Wat doe je als heks, hoe geef je expressie aan ‘wicca’? Dat doe je vooral door het houden van rituelen bij jaarfeesten, maanfeesten en speciale gelegenheden (rites of passage), en het doen van magisch werk. Maar hoe geef je dan vorm aan die jaarfeesten? En zijn er ook dingen die je in het dagelijks leven doet als heks: begroet je de zon, volg je een dieet? Dat is helemaal aan jou. Je mag zelf weten of je dagelijks rituele handelingen doet, of mediteert, of je een huisaltaar hebt, en welke kleding en sieraden je (niet) draagt. En je kunt zowel vaste rituelen volgen die je hebt gekregen van degenen die jou hebben opgeleid, als zelf rituelen schrijven, of misschien is ‘componeren’ een beter woord.
Hekserij en wicca zijn zowel een manier van doen als een manier van denken. Niet precies het magisch denken dat kinderen doen ‘in een fase van hun leven’, maar het raakt er wel aan. Heksen geloven echt in magie, dat het werkt. Anders zou het geen zin hebben om magisch werk te doen. En het is een manier van denken die niet (uitsluitend) uitgaat van het lineaire (analytische) denken dat in onze cultuur al vele eeuwen de boventoon viert, maar (ook) circulair is. De maanfasen en seizoenen komen terug. Processen en patronen in ons leven en om ons heen ook. Het gaat niet alleen om onderdelen (die je met analytisch denken op kunt splitsen) maar ook om het geheel.
Woorden kunnen een deel uitdrukken van wat we ervaren en wat we weten en voelen, maar slechts tot op zekere hoogte. We maken daarom gebruik van symbolen en van symbolische handelingen. Die omvatten ook wat we niet in woorden kunnen uitdrukken: associaties met andere dingen, met andere ervaringen en met het heilige, het hogere/diepere. En waar woorden vooral je verstand raken, kunnen symbolen je diepere zelf bereiken. Je hart, je ziel, je kern.
Om je hogere (ik zeg als heks liever: diepere) zelf te bereiken, moet je eerst je innerlijke kind aanspreken. Dat vormt de brug tussen je dagelijkse zelf en je diepere zelf. Direct vanuit je denkende / volwassen zelf lukt het niet om die verbinding te leggen. We spelen, gebruiken hulpmiddelen, spelletjes en ’theater’ om het innerlijk kind en daarmee het dieper zelf te benaderen. Kaarsen, wierook, speciale kleding en de (ouderwetse) ‘wapens’ die we gebruiken in de cirkel helpen daarbij. Denk bij theater aan zang en dans en het uitbeelden van mythen. Dat alles trekt ons uit de sfeer van het dagelijks leven, en maakt ons ontvankelijk voor wat er nog meer is dan het intellect. We kleden de tempel mooi aan, maken de omgeving bijzonder, en scheppen zo de omstandigheden waarin er iets kan gebeuren: de Goden kunnen tot ons spreken, we kunnen inzichten opdoen die we met ons verstand niet kunnen bedenken. We kunnen raken aan het Mysterie. En daar gaat het om.
Veel leesplezier!
Jana.
In de inhoudsopgave staan alle artikelen in dit nummer.
Dit zal volgende nummers het thema zijn:
– Lughnasadh ’transformatie’ (onomkeerbare verandering)
– Samhain aan ‘continuïteit’, dat wat constant is.
Wil je een bijdrage leveren, neem dan contact met ons op.