Het pad naar de inwijding
Imbolc is de tijd van geboorte, een nieuw begin en initiatie, het is de donkere periode waar alles naar binnen is gekeerd. Ditmaal laten we vier mensen aan het woord over hun ervaringen op het heksenpad.
“De mysterietraditie maakt het voor het mij speciaal”
Alexsandra is zestien jaar terug begonnen met het geven van de introductiecursus ‘De heks in jezelf’:
De trainee-opleiding heb ik samengesteld omdat ik zelf sommige dingen als een gemis heb ervaren toen ik begon met het inwijdingspad. Bij veel vragen kreeg ik te horen dat ik dit pas na mijn eerstegraads inwijding te weten zou komen. Het gaat dan over hele algemene onderwerpen, geen inwijdingsgeheimen waarmee de eed van geheimhouding wordt verbroken. De introductiecursus bevat voor mij persoonlijk echt de minimale bagage die je mee moet krijgen om een beetje voorbereid te zijn. Er worden allerlei verschillende onderwerpen behandeld en iedereen pakt daar uit wat voor hem of haar op dat moment belangrijk is. Als je veel aantekeningen maakt tijdens de cursus en deze na een tijd terugleest zullen je ineens hele andere dingen opvallen. Dat is dan een zaadje dat op dat moment ontkiemt.
Na het afronden van deze opleiding kan een geïnteresseerde om de neofietenopleiding vragen. Inmiddels heb ik die persoon beter leren kennen en heb zelf dan ook een beeld of die persoon inderdaad in een coven op de juiste plek is. Het is echter nooit vanzelfsprekend dat je op dat moment in een opleidingscoven terecht komt. MA-AN Fryslân zal wel altijd de leerlingen die willen doorstromen naar een vervolg zo goed mogelijk adviseren en begeleiden.
De Alexandrian traditie kent een neofietengraad die voorafgaat aan de eerstegraads inwijding. Deze fase duurt minimaal een jaar en een dag en kan bij ons tot maximaal vijf jaar duren. Komt het na vijf jaar nog niet tot een eerstegraads inwijding dan stoppen we ermee, je kunt tenslotte niet eeuwig leerling blijven. Voor deze fase krijg je ook een neofiet-inwijding en ga je als neofiet aan de slag met de vooropleiding. Je bent dan nog niet daadwerkelijk lid van de coven, je behoort als het ware tot de ‘buitencirkel’. Als neofiet heb je nog niet te maken met de verplichtingen waar je mee te maken krijgt na je inwijding, maar het is zeker ook niet vrijblijvend. Je zult moeten laten zien dat je de discipline hebt die nodig is om het inwijdingspad verder te bewandelen. Dus het is belangrijk dat je afspraken nakomt en op de afgesproken tijd verschijnt. Zo wordt in onze coven je doorzettingsvermogen op de proef gesteld met het overschrijven van het ‘Book of the Law’.
Het ‘Book of the Law’ is een verzameling wetten en regels die voornamelijk toepasbaar waren in de tijd dat hekserij nog verboden was en het echt verstandig was je als heks verborgen te houden. We maken tegenwoordig dus ook niet meer zoveel gebruik van het boek, hoewel het tijdens de lessen wel regelmatig besproken wordt. We kijken dan vooral naar wat wel toepasbaar kan zijn.
In de neofietfase krijg je voorbereidende lessen op de inwijding en het nodige huiswerk. Af en toe kun je meedoen aan het vieren van de jaarfeesten. Dit gaat dan om meer paganistische jaarfeesten, waarbij geen cirkel getrokken wordt. Een neofiet zal bij ons nooit meedoen aan de daadwerkelijke rituelen van de inwijdingstraditie. In de periode als neofiet kun je ook aftasten of je echt in een groep kunt en wilt functioneren. Ook heeft de rest van de coven zo de kans om jou te leren kennen en er achter te komen of je qua energie in de groep past.
Sommige mensen weten gelijk al heel zeker dat ze door willen gaan voor de eerstegraads inwijding en staan precies na een jaar en een dag bij mij op de stoep om een gesprek aan te vragen. In dat gesprek kun je aangeven waarom je verder wil op het inwijdingspad. Vervolgens gaan wij in gesprek met de elders van de coven en nemen we gezamenlijk de beslissing of deze kandidaat geschikt is voor een inwijding en de discipline hiervoor bezit.
Als dit van alle kanten positief is, en gesteld dat er zou plaats in mijn coven zou zijn, dan wordt er een datum geprikt. Dit is meestal dertien weken later, wat de periode van retraite is die vooraf gaat aan de inwijding. Aan het eind van de dertien weken ga je vasten, dan bereid je je niet alleen mentaal, maar ook fysiek voor op de inwijding.
Soms krijgen we te maken met partners die bang zijn voor wat er gaat komen. Dat is heel begrijpelijk en we staan er ook altijd voor open om met die partner het gesprek aan te gaan. Je komt er niet onder uit dat de persoon die ingewijd wordt gaat veranderen. Mensen worden bijvoorbeeld zelfstandiger en komen steviger in hun schoenen te staan.
Ik vond het zelf een hele prettige fase; aan het begin van die dertien weken denk je bij je zelf ‘hoe ga ik daar doorheen komen’. Het lijkt dan een enorme tijd om te overbruggen. Naderhand vond ik het juist jammer dat het maar dertien weken duurde. Ik vond het een heerlijke periode en het mocht van mij nog wel langer duren.
Ik ben eigenlijk ook best een tijd bezig geweest om uiteindelijk bij de inwijding terecht te komen. In december 1970 kwam ik voor het eerst in aanraking met hekserij en heb de eerste twintig jaar mijn pad solitair bewandeld. Op een zeker moment heb ik toch een bepaald gemis ervaren, waaronder het beleven met anderen. In die tijd was er natuurlijk ook nog heel weinig te vinden, je had wel de eerste boeken over wicca, maar je was verder ook wel op jezelf aangewezen. Pas jaren later kwam ik terecht bij een coven en kreeg in 1994 mijn inwijding. Het mysterie van de inwijdingstraditie maakt het voor mij speciaal, het maakt het net wat voller en rijker. Zonder het mysterie is het meer algemeen en is het voor mij iets minder speciaal. Daar ligt ook het verschil met het solitaire of eclectische pad. Het is echt iets anders, niet meer of minder. Daar ligt ook het verschil tussen hekserij en wicca.
“Je wordt op het solitaire pad wel heel erg op jezelf teruggeworpen”
Robin Bokkepoot noemt zichzelf een eclectische heks:
Voor mezelf ben ik misschien meer bezig met de magische kunde dan met de religie, hoewel dat laatste wel degelijk een belangrijke rol speelt in mijn leven. Het zou best kunnen dat dit te maken heeft met het feit dat ik solitair werk. De oude religie is tenslotte vooral gericht op het eren door middel van viering, en dat is natuurlijk het leukst als je met meerdere mensen bent. Op dit moment voel ik me niet echt geroepen tot het inwijdingspad en ik heb ook niet echt de tijd om gezamenlijk met mensen dingen te gaan doen.
Het pad van de hekserij geeft voor mij wel een bepaalde richting aan, er ligt voor mij wel degelijk een bepaald streven. Dat is vooral het streven naar kennis en inzicht. Ik geloof dat kennis macht is en dat macht kennis is. Ondanks dat ik niet ben ingewijd, denk ik dat ik wel degelijk wijsheid opdoe die niet voor iedereen toegankelijk is.
De weg die ik heb gekozen is op zijn tijd best zwaar, ik word toch heel erg op mijzelf teruggeworpen. Ook word ik mij bewust van mijn eigen valkuilen. Een goed voorbeeld hiervan is dat ik na een tijd oefenen met de tarot tot het bewustzijn kwam dat ik bepaalde boodschappen niet wilde zien. Toen werd het me dus duidelijk hoe moeilijk het is om kennis op mezelf te betrekken. Ik heb ook geen referentiekader als ik aan het experimenteren ga met magisch werk en het uitvoeren van rituelen. Hoe weet ik bijvoorbeeld dat ik een cirkel goed getrokken heb? Dan kan ik dus alleen maar vertrouwen op wat ik zelf op dat moment ervaar.
Soms heb ik ook even behoefte aan ondersteuning of een luisterend oor. Maar er is dan niemand waar ik op terug kan vallen en die mijn hand vasthoudt als dat nodig is.
Ook als het aankomt op theoretische kennis ligt er een heel leerproces om voor mezelf onderscheid te maken tussen wat nuttige en bruikbare informatie is en wat niet. Er is tegenwoordig heel veel informatie te vinden op het internet en een enorme hoeveelheid boeken, maar ik moet die informatie wel weten te filteren.
Op mijn dertiende kwam ik al in aanraking met hekserij en voelde me daar gelijk sterk door aangetrokken. Een paar jaar later heb ik eens een zelfinwijdingsritueel gedaan uit een boekje en daar voelde ik helemaal niks bij. Toen heb ik ook gelijk besloten om niet zomaar klakkeloos dingen aan te nemen en mijn eigen weg te vinden.
Toen ik een jaar of negentien was kwam ik bij toeval in een boekenzaak voor het eerst de term ‘Seidhr’ tegen, het magisch pad van de Noordse traditie. Dit was een heel bijzonder moment waarbij ik gelijk een soort klik voelde, alsof er een connectie werd gemaakt. Ik ben daar verder in gaan zoeken en kwam ook boeken tegen die bepaalde technieken beschrijven waar ik zelf mee aan de slag kon gaan. Toen ik met deze oefeningen begon heb ik ook een paar heel bijzondere en intense ervaringen gehad. Door het werken met de magische staf en het zingen raakte ik bijvoorbeeld heel makkelijk in trance.
Ik heb ook een heel krachtig contact gekregen met de vooroudergeesten en de Goden. Het eerste ritueel dat ik deed om contact te maken met de voorouders was heel eenvoudig, maar ik heb gelijk heel sterk hun aanwezigheid ervaren. Het contact leggen met de geesten van de voorouders is ook zeker een overgangsfase voor me geweest. Ik ben dichter bij me zelf gekomen, sterker geworden en heb aan zelf vertrouwen gewonnen.
Ik voel me vooral verbonden met de oudere vruchtbaarheidsgoden en de Moedergodin. Toen ik een paar jaar terug met de lente-equinox bezig was met het schoonmaken van mijn altaar voelde ik ineens in een opwelling de behoefte om ook een toewijding te doen aan de Godin. Vanaf dat moment ervaar ik ook heel sterk die verbinding. Het is een hele subtiele uitwisseling. Als ik daarmee bezig ben zie ik vaak ineens een spin bij me in de buurt. Zij herinnert me dat haar web is als het leven en dat de draden alles met elkaar verbinden. Om contact met de Goden te krijgen gaat het niet zozeer om hoe hard ik aan het draadje trek, maar wel om dat ik aan het juiste draadje trek.
“Ik werd mij bewust dat alles in mijn leven doordrongen was van wicca”
Bran begon zijn inwijdingspad in 1990:
Ik was al op jonge leeftijd geïnteresseerd in alles wat maken had met sprookjes en mysterieuze dingen. Feeën en kabouters, eigenlijk alles wat zich zichtbaar en onzichtbaar in de natuur bevindt, wist me te boeien. Jaren later kwam ik in een boekenzaak een boek tegen van Janet en Stewart Farrar. Dit boek ging specifiek over de sabbats en het sloot heel erg aan op mijn beleving van de natuur en de seizoenen. Stewart was heel serieus en oprecht bezig om deze nieuwe bestaande religie handen en voeten te geven. Er was toen eigenlijk verder heel weinig te vinden over dit onderwerp en ik kende ook niemand die zich hier mee bezighield. Zeker in het Noorden van het land hoefde je niet te verwachten iemand tegen te komen met een soortgelijke interesse.
Een paar jaar later ontdekte ik Silver Circle in Zeist. Ik abonneerde me op Wiccan Rede en besloot uiteindelijk contact te leggen met Merlin en Morgana. Eigenlijk verwachtte ik om gelijk tijdens het eerste gesprek ingewijd te worden, zonder een fase daaraan vooraf. In plaats daarvan kreeg ik een uitnodiging voor de vrijdagavondgroep. Deze avonden werden gehouden om met elkaar te praten over hekserij en de oude religie.
Nadat ik al een tijdje elke maand langskwam voor de vrijdagavondgroep werd de ‘schriftelijke begeleiding’ geïntroduceerd. Deze lessen zouden geïnteresseerden de nodige bagage meegeven die belangrijk was voor de inwijding. Ik was een van de eersten die de schriftelijke begeleiding volgden en later werd het een vast onderdeel van de vooropleiding. Daarnaast werden sommige mensen uitgenodigd voor de rituelengroep. Deze groep bood de mogelijkheid om ervaring op te doen met het vieren van de jaarfeesten. Deze rituelen hadden een open karakter met thema’s uit de wicca, maar stonden los van de daadwerkelijk rituelen van de coven.
De voorfase naar de inwijding duurt minstens twee jaar, in die tijd volg je de schriftelijke begeleiding waarin allerlei onderwerpen met onderliggende thematiek van de wicca ter sprake komen. Door hiermee bezig te zijn raak je vertrouwd met de materie en leren de beginners en de begeleiders elkaar beter kennen. Je voelt dan op een bepaald moment vanzelf wel aan of het klikt of niet. Deze fase was voor mij wel een hele omwenteling in mijn gedachtenwereld. Van huis uit was ik niet grootgebracht met het idee van een god en een godin. Dit soort ideeën kwamen wel makkelijker binnen omdat ik me al veel verdiept had in mythologie en een rijke fantasie had. Ik werd me er ook steeds meer bewust van dat alles in mijn leven doordrongen was van wicca. Alles wat ik deed, waar ik me mee bezig hield, het had allemaal te maken met de natuur en de invulling van mijn religie.
Van het begin af aan wist ik dat ik ingewijd wilde worden, ik wilde deel uitmaken van een coven, samen de jaarfeesten vieren en magisch werk bedrijven. Toen ik eenmaal op dat punt kwam, was het van beide kanten eigenlijk ook wel duidelijk, je voelt dat van elkaar aan.
Op de dag van de inwijding zelf moet je je goed voorbereiden en word je voorafgaand aan het ritueel een tijdje alleen gelaten. Tot je wordt opgehaald overdenk voor jezelf of je dit echt wilt en of je echt klaar bent voor de inwijding. De inwijding was voor mij ook het afsluiten van de beginfase, het is een soort hoogtepunt van de eerste fase, een doel dat is bereikt. Het had uiteindelijk langer geduurd dan ik verwacht had, maar ik had alle geduld om uiteindelijk datgene te bereiken waar ik zo sterk naar verlangde.
‘”Inwijding betekent voor mij vooral jezelf veel onder de loep nemen”
Yoeke heeft een Reclaming-inwijding gehad:
Mijn inwijding was wel een inwijding in Reclaimingstijl, alleen werd deze inwijding gedaan door zeven priesteressen van verschillende tradities, waaronder ook twee niet-heksen. Ik had daarvoor al jaren als Reclaiming-priesteres gewerkt en geleefd zonder een inwijding of iets dergelijks. Op een gegeven moment ontstond er toch behoefte een belofte te doen en daarmee zowel mijn ervaringen te bestendigen als mijn intentie uit te spreken voor mijn leven als priesteres in de toekomst. Een inwijding voelde ik als belangrijke stap om zo’n belofte te intensiveren.
Reclaiming kent geen systeem van meerdere graden. Er is één inwijding, en dat is een puur persoonlijke inwijding. Je werkt daar naar toe in een jaar en dag. In die periode ben je vooral bezig met het overwinnen van je eigen uitdagingen. Dat kan betekenen dat je bijvoorbeeld ’clean and sober’ wordt als je een afhankelijkheidsprobleem hebt, of je huis opruimt als je een onverbeterlijke sloddervos bent. Ik had een strenge begeleidster, dat had ik ook wel nodig. Mijn opdracht was onder andere om te werken aan mijn persoonlijke discipline. Niet mijn sterkste kant; ik fladder graag van hier naar daar en terug. Nu moest ik het hele jaar elke dag een uur mediteren.
Er is dus geen standaardprocedure voor een Reclaiminginwijding. Ik kan alleen vertellen hoe het voor mij was.
Bij het jaar voorafgaand aan mijn inwijding hoorde voor mij ook om steeds bewust te leven en werken als priesteres, rituelen te doen en anderen te begeleiden met rituelen op verzoek. Voor die periode deed ik daar ook al kennis en ervaring in op, maar nu kwam er toch een bepaalde diepte bij. Ik merkte bijvoorbeeld dat een aantal technieken die ik als Reclaimer heb geleerd, en ook heb onderwezen, meer betekenis voor me kregen. Het werken met de elementen, de ‘planes of stability’ bijvoorbeeld, waarbij je zes levensthema’s nauwkeurig in het oog houdt. En het magische werk rond het ‘iron pentacle’. De drie poten van de cauldron werden steviger voor me. Dat laatste, die drie poten, is een belangrijk en centraal onderdeel van de Reclaiming. De drie poten staan voor je persoonlijke, magische en je maatschappelijke ontwikkelingspad. Het maatschappelijk aspect is dus ook heel belangrijk bij Reclaiming. Dit kun je vormgeven door je in te zetten voor vrijwilligerswerk, op de school van je kinderen, in de buurt of in je dagelijks werk. Voor mij is dat ‘buitenpad’ vooral mijn journalistieke werk. Iedereen heeft echt de ruimte zijn eigen kwaliteiten in te zetten.
Voor een inwijding moeten alle drie die aspecten grondig verkend zijn. Je gaat ze ook op elkaar betrekken en als één geheel in je leven integreren. Inwijding betekent voor mij vooral jezelf onder de loep nemen. Daarom is zelfinwijding of toewijding ook zo lastig. Het is heel moeilijk om voor je zelf in te schatten wanneer je ergens klaar voor bent; je hebt veel blinde vlekken. Je begeleider kan je een spiegel voorhouden waar dat nodig is. Het bepalen van het moment van inwijding is denk ik een samenspraak, goed overleg en een vorm van overgave en vertrouwen. Toen ik begon aan mijn inwijdingsproces wilde ik het liefste drie maanden later de boel afgerond hebben. Door de intensieve en puur persoonlijke begeleiding tijdens de voorbereiding merkte ik dat ik na een jaar pas zo ver was dat ik vond dat ik nog lang niet toe was aan een inwijding. Toen was het tijd.
Hoewel het inwijdingsritueel voor iedereen verschillend is, is het is wel per definitie altijd schokkend en uitdagend. Het gaat namelijk vooral in op het doorbreken van je persoonlijke blokkades. Je weet eigenlijk ook nooit waar de inwijding toe zal leiden. Ik was zelf in elk geval volkomen verrast door het effect. De inwijding heeft echt een poort geopend waarvan ik niet eens wist dat die er was. Het is een beetje aanmatigend te denken dat wij zelf de grenzen aangeven. Met een toewijding of inwijding stel je je beschikbaar. Je gaat op de rand van de schutting staan en je roept: Hier ben ik! Vervolgens heb je geen idee wat de reactie zal zijn, of wat er op je af komt. De 48 uur van mijn eigen inwijding waren levensveranderend op alle drie de vlakken, persoonlijk, magisch en maatschappelijk. Op een heksenmanier is dat ook wel logisch. Een inwijding is per definitie een mysterie, dus het effect ervan is niet te voorspellen. Je geeft het uit handen. Je geeft jezelf uit handen. Met als doel jezelf, met alle goddelijke en menselijke aspecten te kunnen omarmen. Dat is een mysterie op zich.
Meer weten over dit onderwerp?
– Op het Silver Circle-forum kun je veel interessante informatie opdoen
– De rubriek Arachne’s Web is een handige gids om in contact te komen met verscheidene covens en groepen.
– Je kunt ook een van de redactieleden mailen als je een specifieke vraag hebt.
Door Bliss.