“Leiding is ook begeleiding, twee mensen die samen in een bepaalde richting gaan waarbij één persoon de weg weet en zodoende kan voorkomen dat de ander de verkeerde richting op gaat. Bij misleiding is er ook sprake van mensen die de weg niet weten, maar is er iemand die zegt dat hij de weg wel weet, maar toch de mensen naar een andere route voert dan waar ze denken heen te gaan. Het enige verschil tussen iemand die anderen opzettelijk de verkeerde weg wijst en iemand die anderen per ongeluk de verkeerde weg wijst – in de veronderstelling dat het de juiste weg is – is gelegen in de intentie. Voor de praktijk van degenen die die weg volgen, maakt de intentie van de gids geen verschil: ze lopen verkeerd, of dat nu de bedoeling was of niet.”
Bovenstaande inleiding is niet van mij, maar van Medeia, toen ik vroeg wat er precies met het thema bedoeld werd. Haar woorden raken wel precies aan waar de schoen wringt.
Als ik het gegeven op wicca, hekserij en spiritualiteit als pad leg, dan zijn er heel wat misleiders op die wegen.
De verkeerde paden lopen omdat het niet bij je past, is een ander iets. Daar kom je al doende achter. Je kan er tenslotte pas over oordelen als je eraan gesnuffeld hebt. Dan is het stoppen en verder zoeken. Maar waar en hoe vind je wat je zoekt?
Ik deel een stukje van mijn zoektocht, dan heb ik het wel over zo’n 25 jaar geleden, ten tijde van de eeuwwisseling.
Met de opkomst van het internet kwamen er ook allerlei groepen op MSN, waaronder uiteraard ook heksengroepen. Ik was niet de enige zoekende op dit gebied. Ik raakte in gesprek met een vrouw uit Roermond, ook zoekend maar beduidend al beter geïnformeerd dan ik. Ze noemde zich Starbless, en heeft ooit via Gigaboek twee boeken uitgegeven onder deze naam. Helaas niet erg informatief en veel kopieerwerk vanuit diverse bronnen.
Maar zij wist mij te vertellen dat er een pubmoot was in Eindhoven. Een pubmoot is een bijeenkomst op een bepaalde plaats. Deze pubmoot was georganiseerd door de Pagan Federation International en werd gehouden in een Ierse pub. Ik had toen nog geen idee wat de PFI precies was, maar er waren heksen, en je kon kennismaken. Dus wij afgesproken op het station in Eindhoven en lopend naar de Ierse pub. Er was een gastvrouw, want de locatie was ook de plek waar iedere maand een HeksenCafé werd georganiseerd, ook een soort pubmoot, een walhalla voor nieuwsgierige beginners als ik dus.
Spannend was dit wel. Wie kom je tegen? En wat zijn dat allemaal voor mensen. Gelukkig een openbare pub, dus zoveel raars kan er niet gebeuren, toch?!
“Zijn jullie lid van de PFI?” werd ons gevraagd. Nou nee dus, we wisten eigenlijk niet eens wat het was. “Nou dan mag je hier eigenlijk niet zijn”, zei de gastvrouw, want dit is alleen voor leden. Maar degenen die blijkbaar de scepter zwaaiden voor de PFI in Nederland zaten uiteraard ook aan tafel. En er werd ons, door een vrouw met lange zwarte haren die Nederlands met Engels accent sprak, een papier met uitleg en een formulier voor lidmaatschap onder de neuzen geschoven. Snel doorgelezen, handtekening eronder zetten en dan konden we naderhand het geld overmaken en nog contact opnemen als we vragen hadden, probleem opgelost. De dame in kwestie leerde ik kennen als Morgana en haar man Merlin was er ook bij. Toen we nog buiten stonden te wachten en rondkeken, liep er een elegante dame ons voorbij het café in, vergezeld door haar twee corgi’s die in haar kielzog mee hobbelden. Mijzelf toen nog niet realiserend hoeveel deze drie mensen voor mij zouden gaan betekenen bij het zoeken en bewandelen van mijn heksenpad.
Er ging een heksenwereld voor mij open die middag. Ik hoorde over jaarlijkse conferenties in Lunteren, bijeenkomsten van andere HeksenCafé’s en heel veel verhalen en discussies waarvan ik soms niet eens wist waar ze het over hadden. Ik zat en luisterde aandachtig naar al die mensen. Ik weet nog dat ik totaal overdonderd thuis kwam. Maar ik was vastbesloten om twee weken later naar de maandelijkse bijeenkomst van het HeksenCafé Eindhoven te gaan, op dezelfde locatie. Want daar zouden veel mensen uit de omgeving zijn. Dat was met de pubmoot niet, daar kwamen de mensen letterlijk vanuit heel Nederland bijeen – het merendeel vanuit de traditionele wicca.
Ik werd een vaste bezoeker van dit HeksenCafé maar ook van het HeksenCafé in Utrecht. Langzaam werd mijn Heksenwereld groter, en leerde ik steeds meer heksen en paganisten kennen.
Toen was er ook nog een gedegen forum met fijne en goede informatie, waar ik enorm veel van geleerd heb. Ik heb het hele land doorgereisd om bij de mensen te komen die mij echt konden begeleiden op mijn pad. En vele workshops gedaan die door de PFI georganiseerd werden. En ja, ik heb de plank qua leraren ook weleens misgeslagen, verwachtte misschien teveel, of er was toch niet die klik met de leraar die goed voor ons beiden was.
Ook ik heb opleidingen gedaan die niet helemaal aansloten bij hetgeen ik zocht, maar dat bedoel ik met dat snuffelen. Toch een stap maken om te kijken of dat is wat bij je past.
Mijzelf ingelaten met mensen die mij een kant op stuurden die ik eigenlijk niet wilde, en dan van een koude kermis thuiskomen. Ik heb menig keer het bijltje erbij neergegooid, want heksen zijn niet de makkelijkste mensen, en ego’s zitten soms in de weg.
Uiteindelijk ben ikzelf heel wat jaren gastvrouw van een HeksenCafé geweest en voorop stond bij mij altijd mensen goed informeren en op weg helpen naar hetgeen ze zochten.
Inmiddels ben ik 65 jaar, en zit ik geheel op mijn plek. Heb ik een eigen stroming ontwikkeld, omdat volgens mij de traditie hier en daar niet meer van deze tijd is. Sommige dingen kunnen echt anno 2025 niet meer, en dan met name onderdelen van inwijdingen. Ik merk ook dat de jongere generatie preutser is geworden, voorzichtiger in toenadering, logisch ook. Maar de kennis is zo fijn en je kan zoveel over jezelf ook leren als je dit pad bewandelt. Dus ik heb een manier gevonden om wél de leerstof door te geven, maar met hier en daar een twist wat betreft de manier van kennis overbrengen.
Ik zou iedereen die zoekende is nog steeds de raad geven om jezelf goed te laten informeren. Kijk of de klik er is met leraren. Wees niet bang voor hiërarchie, want dat hoor ik ook.
Op school was het niet anders: je hebt leraren en het is niet zo dat je met medeleerlingen het onderling zelf maar moet uitzoeken en uitvinden.
Laat je begeleiden, en ja, soms loop je een pad dat gaandeweg een doodlopende straat blijkt. Dan pak je weer een aftakking, komt er een nieuwe leraar op je pad en loop je weer met iemand anders een stukje op jouw pad mee.
Dat is goed … kijk rond, en blijf vooral voor ogen houden wat echt bij jou past, bij de dingen die je prettig vindt om te doen. Laat je niet dwingen tot zaken ‘omdat het zo hoort’ en al jaren zo gedaan wordt. Er zijn altijd andere wegen en mogelijkheden. Wees eerlijk naar jezelf, en naar anderen toe.
Dan wens ik iedereen die zoekende is … een mooi pad vol wijsheden.
Serotia
EarthCraft Wicca
Foto van een café (foto Elina Sazonova, Pexels)
