Imbolc 2018

Op 2 januari 2018 tijdens de volle maan van de Reebok kreeg ik van B8 de boodschap, “Even Niets”. Dus geen verslag van deze wandeling en een verlate Wiccan Rede bewerking 🙂 Mijn vakantie is geheel opgeslokt door een interne verhuizing. De lekkage op kerstavond deed daar een schepje bovenop! We hebben de heerlijke zonnige achterkamer met dakterras nu verkozen tot slaapkamer en zijn nu druk (vooral manlief) met het klaarmaken van de coachingsruimte aan de voorkant van het huis. De kinderen zijn nu definitief beiden het huis uit en we mogen het huis dan ook helemaal zelf inrichten zoals wij dat willen. Dus dat ‘even niets’ is ook maar betrekkelijk.

Ik heb net gewandeld, het is koud! Koud maar ook helder. Na weken grijs en druilerig is dit een verademing. De zon liet zich wat waterig door de sluierbewolking zien. Met mijn hartslagmeter om lekker op 107 BPM 1,5 uur flink doorgestapt. Op vetverbrandingsmodus dus 🙂 Ik ben wat aangekomen met de feestdagen en nu, begin januari, ga ik weer terug naar normaal, geen toegevoegde suikers meer en geen te volle borden bij het avondeten. Ook ga ik nu rond 21.00 naar bed. De laatste maanden steeds vaker last met inslapen… men zegt de leeftijd… zucht. Maar als ik er drie uur eerder in lig, dan kan ik uren wakker liggen zonder geradbraakt op te staan, en de druk om te moeten slapen is dan ook weg. Gister eigenlijk vrij vlot in slaap gevallen, wie weet.

Als ik zo mijn verslag van vorig jaar teruglees, ben ik nog niet veel verder gekomen 🙂 Ik heb me in 2017 eerst maar gericht op het weer ‘gezond’ maken van de Groene Groep. Na twee jaar opleiding is aandacht voor het een en ander zeer gewenst gebleken. De boel staat nu weer goed op de rails.

Afgelopen jaar heb ik me ook aangemeld als kandidaat-gemeenteraadslid in Zwolle. Ik sta in maart op de kieslijst en probeer zoveel mogelijk mee te doen met acties en vergaderingen. Alleen zijn de acties vaak op zaterdag… als ik in een wilg zit om te knotten. En de vergaderingen zijn ‘s avonds, als ik op één oor lig. Maar op 2 januari kon ik wel meedoen met de vuurwerkafvalopruimactie (wat een gaaf galgje-woord!) in Zwolle. Een knijpertje naar mijn hand natuurlijk!

Tijdens het knotten afgelopen zaterdag een mooi begrijpmoment gehad. De wilg… mijn lievelingsboom, wordt ook weleens de heksenboom genoemd. De barst van de wilg bindt de es en de berk samen tot een bezem. En haar stand bij het water, verbindt land en water. Maar wat mij ter ore kwam afgelopen zaterdag wil ik delen. Het hout van de wilg wordt in oude molens gebruikt als remblokken… waarom? Omdat ze brandremmend zijn… hoe heet ze ook worden, ze zullen niet spontaan branden en zeker niet doorbranden! Nou dat ondervond ik bij het aanmaken en onderhouden van het vuur bij de nieuwjaarsknotborrel. Na een goed brandend vuur werd mij door de eigenaar van het landgoed hout gewezen dat ik mocht gebruiken voor het vuur… twee gigantische stukken knotwilg. Maar wat ik ook deed, ze wilden niet lekker fikken 🙁 waarop iemand mij het verhaal van de remblokken vertelde. En nu begrijp ik ook waarom het een heksenboom is… ze wil niet branden! Als je als heks op de brandstapel kwam… behoorde je niet te branden! Je onschuld werd bewezen als je verbrandde, net als met de drijftest 🙁 En de wilg is ook de boom die aspirine leverde… de stof die de hitte uit het lijf weert. De wilg is dus op vele vlakken een boom die de hitte weert dan wel afremt. Zo leuk om het verband in deze te zien.

Zondag word ik 57 jaar, de leeftijd die ik als kind mijn top vond… hierna was het voorbij. Ik dacht nooit ouder te worden dan 57, ik ben heel benieuwd of ik er volgend jaar nog ben. Ik heb me voorgenomen om een knalfuif te geven als ik 58 word 🙂

2017 Volle maan van de Overstroming

Thema: Welk oud patroon is zo oud geworden dat je het niet meer ziet?

Indiaans sjamanisme: Zij die de wijsheid bewaart

Zaterdag 11 februari, lekker aan het scrabbelen met manlief. Hij heeft vanochtend geknot en ik ben gaan sporten. Ik zou eigenlijk met mijn vader van 84 naar Amstelveen rijden en ‘s avonds een hapje doen in Utrecht bij mijn zoon, die we het weekend ervoor hebben verhuisd. Maar code oranje heeft dat uitje in het water laten vallen, bevroren water wel te verstaan. De kans op ijzel doet ons besluiten thuis te blijven. Dus nu, na gedane arbeid en sport, gezellig aan de scrabble.

Na twee potjes krijg ik opeens een ingeving, wanneer is het eigenlijk volle maan? Door de bewolkte, grijze dagen ben ik even de maan kwijt 🙂 Ik pak mijn agenda en zie dat het juist vandaag volle maan is! Het is spekglad buiten, ik zal dus over glad ijs moeten.

Het is Imbolc, de zaden onder de grond vullen zich met water en maken zich gereed voor hun groei. Ergens voel ik me ook zo, ik heb mijn diploma ‘Vital Life Coaching’ vorige week in ontvangst mogen nemen. Ik heb me gevuld met kennis en ervaring. Het wordt langzaamaan tijd om te gaan ontspruiten. Maar het is allemaal zo nieuw voor me, een eigen praktijk, mezelf profileren als coach. Voel ik me goed genoeg om mezelf zo aan te bieden aan de wereld?

De naam van deze maan ‘Overstroming’ verwijst naar het buiten z’n oevers treden van rivieren, zodat de aarde weer vruchtbaar gemaakt wordt. Maar het kan ook verdrinken zijn, als de overstroming te heftig is. Het water laat zien dat uit je bedding komen vruchtbaar kan zijn. Zo ook geldt dat voor ons: als we uit onze comfortzone komen kán dat vruchtbaar zijn. Maar je kan ook verzuipen! Zaak dus om te kunnen zwemmen 🙂 Om de nieuwe situatie te kunnen handelen. Ik ga hier eens goed voor zitten 🙂 Het wordt tijd voor me om stappen te gaan maken… Kamer van Koophandel bijvoorbeeld. Een naam voor de praktijk of gewoon mijn eigen naam? Al vele goede namen zijn de afgelopen maanden voorbij gekomen… wat is er mis met mijn eigen naam? Dat is toch wat ik ‘verkoop’.

19.30 na het eten direct maar aan de wandel. Het is potdicht buiten, geen maan te zien. En dat terwijl er een maansverduistering is 🙁 Er staat een flinke wind die het nog wat kouder maakt dan het al is. De straten en paden zijn glad, dus de hazelaarstaf tikt vandaag weer mee op mijn stappen. Als ik naast het pad loop, in de oude sneeuw, dan gaat het wel. Er zijn ook hele stukken goed te bewandelen, de wind heeft hier alle vocht weggeblazen. Het is stil op straat en in het buitengebied. Alleen de ganzen laten van zich horen. En natuurlijk de smientjes, ze zijn er nog. Deze wintergasten strijken altijd neer op de plas (met eilandje) achter ons huis. Het lijkt wel of ze het grote vogelboek hebben gelezen. In mijn boek staat dat ze graag op plassen met eilandjes overwinteren. Deze piepende badeendjes zijn er opeens en net zo plotseling zijn ze ook weer weg.

Bij de plas woont ook een schapendoes, zo’n leuke wit-grijze langharige hond. Vanavond zit hij in z’n uppie in de sneeuw, geen baasje te zien. Soms laat hij zijn baasje uit maar meestal wandelt hij alleen, net als ik 🙂 Ik probeer nog een gesprek aan te knopen maar vandaag is hij teveel in beslag genomen door de sneeuw. Hij hapt en likt in de sneeuw en heeft geen oog voor mij. Nu achteraf weet ik dat hij verzot is op sneeuw, dat bleek ook wel.

Ik glibber het pad en de brug over en beland eindelijk op het asfalt. Hier zijn stukken goed begaanbaar, maar ook hele stukken absoluut niet. Ik blijf dus maar zoveel mogelijk naast de weg lopen, anders ben ik zo’n asfalt-staarder. De lucht is fris en heeft weinig tot geen geur, het voorjaar lijkt nog ver weg. Maar niets is minder waar! Van de week heb ik de eerste foto’s genomen van de trolletjes en minuscule bloemetjes van de hazelaar. Op de één of andere manier zijn dat altijd mijn eerste Imbolc-foto’s. Over een paar weken staan de voorjaarsbloeiers massaal te pronken met hun kelken en vliegen de hommels af en aan… hope so! Vorig jaar heb ik de hommels erg gemist 🙁

Als ik bij B8 aangekomen ben en overdenk dat ik van de week, toen ik even bij ‘m was, “Speurneus” kreeg, schiet ik nog in de lach 🙂 Ik was toen op zoek naar de rode bekerzwammen, die helaas onder de sneeuw bedolven waren. Een enkele vond ik terug en die was gevuld met sneeuwkristallen, een echte ijscoupe! Ik had echt een speurneus nodig om ze te vinden.

Nu krijg ik van B8 “Zeur”. Ik heb nog geen idee wat ik daarmee moet, wat dit mij te vertellen heeft.

zeur (zn):

drein, klepzeiker, teemkous, zaag, zageman, zager, zanik, zeikerd, zemelknoper, zeurkous, zeurpiet, zever, zeveraar , drein, geitenbreier,zeikerd, zemel, zeurkous, zeurpiet, Beuzeling, Doordrammer, Drammer, Drein, Druiloor, Erwtenteller, Femelaar, Femelgat, Femelkous, Geitenbreier, Iemand die op alles een aanmerking heeft, Kieskauwer, Klooier, Kniesoor, Knorrepot, Leuterkous, Seibelaar, Sikkeneurig mens, Teem, Teemkous, Temer, Teutkous, Vervelend iemand, Vervelend mens, Vervelend persoon, Wauwelaar, Zageman, Zanik, Zaniker, Zanikpot, Zeikerd, Zemel, Zemelaar, Zemelknoop, Zemelknoopster, Zeurkous, Zeurpiet, Zever, Zeveraar

Meer dan mooie woorden voor scrabble zie ik niet zo. Zeur ik zo erg? Zo zie ik mezelf niet. Ik hoor mezelf wel geregeld zeggen dat ik het moeilijk vind om een eigen praktijk op te starten. Ik kan niet minder gaan werken omdat ik momenteel kostwinner ben. Toch zal het er binnenkort van komen, het borrelt binnen in me 🙂 Echt zo’n Imbolc-gevoel, het is groeiende. Ik trek er maar even een dilemmakaartje op, een ‘Ja-maar kaart’ en er willen twee kaarten getrokken worden, ik laat de computer beslissen. “Ja, maar alleen als je geduld hebt”. Ik mag er dus tijd voor uittrekken. Het borrelen hoort erbij. Ik wil me graag zo profileren dat ik net even anders ben dan …, ik wil ook graag een bepaalde visie op het leven doorgeven. Iets waar je heel je leven wat aan hebt. Iets wat rust en vertrouwen geeft. Ik vind bijvoorbeeld de cyclische tijdsbeleving zoveel mooier dan de lineaire. In de hele natuur zie je deze cirkel van het leven terugkomen.

“Een gemeenschappelijke opvatting die in alle spiritualiteit te vinden is is het holisme. Holisme is een levensovertuiging waarbij de essentie is dat alles onlosmakelijk met elkaar verbonden is. Een holist ziet zichzelf voortdurend als deel van het geheel en beschouwt de ander (mens, dier, plant of voorwerp) als de andere ik. De holist ziet verscheidenheid als een illusie, gecreëerd door het denken. Door de verbondenheid tussen alles in het holisme ontstaat er ook een bepaald beeld over gebeurtenissen in het leven. Mensen zijn geneigd om te denken dat alles met een reden gebeurt. Daarbij gaat dit vaak gepaard met bepaalde gedachten over de tijdgeest; een bepaalde gebeurtenis past binnen een bepaald verwachtingspatroon over het verloop van de geschiedenis van de aarde, mensheid of het universum. Het is deze eigenschap die ervoor zorgt dat spiritualiteit gekenmerkt wordt door een cyclische tijdsbeleving. Waar het Westers denken voornamelijk gebaseerd is op een lineaire tijdsbeleving, waarbij het marktmechanisme alsmaar zoekt naar vooruitgang in de samenleving, is de cyclische tijdsbeleving meer gericht op het herstellen van een oertoestand.”

Bastiaans, P.L.T.
(2010) Faculty of Humanities Theses
(Bachelor thesis)

Wat sluit dit mooi aan bij mijn holistische opleiding 🙂 Het meebewegen met de seizoenen en weten dat je alle kansen krijgt om te groeien. Ieder jaar kan je binnen een thema weer een stukje groeien of misschien wel een groeispurt doormaken. Denk aan de jaarringen van een boom. In de natuur is niets lineair… zelfs de horizon is rond, alleen zien we dat niet door onze beperkte visie. Een boom groeit wel recht omhoog, maar is nergens zonder zijn jaarringen 🙂 Zo is het met ons mensen ook, we komen wel vooruit in het leven… maar groeien in cirkels. Als je dit weet, weet je ook dat je steeds de kans krijgt om te groeien. Er gaan geen kansen voorgoed voorbij, je groeit alleen wat minder hard op dat thema. Waarschijnlijk is een ander thema ‘hier en nu’ belangrijker voor je. En dit dient zich vanzelf aan, daar mag je op vertrouwen. Elk seizoen en elke maan heeft een thema, als je je daar bewust van wordt, geeft dat vertrouwen en rust. Lijkt me mooi om dit over te brengen. Een betere stressreductie is er niet 🙂

http://www.orakels.net/orakelkaarten/trillingsenergie/18 De giechelfactor… Grappig 🙂 Past me zeker! Laat ik dit maar even door trillen! Binnenkort de eerste opdracht als groentjes… poseren bij Artez. Jongelui gaan ons tekenen en schilderen.

http://www.orakels.net/orakelkaarten/de-geheimtaal-van-kleuren/10 Klinkt goed. Doordrongen worden van mijn passie… die zit toch heel diep in mijn groene karakter 🙂

Maar al deze mijmeringen brengen mij niet dichter bij het begrijpen van de ‘zeur’ die ik kreeg. Misschien moet ik niet zeuren, of ben ik een zeur omdat ik teveel van mezelf eis, op dit moment. Ik mag mezelf wel wat tijd en ruimte gunnen om zaken goed te bevoelen en te overdenken. Met mijn werk en de groene stichting heb ik best wat om handen, wat ook aandacht nodig heeft.

De volgende tekst zag ik net weer voor me hangen……

Zelfliefde 

Toen ik mezelf begon lief te hebben
kon ik zien dat emotionele pijn en lijden alleen waarschuwingen zijn,
dat ik niet mijn eigen waarheid leef
nu weet ik dat is AUTHENTICITEIT

Toen ik mezelf begon lief te hebben, …
begreep ik hoezeer het iemand kan beledigen
als ik probeer mijn verlangen bij hem door te drukken
zelfs als ik wist dat de tijd er niet rijp voor was en de persoon er niet klaar voor was
en zelfs als ikzelf die persoon was
nu weet ik dat is RESPECT

Toen ik mezelf begon lief te hebben,
ben ik gestopt met het verlangen naar een ander leven
en kon ik zien dat alles rondom mij een uitnodiging is om te groeien
nu weet ik dat is RIJPHEID

Toen ik mezelf begon lief te hebben,
begreep ik dat ik altijd en bij elke gelegenheid
op het juiste moment en op de juiste plaats ben,
en dat alles wat er gebeurt is, juist is
vanaf dat moment was ik rustig
nu weet ik dat is VERTROUWEN

Toen ik mezelf begon lief te hebben,
heb ik me bevrijd van alles wat niet gezond voor me is
voedsel, mensen, dingen, situaties
en vooral wat me naar beneden haalde, weg van mijzelf
aanvankelijk noemde ik het “gezond egoïsme”
maar nu weet ik dat is LIEFDE VOOR JEZELF

Toen ik mezelf begon lief te hebben,
stopte ik met proberen gelijk te hebben
en sindsdien had ik minder vaak ongelijk
vandaag heb ik ontdekt dat is BESCHEIDENHEID

Toen ik mezelf begon lief te hebben
herkende ik dat mijn denken me kan verstoren en me ziek kan maken
maar als ik verbinding maak met mijn hart, wordt mijn denken een waardevolle bondgenoot
vandaag noem ik die verbinding WIJSHEID VAN HET HART

We hoeven niet bang te zijn voor verdere discussies, conflicten
en problemen met onszelf en anderen
want zelfs sterren botsen soms op elkaar
en daaruit ontstaan nieuwe werelden
vandaag weet ik dat is LEVEN

Charlie Chaplin, 1959 ♥

Deze tekst hangt al jaren voor mijn neus op ons toilet, ik mag er weleens naar gaan leven. Vooral de strofe over respect, rijpheid en vertrouwen.

Wat een opmerking van een boom al teweeg kan brengen 🙂 Ik heb er in ieder geval wel naar geluisterd en op gereflecteerd. Dat is altijd zo mooi van zaken die ik in eerste instantie niet begrijp. Die nodigen uit tot reflecteren.

Het thema van de volle maan van de overstroming is het onder ogen durven komen van mijn blinde vlek: een patroon dat zo ‘oud’ is dat het een stuk van mezelf is geworden. Zou dat ‘mezelf tegenhouden om te groeien’ zijn? Of juist ‘mezelf op de nek zitten om meer op mijn schouders te nemen dan goed voor me is’? Ga ik weer mee in dat patroon als ik mezelf maan om rustig aan te doen? Of verwacht ik van mezelf dat ik een eigen praktijk begin ook al is dat gedeeltelijk afscheid nemen van een leventje dat mij nu goed afgaat, geen stress geeft en ruimte biedt aan leut en plezier. Ben ik bang om dat te verliezen en meer stress te krijgen? Ben ik bang om energie te steken in iets dat misschien geen kans heeft om te slagen? Gister kreeg ik opeens glitters in mijn zicht (zo’n aankondiging van migraine, wat ik gelukkig dan niet krijg, alleen de feestverlichting). Net nadat ik het over het opstarten van mijn eigen praktijk had gehad. Toen ik dat kon plaatsen en weer losliet waren de schitteringen na een half uur opeens weer weg. Het geeft mij dus wel stress… wat ga ik hiermee doen? Voorlopig laat ik het borrelen en let ik op dit soort seintjes… respect voor mijn eigen tempo en wensen.

Als ik van B8 vandaan stap, heb ik niet de behoefte om een lange wandeling te maken. De maan laat zich in geen velden of wegen zien. Zelfs geen lichte plek in het wolkendek… is ook moeilijk met een verduistering. Ik besluit dan ook om de korte weg door het bos te nemen. Langs de parkeerplaats die ik gewoonlijk mijd omdat het een homo-ontmoetingsplek en dealplek is… en dan vooral het laatste, ik wil niet op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn. En de eerste groep krijgt van mij alle privacy 🙂 Ik verwacht echt geen bezoek deze avond en juist als ik er loop komt er een auto aangereden. De koplampen schijnen me recht in het gezicht, door de bomen heen. Ik blijf maar even in het verlengde van een boom staan totdat de lampen wegdraaien. Na deze auto komt er nog een auto… echt hè. Na korte tijd vertrekken ze beide weer… dealtje dus.

Als ik bovenaan de dijk ben komt er nog een en auto aan, de dierenambulance. Die rijdt mij voorbij en verdwijnt richting haventje, vreemd… zo in het donker. Wat voor melding zou dat geweest zijn? Na korte tijd komt die ook weer voorbij gereden. De bestuurder is vast niet in het bos wezen zoeken, zou ik ook niet doen!

Ik wil eigenlijk zo snel mogelijk weer naar huis en verder met scrabbelen. Sinds de kinderen de deur uit zijn, spelen we geregeld een spelletje, gezellig! We hebben het goed zo met z’n tweeën, geen leeg-nestgevoel. De kinderen hebben het goed met hun eigen leven en zo af en toe zien we ze. Twintigers hebben het gewoon heel druk met hun eigen leven. Misschien als ze ouder worden en eventueel kinderen krijgen trekt het ouderlijk huis weer wat meer aan.

Ik glibber dan ook over de weg, de brug en het platgelopen schelpenpad weer terug naar huis. Ik heb me op glad ijs begeven… misschien moet ik dat eens vaker doen. Nu ben ik ook niet op m’n gat gegaan, misschien gaat dat voor mijn eigen praktijk ook op 🙂

Doet me nu opeens denken aan de eerste scrabble-legging van dit jaar (tijdens oud-en-nieuw). Ik heb er een foto van gemaakt. “Hint; minder erg zeiken en zeuren, meer doen!” Alleen het woordje ‘en’ lag er niet… de rest wel.

Liefs, Loes

Deze oud-en-nieuw lagen we om 00.10 in bed, en onze gast om 23.30, we worden oud 🙂 Te moe van de interne verhuizing en al het opruimen, soppen en verven.

Waar ik weer een paar maanden op kan teren zijn de lieve woorden van mijn zoon. Hij stuurde mij vlak na nieuw jaar een smsje, zo’n één die je liefst inlijst.

“Ik vertel net een klasgenoot over jou en besef me opeens wat een geluk ik heb met een moeder zoals jij. We luisteren nu Rapalje. Sorry dat ik soms zo kut tegen je doe. Mooiste vrouw van de wereld! Kus”. Ze zeggen weleens dat als de kinderen de 25 passeren ze zich pas realiseren wat hun ouders voor hen betekenen. Ik mocht dit op een tegeltje zetten van hem… eens kijken of mij dat gaat lukken. Kan ik er zo af en toe eens naar kijken als ik aan mezelf twijfel 🙂 Wat was het thema ook alweer “Zij die wijsheid bewaart”. Laat ik dit maar goed bewaren!

De storm van 18 januari 2018 is gaan liggen, code ROOD is voorbij. En mijn verslag is klaar… toch wel fijn, zo’n middagje thuis.