O wee, de vraag om ‘iets’ bij te dragen aan het 40-jarig jubileumnummer van Wiccan Rede stelt mijn herinneringen zwaar op proef. Er is sindsdien zo verschrikkelijk veel gebeurd in mijn leven, dat ik me van veel herinneringen helemaal niet meer zeker ben. Maar ik zal het proberen…
Sinds de 70-er jaren was ik een solitaire heiden, waarbij de destijds weinige schriftelijke informatie me richtte op goden uit het Noordse pantheon, maar op de eerste plaats stond bij mij Vrouw Holle, die ik kende via schrijvers zoals Jacob Grimm, Jan de Vries, Viktor Waschnitius en Laurentius Knappert. Ze is nog steeds de godin met wie ik me sterk verbonden voel.
In de 80-er jaren kreeg ik een exemplaar van de Wiccan Rede in handen. Daardoor stuitte ik op ‘verwante zielen’. Ik nam contact op met Merlin Sythove. Dat was direct al een heel leuk gesprek. Ik woonde destijds in Groningen en Merlin gaf me de hint om contact op te nemen met mensen in Zutphen, die tot de Silver Circle groep hoorden. Vanuit Groningen had dat een goede reisverbinding. Ik was daar welkom en woonde een paar informatieve bijeenkomsten bij. Het bleek weliswaar niet mijn ‘richting’ te zijn, dat werd ook duidelijk uit een gesprek met Merlin, maar vriendschappen bleken sterker dan verschillen in religieuze opvattingen. Dat leidde er ook toe dat ik enige malen te gast was bij Merlin en Morgana in Zeist.
Ook na mijn vertrek naar Duitsland ging het contact niet verloren. Integendeel, omdat ik regelmatig op de jaarlijkse PFI-conferentie aanwezig was, kreeg ik er nieuwe ‘heidense’ bekenden en enkele vrienden bij en zag de ‘oude’ steeds om even bij te praten.
In Duitsland sloot ik me in 2001 bij de Eldaring aan, een vereniging voor Germaans heidendom en voel me daar sindsdien goed thuis. Toch ontstonden er ook in Duitsland goede en langdurige contacten met wiccans, enige daarvan komen vaak op de grote jaarlijkse bijeenkomsten van de Eldaring en nemen ook deel aan onze ritualen.
Hier laat ik het er maar bij.
Groetjes,
Guus
(voorheen: GardenStone)
