Als ik net mijn verslag van vorig jaar door lees, dan hebben we net ‘nat, nat, nat’ even achter de rug! Het is nu 7 januari 2024. Het water staat Nederland aan de lippen. In de ons omringende landen is het water daar al ver overheen. Wat staan onze ‘waterwerkers’ weer een hoop opdrachten te wachten! Zo blij met onze voorouders die het voortouw hebben genomen ons te beschermen tegen het water. En ook de dijkverzwaring is al jaren in volle gang. Natuurlijk heb ik ook hoofdschuddend bij mijn oude bomen gestaan, die gerooid werden voor de dijken hier achter in ‘mijn’ bos. Maar als ik nu het resultaat ziet van al die vooruitstrevendheid, ben ik maar wat blij! Vandaag is het voor het eerst in weken droog en onder het vriespunt, eindelijk! De komende dagen zal de vorst nog even aanhouden… maar vast niet voor lang.
05-02-2023 Volle maan van de Overstroming / Imbolc
Thema: Welk oud patroon is zo gewoon geworden dat je het niet meer ziet?
Indiaans sjamanisme: Zij die de wijsheid bewaart.
Deze volle maan vraagt je naar je eigen blinde vlek te kijken. Waar struikel je steeds over als je verder wilt? Vaak zijn je beschermheiligen van vroeger je gevangenbewaarders van de toekomst. Wat je vroeger aanleerde om jezelf te beschermen tegen pijn, mislukking of wat dan ook wat je niet wilde ervaren, kan je struikelblok of muur worden waar je steeds tegenaan loopt.
Deze maan staat in het jaarwiel op het punt van leven en dood, en is verbonden met water. Water dat leven brengt maar datzelfde water kan je ook laten verdrinken. Zo ook de overstroming die in eerste instantie als ramp wordt gezien, maar qua natuur vaak leven brengt. Het voedselrijke slib blijft achter als het water zich terugtrekt in zijn bedding.
Zo ook hier in Zwolle, waar ik mijn wandelingen maak. De afgelopen weken is het nat, nat, nat geweest! En juist vandaag is het droog, heel fijn! Wel is het onstuimig, de wind is zeer nadrukkelijk aanwezig vandaag. Lekker in mijn onesie de hele dag wat aanklooien en ‘s middags een spelletje scrabble met mijn man. Dit zijn mijn favoriete dagen 🙂 Een waar vakantiegevoel krijg ik altijd als ik niets in mijn agenda heb staan. Dan kan ik van alles doen… of niets van dat.
Om 19.00 ga ik dan maar uit mijn onesie, even de wandelkleren aan. Het kan licht vriezen, lees ik op buienradar, dus lekker dik aankleden. We zitten nog middenin de winter. Het voorjaar lonkt met de eerste voorjaarsbloeiers, alleen missen die de zon nog… de tent is nog gesloten.
Als ik de deur achter me sluit staat de maan vol in m’n gezicht te schijnen, het is strak helder en geen zuchtje wind. Dat is heel wat anders dan waar ik me op had voorbereid. Wat is het lekker buiten! Ik gooi er direct flink de pas in, helemaal zin in! Rond deze tijd laten veel mensen nog even hun hond uit voordat de deur op slot gaat voor de nacht. Heel wat honden met ‘achterlicht’ passeren mijn pad, veiligheid boven alles. Je zal struikelen over zo’n ukkie 🙂 nee, hoor… fijn dat ze nu beter zichtbaar zijn in het verkeer.
Op de plas zitten zoals ieder jaar de smientjes ‘badeendje’ uit te hangen en de Canadese ganzen zijn nog stil. Die staan als wachters langs het water. Ik loop natuurlijk eerst naar mijn bomenvriend B8, die is altijd mijn doel op deze wandelingen. Langs de elzenhaag die nu een mooie dikke windvanger is geworden. Helaas zie ik één els in het water liggen, die heeft teveel wind gevangen. Ze staan ook op een helling die het water in loopt en met al die regen hebben ze dan minder houvast. Maar het merendeel zal sterker worden en de walkant verstevigen met hun wortels, dat is de els wel toevertrouwd, de waterboom bij uitstek… naast de wilg natuurlijk!
De boom die bij deze maan hoort is de lijsterbes. Ik zou toch meer een waterboom verwacht hebben 🙂 Maar de lijsterbes schijnt de boom te zijn waaruit de vrouw is geschapen (mooi, die verhalen). En zij laat je beseffen dat er krachten in de natuur zijn die vele malen sterker zijn dan wij mensen, overstromingen, stormen, vulkanen en dergelijke. En zij leert je hoe het onderbewustzijn werkt en dat is weer nauw verbonden met het oer-vrouwelijk principe. En daar komen onze ‘blokkades’ weer om de hoek kijken, die een onderbewust stuk van ons zelf zijn geworden… en daar mogen wij nu naar kijken… en loslaten om te kunnen groeien/veranderen.
Wat me weer brengt bij het dier van deze maan, de kraanvogel. Een vogel die nauw verwant is aan de ooievaar en geduld betracht om aan haar hap te komen. Dat geduld heb je ook nodig als je jezelf onderzoekt 🙂 En groeien en veranderen gaan langzaam… maar zeker. En je wordt alleen maar mooier, net als die kraanvogel. In veel culturen heeft de kraanvogel een plek in dans of houdingen, het is echt een sjamanistisch dier.
Na dit uitstapje in bomen- en dierenland vervolg ik mijn pad naar B8. De maan verlicht alles zo dat het wel dag lijkt, wat is het helder! Ik zie wat auto’s naar de parkeerplaats in het bos rijden. Het is weer druk op de ontmoetingsplek 😛 Gelukkig blijven de meeste bezoekers op die parkeerplaats om hun zaken af te handelen en ik blijf er verre van. Nooit op de verkeerde plek op het verkeerde moment zijn, is mijn motto. Even twijfel ik of ik wel het bos in moet gaan, maar zoals ik al zei… ze gaan het bos niet in. Bij B8 staat een reiger, die de plaat poetst als ik dichterbij kom. Straks eens kijken waar de reiger voor ‘staat’ in betekenisland.
Als ik bij B8 kom stap ik direct op hem af en even zo direct krijg ik mijn woord ‘Veelvraat’. Oeps, daar kan ik het mee doen :-/ Oké, de kilo van de kerstvakantie zit er nog aan, het waren er drie. En echt, ik probeer de lekkere zaken (ja, suiker) te laten staan. Maar wat zijn bonbons lekker, en stroopwafels, zucht. En dan de vele uitstapjes naar de all-you-can-eat woks- en sushirestaurants 🙂 O, en wat kán ik veel eten!! Natuurlijk geen vlees en geen frituur… maar de rest <3 Er staat nog één zo’n bezoekje aan de Blauwe Garnaal (Blue Sakura) te wachten, een cadeautje aan lieve vriend. Tja, ‘veelvraat’, ik voel me wel aangesproken 🙂 Maar misschien heeft hij ook wel een symbolische betekenis, even googelen. Gussie, het is ook een vlinder, een nachtvlinder die overdag actief is… zou ik kunnen zijn 🙂 Voor de rest ben ik een vreetzak, smulpaap, zwijn, onmatig persoon enz. Als ik bij ‘Vlinder’ kijk, dan zie ik wel een duiding “‘Vlinder’ kunst van transformatie, de eigenschap om gedachten van mensen te lezen en te veranderen”. Dat zou mooi zijn als coach 🙂 Beide dieren genaamd veelvraat spreken me aan 🙂 De één mag wat minder en de andere wat meer… wanneer ga ik nou eens met die coaching beginnen 🙂 Wat is mijn blokkade hierin? Voorlopig is dat mijn moeder en dat mag, de maandag is er voor haar en de woensdagmiddag ook en verder waar nodig. Volgende week gaan we weer naar het ziekenhuis om wat huidkankerplekjes te laten verwijderen en daarna is het gehoorapparaat aan de beurt 🙂 Alles op z’n tijd.
De reiger is vast makkelijker in z’n boodschap… vast iets met geduld 🙂 eens kijken.
Een totem van een blauwe reiger leert je om aan de reis van zelfreflectie te beginnen; de kracht van het kennen van jezelf. Het leert lessen van stilte, zelfbeschikking en het opnemen van verantwoordelijkheid.” Och. Die is mooi… en dat bij mijn B8 🙂 Hier nog meer symboliek van de reiger, zoals te verwachten een belangrijke vogel in veel culturen over heel de wereld.
Na deze ontmoeting met B8 en zijn bijzondere woord vervolg ik mijn weg van de parkeerplaats af richting graspad met z’n hoge populieren. De een paar jaar geleden aangeplante bomen doen het goed en geven een mooi silhouet in het maanlicht. Het bos is zo sterk verlicht omdat de maan recht in dit pad schijnt. Het is verre van donker in het bos. Aan het einde van dit pad is een moerassig stukje wat leidt naar een bruggetje met één reling. Daar ga ik maar eens lekker op zitten, genieten van het weer en de stilte. Mijn gedachten gaan uit naar mijn zoon die 8 februari naar Nicaragua afreist. Een digitale nomade heet dat tegenwoordig, werken op je laptop en het maakt niet uit van waaruit je dat doet. Vorig jaar was hij twee maanden in Mexico en dit jaar is zijn keus op Nicaragua gevallen. Ik vind het maar spannend en hij ook 🙂 En toch stapt hij weer uit zijn comfortzone, mijn respect heeft hij. Loslaten noemen ze dat… pppffttt!!
Als ik een tijdje heb zitten loslaten… en me zo min mogelijk zorgen makend, wordt het tijd om op huis aan te gaan. Via de dijk stap ik stevig door richting huis. Heerlijk om er flink de vaart in te hebben en geen last te hebben van mijn voeten 🙂 Het is lange tijd anders geweest met mijn hielspoor. De behandeling bij mijn chiropractor legt geen windeieren 🙂 Allebei mijn benen even lang en weg is de hielspoor 🙂 Morgen weer even voor een onderhoudsbeurt bij hem langs.
Als ik thuis kom staat mijn toetje al klaar… heerlijke amandelgriesmeelpudding (geweldig woord voor scrabble!) met sinaasappelsaus en slagroom, wat wil een veelvraat nog meer?!
Liefs, Loes
En vandaag weer zo’n heerlijke onesie-dag. Lekker wat schrijven, wat klungelen in huis en voor de rest de laatste dag vieren van de kerstvakantie. Ieder jaar heb ik twee weken vrij. En ik merk dat dat te weinig is. Voor het derde jaar op rij ben ik niet fit geweest in de vakantie. De eerste keer had ik corona, de tweede keer was ik super verkouden en dit jaar had ik de dag voor kerst de hele dag koorts. En dan wel met de hele familie naar het restaurant om kerst te vieren. Dat was geen succes, gaan we niet meer doen. Teveel herrie, drukte, en mama krijgen we amper de toegangstrap meer op. Tweede kerstdag haakt manlief af en trekt zich terug, niet echt gezellig. Zelfde met Oud en Nieuw, nog minder gezellig. Zo hobbelen we het nieuwe jaar binnen. Alles weer bijgelegd, kwestie van te weinig aandacht… manlief is Paard van Chinees sterrenteken en die beesten hebben aandacht nodig, lastig. Dus flink de roskam erover en gister lekker naar de sauna met een lieve vriendin. De dag wel begonnen met hoofdpijn, had misschien liever thuis gebleven. Maar een paracetamolletje (naderhand blijkt dat een volwassene twee molletjes moet nemen) doet wonderen. Heerlijk relaxt de dag doorgebracht, was onze vriendin ook heel blij mee. Van haar een stekje van “HEARSCH” gehad, de stambanaan van haar bananen’hearsch’hype… tja, die moet je gevolgd hebben anders begrijp je dat never!
Voor het komende jaar heb ik me voorgenomen om minimaal een zomervakantie te nemen! Afgelopen jaar flink doorgebuffeld met werk, mantelzorg en Greenthingz. Werk werd niet meer maar mantelzorg en Greenthingz wel. Mantelzorg ga ik iets verlichten met een ‘maatje’ voor mama, vanuit de Indonesische gemeenschap, een man 🙂 zo leuk! Voor de rest zal het steeds meer worden voor manlief en mij. Greenthingz vind ik te leuk om in te minderen, dat zorgt voor veel goede energie… blijft maar één taak over, mijn werk. Dat zal ik halverwege het jaar even neerleggen, om ook te kunnen genieten van de zomer. Want al jaren (uitgezonderd corona-jaar) is die voorbij zonder dat ik in mijn eigen tuin heb kunnen zitten. Tja, oude patronen… doorbuffelen. Goed om daar eens naar te kijken, volgende week ben ik per slot van rekening ook al 63 jaar en manlief wordt in februari 70 jaar. Van in beweging blijven en plezier maken blijf je jong… maar er mogen nu keuzes gemaakt worden, moeten… keuzes gemaakt worden. Eens kijken hoe hardleers ik ben.
