door Yoeke, multiheksueel Reclaiming
Vanochtend, toen ik nog jong was, was ik ervan overtuigd dat ik een onafhankelijke, zelfstandige vrouw was. Of in elk geval kon zijn. Zou kunnen zijn, als ik dat per se wilde.
Zou kunnen zijn als ik het zou willen.
Onafhankelijkheid draagt voor mij de hartelijke galm van kolkende levenslust en de vrijheid om te reizen naar exotische oorden en daar op het strand al die dingen te doen die ze in autoreclames ook doen, maar dan met rituele intenties natuurlijk.
Maar ja, onafhankelijk ben je altijd van iets. Daar begint het gelazer alweer. Zelfs het woord onafhankelijk is afhankelijk van een toevoeging.
De vier grote afhanken
Ben ik bijvoorbeeld, belangrijkste punt, financieel onafhankelijk? Mwahhhhh… ik zorg wel voor mijn eigen inkomen, maar voor extra’s, zoals vakanties, de was en de auto, deel ik graag kosten met een ander zodat het nog betaalbaar blijft.
Ben ik, nog een belangrijkste punt, spiritueel onafhankelijk? Oefffff… ik geloof wel dat ik een redelijk onafhankelijke visie op de goden en hun werken heb ontwikkeld en dat ik me kan redden met zelfontwikkelde rituele vormen, teksten en handelingen, maar de basis daarvan is beslist gelegd door anderen. Veel anderen, zelfs. Trouwens, eigenlijk heb ik nauwelijks iets van mezelf op spiritueel vlak, want de overtuigingen en ervaringen die ik opdeed als bijzonder zijn niet alleen afhankelijk van de lessen van andere mensen, maar ook van hoe het allemaal valt in de andere wereld, of Geest ermee uit de voeten kan.
Intellectueel ben ik al helemaal niet onafhankelijk natuurlijk: nahhhhh, al mijn overtuigingen, kennis en gedachten, hoe persoonlijk en eigen ook, zijn samenraapsels van die van anderen. Wel doorkneed met krachtige eigenwijsheid en koppig weigeren te geloven wat anderen me als ‘waar’ vertellen, maar ook tegendenken is gebaseerd op wat anderen me voorhielden.
En dan emotioneel zeg, argggghhh, nee, ik moet er zelfs niet aan denken dat ik emotioneel onafhankelijk zou zijn. Ik huil mee met mijn dierbaren als ze verdriet hebben, ook als ik niet weet waar het om gaat. Ik ben blij als mijn omgeving vrolijk is, ik kom tot rust als er stilte om me heen is.
Onafhankelijkheid is een streven
Maar denk maar niet dat ik me daardoor een afhankelijk mens wens te gaan noemen. Neen. Afhankelijk zijn is tot daaraantoe, maar elk weldenkend mens móet ernaar streven zo onafhankelijk mogelijk te zijn. Zoveel mogelijk voor je eigen levensonderhoud zorgen. Zorgvuldig een eigen spiritueel pad vormen of minstens kiezen. Je eigen overtuigingen vormen en bijstellen waar nodig. En een vorm van emotionele stabiliteit bereiken waardoor je niet met elke glippeglopperd in je buurt meejammert en van slag raakt.
Dat wil zeggen dat onafhankelijkheid steeds maar gedeeltelijk mogelijk is.
En dat ‘eel’ van ‘gedeeltelijk’ zie je terug bij alle terreinen waarop je onafhankelijk zou willen zijn: financieel, spiritueel, intellectueel, emotioneel, maar dus niet socieel. Dat kan niet, daar zal iedereen het over eens zijn: op sociaal gebied zijn we allemaal afhankelijk van elkaar.
Spreek me alsjeblieft niet tegen, dan vertel ik waarom we toch moeten streven naar onafhankelijkheid.
Streef onbekommerd naar onafhankelijkheid
Stel dat we ons allemaal vadsig en tevreden zouden neerleggen bij het feit dat we afhankelijk zijn van anderen, van spullen en van status. Dan moeten we heeeeeel voorzichtig bewegen, anders breekt de lijn met de mensen van wie we afhangen.
Dan doen we alles om geld, liefde en waardering te krijgen. We spreken niemand tegen. We doen ons uiterste best om lief gevonden te worden. We werken ons het schompes om gewaardeerd te worden.
Als we ons koesteren in afhankelijk zijn van de ander om te functioneren, gewaardeerd te worden, om ons goed te voelen, dan verliezen we onze persoonlijkheid, onze eigen merkwaardige trekjes en ons wonderlijke gedrag die ons maken tot wie we zijn.
Zeg niet dat je het niet hebt zien gebeuren, bij mensen die zich afhankelijk maakten van een ander, terwijl die ander steeds dreigde die lijn door te snijden.
Dus: al kun je maar gedeeltelijk onafhankelijk zijn van alles en iedereen om je heen, je moet er onbekommerd naar blijven streven. Omdat je anders leeft als een hond. Daarom.
Of, prettiger gezegd: omdat je alleen jezelf kunt zijn als je gebruik maakt van de ruimte in en om je heen waar alleen jij wat over te zeggen hebt. Ik denk dat magie daar bij helpt, maar probeer dat liever zelf eens uit.
