Ik lees net mijn verslag van vorig jaar terug. Wat zaten we toen in een andere, voor mij rustige wereld. Geen vergelijk meer met vandaag de dag. We zijn gewoon weer verder gegaan van waar we in 2019 gestrand waren. Gisteravond laat net terug gekomen van Annotopia Lüdinghausen, waar we met Greenthingz weer een heerlijk weekend hebben gewerkt. Vandaag de tent kunnen drogen op de straat voor. Gelukkig was het een geweldige zonnige dag, dus alles is weer droog en schoon. Vandaag ook weer de boel op de rit gezet voor Dickens Druten, daar mogen we weer de sloebers uithangen 🙂 De deftige rijke zijde van dit soort festivals is niets voor ons. Wij leuren liever met vis, takkenbossen en worst 🙂 Lekker aanwezig zijn met onze acts. Fijn als dat ook als zodanig opgepakt wordt, we gaan weer wat moois neerzetten! En dan is de coronastilte en -rust snel vergeten.
Ik hoor net op de radio dat we een mooie nazomerweek krijgen. Daar hoop ik wel wat van mee te pikken. Misschien mooie wandelingen maken na werktijd in plaats van de sportschool en mocht het in het weekend nog mooi zijn, dan ga ik graag op paddenstoelenjacht! De juweeltjes van deze tijd zoeken 🙂
19-11-2021 Volle maan van de klif
Thema: Ruim oude emoties op.
Sjamanisme: Fiere vrouw
Hekserij: Bloedmaan / sneeuwmaan
De eerste volle maan van het Keltisch jaar valt dit jaar op de ochtend van de 19e november. Ik loop mijn wandeling bij voorkeur voordat zij afneemt, dus de avond van de 18e besluit ik te gaan lopen. En dan loopt het toch anders dan gepland.
De avond van de 17e staat de maan stralend aan de hemel… zou ik nu gaan lopen? Nee, morgen is het ook goed weer, dus gewoon morgen. Nou, de 18e zit het potdicht, de hele dag! Ook in de avond zal het niet opentrekken.
Om 16.30 moet ik bij de chiropractor zijn voor een eerste behandeling en kennismaking. Vorige week had ik een intake en daar bleek mijn ene been tussen de 1 en 3 cm korter te zijn dan het andere. Bij het heiligbeen zit een blokkade die aan het been trekt en afhankelijk van op buik of rug liggen maakt dat 1 á 3 cm verschil. Ik sta ook scheef, de halslijn van mijn kleding hangt altijd scheef 🙁 Naar alle waarschijnlijkheid een gevolg van de val van een slackline een paar jaar terug. Ik had toen een flinke klap gemaakt en was direct genezen van het idee dat ik dit wilde kunnen 😛
Na de behandeling is het raadzaam om een stuk te wandelen en tja, twee keer achter elkaar gaan wandelen vond ik ook geen optie. Mijn hielspoor (waarvoor ik nu bij chiro loop) speelt soms nog op. Dus aansluitend aan de behandeling ben ik mijn vollemaanwandeling gaan doen. Geen staf, geen focus… gewoon even kilometers maken. Maar gaandeweg kwam ik toch in een vollemaan-flow. Ik heb natuurlijk altijd mijn goede bomenvriend B8 die trekt <3
Deze keer loop ik dus vanuit de Basic Fitt, waar de chiropractor een praktijk heeft (zelfde gebouw). Bij de BF ben ik helaas, als niet geprikte, niet meer welkom. 15 jaar heb ik op deze locatie gefit, waarschijnlijk nog wel langer. Het valt me zwaar, maar het is wat het is. De sauna is ook al een no-go voor ons. Zaken waar ik graag aan mijn gezondheid werkte. Maar nu dus blokkades aan het opruimen bij chiropractor. Dat is een passend iets binnen deze volle maan 🙂 Ruim oude emoties (zaken) op… dus ook deze oude blessures die voor blokkades zorgen. Ook mijn oude jongerenwerk blessure van toen ik 18 jaar was! Kratjes sjouwen… de trap op… doe er nog maar een… dat dus 🙂 Een blessure die al jaren in mijn lijf zit. Als die nou ook eens opgelost kan worden? Hij had ‘m wel snel te pakken 🙂 Na 60 jaar op deze aardkloot rondhopsen zitten er wel wat blokkades.
Dus de lanen in, de paden op. Ik zet er flink de pas in want natuurlijk wil ik wel op tijd thuis zijn voor het eten. Het is ondertussen al flink donker (nog een maandje en dan zitten we alweer op de kortste dag!). Het is druk op de weg, iedereen wil naar huis. Het thuiswerken is weer verleden tijd voor velen. Het gewone leven lijkt weer aardig op gang te komen, als je een prikje hebt gehad. Maar niets is minder waar… nu een week later 🙁 De 1,5-meter, mondkapjes, thuiswerken zijn weer hot.
Op de dijk is het rustig, een enkele fietser komt me tegemoet in het donker. Ik denk dat veel mensen de donkere dijk in het bos mijden. Dat maakt het voor mij stukken rustiger. De ganzen zoeken ook hun slaapplaats op, wat zitten er hier toch geweldig veel ganzen! Logisch want het Zwarte Water en de landerijen liggen langs het bos. Ik besluit via het bos naar B8 te lopen. Dan kan ik een stukje afsnijden en ben ik eerder thuis.
De maan is, zoals voorspeld, in geen velden of wegen te zien. En er is nog wel een gedeeltelijke maansverduistering 🙁 De werking daarvan zal er wel zijn, alleen we zien het niet.
Dit jaar spring ik voor het eerst niet, gewoon glad vergeten. Zie je nou wel dat mijn focus er niet was! Gewoonlijk klim ik op de brug en waag ik een sprong(etje) ‘De Klif’. En ook geen godin die op mij wacht in de diepte, achter de golven in het diepe water. Ik zal het dit jaar helemaal alleen moeten doen.
Als ik bij B8 aankom omvat ik zijn stevige stam en krijg ik ‘contact’ van hem en even later ‘verbondenheid’. Wat neerkomt op ‘niet helemaal alleen doen’. Dat is een modus waar ik altijd makkelijk in schiet… oud patroon!! En dat mag ik dus loslaten / opruimen.
In deze vreemde tijd van separatie en verwijdering van elkaar speelt dat gevoel natuurlijk ook wel in de kaart. Geen wonder dat heel veel mensen zich nu alleen en eenzaam voelen. Veel mensen zijn depressief en het percentage zelfdodingen is omhoog geschoten. Wat voor mij een ‘gemakkelijke’ modus is, is juist voor veel anderen ondoenbaar. En ik heb makkelijk praten met een fijne man, twee kinderen en een fijne vriendenkring. Ik hoef het niet alleen te doen, het is een keuze die ik maak. En ik weet me altijd ergens gesteund, ik ben niet alleen. Ik doe wel graag dingen alleen, dat is heel anders. Het is gewoon een zware tijd voor veel mensen.
Het besef dat we nu, in de donkere tijd van het jaar, de eerste stapjes zetten naar een nieuw jaar, stemt me blij. Nu, in het donker, vind de conceptie plaats van wat geboren mag worden. Het Keltisch jaar begint in het donkere deel van het jaar, als alles nog stiller en donkerder mag worden. Net als de geboorte van een mens… het begint in het donker, waar het stil en eenzaam is. Daar vind de conceptie plaats, van waaruit het nieuwe mag groeien. En zo voelt het nu ook, donker (weer nieuwe regels die ons ongeprikten verder buitensluiten), stil (geen vertier, geen afleiding) en eenzaam (liefst sluiten ze ons op in eigen huis, zoals in Oostenrijk… waar ongeprikte mensen hun huis alleen nog uit mogen voor werk, boodschappen en een ommetje/fitness). Het klopt dus mooi met de tijd van het jaar… de lockdown. Het naar binnen keren, de stilte en donkerte omarmen om ons voor te bereiden op wat geboren mag worden. Nu maar hopen dat dat geen monster wordt 🙁
Ik heb vertrouwen in de menselijke natuur, net als in de menselijke immuniteit… als je maar zorg draagt voor je eigen gezondheid! En weer heb ik makkelijk praten: ik ben gezegend met een goede gezondheid (oké, ook best hard voor gewerkt en nog steeds buffelen!) en goede mindset (ja, ook verdomd hard aan gewerkt). En voor beide is dat een proces van jaren geweest… dat doe je niet overnight. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als ik nog 102 kg had gewogen, suikerziekte had ontwikkeld, veel vocht had vast gehouden en een slechte conditie had gehad. Misschien had ik dan ook voor de prik gekozen.
Maar voor nu gaan we weer een stille decembermaand tegemoet, van mij mag het. Ik heb wel wat met de rust en stilte die het brengt. De natuur is mijn grote vriend. Veel buiten fitten en wandelen. Afgelopen zondag voor het eerst op een me-mover gestaan! Een soort sta-fiets, waar je loopbewegingen op maakt en die net zo snel gaat als een fiets. Fijn ding om met veel spieren bezig te zijn. Volgende week tweede afspraak. Tja, ik moet wat om de sportschool te vervangen 🙂
Ik zag net een mooie quote voorbij komen op Facebook “An arrow can only be shot by pulling it backward. When life is dragging you back with difficulties, it means it’s going to launch you into something great. So just focus and keep aiming”. Dat zou dus betekenen dat de mensheid wereldwijd een grote sprong voorwaarts gaat maken… maar hoe dat eruit ziet? Een super controle-samenleving waar Big brother ons gaat monitoren, zoals in China? Of een samenleving waar liefde een grote rol gaat spelen? De mensheid kennende zou de eerste optie zomaar de grote sprong kunnen zijn. Ik moet er niet aan denken 🙁 En zo ben ik toch veel bezig met de maatschappij zoals die zich nu voor mij ontvouwt, ik kan er niets aan doen. Het is ook zo’n bijzondere tijd nu, deze tijd gaat de geschiedenisboeken in en wij zijn daar getuigen van. Of ik daar nu blij van moet worden… not.
En in deze tijd loop ik mijn wandelingen. Reflecteer ik op wat er om mij heen beweegt en wat dat met mij doet. Vooralsnog breek ik mijn hoofd over de hele situatie maar eigenlijk geniet ik ook wel van de rust die het geeft. Ik kan weinig meer dan de natuur in trekken 🙂 en laat ik dat nou erg graag doen.
Vanmorgen kreeg ik een telefoontje van mijn chiroprator, hij heeft corona en aangezien wij elkaar deze week ontmoet hebben, graag even testen. Nou, net samen met mijn man een zelftest gedaan. Gelukkig negatief, maar wat was dat anders dan die ‘test voor toegang’ die ik voor mijn retraite moest doen. Dat leek wel een hersenpunctie, deze kriebelde alleen heel erg achter in de neus/keel. Wel een pak van mijn hart dat er geen besmetting is… en aan de andere kant, als ik het gehad heb kan ik weer naar de sauna en de sportschool 🙂
Deze volle maan staat natuurlijk in het teken van leven en dood. Het samenspel van die twee maakt het leven wat het is… een uitdaging! De Klif is de klif waar je vanaf springt… de donkerte in, het ongewisse. Engeland is een eiland met hoge kliffen en de zee heet in het Keltisch Mori Marausi… de geboorteplaats van de zielen en de plaats waar de doden verblijven. Een komen en gaan dus 🙂 En als je een nacht en een dag naar het westen zou varen, dan kom je aan op het eiland. Een eiland waar de overgegane zielen aan land gaan om te wachten op het moment dat hun naam genoemd wordt, dan mogen ze doorreizen… doorreizen naar de Andere Wereld. En daar mogen ze dan wachten op hun wedergeboorte om de cirkel van het leven rond te maken. Volgens mij moet dat Ierland zijn 🙂
Het komende jaar zal weer een jaar van regels en ziekten zijn. Ik hoor net dat er een ‘nieuwe C-variant’ in Zuid-Afrika is gevonden. Een variant die het lang volhoudt (veel varianten sterven een snelle dood) en erg (nog erger) besmettelijk is, besmettelijker dan de Delta- (India-) variant. Als hij maar niet dodelijker is; besmettelijk is niet zo erg. Het blijkt een natuurlijk verloop van een virus te zijn, van dodelijk naar minder dodelijk en meer besmettelijker. Een virus wil zich zo veel mogelijk verspreiden en dat kan het beste door besmette personen lang te laten rondlopen (liefst zonder verschijnselen). We gaan het allemaal meemaken. Voor nu toch maar even een doos zelftesten aan laten rukken… er liggen er genoeg op de scholen!! Met het mantelzorgen voor mijn moeder is het fijn om te weten dat je ‘schoon’ bent. Ze is nu haar derde prik aan het halen met manlief.
We zullen het samen moeten doen, als mensheid. Belangrijk is dat we met elkaar in contact blijven ongeacht wat onze medische status is. Dat we verbonden zijn… een verbond hebben. Dat we trouw zijn aan elkaar, solidair zijn met elkaar en samen een lot te delen hebben. Geen doodsbedreigingen aan het adres van anders denkende mensen. En politieke figuren… het zal je job nu maar zijn! Ik ben blij dat ik geen besluiten hoef te nemen. Dat niet een hele natie naar mij gaat zitten kijken om te horen wat er nu weer besloten is en daarna de stront over je heen krijgen. Je kán het nooit goed doen!
Ik trek me maar weer terug in de natuur… morgenochtend wilgen knotten <3 De natuur oordeelt niet, scheldt niet, heeft geen ge- en verboden. Maar de natuur is wel hard, duidelijk, onverbiddelijk … wie niet gezond is, is kwetsbaar. Wie oud is, is kwetsbaar. En ik nu maar hopen dat ik gezond genoeg ben en niet te oud bevonden wordt op de weegschaal van het leven. Het blijft altijd een beetje koorddansen, het leven.
Ik spring weer in het diepe, de diepte onderaan de klif… en op het eiland wacht mij mijn godin, die mij bij mijn naam zal noemen. Dit jaar zal dat… eens even een godinnenkaart trekken. Dit is zó bizar… Mary Magdalene… unconditional love! “Love yourself, others, and every situation – no matter what the outward appearance may be”. Dit deck heeft slechts drie kaarten voor mij!! Mary Magdalene, Mother Mary en Guinevere. OMG onderop het deck ligt Guinevere!!! Dit is echt te bizar en echt: ik heb gewoon goed geschud. Guinevere staat voor ‘True Love’, “The romantic stirrings in your heart have propelled the universe to deliver great love to you”.
Liefde, liefde, liefde… daar moeten we het mee doen. Ik in ieder geval, al jaren!!!
Het gaat jullie goed, hou jezelf gezond!
Liefs, Loes
En dan ga ik nu snel een rondje collecte dierenbescherming lopen 🙂 Het is 17.00 uur, tijd om aan het avondeten te denken… en een centje in mijn bus te duwen! Dus de beweging deze week, in de buitenlucht, is ook alweer geroggeld 🙂 Iedere dag twee uur collecte lopen, geweldig werk vind ik het. Ik loop deze grote wijk al jaren. Veel mensen kennen me ondertussen en een praatje hier en daar maakt het een leuke bezigheid. En ik kan makkelijk een nieuwe bus pakken, aangezien ik de wijken coördineer. En als ik er een paar straten bij wil pakken, ook geen probleem. En dan volgende week weer naar de sportschool, die regelmaat moet erin blijven. Want wie anders dan ikzelf moet mij gezond houden? Sommige zaken moet je toch zelf doen 🙂
De foto’s zijn van mijn ochtendwandeling een paar dagen later.
