Het is vandaag zondag 13 maart 2011. Buiten is het wat verstild, grijs en een zuchtje wind. Vrijdag is er een hele heftige aardbeving geweest bij Japan… 136 km uit de kust … 8,9 op de schaal van Richter. Dit vernam ik juist op het moment dat ik even een kopje koffie dronk na een heerlijke ochtendwandeling. Een ochtendwandeling op mijn eerste vrije vrijdag! Ik heb de vrijdag vrij gepland… het hele voorjaar en zomer 🙂 Deze dag had ik voorgenomen om mijn hele slaapkamer op de kop te zetten en alle zooi onder bed (manliefs ‘administratie’ van de afgelopen zestien jaar) eens flink onder handen te nemen. Nu ben ik, dacht ik, niet zó egocentrisch… maar ik geloof wel in het ‘butterfly effect’… waarom moet heel de aarde schudden als ik hier in Zwolle mijn slaapkamer op z’n kop ga zetten. Mijn intentie om mijn huis het voorjaar en zomer eens helemaal door te spitten en op te ruimen, is waarschijnlijk toch echt ‘earth shocking’.
Met Samhain had ik mijn intentie “Al het ’teveel’ opruimen” aan het vuur toevertrouwd en met Yule had ik afscheid genomen van “Druk, druk, druk!”. En dan nu met de ‘Maan van de wind’ die staat voor het opruimen… alle dode bladeren worden weg geblazen om de zon de aarde te laten verwarmen. En zo kunnen de kiemkrachtige zaden en bollen ontkiemen en groeien… en dus ook de vruchtbare ideeën vorm laten krijgen. Eindelijk is het dan zover… een vrije dag in de week en opruimen… heerlijk!
En met deze achtergrond ben ik nu aan het vooruitblikken naar Beltane… de tijd van groei en licht. Beltane is een zomerfeest en als zodanig verbonden met het element vuur… de wilskracht, speelsheid en creativiteit. De volle manen van de zomer zijn ‘De Havik’ (17 mei), ‘De Bloemen’ (15 juni) en ‘De Vurige God’ (15 juli). De zomermanen zetten je aan om je eigen grootsheid te ervaren en te genieten! En als je dit pad hebt gevonden, zal je merken dat iedereen om je heen… mee geniet, het is besmettelijk!
‘De Havik’ is de eerste maan van de zomer, een terugkeren vanuit de donkere tijd van het jaar. ‘De Havik’ landt weer op de klif, voelt weer land onder de poten. Met Samhain zijn we (met de volle maan van de klif) van de ‘De Klif’ gesprongen, het duister in… en nu komen we wijzer en schoner, als de zomermaagd, weer aan op de klif… het leven vieren! De volle maan van ‘De Bloemen’ is dit jaar verduisterd… wat aangeeft dat het genieten je uitdaagt dit jaar! Neem de uitdaging maar aan… 🙂
Maar mijn ‘Vollemaanwandelverslag’ is een verslag van vorig jaar… een roerige tijd!
28 april 2010 ‘Volle maan van de Havik’
‘Volle maan van de Nachtegaal’
Het is woensdagavond 28 april. Ik ben nog bekaf van de Elf Fantasy Fair. Maandagmiddag zijn we terug gekomen van vijf dagen Haarzuilens, waarvan twee dagen Elf. Dit jaar zijn wij het koningshuis van Elfia… al dat koninklijke gedoe, kroning, defilé, audiëntie en alle bijkomende zaken… poeh, best zwaar. En dan tot de conclusie komen dat veel niet of nauwelijks geregeld is, we zijn dan nu ook bezig met een evaluatierapport om de troonsoverdracht, op Elf Arcen, beter neer te zetten.
En dan dinsdag gewoon weer de werkweek, puf! Het is warm vandaag, de thermometer gaf 21º C aan. Toch doe ik mijn winterjas aan als ik om 22.00 eindelijk ga wandelen.
Het is zwoel buiten, toch ruikt het niet zo. Heel licht zoet en wat fris ruikt het. Het is stil, geen gegak van de tientallen Canadese ganzen die aan het nestelen zijn.
Geen vleermuizen die over het water suizen. Geen mensen op de been… gewoon heel stil. Het waait zelfs niet. Het is donker, geen maan te zien. Op de Elf was de maan zo mooi aanwezig! Het heeft daar zelfs gevroren, zo helder was het.
Mijn hoofd zit nog vol met alle indrukken en alle evaluatiepunten. Voor dat ik het weet ben ik al in het buitengebied. Het thema van deze maan is “Trouw zijn aan jezelf”. “De boom die bij deze maan hoort is de wilg. De wilg is een echte maan- en waterboom en van oudsher verbonden met het vrouwelijk zienerschap. Het leven bezien vraagt een flexibele geest en een open hart. Dan kan je afstand nemen en een neutralere werkelijkheid zien”. Natuurlijk ben ik weer onderweg naar mijn Boom, een struise wilg… buur van Boompje “die was”. Door evaluatiepunten van veertien mensen te vragen (we waren met veetien groenen) neem ik ook afstand van mijn eigen ervaring en hoop punten te krijgen voor verdere groei van een tof evenement… wat naar mijn mening eens moet proberen boven zijn commerciële inslag uit te groeien.
En zo borrelt het verder in mijn hoofd. Als ik bij Boom aankom, wil ik alleen maar bij ‘m zitten. Gewoon samen zijn, geen verdere wandeling. Ik ben moe en het is zwoel. Onderweg, bij het hek van het weiland, heb ik Luca geroepen. Maar die laat zich niet zien.
Als ik bij Boom ben is de maan vaag te zien. Een oranje wattige bol hangt tussen de nog kale bomen.
Als ik bij Boom wil gaan zitten, zit er een dode tak in de weg. Trouwens, Boom is de minst toegankelijke boom van de rij knotwilgen. Zijn stam zit vol takken die benadering bemoeilijken. Iedere maand als ik bij hem ben, moet ik tussen zijn takken door hem omhelzen. Ergens lijkt hij bij tijd en wijle wel wat op mijn man 😉 En die heb ik ook uitgekozen! Ik besluit de onderste tak af te breken… krak. Wat blijft is een ‘vinger’ die in mijn rug prikt. En weg is de maan. Pas aan het einde van mijn maanbeleving zie ik ‘m terug.
Als ik na wat heen en weer draaien en verzitten (het lijkt wel of we in een vervelend bed liggen met z’n tweeën) eindelijk contact kan maken. Krijg ik “AUW”… meer niet, alleen “auw”. Ik sluit mijn ogen. “Hoe kun je ziel en persoonlijkheid samen laten werken tot een harmonieus geheel?”
“Op het land staat een Godin die op je wacht. Ze nodigt je uit om bij haar te komen zitten en je verhaal te vertellen”. Deze teksten tollen door mijn hoofd. Dan welt er een diepe knoop op, diep uit mijn binnenste… een traan welt langzaam op en rolt langzaam over mijn wang. Afgelopen donkere tijd heb ik veel ‘Auw’ gehad. Toch ben ik de woelige tijden goed doorgekomen. Ik klamp me steeds weer aan een goed/positief gedachtegoed vast. Soms ligt het verwijt, te kort, ego, twijfel of wat dan ook voor tackelgedachte op de loer. Om dan steeds weer terug te gaan naar wat ik wil… wat ik wél wil, is best vechten. Vechten tegen scheiding, depressie, ontslag, werkloosheid, korting, respectloos behandeld worden… redenen genoeg om in negatief gedachtegoed verzeild te geraken. (Vechten ‘voor’ is beter dan vechten ’tegen’… vechten voor “samen verder”, levenslust, werk, respect… maar dat zie ik nu pas… 2011… een jaar verder! En inderdaad we hebben het voor elkaar gekregen :-))
Ik vertel mijn verhaal aan mijn Godin. Een verhaal van “auw” en van positief denken. Denken gaat voor het gevoel uit. Soms bekruipt me een gevoel van “auw”, een hele goede waakhond! Terug naar mijn denken… Baas in eigen hoofd!!
Ik laat me niet gek maken! Ik ga voor plezier, overvloed en vriendschap… het leven is mooi! Don’t fuck with me! Zo, die moest er even uit. De traan is opgedroogd en samen met boom zit ik heerlijk te dommelen. Als ik niet oppas, dommel ik in, het is zó stil. De stilte wordt alleen verbroken door kikkers, een regelmatig gekwaak maakt me nog slaperiger.
Ik besluit nogmaals contact te maken met Boom. “Kracht” krijg ik van hem. Tja, “auw” heeft de macht je krachtiger te maken 😉
Na ruim drie kwartier bij Boom te hebben gezeten, besluit ik naar huis terug te lopen. Weer in gedachten verzonken. Ik loop bijna tegen hem aan… Luca! Zo afwezig was ik, dat ik ‘m niet heb zien aankomen… shame! Ik ben zó blij, ik heb hem maanden niet gezien. Ik ga bij hem op de weg zitten, we babbelen wat en knuffelen. Dan gaat hij met zijn rug naar mij toe, achter mijn rug, zitten. Zo zitten we rug aan rug een tijdlang op de weg… maf ;-). Dan sta ik op, zeg gedag en wil nogmaals een aai geven. Dan hangt hij aan mijn hand, na zijn ongeluk is hij wat onberekenbaar geworden (dit zeiden zijn baasjes, waar ik ooit mee gesproken heb). Hij loopt nog een stuk voor me uit, zo heerlijk om samen op te lopen!
Dan is hij afgeleid en gaat achter iets aan, ik loop door… naar huis. Op de driesprong bij de ‘Wachter van de driesprong’ hoor ik opeens een vogel zingen. In het bos, verderop bij de dijk, hoor ik een nachtegaal. Daar heb ik een maand geleden naar gezocht 😉 ik was gewoon een maand te vroeg. Ik besluit naar het gezang te gaan. Als ik hem goed kan horen… luid en duidelijk, zoek ik een goede zitplek. Tegen een hek in het hoge gras geniet ik van deze gift. Na een tijdje meldt zich een tweede nachtegaal en daar gaan ze! Ze bieden tegen elkaar op. Over veertien dagen komen de vrouwtjes, nu is het aan de mannetjes om een territorium te bezetten. Straks mogen de dames de mooiste zanger uitzoeken. Wat is dit mooi! En zo zit ik dus ruim anderhalf uur in het bos. Eerst bij Boom en nu een prachtig concert. Wat ben ik toch een bofkont. Dit is toch een prachtige krachtmeting, “De havik is een dier dat de wilskracht en het doorzettingsvermogen in de mens weerspiegelt”. “De Havik neemt je mee op een queeste om de zomermaagd in jou te bevrijden en je steeds meer te laten vervullen door de begeesterende passie van het Avontuur dat op je wacht!” Deze teksten begeleiden me naar huis.
Ik bied de Havik drie bloemen aan… violen voor buiten, lelies voor in huis en rozen om te snoeien en zodoende driemaal in bloei te trekken!
Ik heb heerlijk gewandeld en voel me krachtiger dan toen ik ging wandelen.
Liefs, Loes
En weer zijn we bezig met de Elf Fantasy fair. Dit jaar worden we gevolgd door een camerateam van SBS6. We zijn benaderd om mee te werken aan het tv-programma ‘Het zullen je ouders maar zijn’. Mijn zoon, die wat afstand heeft genomen van het Greenthingz werk, wilde wel meedoen. Het wordt, als het goed is, een leuk document voor later. En zo is de Elf een jaarlijks terugkomend thema in mijn leven.
Ik ben benieuwd wat de zomer ons gaat brengen… ik heb er zin in!
De administratie van manlief heb ik terug kunnen brengen naar een stapeltje van drie centimeter, en een welgevulde oudpapiercontainer 🙂 Maar ik ben nog niet klaar… ook hier heb ik zin… eerst een kopje koffie… ik doe de tv maar niet aan, ik wil het niet weten!
Fijne zomer… vier het leven! Tot Lughnassad… de eerste maan van de herfst… ‘De Speer’.
Greenthingz!
Loes.
