Wat je van ver haalt is lekker, ook als het spiritualiteit betreft, en zeker ook in paganistenland. Heb het over heilige plaatsen en het gaat al snel over Stonehenge, Glastonbury of Avebury. Nou staan die zeker ook nog op mijn lijstje, en ben ik heel blij dat ik op Tara gestaan heb en in New Grange geweest ben.
Maar ik ben opgegroeid bij grafheuvels en in een dorp verderop stond in de kerk het restant van een eik waar Maria ergens in de 15e eeuw of zo in verschenen was. In mijn studententijd wandelde ik langs de koortsboom bij de Hatertse vennen en toen ik logeerde in het huis van mijn schoonmoeder fietsten we naar de hunnebedden.
Als het gaat om voorchristelijke spiritualiteit heeft Nederland genoeg te bieden. Misschien niet allemaal zo imposant als in het buitenland, maar het bijzondere is niet altijd te zien aan de buitenkant.
Toen ik een jaar of tien geleden een cursus sjamanisme deed, hoorde ik van een medecursist over een belangrijke krachtplaats. Volgens hem was het een van de sterkste van Europa en – dat was het vreemde – nauwelijks bekend. Het ging om het putje van Heiloo, ofwel de Runxput. Mijn belangstelling was gewekt, maar het duurde nog een paar jaar voor ik daadwerkelijk bij de put kwam.
De Runxput is een Mariabedevaartsplaats. Hoe oud de put precies is, is onbekend. De herkomst van de naam Runxput ook. Er zijn een aantal legenden verbonden aan de put, maar die zijn allemaal later toegevoegd, om de put meer luister te geven. Begin twintigste eeuw wilde de katholieke kerk van de put een Nederlandse concurrentie van Lourdes maken, en dat kan nou eenmaal niet zonder Mariaverschijningen.
Gelukkig is het bedevaarsoord nooit grootschalig geworden, hoewel het de laatste tijd weer drukker is, en de kerk er ook meer werk en onderhoud in steekt. Helaas, maar ondanks dat blijft het een heel bijzondere plek.
De naam Heiloo betekent heilig woud, en van oorsprong was hier een heilig bos van de Germanen. Er zijn in de buurt ook paalcirkels gevonden. Dat hier ergens een krachtplek is, wordt dus ondersteund door de archeologie. En een krachtplek is het.
Je kunt de plek al voelen als je aan komt rijden. Een krachtige, maar heel helende, vrouwelijke energie die geen moeite heeft met de christelijke laag die eroverheen gelegd is. Op het terrein zelf is een kruisweg aangelegd (voor de mensen zonder katholiek achtergrond, een kruisweg is te vinden in elke katholieke kerk, langs de muren zijn kleine schilderijen met daarop afbeeldingen van de lijdensweg van Christus van de gevangenis naar Golgotha. Het zijn afbeeldingen van veertien vaste momenten, statieën geheten, waar mensen langs kunnen lopen om bij elke statie te bidden. )
Als je er loopt en je afstemt op de energie voel je de katholieke devotie. Mij geeft de katholieke energie een gevoel van ‘goed bedoeld, niet kloppend maar vanwege de intentie niet storend.’
De kracht van de plek heeft er duidelijk geen moeite mee om op deze manier geëerd te worden. En dat wordt zeker duidelijk als je de kerk die bij de put gebouwd is binnengaat. Een mooie Mariakapel waar de kracht van de plek zich sterk manifesteert. Je kunt er kaarsjes kopen om te branden. Ik vind het fijn om een kaars te offeren.
En dan is er natuurlijk de put zelf. Er zijn allerlei legenden over hoe oud die wel niet is, maar verder terug dan de 18e eeuw is niets te bewijzen. Is dat belangrijk? Wel voor mensen die ouderdom als legitimatie voor echtheid zien.
Voor mij is het bijzondere dat de plek er is, dat de kracht er is, en zich op deze manier wil manifesteren en mensen wil blijven helpen. Je kunt water putten om mee te nemen. Het is duinwater, maar qua energie absoluut niet te vergelijken met wat er uit de kraan komt. Het is bezield water. Van een bezielde, heel bijzondere plek.
Wie degene ook was die er in het Heilig Bos bij Heiloo vereerd werd, en of het dezelfde is als degene die zich nu manifesteert in het katholieke heiligdom, voor mij is het putje van Heiloo een plek waar de zichtbare en de onzichtbare wereld elkaar kunnen ontmoeten.
Het is een plek die bewijst dat er krachten zijn die niet-menselijk zijn, natuurkrachten, grote krachten die ons mensen goed gezind kunnen zijn. Die ons willen helpen en bijstaan in moeilijke tijden. Heil aan de vrouwe van Heiloo, onder welke namen zij ook vereerd wil worden.
http://www.ijpelaan.nl/Archief/Kennemerland/Plaats-Heiloo-Runxputte.html
http://nl.wikipedia.org/wiki/Heiloo
Dit artikel is eerder gepubliceerd op de website van Praktijk Hagetessa, http://energiewerk.aanhet.net/diverseonderwerpen/spiritualiteit-diverseonderwerpen/de-runxput-heiloo/ . Hagetessa heeft aangeboden artikelen voor ons te gaan schrijven en we willen dit artikel graag overnemen als kennismaking met haar, omdat het onderwerp goed aansluit bij Wiccan Rede.
Vanmiddag heb ik met een vriendin de put en het bos eromheen bezocht, en wat mij opviel was dat de beuken daar zo bijzonder zijn, zo vrouwelijk van vorm. Heel veel rondingen, de takken veel naar omhoog i.p.v. naar opzij (wat je vaker ziet bij beuken) en een paar hadden een heel speciale vorm, met een eigen ‘put’ of bron in de stam, waar ook water uit stroomde. Dat kon je zien aan de donkere plek op de stam eronder.
Wat ik bedoel met niet kloppend is met name de kruisweg. Die heeft op zich niks van doen met Maria en met de energie van die plek. De energie van de kruisweg is voelbaar daar, zeker bij de statieën zelf. Het is echt een heel andere energie. Vandaar mijn opmerking.
Of de katholieke Maria dezelfde Vrouwe is, ik weet het niet. Ik merk wel dat deze Vrouwe er geen moeite mee heeft om Maria genoemd te worden. Met zomin als de Vrouwen van Banneux of van Lourdes. Maar dan kom je op de vraag of dergelijke landgeesten godinnen zijn, of er verbanden zijn en hoe die liggen. Ook heel interessant overigens.
Het Runxputje is heel bijzonder inderdaad! Fijne plek om te zijn, prachtig omringend duingebied ook. Alleen vraag ik me af: katholieke energie, niet kloppend? Op het eerste gezicht ga ik hierin mee, maar is dit niet veel te tijd- en contextbepaald gesteld? Misschien is de katholieke Maria ‘gewoon’ dezelfde Vrouwe maar dan in een ander jasje. Niet voor niks hebben vele Godinnen vele namen.
Hartelijke groet, Ishtar