gaat jullie goed in het nieuwe jaar! Zorg goed voor je patroonheiligen! Zie ze <3
Liefs, Loes
