Silver Circle & ik trekken ondertussen zo’n 20 jaar op. Grappig genoeg kan ik me het startpunt nog precies voor de geest halen. Het exacte moment van mijn eerste ontmoeting met ‘een echte heks’ was op de Utrechtse HCC-computerbeurs in november 1995, op m’n 18e. Ergens in dit luidruchtige übernerdy computerwalhalla, stond een zekere Merlin op een beursstand van de astrologische afdeling van een lokale computerclub. De jaren ervoor had ik nu en dan artikelen in Onkruid gelezen waarin hij sprak over wicca. Ik had net mijn allereerste e-mailadres aangemaakt en besloot hem na veel zenuwen eindelijk eens te mailen. Na wat mailtjes heen en weer, stelde hij voor elkaar daar, ‘op een neutrale plek’, te ontmoeten. Het was erg raar en van het gesprek herinner ik me niet veel meer. Ik geloof dat de eindconclusie was: ‘wel een erg lange paardestaart, geen mafketel, geen engerd, oké genoeg’. Op zijn uitnodiging begon ik regelmatig het heksencafé Utrecht te bezoeken bij de fontein in het Utrechtse AC-restaurant langs de A2. Daar werd de kiem gelegd voor vriendschappen en samenwerkingen die tot op de dag van vandaag voortduren. Ook begon ik Wiccan Rede te lezen.
Ondertussen leerde ik op mijn animatie-opleiding aan de kunstacademie in het eerste jaar HTML schrijven. Aan het einde van dat lesblok draaide op de servers van de HKU al gauw een van de allereerste Nederlandse websites waarop ook over wicca werd verteld. Een deel van de site bestond uit een media-archief met overgetikte krantenartikelen over wicca (Internet was destijds nog een wilde anarchistische doe-het-zelf bende, tegenwoordig is het compleet ondenkbaar/onmogelijk dat je dit doet). Merlin mailde me dat Silver Circle enkele ordners had met Nederlandse krantenknipsels die teruggingen tot diep in de jaren 1970. En of ik interesse had om die misschien erbij te zetten? Enthousiast typte ik steeds meer over en zette de boel in een paar jaar tijd compleet online, waarbij ik ook vaak hulp kreeg van Jana. De ordners heb ik nog steeds, en af en toe stop ik er nog wel een krantenartikel in. Het digitale archief is overigens offline gehaald zodra duidelijk werd dat het auteursrechtelijk echt niet kon.
Een paar jaar later was mijn opleiding aan de kunstacademie afgerond en kreeg ik gelijk een baan in de Amsterdamse mediawereld als vormgever voor tv. Het ontwerpen is altijd mijn kracht en mijn drive geweest, tot op de dag van vandaag.
Voor dit stukje heb ik flink in mijn email-archief rondgesnuffeld en vond ik de oproep terug van Merlin & Morgana uit mei 2002. Ze hadden dringend behoefte aan hulp om het tijdschrift Wiccan Rede te kunnen blijven maken. En het was ook hoog tijd voor een facelift van het blad.
Mijn ouders hadden thuis een uitgeverij en maakten al sinds jaar en dag een kwartaaltijdschrift, waar ik ook altijd mijn steentje aan had bijgedragen. Hoe je een ‘blaadje’ moest maken, had ik met de paplepel binnengekregen. En zo begon op 8 juni 2002 mijn echte connectie met Silver Circle. Ik bood mijn hulp aan in de vorm van DTP en vormgeving, en die hulp werd gaarne aanvaard.
Vier keer per jaar zette ik Wiccan Rede geheel digitaal in elkaar met het aangeleverde materiaal en maakte alle nodige vormgeving voor het blad. Soms was er wat tijd en inspiratie voor een inhoudelijkere bijdrage in de vorm van een artikel.
Hetgene wat me al die jaren de meeste voldoening gaf, was het het bedenken welk vierluik er dat jaar op de covers voor Imbolc, Beltane, Litha en Samhain moest komen. Na een korte brainstorm via mail, waren Merlin en ik er al snel over eens wat ik dat jaar zou gaan doen. Ik kreeg enorme creatieve vrijheid. Een vrijheid die me de parken, heemtuinen, bossen en botanische tuinen in en om Amsterdam liet afstruinen. Gewapend met m’n fotocamera verzamelde ik overal platen die van pas zouden kunnen komen voor covers. Ik dacht in vormen, texturen en kleuren, lag regelmatig in de struiken onder paddestoelen te koekeloeren, of met mijn neus bovenop die ene perfecte bloem, of de glinstering van een dauwdruppel op een blad.
De jarenlange samenwerking ging via mail en terugbladerend door de honderden berichten die Merlin en ik uitwisselden, valt me op hoe enorm supportive het allemaal was. Het enthousiasme voor de covers was iedere keer weer hartverwarmend, en de bemoedigende woorden van Merlin en Morgana hielpen me er ook in moeilijke tijden doorheen.
Het ontwerpen voor de covers benaderde ik in het begin vanuit een puur vormgeef-technisch oogpunt. Maar al gauw merkte ik dat de spiritueel-magische onderstroom in mijn leven ook in dit werk krachtig opborrelde. Menig cover kwam tot stand in een staat van, wat ik achteraf zou duiden als, ‘geleide co-creatie’. De serie met de maskers leidde met name tot onverwachte ingrepen van de goden en godinnen die ik uitnodigde me te helpen bij dit werk. Zo wilde het totaal niet lukken met het Morrigan-masker voor de Samhain-editie. Ik vroeg uiteindelijk om haar hulp, waarna ze mij luid en duidelijk liet horen dat ze ‘oldfashioned’ was en simpelweg bloed eiste voordat er ook maar iets moois uit mijn handen zou komen. Na de eerste schrik, verbazing en twijfel (ik had moeite met naalden) bleek een offer van een aantal dikke druppels door de verf voor het masker genoeg om de flow te laten starten. Het resultaat staat bij velen in de boekenkast…
De overgang van gedrukt papier naar Wiccan Rede Online was uiteindelijk helaas onontkomelijk. Ik leerde er wèl heel erg snel WordPress door. Tegenwoordig buig ik me iedere uitgave nog met plezier over een passende header voor de site.
Naast het werk voor Wiccan Rede vroegen Merlin en Morgana me in de loop der jaren om ook de andere uitgaves van Silver Circle van covers te voorzien. De laatste in deze serie is de heruitgave van ‘De Horens van de Maan’. Het artwork hiervoor lag al sinds 2004 geduldig te wachten, dus ik ben erg blij dat deze heruitgave zoveel jaren na Merlin’s verdrietige overlijden alsnog gerealiseerd is.
Een dikke kers op de taart was de documentaire ‘Heksen in Holland’, waarvoor ik me na de Silver Circle zomerpicknick van 2015 meldde bij producenten Marjolein en Marcel met de vraag of ze misschien nog animatie of vormgeving ervoor nodig hadden. Dat is tenslotte mijn vak. Ze sleurden me gretig het postproductieproces in. Vier maanden later, en een bult werk verder, hadden we met z’n drieën (en een heleboel hulp) een tot in de puntjes verzorgde DVD geproduceerd. Een mooie kroon op het 35-jarig jubileum van Silver Circle.
Terugkijkend op dit oeuvre tot nu toe, hoop ik dat wat uit mijn handen komt iets van de inherente schoonheid en het mysterie van wicca overbrengt.
Dit in de wereld brengen, zijn mijn acts of love and pleasure.
Mandragora
